2461-IBPB-1-3.4510.993.2016.1.KB - Przychody z tytułu zwrotu wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 22 listopada 2016 r. (data wpływu do tut. Biura 24 listopada 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodów z tytułu zwrotu wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.

W dniu 24 listopada 2016 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodów z tytułu zwrotu wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca, będący osobą prawną mającą siedzibę w Polsce, jest polskim rezydentem dla celów podatku dochodowego od osób prawnych, tj. podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Wnioskodawca w zakresie prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej świadczy usługę tzw. "back office". Świadczona przez Spółkę usługa skierowana jest wyłącznie do czterech podmiotów (mających siedzibę w Stanach Zjednoczonych, Luksemburgu oraz w Irlandii) wchodzących w skład tej samej grupy kapitałowej co Wnioskodawca (dalej łącznie zwani: "Usługobiorcami"; osobno jako: "Usługobiorca").

Przedmiotowa usługa polega na administracyjnym i operacyjnym wsparciu klientów Usługobiorców. Takimi klientami z jednej strony są banki, a z drugiej instytucje zbiorowego inwestowania (np. fundusze inwestycyjne, fundusze ubezpieczeniowe, fundusze emerytalne, czy powiernicze). Usługobiorcy wykorzystują świadczoną przez Wnioskodawcę usługę tzw. "back office" w toku świadczenia przez siebie usług na rzecz swoich klientów.

Obecnie Wnioskodawca świadczy usługi na rzecz ww. podmiotów, na podstawie stosownych umów przewidujących, że należne Spółce wynagrodzenie jest ustalane na podstawie tzw. metody koszt plus. W oparciu o tę metodę przedmiotowe wynagrodzenie jest kalkulowane w ten sposób, że stanowi je suma wszystkich wydatków ponoszonych przez Spółkę pozostających w bezpośrednim, jak i pośrednim związku z wykonaniem przedmiotowych usług na rzecz Usługobiorców (dalej: "baza kosztowa wynagrodzenia"), powiększona o umówioną marżę.

Przy ustalaniu kosztów wchodzących w skład określonej w powyższy sposób bazy kosztowej wynagrodzenia, brane są również pod uwagę te wydatki Wnioskodawcy, które nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z przepisami art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 1888, dalej: "ustawa o CIT"), tj. w szczególności wydatki na:

* składki na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (dalej: "PFRON"),

* składki członkowskie na rzecz organizacji, do których przynależność Spółki nie jest obowiązkowa,

* składki ubezpieczeniowe na rzecz pracowników (z tytułu grupowych ubezpieczeń na życie oraz ubezpieczeń na czas podróży).

Prowadzona przez Spółkę ewidencja księgowo-podatkowa pozwala na szczegółową identyfikację ww. wydatków, które nie stanowią kosztów uzyskania przychodów dla celów podatkowych.

Wnioskodawca rozważa wprowadzenie w przyszłości zmian do umów łączących go z Usługobiorcami. W następstwie ww. zmian, Spółka w związku ze świadczonymi usługami miałaby otrzymywać od Usługobiorców świadczenia pieniężne obejmujące:

1. Zwrot wydatków ponoszonych przez Spółkę na:

* składki na PFRON,

* składki członkowskie na rzecz organizacji, do których przynależność Spółki nie jest obowiązkowa,

* składki ubezpieczeniowe na rzecz pracowników (z tytułu grupowych ubezpieczeń na życie oraz ubezpieczeń na czas podróży).

Przedmiotowy zwrot miałby być dokonywany w stosunku 1:1, tj. byłby on dokonywany przez Usługobiorców Spółki bez powiększania o stosowną marżę (wydatki te nie wchodziłyby do bazy kosztowej wynagrodzenia Spółki ustalanego na podstawie metody koszt plus). Jak już zostało wskazane wyżej, wydatki te są rozpoznawane przez Wnioskodawcę jako niestanowiące kosztów uzyskania przychodów na podstawie ustawy o CIT.

2. Wynagrodzenie należne Wnioskodawcy za świadczone przez niego usługi, którego wysokość byłaby ustalana na podstawie aktualnie stosowanej przez Spółkę metody koszt plus, z tym jednak zastrzeżeniem, że w bazie kosztowej wynagrodzenia nie byłyby uwzględniane wskazane wyżej w pkt 1 wydatki.

Podział zwracanych Spółce wydatków (wymienionych powyżej w pkt 1), które są bezpośrednio związane ze świadczeniem przez pracowników Wnioskodawcy usług, pomiędzy poszczególnych Usługobiorców byłby dokonywany w oparciu o zestawienia czasu pracy wszystkich pracowników Wnioskodawcy. Wskazują one ile godzin w danym okresie rozliczeniowym poszczególni pracownicy przepracowali przy świadczeniu usług na rzecz każdego z Usługobiorców. Na podstawie przedmiotowych zestawień byłby określany procentowy wskaźnik podziału takich bezpośrednich wydatków mających podlegać zwrotowi.

Z kolei, zwracane wydatki wskazane w pkt 1 odnoszące się do ogólnych kosztów funkcjonowania Wnioskodawcy, które to nie mogą być bezpośrednio przyporządkowane, jako związane ze świadczeniem usług przez Spółkę na rzecz konkretnego Usługobiorcy (tj. dotyczące pracowników, którzy nie świadczą usług na rzecz konkretnego Usługobiorcy, jak również zwracane wydatki przypadające na tę cześć czasu pracy poszczególnych pracowników, która nie była związana z konkretnym Usługobiorcą) byłyby w całości, na podstawie umowy, przypisywane do Usługobiorcy z siedzibą w Stanach Zjednoczonych, jako głównego odbiorcę usług Spółki (około 80%). Podobnie wydatki związane ze składkami członkowskimi na rzecz organizacji, do których przynależność Spółki nie jest obowiązkowa - jako wydatki ogólne, nie dające się bezpośrednio przypisać do usług świadczonych na rzecz konkretnego Usługobiorcy - byłyby również w całości zwracane przez Usługobiorcę ze Stanów Zjednoczonych. Taka metodologia będzie zapewniać, że wszystkie powyższe wydatki (wskazane w pkt 1) niestanowiące podatkowych kosztów uzyskania przychodu będą zwracane Wnioskodawcy w całości.

Wnioskodawca podkreśla, że kwalifikacja wydatków wskazanych wyżej w pkt 1 - jako wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów na podstawie ustawy o CIT - nie stanowi przedmiotu zapytania objętego niniejszym wnioskiem, ale jest elementem zdarzenia przyszłego. Innymi słowy wydając interpretację organ podatkowy powinien przyjąć, że wydatki te nie stanowią kosztów uzyskania przychodów z uwagi na regulacje zawarte w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy kwoty, które Spółka miałaby otrzymywać od Usługobiorców tytułem zwrotu wydatków (tj. składek na PFRON, składek członkowskich na rzecz organizacji, do których przynależność Spółki nie jest obowiązkowa oraz składek ubezpieczeniowych na rzecz pracowników z tytułu grupowych ubezpieczeń na życie oraz ubezpieczeń na czas podróży), a które nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, będą stanowić dla Wnioskodawcy przychód podlegający opodatkowaniu CIT?

Zdaniem Wnioskodawcy, kwoty, które Spółka miałaby otrzymywać od Usługobiorców tytułem zwrotu wydatków (tj. składek na PFRON, składek członkowskich na rzecz organizacji, do których przynależność Spółki nie jest obowiązkowa oraz składek ubezpieczeniowych na rzecz pracowników z tytułu grupowych ubezpieczeń na życie oraz ubezpieczeń na czas podróży), a które nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, nie będą stanowić dla Wnioskodawcy przychodu podlegającego opodatkowaniu CIT.

Ustawa o CIT nie zawiera ogólnej definicji przychodów. Art. 12 ust. 1 tej ustawy wprowadza otwarty katalog przychodów, wskazując jedynie przykładowe wyliczenie jakie kategorie przysporzeń zalicza się do przychodów podlegających opodatkowaniu CIT.

Z kolei art. 12 ust. 3 ustawy o CIT doprecyzowuje, że za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Przy ustalaniu, czy dane przysporzenie uzyskane przez podatnika CIT stanowi przychód podlegający opodatkowaniu należy mieć również na uwadze regulacje wynikające z art. 12 ust. 4 ustawy o CIT, który enumeratywnie wymienia kategorie przysporzeń niestanowiących przychodu (wyliczenie to stanowi katalog zamknięty).

Stosownie do art. 12 ust. 4 pkt 6a ww. ustawy, do przychodów podlegających opodatkowaniu CIT nie zalicza się zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów. W myśl powyższego przepisu, jeżeli zwrot poniesionych wydatków dotyczy kosztów, które nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, wówczas taki zwrot nie stanowi przychodu w CIT. Brak możliwości zaliczenia danego wydatku do kosztów podatkowych musi wynikać wprost z przepisów ustawy o CIT (nie zaś z subiektywnej woli podatnika) i jest warunkiem koniecznym do zastosowania dyspozycji art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT w przypadku uzyskania przez podatnika zwrotu takiego wydatku. Podkreślenia wymaga, że ustawa o CIT nie wprowadza innych dodatkowych warunków (dotyczących przykładowo formy w jakiej taki zwrot ma być dokonany) do zastosowania dyspozycji art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT.

Odnosząc powyższe przepisy do przedstawionego przez Spółkę zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca jest zdania, że kwoty jakie będzie otrzymywać od poszczególnych Usługobiorców tytułem zwrotu poniesionych przez Spółkę wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychów nie będą stanowić przychodu podlegającego opodatkowaniu CIT na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT.

Przedmiotowym zwrotem będą bowiem objęte wydatki Spółki na:

* składki na PFRON,

* składki członkowskie na rzecz organizacji, do których przynależność Spółki nie jest obowiązkowa,

* składki ubezpieczeniowe na rzecz pracowników (z tytułu ubezpieczeń na życie oraz ubezpieczeń na czas podróży).

Należy podkreślić, że ww. wydatków stosownie do przepisów art. 15 ust. 1 w zw. z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, Spółka nie rozpoznaje jako kosztów uzyskania przychodów dla celów CIT. Nie oznacza to jednak, że nie dochodzi do poniesienia wydatku, który w kategoriach ekonomicznych jest kosztem działalności Spółki. Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, zostanie spełniony podstawowy i zarazem jedyny warunek do zastosowania art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT do zwrotu analizowanych wydatków, tj. pomimo poniesienia przez Spółkę ich ekonomicznego ciężaru nie mogą być one zgodnie z ustawą o CIT rozliczone w jej rachunku podatkowym jako koszty uzyskania przychodu. Ponadto, w rozważanym przez Spółkę rozwiązaniu, poszczególni Usługobiorcy będą zobowiązani do zwrotu przedmiotowych wydatków, które będą rodzajowo wprost wskazane w poszczególnych umowach. Zwrot będzie zatem dotyczyć tych samych wydatków, które wcześniej zostały poniesione przez Spółkę. Będzie on także dokonywany w stosunku 1:1, tj. bez doliczania do zwracanych kwot jakiejkolwiek marży (analizowane wydatki nie będą wchodzić do bazy kosztowej wynagrodzenia). Według Wnioskodawcy, dla możliwości zastosowania art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT bez znaczenia będzie okoliczność, że w zwrocie analizowanych wydatków będzie partycypować kilka podmiotów. Przyjęta przez Spółkę metodologia podziału tych wydatków pomiędzy poszczególnych Usługobiorców będzie gwarantować, że wszystkie wskazane powyżej wydatki poniesione przez Spółkę w danym okresie rozliczeniowym zostaną zwrócone przez te podmioty w całości.

Prezentowane powyżej stanowisko, zdaniem Wnioskodawcy, znajduje potwierdzenie w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 12 kwietnia 2016 r., znak: IBPB-1-1/4510-46/16/EN, w której podkreślił on, że: (...) aby dany wydatek mógł być zaliczony do kategorii "innych wydatków", o których mowa w art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT, konieczne jest, aby wydatek został wcześniej przez podatnika poniesiony, a następnie zwrócony podatnikowi. Przy czym wydatek poniesiony powinien być odpowiednikiem wydatku zwróconego. Tak więc "wydatek zwrócony" to ten sam, a nie taki sam wydatek, który został poniesiony. Zwróconym innym wydatkiem nie jest bowiem uzyskana przez podatnika kwota, która tylko odpowiada wartości poniesionego wydatku.

W odniesieniu zaś do pozostałej części świadczeń pieniężnych (ustalanych z zastosowaniem metody koszt plus), które Wnioskodawca miałby otrzymywać od Usługobiorców będą one stanowić wynagrodzenie Spółki i tym samym będą stanowić przychód należny podlegający opodatkowaniu CIT.

Reasumując, kwoty, które Spółka miałaby otrzymywać od Usługobiorców tytułem zwrotu wydatków (tj. składek na PFRON, składek członkowskich na rzecz organizacji, do których przynależność Spółki nie jest obowiązkowa oraz składek ubezpieczeniowych na rzecz pracowników z tytułu grupowych ubezpieczeń na życie oraz ubezpieczeń na czas podróży), a które nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, nie będą stanowić dla Wnioskodawcy przychodu podlegającego opodatkowaniu CIT.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam, co następuje:

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 1888, dalej: "ustawa o CIT"), nie zawiera definicji przychodu. Przepis art. 12 ustawy o CIT, regulujący kwestię przychodów, nie wymienia źródeł przychodu, lecz określa jedynie zdarzenia, których wystąpienie powoduje powstanie obowiązku podatkowego. Poprzez przykładowe wyliczenie zawarte w kolejnych ustępach art. 12 ustawy o CIT, ustawodawca precyzuje więc jedynie rodzaje przychodów. Ponadto wylicza jakiego rodzaju wpływy pieniężne podmiotu gospodarczego nie są zaliczane do przychodów.

Przychodami są więc w szczególności: otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe, a w zakresie przychodów związanych z działalnością gospodarczą także przychody należne, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont (art. 12 ust. 1 pkt 1 oraz ust. 3 ustawy o CIT).

Przychody należne to wszelkiego rodzaju przychody, co do których przysługuje podatnikowi uprawnienie do ich dochodzenia, czyli takie, które wynikają z konkretnego stosunku prawnego. "Należność" wynika z treści stosunku prawnego, a odnosi się zarówno do możliwości dochodzenia konkretnego świadczenia oraz do powinności jego spełnienia. Oznacza to, że powstanie przychodów należnych związane jest z powstaniem wierzytelności. Wierzytelność to termin wywodzący się z prawa cywilnego. Przychodami należnymi są zatem przychody wymagalne w rozumieniu prawa cywilnego, tj. możliwe do prawnie skutecznego ich dochodzenia.

Ustawodawca nie zastrzega, że przychodem są tylko wymienione w art. 12 ustawy o CIT pożytki, które są wprost wynikiem realizacji celu działalności gospodarczej osoby prawnej. Wszelkie wpłaty pieniężne, o ile spełniają inne wymagania podane w rozdziale 2 ustawy o CIT, mogą być uznane za przychód osoby prawnej zwłaszcza, że listę pożytków - stanowiącą katalog zamknięty, którego zakres nie podlega rozszerzeniu, czy też zawężeniu - które nie mogą być zaliczone do przychodów zawarto w ust. 4 cytowanego przepisu.

I tak, do przychodów nie zalicza się m.in. zwróconych innych wydatków nie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów (art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT).

Należy przy tym podkreślić, że aby dany wydatek mógł być zaliczony do kategorii "innych wydatków", o których mowa w art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT, konieczne jest, aby wydatek został wcześniej przez podatnika poniesiony, a następnie zwrócony podatnikowi. Przy czym wydatek poniesiony powinien być odpowiednikiem wydatku zwróconego. Tak więc "wydatek zwrócony" to ten sam, a nie taki sam wydatek, który został poniesiony. Zwróconym innym wydatkiem nie jest bowiem uzyskana przez podatnika kwota, która tylko odpowiada wartości poniesionego wydatku.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca świadczy usługę tzw. "back office". Podmiotowa usługa polega na administracyjnym i operacyjnym wsparciu klientów Usługobiorców. Wnioskodawca rozważa wprowadzenie w przyszłości zmian do umów łączących go z Usługobiorcami. W następstwie zmian, Spółka w związku ze świadczonymi usługami miałaby otrzymywać od Usługobiorców świadczenia pieniężne obejmujące:

* zwrot wydatków ponoszonych przez Spółkę na: składki na PFRON, składki członkowskie na rzecz organizacji, do których przynależność Spółki nie jest obowiązkowa, składki ubezpieczeniowe na rzecz pracowników (z tytułu grupowych ubezpieczeń na życie oraz ubezpieczeń na czas podróży). Przedmiotowy zwrot miałby być dokonywany w stosunku 1:1, tj. byłby on dokonywany przez Usługobiorców Spółki bez powiększania o stosowną marżę (wydatki te nie wchodziłyby do bazy kosztowej wynagrodzenia Spółki ustalanego na podstawie metody koszt plus). Wydatki te są rozpoznawane przez Wnioskodawcę jako niestanowiące kosztów uzyskania przychodów na podstawie ustawy o CIT,

* wynagrodzenie należne Wnioskodawcy za świadczone przez niego usługi, którego wysokość byłaby ustalana na podstawie aktualnie stosowanej przez Spółkę metody koszt plus, z tym jednak zastrzeżeniem, że w bazie kosztowej wynagrodzenia nie byłyby uwzględniane wskazane wyżej wydatki.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że przychodem z działalności gospodarczej są wszelkie przysporzenia majątkowe o charakterze trwałym, których rzeczywiste otrzymanie, a w niektórych przypadkach już sam fakt, że są należne, powoduje obowiązek zapłaty podatku dochodowego. Zatem, należy stwierdzić, że kwota pieniężna otrzymywana przez Wnioskodawcę stanowi wynagrodzenie za świadczone na rzecz Usługobiorcy usługi, a nie jak twierdzi Wnioskodawca zwrot wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów. Podkreślić należy, że kwota wynagrodzenia stanowi, na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy o CIT, w całości przychód należny z tytułu świadczenia przez Wnioskodawcę usług w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą i nie może być traktowana jako "wydatek zwrócony", o którym mowa w art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT, nawet w sytuacji gdy zostało ono skalkulowane w oparciu o koszty, które w świetle ustawy o CIT nie mogą być zaliczone do kosztów podatkowych. Stąd w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT, a otrzymywane od Usługobiorcy wynagrodzenie (niestanowiące kosztów podatkowych) stanowi przychód podatkowy na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy o CIT.

Reasumując stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym kwoty, które Spółka miałaby otrzymywać od Usługobiorców tytułem zwrotu wydatków (tj. składek na PFRON, składek członkowskich na rzecz organizacji, do których przynależność Spółki nie jest obowiązkowa oraz składek ubezpieczeniowych na rzecz pracowników z tytułu grupowych ubezpieczeń na życie oraz ubezpieczeń na czas podróży), a które nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, nie będą stanowić dla Wnioskodawcy przychodu podlegającego opodatkowaniu CIT należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego.

Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.