2461-IBPB-2-1.4514.496.2016.1.PM - Opodatkowanie umowy pożyczki zawartej przez spółkę akcyjną z podmiotem zagranicznym.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. , poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 31 sierpnia 2016 r. (data wpływu do Biura - 5 września 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki zawartej przez spółkę akcyjną z podmiotem zagranicznym - jest prawidłowe.

W dniu 5 września 2016 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki zawartej przez spółkę akcyjną z podmiotem zagranicznym.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca - Spółka akcyjna z siedzibą na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej (dalej: Spółka, Pożyczkobiorca, Wnioskodawca) oraz I.A. S.a.r.l. z siedzibą w Luksemburgu (dalej: Pożyczkodawca) zawarły w W. (terytorium Rzeczpospolitej Polskiej) 12 lutego 2016 r. warunkową umowę pożyczki (dalej: umowa pożyczki), celem sfinansowania nabycia przez Pożyczkobiorcę akcji spółki C. S.A.

Przedmiotowa umowa była umową pożyczki w rozumieniu art. 720 i nast. ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380, z późn. zm.). Zgodnie z pkt 13 umowy pożyczki, umowa została poddana prawu polskiemu.

Pożyczkodawca należy do grupy I.C., będącej w czołówce środkowoeuropejskich funduszy typu private equity. Przedmiotem działalności Pożyczkodawcy jest dokonywanie inwestycji kapitałowych stanowiących zewnętrzne źródło finansowania.

W praktyce działalność Pożyczkodawcy polega między innymi na zapewnieniu finansowania innym podmiotom, które może przyjmować charakter finansowania własnego, jak i hybrydowego, tj. połączenia finansowania własnego i dłużnego, w tym poprzez udzielanie pożyczek.

Zgodnie z wypisem z Rejestru Handlowego i Spółek Pożyczkodawcy, prowadzonym zgodnie z przepisami obowiązującymi w Luksemburgu cyt.: "Przedmiotem działalność spółki jest bezpośrednie lub pośrednie przejmowanie i zatrzymywanie udziałów we wszystkich przedsiębiorstwach oraz administracja, zarządzanie, kontrola i rozwój tych udziałów.

Spółka może wykorzystywać swoje środki do tworzenia, zarządzania, poprawy jakości oraz likwidacji portfela składającego się z wszystkich papierów wartościowych oraz patentów jakiegokolwiek pochodzenia, uczestniczyć w tworzeniu, rozwoju i kontroli dowolnego przedsiębiorstwa, nabywać drogą wkładu, subskrypcji, udzielania gwarancji lub opcji zakupu oraz w jakikolwiek inny sposób wszelkich papierów wartościowych i patentów, realizować je drogą sprzedaży, transferu, wymiany lub w inny sposób poprawiać jakość tych papierów wartościowych i patentów, udzielać spółkom, którymi jest zainteresowana wszelkiego wsparcia, kredytów, pożyczek lub gwarancji.

Spółka może podejmować wszelkie transakcje dotyczące nieruchomości i ruchomości. Spółka może nabywać, transferować, wynajmować i zarządzać wszelkimi nieruchomościami znajdującymi się we wszystkich krajach. Firma może również angażować się i wykonywać wszelkie czynności bezpośrednio lub pośrednio związane z zarządzaniem i własnością takich nieruchomości" (na podstawie uwierzytelnionego tłumaczenia z języka francuskiego, sporządzonego przez tłumacza przysięgłego języka francuskiego).

Ponadto na udzielenie pożyczki w zakresie działalności gospodarczej Pożyczkodawcy wskazuje nie tylko oświadczenie Pożyczkodawcy zawarte w pkt 3 ppkt 6 umowy pożyczki, zgodnie z którym: "zawarcie i wykonanie niniejszej umowy przez Pożyczkodawcę nie narusza przepisów prawa, umów związanych z utworzeniem i działalnością Pożyczkodawcy, wewnętrznych regulaminów korporacyjnych Pożyczkodawcy, wyroków sądowych, orzeczeń lub decyzji administracyjnych, których naruszenie powodowałoby nieważność lub bezskuteczność niniejszej umowy w jakiejkolwiek części", ale także zapis pkt 3 ppkt 4 umowy pożyczki, zgodnie z którym: "Umowa stanowi prawne i ważne zobowiązanie Pożyczkodawcy, którego wykonanie można wyegzekwować od niego zgodnie z jej warunkami".

Z tytułu udzielonej pożyczki żadna ze stron nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług lub podatku VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy umowa pożyczki podlega zwolnieniu od podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 9 pkt 10 lit. a ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych?

Zdaniem Spółki, umowa pożyczki podlega zwolnieniu od podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 9 pkt 10 lit. a ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Definicja umowy pożyczki określona została w art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z jego treścią przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. Z treści powołanego przepisu wynika, że umowa pożyczki jest umową konsensualną, dwustronnie zobowiązującą, polegającą na zobowiązaniu stron do przeniesienia własności pieniędzy lub innych rzeczy oznaczonych rodzajowo, natomiast jej gospodarczy sens wyraża się w tym, że biorący pożyczkę uzyskuje możliwość korzystania przez pewien czas z wartości przekazanych mu przez dającego pożyczkę. Nie stanowi elementu koniecznego czynności prawnej udzielenia pożyczki jej odpłatność - zob. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 2 czerwca 2005 r., sygn. akt FSK 2004/04.

Na podstawie art. 9 pkt 10 lit. a ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, zwalnia się od podatku pożyczki udzielane przez przedsiębiorców niemających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, prowadzących działalność w zakresie kredytowania oraz udzielania pożyczek.

W związku z powyższym, zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 9 pkt 10 lit. a ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, aby umowa pożyczki została zwolniona z podatku od czynności cywilnoprawnych, konieczne jest spełnienie łącznie dwóch przesłanek:

* pożyczkodawca musi posiadać siedzibę lub zarząd poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

* pożyczkodawca musi prowadzić działalność w zakresie kredytowania oraz udzielania pożyczek.

Przywołując stanowisko Organu podatkowego oraz orzecznictwo, Wnioskodawca wskazał, że przenosząc te rozważania na grunt niniejszego przypadku, uznać należy, że w odniesieniu do przedmiotowej umowy pożyczki wszystkie powyżej opisane warunki z art. 9 pkt 10 lit. a ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych zostały spełnione.

Pożyczkodawca posiada swoją rejestrową i statutową siedzibę poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tj. na terytorium Luksemburga. Potwierdza to wypis z luksemburskiego Rejestru Handlowego i Spółek Pożyczkodawcy.

Ponadto pożyczka została udzielona w ramach prowadzonej przez I.A. S.a.r.l. z siedzibą w Luksemburgu profesjonalnej działalności finansowej, do której zgodnie z Rejestrem Handlowym i Spółek obowiązującym w Luksemburgu należy m.in. "udzielanie spółkom, którymi jest zainteresowana wszelkiego wsparcia, kredytów, pożyczek lub gwarancji."

Na udzielenie pożyczki w zakresie działalności gospodarczej Spółki wskazuje nie tylko oświadczenie Pożyczkodawcy zawarte w pkt 3 ppkt 6 umowy pożyczki, zgodnie z którym: "zawarcie i wykonania niniejszej umowy przez Pożyczkodawcę nie narusza przepisów prawa, umów związanych z utworzeniem i działalnością Pożyczkodawcy, wewnętrznych regulaminów korporacyjnych Pożyczkodawcy, wyroków sądowych, orzeczeń lub decyzji administracyjnych, których naruszenie powodowałoby nieważność lub bezskuteczność niniejszej Umowy w jakiejkolwiek części", ale także zapis pkt 3 ppkt 4 umowy pożyczki, zgodnie z którym: "Umowa stanowi prawne i ważne zobowiązanie Pożyczkodawcy, którego wykonanie można wyegzekwować od niego zgodnie z jej warunkami". Wszystkie te okoliczności świadczą niezbicie, że umowa pożyczki została zawarta w zakresie profesjonalnej działalności Pożyczkodawcy.

Konsekwentnie, Spółka (Pożyczkobiorca) nie będzie zobligowana do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu zawartej umowy pożyczki na podstawie art. 4 pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, albowiem czynność ta korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 9 pkt 10 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca przywołał fragmenty wybranych wyroków sądów administracyjnych oraz interpretacji indywidualnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 223, z późn. zm.) podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Stosownie do treści art. 1 ust. 4 ww. ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi, z zastrzeżeniem ust. 4a i 5, jeżeli ich przedmiotem są:

Z powyższego wynika, że umowy pożyczek podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych m.in. gdy pieniądze będące przedmiotem pożyczki w chwili jej zawarcia znajdują się za granicą oraz nabywca - pożyczkobiorca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a czynność jest dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Stosownie do art. 4 pkt 7 ww. ustawy obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych ciąży, przy umowie pożyczki, na biorącym pożyczkę.

W myśl art. 9 pkt 10 lit. a ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych zwalnia się od podatku pożyczki udzielane przez przedsiębiorców niemających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, prowadzących działalność w zakresie kredytowania oraz udzielania pożyczek.

Dla zwolnienia pożyczek na podstawie powyższego przepisu nie ma znaczenia forma prawna pożyczkodawcy, lecz jedynie prowadzenie działalności kredytowej oraz udzielania pożyczek przez ten podmiot.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca - Spółka akcyjna z siedzibą na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej oraz I.A. S.a.r.l. z siedzibą w Luksemburgu (Pożyczkodawca) zawarły warunkową umowę pożyczki. Przedmiotowa umowa była umową pożyczki w rozumieniu art. 720 i nast. Kodeksu cywilnego. Zgodnie z pkt 13 umowy pożyczki, umowa została poddana prawu polskiemu. Przedmiotem działalności Pożyczkodawcy jest dokonywanie inwestycji kapitałowych stanowiących zewnętrzne źródło finansowania. W praktyce działalność Pożyczkodawcy polega między innymi na zapewnieniu finansowania innym podmiotom, które może przyjmować charakter finansowania własnego, jak i hybrydowego, tj. połączenia finansowania własnego i dłużnego, w tym poprzez udzielanie pożyczek. Przedmiotem działalność spółki jest bezpośrednie lub pośrednie przejmowanie i zatrzymywanie udziałów we wszystkich przedsiębiorstwach oraz administracja, zarządzanie, kontrola i rozwój tych udziałów. Spółka może wykorzystywać swoje środki do tworzenia, zarządzania, poprawy jakości oraz likwidacji portfela składającego się z wszystkich papierów wartościowych oraz patentów jakiegokolwiek pochodzenia, uczestniczyć w tworzeniu, rozwoju i kontroli dowolnego przedsiębiorstwa, nabywać drogą wkładu, subskrypcji, udzielania gwarancji lub opcji zakupu oraz w jakikolwiek inny sposób wszelkich papierów wartościowych i patentów, realizować je drogą sprzedaży, transferu, wymiany lub w inny sposób poprawiać jakość tych papierów wartościowych i patentów, udzielać spółkom, którymi jest zainteresowana wszelkiego wsparcia, kredytów, pożyczek lub gwarancji.

Mając na uwadze przywołane przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny, wskazać należy, że w omawianej sytuacji pożyczka udzielona Wnioskodawcy przez spółkę mającą swoją siedzibę poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (spółkę I.A. S.a.r.l. z siedzibą w Luksemburgu) i prowadzącą - jak wskazał Wnioskodawca w opisie stanu faktycznego - działalność w zakresie kredytowania oraz udzielania pożyczek, była - na mocy art. 9 pkt 10 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych - zwolniona z podatku od czynności cywilnoprawnych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych należy stwierdzić, że interpretacje te zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Odnosząc się do powołanych we wniosku wyroków sądów administracyjnych - wskazać należy, iż orzeczenia te dotyczą konkretnych spraw podatników osądzonych w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, iż nie stanowią one materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.