2461-IBPB-2-2.4511.131.2017.2.MMA - Ustalenie możliwości dokonania odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 201 z późn. zm.) w związku z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1948 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 16 stycznia 2017 r. (data otrzymania 8 lutego 2017 r.), uzupełnionym 19 kwietnia 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonania odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej - jest nieprawidłowe.

W dniu 8 lutego 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonania odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismem z dnia 7 kwietnia 2017 r. Znak: 2461-IBPB-2-2.4511.131.2017.1.MMA wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano 19 kwietnia 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni choruje na wysiękowe zwyrodnienie plamki żółtej ADM. Jest to schorzenie w przebiegu którego dochodzi do uszkodzenia wzroku w wyniku nieprawidłowych, osłabionych naczyń krwionośnych w siatkówce. Prowadzi to do powstania blizn uszkadzających siatkówkę, co utrudnia widzenie a niekiedy prowadzi do utraty wzroku. Choroba zaatakowała prawe oko Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni została poddana leczeniu w klinice okulistyki i onkologii okulistycznej. Miała 6 iniekcji do oka prawego lekiem L. oraz 5 marca 2015 r. zrobiono jej iniekcję lekiem E., po którym straciła wzrok w prawym oku. Wnioskodawczyni ma 5% widzenia. Następnie Wnioskodawczyni została poddana dwóm operacjom. W dniu 13 maja 2015 r. Wnioskodawczyni przeszła operację witrektomii z podaniem oleju silikonowego do ciała szklistego prawego oka. W dniu 8 lipca 2015 r. Wnioskodawczyni miała drugą operację prawego oka na zaćmę wikłającą. Od tego czasu cały czas Wnioskodawczyni jest pod opieką kliniki okulistycznej. W 2016 r. zaczęły się problemy Wnioskodawczyni z jej lewym okiem. Lekarz stwierdził w nim wysiękowe zwyrodnienie plamki żółtej AMD. Wnioskodawczyni została zakwalifikowana do iniekcji oka lewego lekiem L. Pierwszy zabieg miała 20 grudnia 2016 r. w klinice okulistyki. Przed tym zabiegiem z uwagi na szybko rozwijającą się chorobę Wnioskodawczyni była zmuszona do poddania się 2 zabiegom iniekcji - 25 października oraz 22 listopada 2016 r. w centrum medycznym - poradni okulistycznej. Każda iniekcja kosztowała 2.100,00 zł. Następne iniekcje odbędą się w klinice okulistyki. Wnioskodawczyni zaznacza, że dzięki iniekcjom w październiku i listopadzie 2016 r. choroba zatrzymała się. Dzięki temu Wnioskodawczyni może być osobą samodzielną (prawe oko jest nieczynne). Wnioskodawczyni jest emerytką, jej emerytura wynosi 1.353,33 zł. Koszt dwóch iniekcji w wysokości 4.200,00 zł jest dla niej bardzo dużym obciążeniem. Wnioskodawczyni nie ma możliwości podjęcia jakiejkolwiek dodatkowej pracy z uwagi na stan zdrowia. W chwili obecnej Wnioskodawczyni nie widzi na prawe oko, stan lewego oka nie polepsza się. Leczenie lewego oka jest koniecznością aby pozostać osobą samodzielną.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że nie posiada orzeczenia o zakwalifikowaniu do jednego z trzech stopni niepełnosprawności. Wnioskodawczyni posiada faktury związane z iniekcją leku do oka, za które zapłaciła z własnych zasobów pieniężnych i nie zostały one jej zwrócone w żadnej formie.

W związku z powyższym stanem faktycznym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni może skorzystać z odliczenia z tytułu ulgi rehabilitacyjnej?

Zdaniem Wnioskodawczyni, z uwagi na przedstawiony stan faktyczny a także przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a szczególnie przepisy opisane w rozdziale 6 (art. 26 ust. 1 pkt 6, ust. 7a-7g, 13a i inne) powinna uzyskać zwrot za dwie iniekcje w kwocie 4.200,00 zł, które wydała z własnych zasobów pieniężnych. W opinii Wnioskodawczyni jest to słuszne i zgodne z obowiązującymi przepisami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 2032 z późn. zm.) - podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e i art. 30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e i 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7 i 7b - 7g tego artykułu.

Zgodnie z art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na:

Stosownie do treści art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

Zgodnie z art. 26 ust. 7f ww. ustawy - ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

2. II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

Z kolei jak wynika z art. 26 ust. 7b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni jest emerytką i choruje na wysiękowe zwyrodnienie plamki żółtej AMD. Wnioskodawczyni nie posiada orzeczenia o zakwalifikowaniu do jednego z trzech stopni niepełnosprawności. Z powodu choroby Wnioskodawczyni straciła wzrok w prawym oku. W związku z pogarszającym się stanem zdrowia lewego oka 25 października oraz 22 listopada 2016 r. Wnioskodawczyni poddała się dwóm zabiegom iniekcji leku do oka lewego za własne środki pieniężne. Koszt ww. zabiegów wyniósł 4.200 zł. Wątpliwości Wnioskodawczyni sprowadzają się do możliwości odliczenia kosztów obu iniekcji w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

Należy zaznaczyć, że katalog ulg wymienionych w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione. Rozszerzająca interpretacja przepisu art. 26 ust. 7a cyt. ustawy jest niedozwolona. Zgodnie bowiem z zasadą, przyjętą w orzecznictwie NSA, jak i w doktrynie prawa podatkowego, ulgi podatkowe są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania. Tak więc przepisy regulujące prawo do ulgi winny być interpretowane ściśle; niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.

Z przytoczonych powyżej przepisów wynika, że podstawowym warunkiem uprawniającym do skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej jest posiadanie przez osobę ubiegającą się o ulgę orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności lub decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną. Jak wskazała Wnioskodawczyni w przedstawionym we wniosku opisie stanu faktycznego jest ona emerytką i nie posiada orzeczenia o zakwalifikowaniu do jednego z trzech stopni niepełnosprawności. Tym samym mając na uwadze cytowane powyżej przepisy prawa, brak jest podstawy do możliwości skorzystania przez Wnioskodawczynię z ulgi rehabilitacyjnej. Nie został spełniony bowiem podstawowy warunek uprawniający do skorzystania z ww. ulgi, gdyż Wnioskodawczyni nie posiada stosownego orzeczenia o zakwalifikowaniu do jednego z trzech stopni niepełnosprawności.

Końcowo podkreślić należy, że brak uzyskania prawa do ulgi w niniejszej interpretacji oparty został wyłącznie pod kątem posiadania orzeczenia o zakwalifikowaniu do jednego z trzech stopni niepełnosprawności lub decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną. W związku z czym skoro podstawowy warunek ubiegania się o ulgę rehabilitacyjną nie został zachowany, organ nie dokonał analizy pozostałych warunków jakie należy spełnić aby móc ubiegać się o ww. ulgę a mianowicie nie odniósł się do tego czy faktury jakie posiada Wnioskodawczyni spełniają warunek wydatku, o którym mowa w art. 26 ust. 1 pkt 12 ww. ustawy, gdyż kwestia ta w omawianej sprawie nie miałaby wpływu na niniejsze rozstrzygnięcie.

Wskazać należy, że ustawodawca w art. 26 ust. 7a ww. ustawy wymienił wiele warunków, których dopiero łączne spełnienie pozwala osobie posiadającej stosowne orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez uprawniony organ na skorzystanie z ulgi rehabilitacyjnej. Niespełnienie jednego z warunków wskazanego przez ustawodawcę w ww. przepisach zamyka podatnikowi drogę do skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej niezależnie od tego czy spełnia pozostałe warunki ulgi.

Bowiem tak jak wskazano wyżej ulgi podatkowe są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania dlatego podatnik chcący z nich skorzystać winien ściśle wypełnić warunki umożliwiające skorzystanie z takiej ulgi.

Mając na uwadze powyższe wyjaśnienia stanowisko Wnioskodawczyni uznać należy za nieprawidłowe.

Do wniosku i jego uzupełnienia Wnioskodawczyni dołączyła plik dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest zobowiązany ani uprawniony do ich oceny, jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawczynię i jej stanowiskiem.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.