2461-IBPB-2-2.4511.1043.2016.1.MMA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku, który wpłynął do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim 3 listopada 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zwrotu osobom fizycznym niektórych wydatków poniesionych w związku z budową pierwszego własnego mieszkania na podstawie ustawy z dnia 27 września 2013 r. o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi w zakresie ustalenia prawa do zwrotu - jest nieprawidłowe.

W dniu 3 listopada 2016 r. do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej zwrotu osobom fizycznym niektórych wydatków poniesionych w związku z budową pierwszego własnego mieszkania w zakresie ustalenia prawa do zwrotu.

Ww. wniosek został przekazany do tut. Biura przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi za pismem z 7 listopada 2016 r. Znak: 1061-IPTPB2.4511.814.2016.1.MK, celem załatwienia zgodnie z właściwością.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 27 marca 2014 r. Wnioskodawczyni otrzymała pozwolenie na budowę, a ściślej mówiąc na rozbudowę budynku gospodarczego wraz ze zmianą sposobu użytkowania na budynek mieszkalny jednorodzinny. Po otrzymaniu ww. decyzji na działce babki, Wnioskodawczyni wspólnie z mężem rozpoczęła budowę z własnych zaoszczędzonych środków. Budowa systemem gospodarczym trwała ponad rok. W dniu 14 lipca 2015 r. Wnioskodawczyni otrzymała potwierdzenie przyjęcia obiektu budowalnego do użytkowania. Po wyposażeniu domu w meble i niezbędne sprzęty, na które małżonkowie zmuszeni byli zaciągnąć kredyt, małżonkom udało się wprowadzić 1 września 2015 r. wraz z dwoma córkami. Wnioskodawczyni uzyskała informację, że po spełnieniu odpowiednich wymogów, małżonkowie mogą starać się o zwrot podatku VAT za materiały budowlane. Po skompletowaniu wszystkich dokumentów i złożeniu ich w urzędzie skarbowym okazało się, że małżonkowie spełniają wszystkie warunki ale są pewne zastrzeżenia co do metrażu bo nie wiadomo czy wybudowany budynek jest domem jednorodzinnym czy lokalem mieszkalnym.

W związku z powyższym stanem faktycznym zadano następujące pytanie.

Czy wybudowany przez małżonków budynek jest domem jednorodzinnym czy lokalem mieszkalnym i czy w związku z tym małżonkowie spełniają wymogi uprawniające ich do wypłaty zwrotu podatku VAT za materiały budowlane?

Zdaniem Wnioskodawczyni, wybudowany przez nią i jej męża budynek jest domem jednorodzinnym, ponieważ zgodnie z projektem budowy spełnia wszystkie wymogi. Większość domu stoi na nowych fundamentach. Budynek posiada piwnicę, parter i użytkowe poddasze na piętrze. Kubatura domu stanowi 750 m³, powierzchnia zabudowy 59,55 m², a powierzchnia użytkowa domu wynosi 91,3 m². Czyli w opinii Wnioskodawczyni, zgodnie z przepisami przy dwójce dzieci powierzchnia domu nie może przekroczyć 100 m². Oboje małżonkowie nie ukończyli 35 roku życia i jest to ich pierwsza nieruchomość na własność. Podsumowując, zdaniem Wnioskodawczyni, wybudowany przez małżonków dom spełnia wszelkie wymogi i należy się im wypłata zwrotu podatku VAT za zakupione materiały budowalne. Dom stanowi odrębną całość i jest budynkiem wolno stojącym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 38 i art. 39 ustawy z dnia 27 września 2013 r. o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 1865 z późn. zm.) - z dniem 1 stycznia 2014 r. straciła moc ustawa z dnia 29 sierpnia 2005 r. o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym (Dz. U. Nr 177, poz. 1468 z późn. zm.) regulująca zasady zwrotu osobom fizycznym części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych przez te osoby w związku z budową i remontem budynku mieszkalnego lub jego części.

Zgodnie natomiast z art. 20 ust. 1 ww. ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi - osoba fizyczna, która po dniu 1 stycznia 2014 r. poniosła wydatki na zakup materiałów budowlanych, ma prawo ubiegać się o zwrot części tych wydatków, zwany dalej "zwrotem wydatków".

Ponadto - zgodnie z art. 20 ust. 3 pkt 1-5 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi - o zwrot wydatków można się ubiegać, jeżeli:

- z wyłączeniem domu jednorodzinnego albo lokalu mieszkalnego, o którym mowa w pkt 1.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi - zwrot wydatków dotyczy wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych, które do dnia 30 kwietnia 2004 r. były opodatkowane stawką podatku od towarów i usług w wysokości 7%, a od dnia 1 maja 2004 r. są opodatkowane podatkiem VAT, udokumentowanych fakturami wystawionymi dla osoby fizycznej od dnia wydania pozwolenia na budowę albo dokonania zgłoszenia budowy, o których mowa w art. 20 ust. 3 pkt 2, do dnia 30 września 2018 r.

Stosownie do art. 22 ust. 1 ww. ustawy - prawo do zwrotu wydatków przysługuje pod warunkiem, że osoba fizyczna lub jej małżonek nie dokonywali czynności, o których mowa w art. 20 ust. 1, jako podatnicy podatku od towarów i usług, w celu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. W przypadku osoby fizycznej pozostającej w związku małżeńskim w roku kalendarzowym, w którym wydano pozwolenie na budowę lokalu mieszkalnego albo domu jednorodzinnego albo dokonano zgłoszenia budowy, warunek, o którym mowa w art. 20 ust. 3 pkt 4, dotyczy młodszego z małżonków, a warunek, o którym mowa w art. 20 ust. 3 pkt 5, dotyczy obojga małżonków (art. 22 ust. 2 ww. ustawy).

Poza ww. warunkami w omawianej sprawie kluczowe znaczenie ma warunek zawarty w art. 23 ust. 2 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi, w myśl którego wniosek o zwrot wydatków osoba fizyczna składa raz, nie później niż do dnia 31 grudnia roku, w którym zgodnie z prawem miało miejsce przystąpienie do użytkowania wybudowanego lokalu mieszkalnego albo domu jednorodzinnego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni 27 marca 2014 r. otrzymała pozwolenie na rozbudowę budynku gospodarczego wraz ze zmianą sposobu użytkowania na budynek mieszkalny jednorodzinny. Po uzyskaniu ww. decyzji systemem gospodarczym, na działce babki Wnioskodawczyni, małżonkowie rozpoczęli budowę. W dniu 14 lipca 2015 r. Wnioskodawczyni otrzymała potwierdzenie przyjęcia obiektu budowlanego do użytkowania a 1 września 2015 r. po wyposażeniu domu w meble i niezbędne wyposażenie małżonkowie wprowadzili się z dwiema córkami.

Z informacji uzyskanych z właściwego miejscowo dla Wnioskodawczyni urzędu skarbowego wynika, że w terminie przewidzianym w ustawie, tj. w terminie do 31 grudnia 2015 r. a więc roku, w którym zgodnie z prawem miało miejsce przystąpienie do użytkowania wybudowanego domu jednorodzinnego Wnioskodawczyni nie złożyła wniosku o zwrot wydatków.

W tym miejscu wskazać należy, że termin, o którym mowa w art. 23 ust. 2 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi jest terminem nieprzekraczalnym i od jego dotrzymania uzależniona jest możliwość skorzystania ze zwrotu części wydatków poniesionych w związku z budową pierwszego własnego mieszkania. Skoro Wnioskodawczyni uzyskała potwierdzenie przyjęcia obiektu budowlanego do użytkowania 14 lipca 2015 r., to wniosek o zwrot wydatków winna była złożyć najpóźniej 31 grudnia 2015 r. Niezłożenie wniosku w terminie, o którym mowa powyżej powoduje brak możliwości ubiegania się o zwrot. Tym samym skoro Wnioskodawczyni nie przysługuje prawo do zwrotu części wydatków poniesionych w związku z budową pierwszego własnego mieszkania w związku z niezachowaniem terminu określonego w art. 23 ust. 2 ww. ustawy, to za bezprzedmiotowe uznać należy rozstrzyganie czy wybudowany budynek jest domem jednorodzinnym czy lokalem mieszkalnym.

Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni, zgodnie z którym należy jej się wypłata zwrotu podatku VAT za zakupione materiały budowlane, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Niniejsza interpretacja została wydana dla Wnioskodawczyni w jej indywidualnej sprawie-zgodnie z dyspozycją art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej. Mąż Wnioskodawczyni chcąc uzyskać interpretację indywidualną winien wystąpić z odrębnym wnioskiem i uiścić stosowną opłatę.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-001 Kielce, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie - w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.