2461-IBPB-2-2.4511.863.2016.2.MK - Skutki podatkowe sprzedaży nieruchomości nabytej w drodze zasiedzenia.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 15 września 2016 r. (data otrzymania 16 września 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości nabytej w drodze zasiedzenia - jest prawidłowe.

W dniu 16 września 2016 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości nabytej w drodze zasiedzenia.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 18 listopada 2014 r. Sąd Rejonowy wydał postanowienie, na mocy którego Wnioskodawca nabył przez zasiedzenie z dniem 24 września 2004 r. prawo własności nieruchomości stanowiącej działkę nr 3870 o powierzchni 210 m². Dla nieruchomości została założona księga wieczysta. Wnioskodawca zapłacił w całości należny podatek od zasiedzenia.

W dniu 31 października 2015 r. Wnioskodawca zbył prawo własności opisywanej powyżej nieruchomości. Wnioskodawca będąc przekonany, iż sprzedaż nastąpiła po 10 latach od daty nabycia (zasiedzenie z dniem 24 września 2004 r.) nie złożył deklaracji PIT-39 za 2015 r. i nie zapłacił podatku dochodowego w związku z brzmieniem art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca uzyskał informację, że pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy liczyć od daty wydania postanowienia czyli od końca 2014 r., a nie od końca 2004 r., w którym zgodnie z postanowieniem Sądu nastąpiło nabycie ww. nieruchomości w drodze zasiedzenia oraz że w tej sytuacji powstał po stronie Wnioskodawcy obowiązek podatkowy.

W związku z powyższym stanem faktycznym zadano następujące pytania.

Czy w związku ze zbyciem 31 października 2015 r. prawa własności opisywanej powyżej nieruchomości, po stronie Wnioskodawcy powstał obowiązek podatkowy zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych w związku z brzmieniem art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Czy prawidłowym jest liczenie rozpoczęcia biegu terminu 5-letniego, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy od daty wskazanej w postanowieniu Sądu Rejonowego, tj. 24 września 2004 r., czy od dnia wydania ww. postanowienia?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku ze zbyciem 31 października 2015 r. nieruchomości, nabytej przez Wnioskodawcę 24 września 2004 r., o czym stanowi postanowienie Sądu z 18 listopada 2014 r., nie powstał po stronie Wnioskodawcy obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z brzmieniem art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Pięcioletni termin winien być liczony od dnia nabycia nieruchomości przez zasiedzenie wskazanego w postanowieniu Sądu, tj. 24 września 2004 r., a nie od dnia wydania ww. postanowienia, a więc termin upłynął z dniem 31 grudnia 2009 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) - opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy - źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Mając na względzie przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 380 z późn. zm.), w szczególności zaś Działu III, Tytułu I Księgi drugiej tej ustawy, nabycie własności może nastąpić m.in. poprzez jej przeniesienie w wyniku umowy, zasiedzenie bądź też w wyniku innych zdarzeń.

Zgodnie z art. 172 § 1 i § 2 ww. Kodeksu cywilnego - posiadacz nieruchomości niebędący jej właścicielem nabywa własność, jeżeli posiada nieruchomość nieprzerwanie od dwudziestu lat jako posiadacz samoistny, chyba że uzyskał posiadanie w złej wierze (zasiedzenie). W takim przypadku nabycie nieruchomości następuje po upływie trzydziestu lat. Zasiedzenie jest zatem instytucją, która sankcjonuje trwający od dłuższego czasu stan faktyczny posiadania i jest sposobem nabywania własności. Warunkami niezbędnymi do zasiedzenia jest posiadanie samoistne i nieprzerwane oraz odpowiedni upływ czasu. Przy spełnieniu powyższych przesłanek posiadacz nabywa prawo własności.

Z powyższych przepisów wynika, że datą nabycia własności nieruchomości jest data wskazana w treści postanowienia sądu jako data nabycia własności nieruchomości, a nie data widniejąca na postanowieniu jako dzień wydania albo sporządzenia postanowienia, bądź też data uprawomocnienia się postanowienia sądu.

W przedstawionym we wniosku stanie faktycznym Wnioskodawca wskazał, że w postanowieniu Sądu z 18 listopada 2014 r., stwierdzono nabycie przez Wnioskodawcę własności nieruchomości stanowiącej działkę oznaczoną nr 3870 o powierzchni 210 m² przez zasiedzenie z dniem 24 września 2004 r.

Mając zatem na uwadze, że nabycie własności nieruchomości, tj. działki nr 3870 nastąpiło 24 września 2004 r., pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych upłynął z dniem 31 grudnia 2009 r. Zatem dokonana przez Wnioskodawcę sprzedaż 31 października 2015 r. opisanej powyżej nieruchomości - nastąpiła po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym dokonano nabycia. Dlatego przychód ze sprzedaży nieruchomości stanowiącej działkę nr 3870 o powierzchni 210 m² w ogóle nie stanowi dla Wnioskodawcy źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym, a tym samym po stronie Wnioskodawcy nie powstał obowiązek zapłaty podatku dochodowego.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) - w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie - w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.