2461-IBPB-2-1.4514.613.2016.2.BB - Skutki podatkowe przekazania zysku na kapitał zapasowy.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. , poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 4 listopada 2016 r. (data wpływu do Biura - 10 listopada 2016 r.), uzupełnionym 13 grudnia 2016 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych przekazania zysku na kapitał zapasowy - jest prawidłowe.

W dniu 10 listopada 2016 r. do Biura wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych przekazania zysku na kapitał zapasowy.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w piśmie z 1 grudnia 2016 r., znak: 2461-IBPB-2-1.4514.613.2016.1.BB wezwano Wnioskodawcę o jego uzupełnienie. Wniosek uzupełniono 13 grudnia 2016 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki jawnej. Spółka za rok 2015 wypracowała zysk. Wspólnicy spółki postanowili wypłacić jedynie część wypracowanego zysku, resztę przekazali na kapitał zapasowy. Pozostawiony zysk w Spółce jawnej pozwoli na kontynuowanie w kolejnym roku obrotowym działalności gospodarczej prowadzonej w ramach spółki. Przekazanie zysku na kapitał zapasowy Spółki osobowej nie będzie wiązało się z wniesieniem, ani podwyższeniem wkładów przez jej wspólników.

W piśmie z 12 grudnia 2016 r. (wpływ do Biura - 13 grudnia 2016 r.) Wnioskodawca wyjaśnił, że pozostawienie zysku w spółce nie zostało potraktowane przez wspólników jako pożyczka udzielona przez nich Wnioskodawcy. Nie jest to również dopłata, depozyt nieprawidłowy, czy też oddanie Wnioskodawcy przez wspólników środków finansowych do nieodpłatnego używania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przekazanie niepodzielonego zysku na kapitał zapasowy spółki jawnej będzie skutkowało powstaniem obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych?

Wnioskodawca na początku argumentacji dotyczącej jego stanowiska stwierdził, że ustawa o podatku od czynności cywilnoprawnych zawiera zamknięty katalog czynności objętych tym podatkiem. Opodatkowaniu podlegają jedynie te czynności, które są wymienione w art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Artykuł 1 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy wymienia następujące czynności, które podlegają opodatkowaniu:

* umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,

* umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,

* umowy darowizny - w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,

* umowy dożywocia,

* umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności - w części dotyczącej spłat lub dopłat,

* ustanowienie hipoteki,

* ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,

* umowy depozytu nieprawidłowego,

* umowy spółki.

Z kolei, zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 tejże ustawy, opodatkowaniu podlegają również:

* zmiany umów wymienionych w pkt 1, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 4;

* orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne, jak czynności cywilnoprawne wymienione w pkt 1 lub 2.

Artykuł 1 ust. 3 ww. ustawy definiuje pojęcie "zmiany umowy". Zgodnie z tym przepisem, za zmianę umowy, w przypadku spółki osobowej, uważa się następujące czynności:

* wniesienie lub podwyższenie wkładu, którego wartość powoduje zwiększenie majątku spółki,

* pożyczkę udzieloną spółce przez wspólnika,

* dopłaty,

* oddanie przez wspólnika spółce rzeczy lub praw majątkowych do nieodpłatnego używania.

Wnioskodawca dodał, że z powyższego wynika, iż jedną z czynności cywilnoprawnych, która podlega opodatkowaniu jest zmiana umowy spółki. Za zmianę umowy spółki uważa się, między innymi, wniesienie lub podwyższenie wkładu, który powoduje zwiększenie majątku spółki. Zdaniem Wnioskodawcy przekazanie niepodzielonego zysku na kapitał zapasowy spółki nie stanowi zmiany umowy spółki, czynność ta bowiem nie stanowi wniesienia lub podwyższenia wkładu, którego wartość powoduję zwiększenie majątku spółki. Art. 51 Kodeksu spółek handlowych stanowi, iż każdy wspólnik ma prawo do równego udziału w zyskach i uczestniczy w stratach w tym samym stosunku bez względu na rodzaj i wartość wkładu. Natomiast art. 52 Kodeksu spółek handlowych stanowi, iż wspólnik może żądać podziału zysku i wypłaty całości zysku z końcem każdego roku obrotowego. Zgodnie z powyższym, dopóki wspólnik spółki jawnej nie zgłosi żądania podziału i wypłaty zysku, zysk ten pozostaje w dyspozycji spółki a nie wspólnika. Tym samym nie można mówić, że spółka korzystając z zysku otrzymuje od wspólnika wkłady zwiększające majątek spółki lub nieodpłatne świadczenie. Wedle stanowiska Wnioskodawcy, przeznaczenie zysku na kapitał zapasowy Spółki stanowi jedynie przeksięgowanie między kapitałami jednostki, które następują z pominięciem kapitału podstawowego. Wspólnicy, którzy pozostawiają zysk w majątku Spółki, nie dokonują w ten sposób stałego i trwałego przysporzenia na jej rzecz. Takie trwałe przysporzenie na rzecz Spółki występuje w przypadku wniesienia wkładów. Należy również zauważyć, iż uchwała o zapisaniu kwoty zysku na kapitale zapasowym spółki nie wiąże się z formalną zmianą umowy oraz zwiększeniem wkładów wspólników do tej spółki, z czym z kolej właśnie przepisy wiążą powstanie obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych.

Z przyczyn oczywistych, w ocenie Wnioskodawcy, niepodzielony zysk nie jest również pożyczką udzieloną spółce przez wspólnika ani też dopłatą. Definicja umowy pożyczki zawarta została w art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380, z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem pożyczka jest umową, na podstawie której dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy lub rzeczy oznaczonych co do gatunku, zaś biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy lub rzeczy oznaczonych co do gatunku i takiej samej jakości. Tym samym warunkiem koniecznym do zawarcia umowy pożyczki, jest dokonanie przez pożyczkodawcę czynności przeniesienia własności przedmiotu pożyczki rzecz pożyczkobiorcy. Przeniesienie własności pieniędzy, może przybierać różne formy. W wypadku pieniędzy przeniesienie następuje poprzez wydanie gotówki, przelew gotówki, otwarcie kredytu na rachunku bankowym (wyrok sądu apelacyjnego we Wrocławiu, sygn. I ACA 285/12). Przekazanie zysku na kapitał zapasowy nie może być potraktowane jako udzielona pożyczka, gdyż niespełniony jest warunek przeniesienia własności dającego na rzecz biorącego pożyczkę.

Wnioskodawca pragnie zauważyć, iż wśród czynności wymienionych w zamkniętym katalogu podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych brak jest punktu odnoszącego się do przeznaczenia zysku spółki osobowej na kapitał zapasowy. Stosując generalne zasady prawa podatkowego, w ocenie Wnioskodawcy, należy zgodzić się z tezą, iż przekazanie zysku na kapitał zapasowy nie powoduje opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Zgodnie z wyżej przywołanymi zasadami, konieczne jest, aby przedmiot opodatkowania został określony ustawowo. Wymaga się również, aby przedmiot opodatkowania był wyraźnie wskazany w tejże ustawie. Z tego wynika, iż obowiązku podatkowego nie należy domniemywać. Takie domniemanie wystąpiłoby, gdyby przyjąć, że przekazanie niepodzielonego zysku na kapitał zapasowy podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy przekazanie zysku na kapitał zapasowy nie stanowi czynności prawnej. Jest to, bowiem czynność korporacyjna, wynikająca z zapisów umowy spółki oraz przepisów kodeksu spółek handlowych. Dana czynność stanowić będzie przesunięcie środków pieniężnych w ramach kapitałów własnych z pozycji zysk (strata) netto na kapitał zapasowy.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca przytoczył interpretacje indywidualne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 223, z późn. zm.) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy podatkowi temu podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

* umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,

* umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,

* umowy darowizny - w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,

* umowy dożywocia,

* umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności - w części dotyczącej spłat lub dopłat,

* ustanowienie hipoteki,

* ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,

* umowy depozytu nieprawidłowego,

* umowy spółki.

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają też zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 cyt. ustawy).

Stosownie do art. 1 ust. 3 pkt 1 cyt. ustawy, w przypadku umowy spółki, za zmianę umowy spółki uważa się przy spółce osobowej - wniesienie lub podwyższenie wkładu, którego wartość powoduje zwiększenie majątku spółki, pożyczkę udzieloną spółce przez wspólnika, dopłaty oraz oddanie przez wspólnika spółce rzeczy lub praw majątkowych do nieodpłatnego używania.

Zgodnie z art. 1a pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, określenie spółka osobowa oznacza spółkę: cywilną, jawną, partnerską, komandytową lub komandytowo-akcyjną.

Obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem ust. 2, powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej (art. 3 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy).

Artykuł 4 pkt 9 cyt. ustawy stanowi, że obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem art. 5, ciąży przy umowie spółki cywilnej - na wspólnikach, a przy pozostałych umowach spółki - na spółce.

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 8 powołanej ustawy podstawę opodatkowania stanowi przy umowie spółki:

* przy zawarciu umowy - wartość wkładów do spółki osobowej albo wartość kapitału zakładowego,

* przy wniesieniu lub podwyższeniu wkładów do spółki osobowej albo podwyższeniu kapitału zakładowego - wartość wkładów powiększających majątek spółki osobowej albo wartość, o którą podwyższono kapitał zakładowy,

* przy dopłatach - kwota dopłat,

* przy pożyczce udzielonej spółce przez wspólnika - kwota lub wartość pożyczki,

* przy oddaniu spółce rzeczy lub praw majątkowych do nieodpłatnego używania - roczna wartość nieodpłatnego używania, którą przyjmuje się w wysokości 4% wartości rynkowej rzeczy lub prawa majątkowego oddanego do nieodpłatnego używania,

* przy przekształceniu lub łączeniu spółek - wartość wkładów do spółki osobowej powstałej w wyniku przekształcenia albo wartość kapitału zakładowego spółki kapitałowej powstałej w wyniku przekształcenia lub połączenia,

* przy przeniesieniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej rzeczywistego ośrodka zarządzania spółki kapitałowej lub jej siedziby - wartość kapitału zakładowego.

Zgodnie z art. 51 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1578, z późn. zm.) każdy wspólnik ma prawo do równego udziału w zyskach i uczestniczy w stratach w tym samym stosunku bez względu na rodzaj i wartość wkładu.

Wspólnik może żądać podziału i wypłaty całości zysku z końcem każdego roku obrotowego. Jeżeli wskutek poniesionej przez spółkę straty udział kapitałowy wspólnika został uszczuplony, zysk przeznacza się w pierwszej kolejności na uzupełnienie udziału wspólnika (art. 52 § 1 i 2 Kodeksu spółek handlowych).

Z przedstawionego we wniosku oraz po jego uzupełnieniu stanu faktycznego wynika, że Spółka jawna za rok 2015 wypracowała zysk. Wspólnicy spółki postanowili wypłacić jedynie część wypracowanego zysku, resztę przekazali na kapitał zapasowy. Pozostawiony zysk w Spółce jawnej pozwoli na kontynuowanie w kolejnym roku obrotowym działalności gospodarczej prowadzonej w ramach spółki. Przekazanie zysku na kapitał zapasowy Spółki osobowej nie będzie wiązało się z wniesieniem, ani podwyższeniem wkładów przez jej wspólników.

Pozostawienie zysku w spółce nie zostało potraktowane przez wspólników jako pożyczka udzielona Wnioskodawcy, dopłata, depozyt nieprawidłowy bądź oddanie spółce przez wspólników środków finansowych do nieodpłatnego korzystania.

Należy wskazać, iż decyzja wspólników o pozostawieniu zysku w spółce i przekazaniu go na kapitał zapasowy, co do zasady, nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych, chyba że z jej treści wynika, że wspólnicy podjęli decyzję np. o przeznaczeniu go na powiększenie wysokości swoich wkładów.

Jak wynika z wniosku, przekazanie zysku na kapitał zapasowy spółki nie wiąże się z wniesieniem, ani podwyższeniem wkładów przez wspólników spółki.

Pozostawienie zysku w spółce nie zostało potraktowane przez wspólników również jako pożyczka udzielona przez wspólników spółce, dopłata, depozyt nieprawidłowy ani jako oddanie przez wspólników praw majątkowych spółce do nieodpłatnego używania.

W świetle powyższego, opisana we wniosku czynność przekazania wypracowanego zysku Wnioskodawcy na kapitał zapasowy nie stanowi zmiany umowy spółki i nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych należy stwierdzić, że interpretacje te zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łodź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.