2461-IBPP1.4512.55.2017.1.AP - Odliczenie VAT w związku z nabyciem paliwa przy użyciu kart paliwowych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 201.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 stycznia 2017 r. (data wpływu 13 stycznia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego na podstawie faktur dokumentujących nabycie paliwa przy użyciu kart paliwowych - jest prawidłowe.

W dniu 13 stycznia 2017 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego na podstawie faktur dokumentujących nabycie paliwa przy użyciu kart paliwowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca zawarł umowę z firmą X, na bezgotówkowe zaopatrywanie w towary i usługi znajdujące się w ofercie firmy. Paliwo nabywane przez Wnioskodawcę za pomocą kart flotowych opisanych we wniosku będzie służyć wykonywaniu wyłącznie działalności opodatkowanej Wnioskodawcy. Pojazdy służbowe, do których nabywane będzie paliwo przy użyciu kart flotowych będą wykorzystywane zarówno do działalności gospodarczej, jak i do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą (garażowanie pojazdów w miejscu zamieszkania pracowników, dojazdy do pracy).

Firma X nie posiada własnej sieci paliw ani serwisowych, wydawanie towarów oraz świadczenie usług w imieniu ww. dokonują jej partnerzy serwisowi, tj. stacje paliw, z którymi X zawarła odrębne umowy o dostawę towarów bądź świadczenie usług.

Stosowany przez X system kart flotowych umożliwia klientom, a tym samym Wnioskodawcy bezgotówkowe zaopatrywanie się w paliwo do samochodów służbowych. Karty służą rejestracji transakcji oraz identyfikują posługujący się nimi podmiot jako nabywcę paliwa, co umożliwia wydanie Wnioskodawcy paliwa przez stację paliw, będącą partnerem X.

Jest to ważne udogodnienie dla Wnioskodawcy, gdyż dzięki kartom paliwowym jego pracownicy nie muszą ze sobą wozić gotówki bądź walut. Działalność wykonywana przez X na rzecz Wnioskodawcy polega na tzw. transakcjach łańcuchowych, o których mowa w art. 7 ust. 8 ustawy o VAT.

Firma X zawiera umowy ze stacjami paliw o dostawę paliw z tym, że paliwo jest wydawane bezpośrednio Wnioskodawcy za okazaniem karty flotowej, wydanej wcześniej Wnioskodawcy przez firmę X. Stacja partnerska wyposażona jest w specjalny czytnik kart, w którym po wprowadzeniu okazanej przez kierowców Wnioskodawcy karty flotowej następuje rejestracja transakcji.

Poprzez system teleinformatyczny firma X na bieżąco jest informowana o tym, że dochodzi do transakcji przy użyciu karty. Stacja paliw wystawia na firmę X fakturę zbiorczą, obejmującą wszystkie zarejestrowane w danym okresie transakcje dokonane przy użyciu karty, a ta z kolei dwa razy w miesiącu wystawia fakturę na rzecz Wnioskodawcy.

Cena jaką Wnioskodawca uiszcza za dostarczone paliwo jest inna niż cena, jaką musiałby uiścić gdyby nie był klientem X. Wynika to z faktu, że X przy zawieraniu umowy ze stacjami negocjuje stawki, warunki dostaw oraz terminy płatności, a następnie odsprzedając paliwo Wnioskodawcy ustala dla niego własne stawki i terminy płatności. Stacje partnerskie wystawiając faktury za dostawę paliwa na rzecz firmy X, naliczają podatek VAT wg stawki obowiązującej dla danego towaru, a kwota podatku VAT wykazana na fakturach wystawionych przez stacje paliw będzie dla firmy X podatkiem naliczonym, natomiast wystawiając fakturę Wnioskodawcy (firma ta również wykazuje podatek należny z tytułu sprzedaży. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług. Dostawą towaru w myśl art. 7 ust. 1 jest przeniesienie prawa rozporządzania towarami jak właściciel. W przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach (art. 7 ust. 8 ustawy o VAT). Z przepisu tego wynika, że elementem niezbędnym do wystąpienia jest właśnie wydanie towaru bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, co ma miejsce w przedmiotowej sprawie. Fakt wydania towaru (paliwa) bezpośrednio Wnioskodawcy nie oznacza, że dostawa towarów ma miejsce tylko i wyłącznie pomiędzy Wnioskodawcą a stacją paliw.

Dla X stacja jest podmiotem niezbędnym w transakcji łańcuchowej, by doszła ona do skutku na rzecz Wnioskodawcy ponieważ:

* w celu realizacji dostawy zawiera umowy ze stacjami paliw,

* wyposaża Wnioskodawcę w kartę, za pomocą której może on odebrać paliwo ze stacji, lecz właścicielem karty pozostaje X,

* X jest informowany o każdym wydaniu towaru Wnioskodawcy,

* X negocjuje ceny odrębnie ze stacjami paliw oraz odrębnie z Wnioskodawcą,

* cena paliwa dla Wnioskodawcy na stacji jest inna w porównaniu do ceny pozostałych klientów stacji paliw.

Tytułem, na podstawie którego dochodzi do wydania paliwa Wnioskodawcy przez stację paliw jest stosunek prawny łączący stację paliw, X oraz Wnioskodawcę. Każdy z tych podmiotów posiada prawo samodzielnego rozporządzania towarem, lecz bez współpracy Wnioskodawcy z X nie jest możliwe aby w danych okolicznościach doszło do przeniesienia na Wnioskodawcę prawa do rozporządzania towarem jak właściciel.

Wnioskodawcę łączy z X zawarta umowa na bezgotówkowe nabywanie towarów związanych z eksploatacją pojazdu, oferowanych za pośrednictwem X przez związanych z X umowami partnerów serwisowych i punkty serwisowe. Umowa handlowa pomiędzy X a Wnioskodawcą doszła do skutku na podstawie złożonego przez Wnioskodawcę wniosku i zgodnie z zasadami określonymi w Ogólnych Warunkach Handlowych (OWH). W oparciu o te zasady Wnioskodawca ma prawo nabywać bezgotówkowo paliwo u partnerów serwisowych powiązanych z X. Wnioskodawca ma wpływ na cenę zakupionego paliwa, na miejsce (dokonuje wyboru spośród wyznaczonych stacji serwisowych, w której nabywa paliwo) oraz na termin nabycia towaru.

X ma wpływ wyłącznie na termin płatności za dostarczane towary. Wnioskodawca nabywając paliwo na stacjach paliw partnerów X ma prawo do jego nabycia i rozporządzania jak właściciel. Wnioskodawca składa reklamacje dotyczące wystawianych przez X faktur bezpośrednio do X.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy faktury wystawione przez X na rzecz Wnioskodawcy, a dokumentujące nabycie paliwa, które zostało wydane bezpośrednio Wnioskodawcy po okazaniu przez niego karty flotowej wydanej przez firmę X, będą uprawniały Wnioskodawcę do odliczenia wykazanego w nich podatku od towarów i usług wg zasad obowiązujących dla pojazdów służbowych nie wykorzystywanych wyłącznie do celów służbowych?

Zdaniem Wnioskodawcy, faktury wystawione przez X, a dokumentujące nabycie paliwa wydawanego bezpośrednio Wnioskodawcy przez stację paliw, po okazaniu przez Wnioskodawcę karty flotowej wydanej przez X będą uprawniały Wnioskodawcę do odliczenia wykazanego w nich podatku od towarów i usług wg zasad obowiązujących dla pojazdów służbowych nie wykorzystywanych wyłącznie dla celów służbowych. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terenie kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach. Przepis ten reguluje taki typ transakcji, w którym udział biorą więcej niż dwa podmioty, a zatem mają miejsce dwie dostawy, przy czym towar wydawany jest przez pierwszego dostawcę bezpośrednio do rąk ostatniego nabywcy. Są to tzw. transakcje łańcuchowe. Z przepisu tego wynika, że elementem niezbędnym do ich wystąpienia jest właśnie wydanie towaru bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, co ma miejsce w przypadku transakcji dokonywanych z firmą X na rzecz Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Dostawa towarów mieści się w definicji sprzedaży, określonej w art. 2 pkt 22 ustawy, według której sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Stosownie do art. 7 ust. 8 ustawy, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Należy zauważyć, że w określeniu "jak właściciel" zawiera się możliwość uznania za dostawę faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. Podkreślenia wymaga, że dostawa, w rozumieniu ustawy, nie może być utożsamiana z dostawą w rozumieniu Kodeksu cywilnego. W rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług "dostawa" oznacza wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem. Zauważyć należy również, że dostawa w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług nie musi wiązać się z przeniesieniem własności towarów.

Powyżej wskazany przepis art. 7 ust. 8 ustawy definiuje tzw. transakcje (dostawy) łańcuchowe. Warunkiem niezbędnym do ich zaistnienia jest to, że towar zostaje wydany przez pierwszy podmiot ostatniemu w kolejności podmiotowi, przy czym podmioty pośredniczące w ogóle nie wchodzą w fizyczne posiadanie przedmiotu dostawy. Przepis ten bazuje na fikcji prawnej, zgodnie z którą, dla potrzeb podatku VAT przyjmuje się, że dostawy towarów dokonuje każdy podmiot uczestniczący w transakcji łańcuchowej, pomimo że fizyczne wydanie towaru ma miejsce tylko jeden raz. Zatem każdy z podmiotów uczestniczących w takiej transakcji, na którego następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, musi posiadać praktyczną kontrolę nad tym towarem, możliwość korzystania z niego oraz ustalenia warunków takiego korzystania.

W celu odpowiedzi na pytanie Wnioskodawcy w pierwszej kolejności niezbędne jest rozstrzygnięcie, czy transakcje realizowane odpowiednio pomiędzy operatorem kart paliwowych - X, a Wnioskodawcą, który dokonuje zakupów paliwa przy użyciu tzw. kart paliwowych, stanowić będą odpłatne dostawy towarów, a następnie czy Wnioskodawca uprawniony będzie do odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawionych na jego rzecz przez operatora kart paliwowych.

W opinii tut. Organu, kwalifikacja określonych transakcji jako czynności dostawy uzależniona jest od konkretnej sprawy. Zasada ta dotyczy również transakcji z udziałem kart paliwowych. Nie można w taki sam sposób traktować, dla potrzeb podatku od towarów i usług, transakcji, których niejednokrotnie jedynym elementem wspólnym jest to, że podmioty biorące udział w czynnościach zakupu korzystają z rozliczeń w formie kart paliwowych. Dlatego też w celu określenia statusu podatkowego danej czynności, każdorazowo należy dokonać analizy istotnych postanowień umowy zawartej pomiędzy stronami.

Odnosząc się zatem do możliwości zakwalifikowania transakcji z udziałem kart paliwowych jako transakcji (dostaw) łańcuchowych, o których mowa w art. 7 ust. 8 ustawy ponownie należy podkreślić, że warunkiem niezbędnym zaistnienia omawianego unormowania jest to, że towar zostaje wydany przez pierwszy podmiot ostatniemu w kolejności podmiotowi, przy czym podmioty pośredniczące w ogóle nie wchodzą w fizyczne posiadanie przedmiotu dostawy. Wskazany artykuł bazuje więc na konstrukcji opartej na fikcji prawnej, zgodnie z którą - dla potrzeb podatku VAT - przyjmuje się, że dostawy towarów dokonuje każdy podmiot uczestniczący w transakcji łańcuchowej, mimo że wydanie towaru ma miejsce tylko raz. W kontekście powyższego istotne jest uznanie, że na każdy z podmiotów uczestniczących w takiej transakcji następuje przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel, czyli-w istocie - przeniesienie (uznanie, że takie przeniesienie miało miejsce) praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości korzystania z niej oraz ustalania warunków takiego korzystania.

W przypadku zatem, gdy kolejny w łańcuchu podmiot ma prawo do kształtowania ceny towaru, warunków jego nabycia, ale także przykładowo obciążony zostaje ponoszeniem obowiązków reklamacyjnych w stosunku do np. wadliwego towaru, to uznać należy, że podmiot taki posiada prawo do faktycznego rozporządzania rzeczą jak właściciel. W tym kontekście duże znaczenie mają postanowienia umowne pomiędzy stronami transakcji. Jeżeli więc z treści umowy wynika, że kolejny w łańcuchu podmiot będzie miał wpływ na wspomniane wyżej istotne elementy kształtujące obrót danym towarem, to wówczas należy uznać, że rozporządza on daną rzeczą jak właściciel, czyli - biorąc pod uwagę analizowaną kwestię - jest czynną stroną transakcji, w ramach której kolejna w szeregu dostawa - dostawa na rzecz Wnioskodawcy - będzie dokonana (uznana za dokonaną) przez operatora kart paliwowych.

Podkreślenia w tym aspekcie wymaga również to, że art. 7 ust. 8 ustawy posługuje się wprost stwierdzeniem, że "uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach", czyli uznaje się, że prawo do rozporządzania towarami jak właściciel miał każdy z podmiotów występujących w ww. łańcuchu, tj. uznaje się, że podmiot taki miał możliwość władania rzeczą w sensie ekonomicznym, np. czerpania z niej pożytków. Dostawa łańcuchowa nie musi zatem oznaczać (i nie oznacza) faktycznego wydania towaru na każdym etapie łańcucha, ani nie musi oznaczać, że podmiot uznany za rozporządzający powinien rzeczywiście rozporządzać rzeczą w tym znaczeniu, że przykładowo winien być świadomy wszystkich czynności związanych z dysponowaniem towarem, tj. np. kiedy i kto faktycznie obraca (obracał) rzeczą. Termin "uznaje się" oznacza bowiem, że bez względu na faktyczne działania, przyznawane jest im - niejako a priori - takie, a nie inne znaczenie.

Jak wskazano w opisie sprawy Wnioskodawca zawarł umowę z X dotyczącą korzystania z kart flotowych. Na podstawie tej umowy X przekazuje Wnioskodawcy karty flotowe, które upoważniają Wnioskodawcę do bezgotówkowego zakupu paliwa na stacjach paliw honorujących ww. karty.

Transakcja łańcuchowa, w której uczestniczy Wnioskodawca w związku z nabyciem paliwa za pomocą karty flotowej, przedstawia się następująco:

* Wnioskodawca tankuje paliwo bezpośrednio na stacji paliw i płaci za nie przy użyciu karty flotowej bez konieczności uiszczania należności za paliwo;

* X wystawia fakturę za paliwo na rzecz Wnioskodawcy, z czego wynika że:

* X nabywa paliwo, które następnie odsprzedaje Wnioskodawcy;

* X jest zarówno nabywcą, jak i dostawcą paliwa;

* fizyczne wydanie towarów ma natomiast miejsce pomiędzy partnerską stacją paliw (podmiot pierwszy w łańcuchu) a Wnioskodawcą (podmiot ostatni), jednak nie istnieje między nimi żaden stosunek prawny.

Zgodnie z przedstawionym przez Wnioskodawcę opisem sprawy, X posiada prawo do samodzielnego rozporządzania towarem, ustala dla Wnioskodawcy własne stawki i terminy płatności za zakupione paliwo, monitoruje dokonywane zakupy. Ponadto reklamacje związane z nabytym paliwem, kierowane są do X.

Biorąc pod uwagę przedstawione powyżej okoliczności sprawy stwierdzić należy, że w ramach przyjętego między stronami schematu współpracy, w chwili dokonania przez Wnioskodawcę zakupu z wykorzystaniem karty flotowej, dochodzi do sprzedaży paliwa przez partnerską stację paliw, a następnie odprzedaży tych towarów przez X na rzecz Wnioskodawcy.

Zatem w niniejszej sprawie czynności dokonywane pomiędzy X a Wnioskodawcą stanowią odpłatną dostawę towarów, w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy w zw. z art. 7 ust. 8 ustawy, opodatkowane właściwą stawką podatku VAT dla sprzedaży paliw.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Jak wynika z przepisu art. 86 ust. 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego, że zakupy są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

W podatku od towarów i usług obowiązuje zasada tzw. "niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego". Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia, nie musi czekać, aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

Zatem już w momencie nabycia towarów lub usług obowiązkiem podatnika w pierwszej kolejności jest przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju czynności, z którymi wydatki te są związane. Podatnik ma więc obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. bezpośredniej alokacji.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

Do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

- art. 86a ust. 2 ustawy.

Zgodnie z art. 86a ust. 3 przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

Artykuł 86a ust. 4 wyjaśnia, że pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

W przypadku zatem, gdy nabyte paliwo jest wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, prawo do odliczenia podatku z faktur otrzymanych od X przysługuje pod warunkiem niezaistnienia przesłanek wynikających z art. 88 ustawy, w którym zawarto wyłączenia stosowania obniżenia podatku.

W takim bowiem przypadku jest spełniony warunek wynikający z art. 86 ust. 1 ustawy dający prawo do odliczenia podatku, z zastrzeżeniami wynikającymi z art. 86a ust. 1 oraz art. 88 ustawy.

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Paliwo nabywane przez Wnioskodawcę za pomocą kart flotowych opisanych we wniosku będzie służyć wykonywaniu wyłącznie działalności opodatkowanej Wnioskodawcy. Pojazdy służbowe do których nabywane jest paliwo przy użyciu kart flotowych są wykorzystywane zarówno do działalności gospodarczej jak i do celów niezwiązanych

z działalnością gospodarczą (garażowanie pojazdów w miejscu zamieszkania pracowników, dojazdy do pracy).

W związku z powyższym należy stwierdzić, że w świetle przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawca jest uprawniony do odliczenia podatku VAT naliczonego, wynikającego z faktur wystawionych przez X, dokumentujących nabycie paliwa przy użyciu kart flotowych, z uwzględnieniem zasad wynikających z art. 86a ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Tut. Organ informuje ponadto, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa - w wydanej interpretacji rozpatrzone.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.