2461-IBPB-2-2.4511.880.2016.2.MZA - Zwrot osobie fizycznej niektórych wydatków poniesionych w związku z budową pierwszego własnego mieszkania.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 13 września 2016 r. (data wpływu do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim 19 września 2016 r.), uzupełnionym 29 listopada 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zwrotu osobom fizycznym niektórych wydatków poniesionych w związku z budową pierwszego własnego mieszkania na podstawie ustawy z dnia 27 września 2013 r. o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi m.in. w zakresie ustalenia prawa do ubiegania się o zwrot - jest prawidłowe.

W dniu 19 września 2016 r. do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zwrotu osobom fizycznym niektórych wydatków poniesionych w związku z budową pierwszego własnego mieszkania na podstawie ustawy z dnia 27 września 2013 r. o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi m.in. w zakresie ustalenia prawa do ubiegania się o zwrot.

Ww. wniosek został przekazany do tutejszego Biura przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi za pismem z 27 września 2016 r. Znak: 1061-IPTPB2.4511.720.2016.1.SR, celem załatwienia zgodnie z właściwością.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismem z 21 listopada 2016 r. Znak: 2461-IBPB-2-2.4511.880.2016.1.MZA wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano 29 listopada 2016 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 23 czerwca 2015 r. Starosta wydał Wnioskodawcy i jego małżonce decyzję o zatwierdzeniu i pozwoleniu na budowę budynku mieszkalnego, mając na uwadze pomoc państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi. Ustawa z dnia 27 września 2013 r. o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi dopuszcza budowę domu jednorodzinnego o powierzchni użytkowej do 100 m², z czego małżonkowie postanowili skorzystać. Zdecydowali się na projekt, który spełniał ich oczekiwania. Wnioskodawca wskazał, że Minister Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej wydał do tejże ustawy, interpretację przepisów ustawy. W wyjaśnieniach tych Minister zwraca uwagę, że pomieszczenia takie jak m.in. kotłownia - nie wlicza się do powierzchni użytkowej budynku zakładanego programu pomocowego. Ponadto podaje tabelę dotyczącą powierzchni zaliczanych lub nie do powierzchni użytkowej na podstawie ustawy z dnia 27 września 2013 r. o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi. W tym piśmie: suszarnia, garaż, pralnia, kotłownia - nie wliczają się do powierzchni użytkowej według programu. Starosta wydał Wnioskodawcy decyzję, w której określił tę powierzchnię "użytkową mieszkalną", tj. 98 m² oraz "użytkowo gospodarczą" 48,61 m² dla potrzeb ustawy MdM. Ponadto podał łączną liczbę powierzchni 146,61 m².

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że:

Łączna powierzchnia użytkowa budynku mieszkalnego wynosi 146,61 m². Wszystkie wykazane pomieszczenia znajdują się w jednym budynku.

Dodatkowo Wnioskodawca wyjaśnił, że w roku kalendarzowym, w którym małżonkowie uzyskali wspólnie pozwolenie na budowę, spełniali kryterium wiekowe, które kwalifikowało się do udziału w programie MdM. Wnioskodawca miał 24 lata a jego małżonka 23 lata.

Ani Wnioskodawca, ani jego małżonka nie jest właścicielem: budynku mieszkalnego jednorodzinnego, lokalu mieszkalnego. Nie przysługuje im spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu (lokalu mieszkalnego, domu jednorodzinnego). Ponadto małżonkowie nie są właścicielami, współwłaścicielami budynków, które w wyniku zniesienia współwłasności obejmowałyby co najmniej jeden lokal mieszkalny.

W związku z powyższym stanem faktycznym zadano następujące pytania.

1. Czy dom Wnioskodawcy kwalifikuje się do udziału w programie MdM?

2. Czy Wnioskodawca może się starać o częściowy zwrot VAT za zakupione materiały budowlane?

Zdaniem Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę, że małżonkowie spełniają warunki, które ustawodawca postawił dla osób biorących udział w programie MdM oraz założenia przedstawione w załączniku wydanym do ustawy, tj. "Jakie pomieszczenia zaliczają się do powierzchni użytkowej w rozumieniu programu Mieszkanie dla Młodych" wydanym przez Bank Gospodarstwa Krajowego, Wnioskodawca uważa, że jego budynek jak najbardziej kwalifikuje się do udziału w programie MdM i Wnioskodawca powinien mieć możliwość częściowego zwrotu VAT za zakupione materiały budowlane. W ocenie Wnioskodawcy, załącznik wydany do tej ustawy jasno sugeruje, że pomieszczenia takie jak: balkon, taras, loggia, antresola, szafa w ścianie, pralnia, suszarnia, wózkownia, strych, piwnica, komórki przeznaczone do przechowywania opału, garaż, kotłownia - pomieszczenie gospodarcze - nie są wliczane do powierzchni użytkowej budynku biorącego udział w programie MdM. Wnioskodawca stwierdził więc, że sumując powierzchnię użytkową jego budynku (odliczając metraż pomieszczeń, tj. garaż, kotłownia, suszarnia i pralnia) - powierzchnia użytkowa jego budynku wynosi 98 m², kwalifikując się do częściowego zwrotu VAT za poniesione wydatki na materiały budowlane.

Podsumowując, Wnioskodawca uważa, że Starosta wydał mu decyzję pozwolenia na budowę budynku mieszkalnego o powierzchni użytkowej 146,61 m² i podkreślił, że powierzchnia użytkowa mieszkalna to 98 m², natomiast pomieszczenia gospodarcze to łącznie 48,61 m², których metraż w programie MdM nie jest brany pod uwagę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Niniejsza interpretacja zawiera ocenę stanowiska wyłącznie w zakresie ustalenia prawa do ubiegania się o zwrot. Natomiast w zakresie oceny działań ustawodawcy i organów administracji publicznej wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 38 i art. 39 ustawy z dnia 27 września 2013 r. o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 1865 z późn. zm.) - z dniem 1 stycznia 2014 r. straciła moc ustawa z dnia 29 sierpnia 2005 r. o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym (Dz. U. Nr 177, poz. 1468 z późn. zm.) regulująca zasady zwrotu osobom fizycznym części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych przez te osoby w związku z budową i remontem budynku mieszkalnego lub jego części.

Zgodnie natomiast z art. 20 ust. 1 ww. ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi - osoba fizyczna, która po dniu 1 stycznia 2014 r. poniosła wydatki na zakup materiałów budowlanych, ma prawo ubiegać się o zwrot części tych wydatków, zwany dalej "zwrotem wydatków".

Ponadto - zgodnie z art. 20 ust. 3 pkt 1-5 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi - o zwrot wydatków można się ubiegać, jeżeli:

- z wyłączeniem domu jednorodzinnego albo lokalu mieszkalnego, o którym mowa w pkt 1.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi - zwrot wydatków dotyczy wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych, które do dnia 30 kwietnia 2004 r. były opodatkowane stawką podatku od towarów i usług w wysokości 7%, a od dnia 1 maja 2004 r. są opodatkowane podatkiem VAT, udokumentowanych fakturami wystawionymi dla osoby fizycznej od dnia wydania pozwolenia na budowę albo dokonania zgłoszenia budowy, o którym mowa w art. 20 ust. 3 pkt 2, do dnia 30 września 2018 r.

Stosownie do art. 22 ust. 1 ww. ustawy - prawo do zwrotu wydatków przysługuje pod warunkiem, że osoba fizyczna lub jej małżonek nie dokonywali czynności, o których mowa w art. 20 ust. 1, jako podatnicy podatku od towarów i usług, w celu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. W przypadku osoby fizycznej pozostającej w związku małżeńskim w roku kalendarzowym, w którym wydano pozwolenie na budowę lokalu mieszkalnego albo domu jednorodzinnego albo dokonano zgłoszenia budowy, warunek, o którym mowa w art. 20 ust. 3 pkt 4, dotyczy młodszego z małżonków, a warunek, o którym mowa w art. 20 ust. 3 pkt 5, dotyczy obojga małżonków (art. 22 ust. 2 ww. ustawy).

W myśl art. 23 ust. 1 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi - zwrot wydatków dokonywany jest na wniosek osoby fizycznej złożony w urzędzie skarbowym. Wniosek o zwrot wydatków osoba fizyczna składa raz, nie później niż do dnia 31 grudnia roku, w którym zgodnie z prawem miało miejsce przystąpienie do użytkowania wybudowanego lokalu mieszkalnego albo domu jednorodzinnego (art. 23 ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 23 ust. 3 i 4 ww. ustawy - jeżeli osoba fizyczna pozostaje w związku małżeńskim, wniosek o zwrot wydatków może być złożony wspólnie z małżonkiem albo odrębnie przez jednego z małżonków. Złożenie wniosku o zwrot wydatków przez jednego z małżonków traktuje się na równi ze złożeniem przez niego oświadczenia o upoważnieniu go przez jego współmałżonka do złożenia wniosku o zwrot wydatków. Oświadczenie to składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania. Na potrzeby niniejszego rozdziału przez małżonków rozumie się osoby fizyczne pozostające w związku małżeńskim, z wyjątkiem małżonków, w stosunku do których sąd orzekł separację.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że jeżeli osoba fizyczna od 1 stycznia 2014 r. poniesie w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych wydatki na zakup materiałów budowlanych w związku z budową domu jednorodzinnego, to po spełnieniu wszystkich warunków przewidzianych ustawą o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi, może ubiegać się o zwrot części poniesionych wydatków.

W omawianej sprawie wątpliwość Wnioskodawcy związana jest z warunkiem, o którym mowa w art. 20 ust. 3 pkt 3 lit. a ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi, tj. warunkiem dotyczącym limitu powierzchni użytkowej budowanego domu jednorodzinnego.

Zgodnie z art. 2 pkt 4 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi - użyte w ustawie określenie dom jednorodzinny oznacza budynek wolno stojący albo budynek w zabudowie bliźniaczej, szeregowej lub grupowej, służący zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, stanowiący konstrukcyjnie samodzielną całość, w którym znajduje się wyłącznie lokal mieszkalny.

W myśl art. 2 pkt 7 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi - użyte w tej ustawie określenie powierzchnia użytkowa mieszkania oznacza - powierzchnię użytkową lokalu w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2014 r. poz. 150 oraz z 2015 r. poz. 1322 i 1777).

Stosownie natomiast do art. 2 pkt 5 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi - użyte w ustawie określenie mieszkanie oznacza - lokal mieszkalny albo dom jednorodzinny.

Z przywołanych wyżej przepisów ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi wynika, że dla potrzeb tej ustawy powierzchnię użytkową w przypadku domu jednorodzinnego należy rozumieć tak samo jak powierzchnię użytkową lokalu, w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego. Zgodnie z tym przepisem - ilekroć w ustawie jest mowa o powierzchni użytkowej lokalu - należy przez to rozumieć powierzchnię wszystkich pomieszczeń znajdujących się w lokalu, a w szczególności pokoi, kuchni, spiżarni, przedpokoi, alków, holi, korytarzy, łazienek oraz innych pomieszczeń służących mieszkalnym i gospodarczym potrzebom lokatora, bez względu na ich przeznaczenie i sposób używania; za powierzchnię użytkową lokalu nie uważa się powierzchni balkonów, tarasów i loggii, antresoli, szaf i schowków w ścianach, pralni, suszarni, wózkowni, strychów, piwnic i komórek przeznaczonych do przechowywania opału.

Oznacza to, że osoba fizyczna ubiegając się o zwrot części wydatków na zakup materiałów budowlanych w związku z budową domu jednorodzinnego na podstawie ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi w celu określenia powierzchni użytkowej budowanego domu jednorodzinnego dla potrzeb tego zwrotu powinna odnieść się do definicji powierzchni użytkowej lokalu, o której mowa w art. 2 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego a następnie w sposób analogiczny odnieść ją do ustalenia powierzchni użytkowej domu jednorodzinnego. Zatem powierzchnię użytkową w przypadku domu jednorodzinnego należy rozumieć w sposób analogiczny jak powierzchnię użytkową lokalu. W efekcie wskazane wyliczenie pomieszczeń, które zaliczane są do powierzchni użytkowej lokalu należy przyporządkować do pomieszczeń, które występują w domu jednorodzinnym, przy czym należy mieć na uwadze charakter obu tych nieruchomości a więc możliwość istnienia innych pomieszczeń w każdej z tych nieruchomości. Oczywistym wszak jest, że np. w przypadku domu jednorodzinnego nie buduje się co do zasady takiego pomieszczenia jak np. wózkownia. Pomieszczeniu temu w budynku jednorodzinnym odpowiadać może piwnica lub pomieszczenie gospodarcze o innej nazwie.

Odnosząc przywołane powyżej przepisy na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że przy obliczaniu powierzchni użytkowej domu jednorodzinnego na potrzeby ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi Wnioskodawca powinien uwzględnić - na parterze: pokój dzienny + jadalnię, kuchnię, łazienkę, wiatrołap, przedpokój (zwany przez Wnioskodawcę komunikacją). Natomiast do powierzchni użytkowej Wnioskodawca nie zaliczy w omawianej sprawie powierzchni garażu oraz pomieszczenia gospodarczego - kotłowni.

Z kolei na poddaszu powierzchnię użytkową stanowić będą 2 pokoje, łazienka, komunikacja (czyli innymi słowy korytarz, przedpokój) oraz klatka schodowa. Do powierzchni użytkowej na poddaszu nie zalicza się natomiast pralni i suszarni (o ile w istocie pomieszczenie to będzie suszarnią a nie np. dodatkowym pokojem).

Biorąc pod uwagę powyższe wyjaśnienia zgodzić się należy z Wnioskodawcą, że do powierzchni użytkowej domu jednorodzinnego na potrzeby ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi nie wlicza się powierzchni kotłowni i garażu jak również powierzchni pralni i suszarni.

Przyjmując zatem wskazane przez Wnioskodawcę okoliczności należy stwierdzić, że opisany przez niego projekt domu jednorodzinnego spełnia wymogi określone w ustawie o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi ponieważ jego powierzchnia użytkowa - przy założeniu, że suszarnia, pralnia, garaż oraz kotłownia nie są wliczane do powierzchni użytkowej - wynosi 98 m², a więc nie przekracza 100 m² wskazanych jako maksymalnej powierzchni użytkowej określonej w art. 20 ust. 3 pkt 3 lit. a ww. ustawy.

Wskazać w tym miejscu również należy, że poza spełnieniem ww. warunku wynikającego z ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi obligatoryjne jest spełnienie także pozostałych warunków wynikających z tej ustawy. Z wniosku wynika, że w omawianej sprawie pozostałe warunki zostaną spełnione. Zarówno Wnioskodawca jak i jego małżonka są osobami fizycznymi, które do końca roku kalendarzowego, w którym wydano pozwolenie na budowę domu jednorodzinnego nie ukończyły 36 lat a pozwolenie na budowę małżonkowie uzyskali po 1 stycznia 2014 r., tj. 23 czerwca 2015 r. Oprócz tego ani Wnioskodawca, ani jego małżonka nie jest właścicielem: budynku mieszkalnego jednorodzinnego, lokalu mieszkalnego. Również nie przysługuje im spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu (lokalu mieszkalnego, domu jednorodzinnego). Ponadto małżonkowie nie są właścicielami, współwłaścicielami budynków, które w wyniku zniesienia współwłasności obejmowałyby co najmniej jeden lokal mieszkalny.

W związku z tym Wnioskodawca spełnia wszystkie warunki określone w art. 20 ust. 3 ww. ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi a więc Wnioskodawcy będzie przysługiwać prawo do ubiegania się o zwrot.

Stanowisko Wnioskodawcy należało zatem uznać za prawidłowe.

Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja wydana została w oparciu o okoliczności wskazane przez Wnioskodawcę. Jeżeli natomiast w toku ewentualnego postępowania podatkowego prowadzonego przez właściwego dla Wnioskodawcy naczelnika urzędu skarbowego poczynione zostaną inne ustalenia niż te, na które wskazał we wniosku Wnioskodawca, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Do wniosku Wnioskodawcza dołączył plik dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretację w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) - w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie - w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.