2461-IBPB-2-2.4511.45.2017.1.AR - Określenie skutków podatkowych przeniesienia ośrodka interesów życiowych z USA do Polski.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 201 z późn. zm.) w związku z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1948 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 16 stycznia 2017 r. (data wpływu 20 stycznia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przeniesienia ośrodka interesów życiowych z USA do Polski - jest prawidłowe.

W dniu 20 stycznia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przeniesienia ośrodka interesów życiowych z USA do Polski.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

W 2005 r. Wnioskodawca wraz z żoną wyjechali na stałe do USA. W mieszkaniu żony Wnioskodawcy, w Polsce pozostali jej rodzice, którzy do tego czasu mieszkali tam, płacili rachunki itp.

Posiadając zielone karty Wnioskodawca wraz z żoną podjęli legalna pracę w USA. Tam również urodziły się dzieci Wnioskodawcy. Pobyt i praca Wnioskodawcy w USA były legalne. Wnioskodawca wraz z żoną płacili podatki, dzieci Wnioskodawcy chodziły do szkoły. Wnioskodawca wraz z rodziną uczestniczyli w tamtejszym życiu publicznym i towarzyskim.

Na wszystkie oszczędności zgromadzone w USA Wnioskodawca posiada dokumenty potwierdzające ich legalne uzyskanie.

Przez cały czas pobytu w USA Wnioskodawca przyjeżdżał z rodziną do Polski okazjonalnie, na krótki czas np. na święta.

W maju 2012 r. Wnioskodawca wraz z małżonką kupili w USA dom, który po generalnym remoncie został sprzedany z zyskiem.

W dniu 13 lipca 2016 r. Wnioskodawca wraz z rodziną przyjechał do Polski z zamiarem pozostania w kraju już na stałe. Obecnie Wnioskodawca wraz rodziną mieszkają w mieszkaniu stanowiącym własność żony Wnioskodawcy.

W ciągu następnych 2 lat Wnioskodawca wraz z żoną planują zakup kolejnych dwóch mieszkań, które w dalszej przyszłości będą służyć zabezpieczeniu potrzeb mieszkaniowych nieletnich obecnie córek Wnioskodawcy. Do tego czasu Wnioskodawca wraz z żoną planują te mieszkania wynajmować.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w celach rozliczenia podatków za lata 2006-2015 a zwłaszcza w 2016 r. będzie miał zastosowanie "ograniczony obowiązek podatkowy", a wiec dochody uzyskane w USA - zarówno pochodzące ze stosunku pracy jak i ze sprzedaży nieruchomości - nie muszą być wykazywane przed urzędem skarbowym w Polsce?

2. Czy oszczędności zgromadzone przez Wnioskodawcę w okresie pobytu w USA (pozyskane w legalny i odpowiednio udokumentowany sposób) będą mimo braku ich opodatkowania w Polsce uznane jako pochodzące ze źródeł legalnych i mogą być wydatkowane na dowolny cel bez narażania się na kłopoty prawno-podatkowe czy kary finansowe?

Ad.1

Zdaniem Wnioskodawcy, Urzędy Skarbowe w licznych interpretacjach potwierdziły, że miejsce zamieszkania nie ma nic wspólnego z miejscem zameldowania, który stanowi jedynie spełnienie wymogu prawno-administracyjnego. Możliwe jest więc posiadanie miejsca zameldowania w Polsce i jednocześnie centrum interesów życiowych w innym kraju (Urząd Skarbowy Poznań-Śródmieście 14 kwietnia 2006 Znak: ZD/415-16/06, Urząd Skarbowy w Gnieźnie 16 lipca 2004 r. Znak: N-DOFN/415-14/04).

Jak zauważa Wnioskodawca, według stanu faktycznego od 2005 r. do 12 lipca 2016 r. centrum interesów życiowych rodziny Wnioskodawcy było w USA. Dodatkowo okres przebywania w Polsce w 2016 r. był krótszy niż 183 dni.

Wnioskodawca zwraca uwagę, że od 13 lipca 2016 r. centrum interesów życiowych rodziny Wnioskodawcy zostało przeniesione na teren Rzeczypospolitej Polskiej. Dopiero od tego czasu Wnioskodawca wraz z członkami swojej rodziny stali się rezydentami podatkowymi i dopiero od tego dnia ma zastosowanie "nieograniczony obowiązek podatkowy" Zatem Wnioskodawca uważa, że wszelkie dochody uzyskane na terenie USA w czasie do 12 lipca 2016 r. podlegały opodatkowaniu tylko w USA, nie było obowiązku wykazywania ich w zeznaniu za lata poprzednie, ani nie ma obowiązku wykazywania ich w zeznaniu podatkowym za rok 2016.

Ad.2

Wnioskodawca uważa, że posiada wraz z żoną pełne prawo do dobrowolnego dysponowania zgromadzonymi środkami.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku kontroli czy postępowania wyjaśniającego w związku z przyszłym zakupem w Polsce nieruchomości, samochodu czy innego dobra brak opodatkowania w Polsce nie będzie powodem skutków karno-skarbowych czy prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, że w przedstawionej sprawie Wnioskodawca wskazał, że przedmiotem jego wniosku jest zarówno stan faktyczny jak i zdarzenie przyszłe. W związku z tym niniejsza interpretacja zawiera ocenę stanowiska Wnioskodawcy w zakresie możliwości zastosowania ograniczonego obowiązku podatkowego w stosunku do dochodów uzyskanych w USA w latach 2006-2016 a więc dotycząca stanu faktycznego. Natomiast w zakresie uznania oszczędności zgromadzonych przez Wnioskodawcę w czasie pobytu w USA za legalne i możliwości ich wydatkowania w Polsce bez narażania się na kłopoty prawno-podatkowe lub kary finansowe a więc w zakresie przedstawionego zdarzenia przyszłego zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032, z późn. zm.) - osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a. ww. ustawy - za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Natomiast stosownie do art. 3 ust. 2a ww. ustawy - osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Według art. 3 ust. 2b powyższej ustawy - za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

Zatem, rozstrzygające znaczenie w przedmiotowej sprawie ma ustalenie miejsca zamieszkania Wnioskodawcy.

Definicja "osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie" odnosi się bezpośrednio do określenia "miejsca zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem "lub", co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika "lub" w sformułowaniu "centrum interesów osobistych lub gospodarczych" dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Przez "centrum interesów osobistych" należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei "centrum interesów gospodarczych" to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów życiowych.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 25 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 380 z późn. zm.) miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Zameldowanie jest jedynie spełnieniem obowiązku administracyjnego.

Uznanie osoby fizycznej za osobę mająca miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy, nie przesądza o uznaniu tej osoby, za osobę podlegającą w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Ocena, czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie umowa zawarta między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylania się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisana w Waszyngtonie dnia 8 października 1974 r. (Dz. U. z 1976 r. Nr 31, poz. 178).

Stosownie do art. 3 ust. 1 pkt 7 lit. b ww. umowy, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Polski" oznacza jakąkolwiek osobę (oprócz spółki lub innej jednostki organizacyjnej, traktowanej zgodnie z polskim prawem jako spółka) mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Polski dla celów jej opodatkowania, lecz w przypadku udziałowca spółki prawa cywilnego lub zarządcy majątku tylko w takim zakresie, w jakim dochód uzyskany przez taką osobę z tego tytułu podlega podatkowi polskiemu jako dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce.

Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 8 lit. b ww. umowy, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Stanów Zjednoczonych" oznacza jakąkolwiek osobę (oprócz spółki lub innej jednostki organizacyjnej, traktowanej zgodnie z prawem Stanów Zjednoczonych jako spółka) mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Stanów Zjednoczonych dla celów jej opodatkowania, lecz w przypadku udziałowca spółki prawa cywilnego lub zarządcy majątku tylko w takim zakresie, w jakim dochód uzyskany przez taką osobę z tego tytułu podlega podatkowi Stanów Zjednoczonych jako dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Stanach Zjednoczonych.

Zgodnie z art. 4 ww. umowy, jeżeli w znaczeniu artykułu 3, ustępu 1, punktów 7 i 8 niniejszej Umowy osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obydwu Umawiających się Państwach, to:

Dla potrzeb dokonania interpretacji ww. przepisu, należy sięgnąć do Komentarza do Modelowej Konwencji OECD. Przedtem, jednak wyjaśnienia wymaga, że głównym celem Modelowej Konwencji OECD jest umożliwienie rozwiązywania w sposób jednolity najczęściej występujących problemów w zakresie międzynarodowego prawnego podwójnego opodatkowania. Zgodnie z zaleceniami Rady OECD, państwa członkowskie przy zawieraniu lub rewizji dwustronnych konwencji powinny stosować się do Modelowej Konwencji i do interpretacji zawartej w Komentarzu do tej Konwencji. Postanowienia Konwencji zyskały powszechne (światowe) uznanie wyrażające się włączaniem ich do większości dwustronnych umów. Wiele umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, które zawarła Polska z innymi krajami została sporządzona w zgodzie z postanowieniami Modelowej Konwencji OECD, w tym Umowa zawarta między Polską i Stanami Zjednoczonymi Ameryki.

Według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca wraz z żoną od 2005 r. przebywali w USA. Tam Wnioskodawca pracował, wychowywał dzieci, uczestniczył w tamtejszym życiu publicznym i towarzyskim. Tam był ośrodek interesów życiowych Wnioskodawcy i jego rodziny. 13 lipca 2016 r. Wnioskodawca wrócił wraz z rodziną do Polski na stałe. Oszczędności zgromadzone w trakcie pobytu w USA Wnioskodawca zamierza przeznaczyć na zakup w Polsce 2 mieszkań.

Biorąc pod uwagę informacje zawarte we wniosku oraz obowiązujący stan prawny należy stwierdzić, że Wnioskodawca do dnia powrotu do Polski spełniał przesłanki pozwalające uznać Go za osobę mającą miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w USA, ze względu na fakt posiadania w tym kraju centrum interesów osobistych i gospodarczych. W tym też okresie Wnioskodawca posiadał w Polsce ograniczony obowiązek podatkowy, tzn. podlegał opodatkowaniu tylko od dochodów osiąganych na terytorium Polski gdyby takie osiągnął. Tak więc dochody uzyskane w USA - zarówno pochodzące ze stosunku pracy jak i ze sprzedaży nieruchomości nie podlegały opodatkowaniu ani wykazaniu w zeznaniach podatkowych w Polsce.

Sytuacja zmieniła się w momencie przyjazdu Wnioskodawcy do Polski, tj. w lipcu 2016 r. Po powrocie Wnioskodawca nie osiąga już żadnych dochodów na terenie USA, nie posiada żadnych nieruchomości w USA, nie płaci podatków, nie korzysta z opieki medycznej itd. Zatem, w tym okresie, Wnioskodawca posiada centrum interesów osobistych i gospodarczych w Polsce.

Tym samym, biorąc pod uwagę powyższe oraz uwzględniając zapisy umowy zawartej między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylania się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, stwierdzić należy, że od momentu przyjazdu do Polski i przeniesienia ośrodka interesów życiowych, Wnioskodawca posiada miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce. Zatem, od tego momentu Wnioskodawca podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. podlega opodatkowaniu od całości uzyskanych przez siebie w tym okresie dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów, z uwzględnieniem danej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Podsumowując powyższe należy stwierdzić, że do momentu przeniesienia ośrodka interesów życiowych i gospodarczych do Polski, Wnioskodawca w Polsce podlegał ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. podlegał obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów uzyskanych na terytorium Polski, jeżeli takie osiągnął.

Od momentu przeniesienia centrum interesów życiowych i gospodarczych do Polski, Wnioskodawca zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. podlega obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów z uwzględnieniem Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Zatem wszystkie dochody osiągnięte w USA do 12 lipca 2016 r. podlegały opodatkowaniu w USA i nie było obowiązku wykazywania ich w zeznaniach podatkowych w Polsce i nie ma obowiązku wykazania tych dochodów w Polsce w zeznaniu za 2016 r.

Z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, a w przedmiotowej sprawie nie został złożony wniosek wspólny, o którym mowa w art. 14r. ww. ustawy, niniejsza interpretacja dotyczy jedynie Wnioskodawcy, jako występującego z wnioskiem. Żona Wnioskodawcy chcąc uzyskać interpretację indywidualną winna wystąpić z odrębnym wnioskiem i uiścić stosowną opłatę.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, wskazać należy, że rozstrzygnięcia w nich zawarte nie są wiążące dla tutejszego organu. Wydane rozstrzygnięcia dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, osadzonych w określonym stanie faktycznym lub zdarzeniu przyszłym i tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia w każdej z nich zawarte są wiążące. Nie wywołują one zatem żadnych skutków prawnych w odniesieniu do innych podatników.

Stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.