2461-IBPB-2-2.4511.1090.2016.2.KK - Zwolnienie z PIT odszkodowania za prawo własności działek przejętych na realizację inwestycji drogowej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 201 z późn. zm.) w zw. z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1948 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 1 grudnia 2016 r. (data wpływu 6 grudnia 2016 r.), uzupełnionym 8 marca 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania odszkodowania za prawo własności działek przejętych na realizację inwestycji drogowej - jest prawidłowe.

W dniu 6 grudnia 2016 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania odszkodowania za prawo własności działek przejętych na realizację inwestycji drogowej.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismem z 22 lutego 2017 r. Znak: 2461-IBPB-2-2.4511.1090.2016.1.k.k. wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano 8 marca 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni 2 kwietnia 2015 r. aktem notarialnym otrzymała od brata w drodze darowizny nieruchomość położoną w miejscowości K., składającą się z niezabudowanych działek nr 1047 o pow. 0,24 ha oraz nr 1050 o pow. 0,10 ha (łączny obszar działek to pow. 0,34 ha). Przedmiotowa nieruchomość w całości stanowiła nieruchomość rolną, nie posiadała dostępu do drogi publicznej i leżała na obszarze, dla którego nie obowiązywał miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Otrzymanej w darowiźnie nieruchomości Wnioskodawczyni nie chciała sprzedać, natomiast planowała na niej realizację własnych celów. Zawiadomieniem z 15 października 2015 r. Wnioskodawczyni została poinformowana o wszczęciu postępowania administracyjnego - na wniosek Wojewody działającego na podstawie art. 11d ust. 5 ustawy z 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych - w sprawie wydania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej pn.: "Budowa nowego przebiegu drogi wojewódzkiej nr (...) oraz rozbudowa łącznicy autostradowej (...)". W dniu 29 grudnia 2015 r. Wojewoda zawiadomił Wnioskodawczynię, że 28 grudnia 2015 r. została wydana decyzja dotycząca realizacji inwestycji drogowej opisanej powyżej. Decyzja dotyczyła również działek Wnioskodawczyni: nr 1047/1 (działka powstała w wyniku podziału działki nr 47 na działki nr 1047/2 o pow. 0,24 ha i nr 1071/1 o pow. 0,0032 ha) oraz nr 1050, które były własnością Wnioskodawczyni i do których prawo Wnioskodawczyni nabyła w drodze darowizny. Wojewoda 5 lutego 2016 r. poinformował Wnioskodawczynię, że do Ministerstwa Infrastruktury i Budownictwa przesłano odwołanie (złożone przez kilka stron postępowania), od ww. decyzji Wojewody z 28 grudnia 2015 r. o zezwoleniu na realizację ww. inwestycji drogowej.

W dniu 25 kwietnia 2016 r. Minister Infrastruktury i Budownictwa wydał decyzję podtrzymującą w mocy decyzję Wojewody o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej przytoczonej powyżej. W dniu 12 kwietnia 2016 r. poinformowano Wnioskodawczynię o prowadzonym postępowaniu w sprawie ustalenia wysokości odszkodowania za nieruchomości objęte decyzją Wojewody, czyli działki nr 1047/1 oraz działki nr 1050. W wyniku postępowania administracyjnego 8 sierpnia 2016 r. Wojewoda wydał decyzję dotyczącą ustalenia wysokości odszkodowania wynoszącego 201.219,00 zł za działki nr 1047/1 o pow. 0,0032 ha oraz nr 1050 o pow. 0,10 ha. Powyższe działki 25 kwietnia 2016 r. przeszły na własność województwa. Decyzja Wojewody została wydana na podstawie ustawy z 10 kwietnia 2003 r. o szczegółowych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych i ustawy z 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami po zasięgnięciu opinii rzeczoznawcy majątkowego określającej wartość nieruchomości.

Wnioskodawczyni oświadczyła, że kwotę odszkodowania w wysokości 211.279,00 zł ustaloną decyzją, otrzymała przelewem na rachunek bankowy.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że zgodnie z art. 18 ust. 1e ustawy z 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, w przypadku, w których dotychczasowy właściciel nieruchomości objętej decyzją o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej wyda tę nieruchomość niezwłocznie, lecz nie później niż w terminie 30 dni od dnia:

- wysokość odszkodowania powiększa się o kwotę równą 5% wartości nieruchomości.

Wnioskodawczyni zawiadomienie o wydaniu decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej otrzymała 12 stycznia 2016 r., a 21 stycznia 2016 r. wyraziła zgodę na wydanie nieruchomości pod inwestycję, pismo złożyła w Urzędzie Wojewódzkim 22 stycznia 2016 r.

Z uwagi na ww. pismo, powiększono przysługujące Wnioskodawczyni odszkodowanie o 5%, w związku z tym kwota 201.219,00 zł powiększyła się o 5% i na konto Wnioskodawczyni wpłynęła kwota 211.279,00 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy otrzymane przez Wnioskodawczynię odszkodowanie na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest wolne od podatku dochodowego?

Zdaniem Wnioskodawczyni, przychód uzyskany z tytułu odszkodowania wypłaconego stosowanie do przepisów o gospodarce nieruchomościami jest zwolniony z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z tytułu odszkodowania wypłacanego stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami lub z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie oraz z tytułu sprzedaży nieruchomości w związku z realizacją przez nabywcę prawa pierwokupu, stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami; nie dotyczy to przypadków, gdy właściciel nabył jej własność w okresie dwóch lat przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego lub odpłatnym zbyciem nieruchomości za cenę niższą o co najmniej 50% od wartości uzyskanego odszkodowania lub ceny zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie lub w związku z realizacją prawa pierwokupu. Wnioskodawczyni działki objęte odszkodowaniem nabyła w okresie krótszym niż 2 lata przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego, ale nieruchomość ta zastała przez nią nabyta w drodze darowizny, co zdaniem Wnioskodawczyni nie pozwala na ustalenie ceny nabycia nieruchomości. Od ceny nabycia natomiast jest uzależniona możliwość spełnienia drugiego z warunków. Stosownie do art. 888 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), gdzie przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Skoro zatem przy nabyciu w drodze darowizny z uwagi na jej nieodpłatny charakter cena nie stanowi elementu tej umowy - nie będzie spełniony drugi warunek wyłączający zastosowanie przedmiotowego zwolnienia. A więc nie zostały spełnione dwie przesłanki wymienione w przywołanym przepisie. Gdy spełniony zostanie tylko jeden z warunków albo żaden z nich, wówczas uzyskany przychód będzie korzystał ze zwolnienia. Wnioskodawczyni wskazała, że stanowisko to potwierdza interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 4 lipca 2012 r., Znak: IPTPB2/415-326/12-2/AK. W związku z powyższym wyjaśnieniem, na podstawie przedstawionego stanu faktycznego i brzmienia przepisu art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - przychód z otrzymanego odszkodowania z tytułu wywłaszczenia przedmiotowej nieruchomości otrzymanej przez Wnioskodawczynię w drodze darowizny na cele uzasadniające jej wywłaszczenie korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 2032 z późn. zm.) jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady - wyrażonej w treści art. 9 ust. 1 ww. ustawy - opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ww. ustawy - przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W art. 10 ust. 1 ww. ustawy ustawodawca określił katalog źródeł przychodów, wśród których w pkt 9 wymienił inne źródła.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ww. ustawy - za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania "w szczególności" wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy.

Odszkodowanie stanowi co do zasady przychód z innych źródeł w rozumieniu art. 11 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie oznacza to jednak, że wszystkie odszkodowania podlegają opodatkowaniu. Niektóre z nich, wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych określonym w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego. Korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym zwolnienia od podatku, jest jednak możliwe wyłącznie w sytuacji, gdy spełnione są wszelkie przesłanki określone w przepisie stanowiącym podstawę prawną danej preferencji.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 29 ww. ustawy - wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z tytułu odszkodowania wypłacanego stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami lub z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie oraz z tytułu sprzedaży nieruchomości w związku z realizacją przez nabywcę prawa pierwokupu, stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami; nie dotyczy to przypadków, gdy właściciel nieruchomości, o której mowa w zdaniu pierwszym, nabył jej własność w okresie 2 lat przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego bądź odpłatnym zbyciem nieruchomości za cenę niższą o co najmniej 50% od wysokości uzyskanego odszkodowania lub ceny zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie lub w związku z realizacją prawa pierwokupu.

Z przepisu art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy podatkowej wynika, że zwolnienie nie przysługuje jeżeli łącznie spełnione zostaną następujące warunki:

* nabycie nieruchomości nastąpiło w okresie 2 lat przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego lub odpłatnym zbyciem,

* cena jej nabycia była o co najmniej 50% niższa od wysokości odszkodowania lub ceny.

Zatem zwolnienie nie będzie przysługiwać, gdy powyższe warunki dotyczące okresu nabycia oraz ceny nabycia będą spełnione łącznie. W przypadku, gdy spełniony będzie tylko jeden z nich (albo nie będzie spełniony żaden z nich), wówczas zwolnienie będzie podatnikowi przysługiwać.

Warunkiem niezbędnym do skorzystania z przedmiotowego zwolnienia jest otrzymanie m.in. odszkodowania, które przyznane zostało stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami.

W przypadku nabywania nieruchomości pod drogi, na zasadach określonych w ustawie z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 2031 z późn. zm.) - zwanej również "specustawą" drogową, prawodawca zdecydował się na całkowite oddzielenie od siebie postępowań o wywłaszczenie i o odszkodowanie. Z chwilą wejścia w życie ww. ustawy, do katalogu zawartego w art. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 2147 z późn. zm.) dodany został zapis, że ustawa o gospodarce nieruchomościami nie narusza innych ustaw w zakresie dotyczącym gospodarki nieruchomościami, w tym omawianej ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r.

Przywołany art. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami zawiera ogólne wyłączenie stosowania jej przepisów, ale tylko w takim zakresie, w jakim nie narusza to zasad określonych w wymienionych ustawach. Ustawodawca przyznał zatem pierwszeństwo w stosowaniu regulacjom zawartym w ustawach wymienionych w tym przepisie, przed zasadami wynikającymi z ustawy o gospodarce nieruchomościami. Powyższy przepis ma charakter normy kolizyjnej co oznacza, że przepisy ustawy o gospodarce nieruchomościami mają charakter uzupełniający w stosunku do innych ustaw, w zakresie spraw nieuregulowanych w tych ustawach. Tym samym, nabywanie nieruchomości pod drogi, na zasadach określonych w "specustawie" drogowej ma charakter szczególny wobec wywłaszczenia regulowanego przepisami ustawy o gospodarce nieruchomościami; przepisy ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych stanowią lex specialis w stosunku do przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami.

O takiej relacji wymienionych wyżej aktów prawnych świadczy również kompleksowość regulacji zawartej w "specustawie" drogowej oraz odesłanie zawarte w art. 23 tej ustawy, zgodnie z którym w zakresie nieuregulowanym w jej rozdziale 3 (nabywanie nieruchomości pod drogi), stosuje się przepisy ustawy o gospodarce nieruchomościami.

W odniesieniu do dróg krajowych i wojewódzkich, stosownie do treści art. 11a ust. 1 ww. ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, wojewoda wydaje decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej na wniosek właściwego zarządcy drogi.

Zgodnie z art. 11d ust. 5 ww. ustawy - wojewoda w odniesieniu do dróg krajowych i wojewódzkich albo starosta w odniesieniu do dróg powiatowych i gminnych wysyłają zawiadomienie o wszczęciu postępowania w sprawie wydania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej wnioskodawcy, właścicielom lub użytkownikom wieczystym nieruchomości objętych wnioskiem o wydanie tej decyzji na adres wskazany w katastrze nieruchomości, a w przypadku, o którym mowa w art. 11a ust. 2, wojewodom albo starostom, na których obszarze właściwości znajdują się nieruchomości lub ich części objęte wnioskiem o wydanie decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej, oraz zawiadamiają pozostałe strony w drodze obwieszczeń, odpowiednio w urzędzie wojewódzkim lub starostwie powiatowym, a także w urzędach gmin właściwych ze względu na przebieg drogi, w urzędowych publikatorach teleinformatycznych - Biuletynie Informacji Publicznej tych urzędów i w prasie lokalnej. Doręczenie zawiadomienia na adres wskazany w katastrze nieruchomości jest skuteczne.

Decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej, zgodnie z art. 11f ust. 1 pkt 6 ustawy, zawiera w szczególności m.in. oznaczenie nieruchomości lub ich części, według katastru nieruchomości, które stają się własnością Skarbu Państwa lub właściwej jednostki samorządu terytorialnego.

W myśl natomiast art. 12 ust. 4 pkt 2 wskazanej ustawy - nieruchomości lub ich części, o których mowa w art. 11f ust. 1 pkt 6, stają się z mocy prawa własnością odpowiednich jednostek samorządu terytorialnego w odniesieniu do dróg wojewódzkich, powiatowych i gminnych z dniem, w którym decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stała się ostateczna.

Odszkodowanie za nieruchomości, o których mowa w ust. 4, przysługuje dotychczasowym właścicielom nieruchomości, użytkownikom wieczystym nieruchomości oraz osobom, którym przysługuje do nieruchomości ograniczone prawo rzeczowe (art. 12 ust. 4f tejże ustawy).

Zgodnie z art. 12 ust. 4a i 4b powyższej ustawy, decyzję ustalającą wysokość odszkodowania za nieruchomości, o których mowa w ust. 4, wydaje organ, który wydał decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej w terminie 30 dni od dnia, w którym decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stała się ostateczna. Do ustalenia wysokości i wypłacenia odszkodowania, o którym mowa w ust. 4a, w myśl art. 12 ust. 5 ww. ustawy, stosuje się odpowiednio przepisy o gospodarce nieruchomościami, z zastrzeżeniem art. 18.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy o gospodarce nieruchomościami - ustawa określa zasady wywłaszczania nieruchomości i zwrotu wywłaszczonych nieruchomości.

W myśl art. 6 pkt 1 ww. ustawy - celami publicznymi w rozumieniu ustawy jest m.in. wydzielanie gruntów pod drogi publiczne.

Zgodnie z art. 112 ust. 1 przywołanej ustawy - przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do nieruchomości położonych, z zastrzeżeniem art. 122a, art. 124 ust. 1b, art. 124b, art. 125 i art. 126, na obszarach przeznaczonych w planach miejscowych na cele publiczne albo do nieruchomości, dla których wydana została decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego.

Z art. 128 ust. 1 ww. ustawy wynika, że - wywłaszczenie własności nieruchomości, użytkowania wieczystego lub innego prawa rzeczowego następuje za odszkodowaniem na rzecz osoby wywłaszczonej odpowiadającym wartości tych praw.

W myśl art. 130 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami - ustalenie wysokości odszkodowania następuje po uzyskaniu opinii rzeczoznawcy majątkowego, określającej wartość nieruchomości.

W sprawach, w których wydano odrębną decyzję o odszkodowaniu, zapłata odszkodowania następuje jednorazowo w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja o odszkodowaniu stała się ostateczna (art. 132 ust. 1a ustawy o gospodarce nieruchomościami). Do zapłaty odszkodowania za wywłaszczone nieruchomości zobowiązany jest organ wykonawczy jednostki samorządu terytorialnego, jeżeli wywłaszczenie następuje na rzecz tej jednostki (art. 132 ust. 5 ustawy o gospodarce nieruchomościami).

Stosownie do art. 134 ust. 1 ww. ustawy - podstawę ustalenia wysokości odszkodowania stanowi, z zastrzeżeniem art. 135, wartość rynkowa nieruchomości.

Natomiast w myśl art. 18 ust. 1e ww. ustawy o szczególnych zasadach przygotowywania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych - w przypadku, w którym dotychczasowy właściciel lub użytkownik wieczysty nieruchomości objętej decyzją o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej odpowiednio wyda tę nieruchomość lub wyda nieruchomość i opróżni lokal oraz inne pomieszczenia niezwłocznie, lecz nie później niż w terminie 30 dni od dnia:

- wysokość odszkodowania powiększa się o kwotę równą 5% wartości nieruchomości lub wartości prawa użytkowania wieczystego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że 2 kwietnia 2016 r. w wyniku darowizny od brata Wnioskodawczyni nabyła działki o numerach ewidencyjnych 1047 i 1050. W październiku 2015 r. Wnioskodawczyni otrzymała zawiadomienie o wszczęciu postępowania w sprawie wydania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej. W dniu 25 kwietnia 2016 r. decyzja Wojewody z 28 grudnia 2015 r. o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stała się ostateczna i 25 kwietnia 2016 r. działki nr 1047/1 i 1050 przeszły z mocy prawa na własność województwa. W kwietniu 2016 r. powiadomiono również Wnioskodawczynię o prowadzonym postępowaniu w sprawie ustalenia wysokości odszkodowania za przejęte działki. W dniu 8 sierpnia 2016 r. Wojewoda wydał decyzję ustalającą kwotę odszkodowania. Kwotę odszkodowania ustaloną decyzją za nieruchomości powiększoną na podstawie art. 18 ust. 1e ww. ustawy o szczególnych zasadach przygotowywania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych o 5% wartości nieruchomości Wnioskodawczyni otrzymała przelewem na rachunek bankowy.

Przedmiotowe odszkodowanie przyznano Wnioskodawczyni na mocy decyzji Wojewody. Podstawą do wydania decyzji była ustawa o szczególnych zasadach przygotowywania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych oraz ustawa o gospodarce nieruchomościami.

Prawo własności wywłaszczonych działek Wnioskodawczyni nabyła w drodze darowizny 2 kwietnia 2015 r., a więc ich nabycie miało charakter nieodpłatny. Zatem nie wystąpiła sytuacja, w której cena nabycia udziału w nieruchomości była o co najmniej 50% niższa od wysokości odszkodowania, bowiem w ogóle nie wystąpiła cena nabycia. Skoro w niniejszej sprawie nie można ustalić ceny nabycia nieruchomości składających się z działek nr 1047/1 i 1050, to nie został spełniony jeden z warunków wyłączający zastosowanie omawianego zwolnienia.

Tym samym nie ma znaczenia, że wszczęcie postępowania wywłaszczeniowego nastąpiło 15 października 2015 r. czyli przed upływem 2 lat od daty nabycia ww. nieruchomości. Aby bowiem zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 29 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnikowi nie przysługiwało warunki dotyczące czasu i ceny nabycia nieruchomości muszą zostać spełnione łącznie.

Zatem Wnioskodawczyni przysługuje prawo do zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podsumowując, przychód uzyskany przez Wnioskodawczynię z tytułu odszkodowania wypłaconego w związku z przejęciem nieruchomości - stanowiącej działki ewidencyjne nr 1047/1 oraz nr 1050 - na cele realizacji inwestycji drogowej, korzysta ze zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.