2461-IBPB-2-1.4514.509.2016.1.HK - Skutki podatkowe zawarcia umowy cesji wierzytelności.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. , poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 31 sierpnia 2016 r. (data wpływu do Biura - 8 września 2016 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy cesji wierzytelności - jest prawidłowe.

W dniu 8 września 2016 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy cesji wierzytelności.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Dnia 19 sierpnia 2016 r. została zawarta umowa przelewu wierzytelności (cesja) pomiędzy trzema podmiotami: Podmiotem A (Wnioskodawcą) w umowie zwanym jako "cesjonariusz", podmiotem B w umowie zwanym jako "cedent" oraz podmiotem C - "dłużnikiem".

Wszystkie trzy podmioty są spółkami prawa handlowego i posiadającą siedzibę na terytorium Polski.

Podmioty A i C są podmiotami powiązanymi osobowo (ten sam Prezes Zarządu i Wspólnicy).

Firma B ma dług w firmie A, firma C ma dług w firmie B i A, natomiast firma A nie ma długu w firmie B i C.

W przedmiotowej umowie firma A, przejęła dług firmy C względem firmy B w wysokości zobowiązania pieniężnego firmy B do firmy A.

Firma B uregulowała swoje zobowiązanie względem firmy A, a firma C uregulowała swoje zobowiązanie względem firmy B. Tym samym wzrosły rozrachunki podmiotów powiązanych (A i C).

W podpisanej umowie powołano się na art. 453 Kodeksu cywilnego: "(...) cedent oświadcza, iż na podstawie art. 453 Kodeksu cywilnego w celu zwolnienia się z zobowiązania posiadanego względem cesjonariusza spełnia na jego rzecz świadczenie w postaci przelewu na cesjonariusza wierzytelności, o której mowa w umowie do kwoty wskazanej w cesji, zaś cesjonariusz oświadcza, że przelew przyjmuje i wyraża zgodę na wygaśnięcie zobowiązania do tej kwoty (...)".

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca jest zobowiązany do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych w związku z zawartą umową cesją wierzytelności?

Zdaniem Wnioskodawcy, umowa cesji zawarta pomiędzy Wnioskodawcą a cedentem, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Uzasadniając swe stanowisko Wnioskodawca zauważył, że - co do zasady - umowa sprzedaży wierzytelności podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych (art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych). Jednakże są takie umowy cesji, które nie są umowami sprzedaży (ani umowami zamiany) i nie podlegają opodatkowaniu tym podatkiem.

W ocenie Wnioskodawcy, przykładem takiej umowy jest umowa nazywana "świadczenie zamiast wypełnienia", uregulowana w art. 453 Kodeksu cywilnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 z późn. zm.) podatkowi temu podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

* umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,

* umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,

* umowy darowizny - w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,

* umowy dożywocia,

* umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności - w części dotyczącej spłat lub dopłat,

* ustanowienie hipoteki,

* ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,

* umowy depozytu nieprawidłowego,

* umowy spółki.

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają też zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy).

Ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Szczegółowe określenie zakresu przedmiotowego ma określone konsekwencje. Ustawodawca, wprowadzając w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu, wyłączył od opodatkowania inne podobne, które nie zostały wyraźnie wskazane w przepisie. Oznacza to, że czynności niewymienione w ustawowym katalogu nie podlegają opodatkowaniu nawet, gdy wywołują skutki w sferze gospodarczej takie same bądź podobne do tych, które zostały w nim wyliczone.

Umowa cesji wierzytelności uregulowana została w art. 509 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380, z późn. zm.).

Zgodnie z treścią tego przepisu wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

Jeżeli dłużnik w celu zwolnienia się z zobowiązania spełnia za zgodą wierzyciela inne świadczenie, zobowiązanie wygasa. Jednakże gdy przedmiot świadczenia ma wady, dłużnik obowiązany jest do rękojmi według przepisów o rękojmi przy sprzedaży (art. 453 Kodeksu cywilnego).

Z art. 510 § 1 Kodeksu cywilnego wynika, że przelew wierzytelności może odbywać się na podstawie umowy sprzedaży, zamiany, darowizny lub innej umowy zobowiązującej do przeniesienia wierzytelności. Zatem umowa taka może należeć do kategorii umów, które podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych. Na skutek cesji wierzytelności zmienia się podmiot po stronie wierzyciela, natomiast przedmiot zobowiązania pozostaje ten sam. Jeżeli więc umowa cesji przyjęłaby postać którejkolwiek z umów wskazanych w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych to spowoduje obowiązek zapłaty tego podatku.

Zatem mając na uwadze dotychczas przytoczone przepisy (w tym dopuszczalne formy jakie może przyjąć czynność cesji wierzytelności) stwierdzić należy, że podlega ona opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, o ile przyjmie postać którejkolwiek z czynności wymienionych w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Z treści wniosku wynika, że 19 sierpnia 2016 r. została zawarta umowa przelewu wierzytelności (cesja) pomiędzy trzema podmiotami, tj. Podmiotem A (Wnioskodawcą) w umowie zwanym jako "cesjonariusz", podmiotem B w umowie zwanym jako "cedent" oraz podmiotem C - "dłużnikiem".

Podmiot B ma dług u Podmiotu A, Podmiot C ma dług u Podmiotów A i B, natomiast Podmiot A nie ma długu u Podmiotów B i C.

W przedmiotowej umowie Podmiot A, przejął dług Podmiotu C względem Podmiotu B w wysokości zobowiązania pieniężnego Podmiotu B wobec Podmiotu A.

W treści zawartej umowy cedent oświadczył, iż na podstawie art. 453 Kodeksu cywilnego w celu zwolnienia się z zobowiązania posiadanego względem cesjonariusza spełnia na jego rzecz świadczenie w postaci przelewu na cesjonariusza wierzytelności, o której mowa w umowie do kwoty wskazanej w cesji, zaś cesjonariusz oświadczył, że przelew przyjmuje i wyraża zgodę na wygaśnięcie zobowiązania do tej kwoty.

Z treści wniosku nie wynika, aby ww. umowa przybrała postać którejkolwiek z czynności wymienionych w art. 1 ust. 1 ww. ustawy. A zatem opisana we wniosku umowa przelewu wierzytelności nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.