2461-IBPB-1-3.4510.971.2016.1.KB - Określenie momentu zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 9 listopada 2016 r. (data wpływu do tut. Biura 15 listopada 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na:

* budowę przyłącza gazowego,

* opłatę przyłączeniową

- jest prawidłowe.

W dniu 15 listopada 2016 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na budowę przyłącza gazowego oraz opłaty przyłączeniowej.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka jest właścicielem nieruchomości (gruntu wraz z posadowionymi na tym gruncie budynkami). Nieruchomość ta wykorzystywana jest do prowadzenia działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę.

Spółka w okresie od 19 sierpnia 2016 r. do 27 września 2016 r. przeprowadziła inwestycję polegającą na wybudowaniu przyłącza gazowego. Przyłącze zostało przeprowadzone przez grunty będące własnością Spółki oraz w części przez grunt niebędący własnością Spółki, na co Spółka uzyskała stosowną zgodę Właściciela gruntu. Inwestycja polegała na wykonaniu sieci instalacji gazowej, tj. wykonaniu przekopów, ułożeniu rur od złącza pomiarowego i montażu skrzynki układu pomiarowego, zgodnie z zatwierdzonymi projektami przyłączy gazowych. Wybudowane przyłącze obsługuje budynek biurowy i budynek magazynowy, który stanowi

odrębny od budynku biurowego środek trwały. Spółka nie wyklucza możliwości podłączenia przyłącza do innych budynków zakupionych i zaliczonych w przyszłości do środków trwałych. Wybudowane przyłącze gazowe stanowi własność Spółki i nie będzie odsprzedane do zakładu

dostarczającego gaz.

Przyłącze gazowe będzie wykorzystywane przez Spółkę w okresie dłuższym niż rok.

Przyłącze zostało przekazane do używania w dniu 30 września 2016 r. W związku z podłączeniem do sieci gazowej Spółka uiściła również opłatę przyłączeniową.

Wartość poniesionych przez Spółkę nakładów na wybudowanie przyłącza gazowego przekracza kwotę 3.500 zł netto.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy wydatki na wybudowanie przyłącza gazowego przez Spółkę mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia?

2. Czy opłata przyłączeniowa stanowi koszt pośredni, czy powinna zostać ujęta w kosztach podatkowych Spółki w momencie ich poniesienia?

3. W przypadku uznania przyłącza za środek trwały, jaki jest właściwy symbol Klasyfikacji Środków Trwałych, a w konsekwencji jaka jest właściwa stawka amortyzacji dla przyłącza gazowego?

Zdaniem Wnioskodawcy, przyłącze gazowe nie powinno być uznane jako środek trwały. Co do zasady samo przyłącze gazowe bez podłączenia go do sieci gazowej nie spełnia swojej podstawowej funkcji - nie dostarcza, przesyła gazu. Nie może bowiem samodzielnie funkcjonować, w związku z czym nie spełnia warunku kompletności, który jest jednym z podstawowych warunków decydujących o zaliczeniu wybudowanego składnika majątku do środków trwałych. Dodatkowo w ocenie Spółki, wybudowane przyłącze nie zwiększa wartości początkowej budynku, gdyż obsługuje ono dwa budynki i nie może być uznane jako obiekt pomocniczy obsługujący dany budynek.

Zatem, wydatek na wykonanie przyłącza, zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podlega zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w dacie jego poniesienia. Dniem poniesienia kosztu jest dzień, pod którym Spółka ujęła koszt na podstawie otrzymanej faktury.

Podobnie w przypadku kosztów poniesionych w związku z opłatą przyłączeniową. Zdaniem Spółki, koszty powinny zostać ujęte w kosztach podatkowych Spółki w momencie ich poniesienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 1888, dalej: "ustawa o CIT"), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Przesłankę celowości kosztu uważa się za spełnioną, gdy istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem danego kosztu a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Nie ma przy tym znaczenia, czy dany wydatek przyniósł oczekiwany skutek w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenie ich źródła. Istotne jest, czy w momencie jego ponoszenia podatnik mógł - obiektywnie oceniając - oczekiwać takiego efektu.

Zatem, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, której celem jest osiągnięcie przychodów bądź zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Kierując się kryterium charakteru powiązania istniejącego pomiędzy kosztem a celem, jakiemu ma służyć, ustawodawca wyróżnia:

* koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, tj. takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów - w ich przypadku możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód (np. wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru handlowego);

* koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie), tj. takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia - są to wydatki związane z działalnością prowadzoną przez podatnika i przyczyniające się w sposób ogólny do osiągania przez niego przychodów, w przypadku których nie można jednak ustalić, uzyskaniu jakiego konkretnego przychodu dany wydatek służy (np. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną)

Moment potrącalności kosztów uzyskania przychodu został uregulowany w art. 15 ust. 4-4e ustawy o CIT. Z uwzględnieniem powyższego podziału kosztów uzyskania przychodu ww. regulacje kształtują dwie niezależne zasady:

Stosownie natomiast do art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Z uwagi na to, że składniki majątku wykorzystywane są przez podatników w dłuższym okresie czasu, a nie tylko w roku ich nabycia, ustawodawca przyjął zasadę, że wydatki te zalicza się do kosztów sukcesywnie, w miarę ich zużycia. Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o CIT, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawa o CIT, amortyzacji podlegają stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Tym samym za środek trwały można uznać rzecz, która spełnia łącznie następujące warunki:

W przedmiotowej sprawie należy zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że wybudowane przyłącze gazowe nie spełnia wszystkich powyższych warunków koniecznych do uznania go za środek trwały, dla celów podatku dochodowego od osób prawnych, bowiem niepodłączone do sieci gazowej nie posiada żadnej wartości użytkowej, a zatem nie jest urządzeniem kompletnym i zdatnym do użytkowania. Nie powiększa również wartości początkowej budynku ponieważ obsługuje więcej niż jeden budynek.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że poniesione nakłady na budowę ww. przyłącza co prawda nie mogą być powiązane z konkretnymi przychodami uzyskiwanymi przez Spółkę, przejawiają jednakże związek z prowadzoną przez Spółkę działalnością, wobec tego mogą stanowić koszty podatkowe w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. Przedmiotowe wydatki stanowią tzw. pośredni koszt uzyskania przychodów i w myśl postanowień art. 15 ust. 4d i ust. 4e ustawy o CIT, powinien on być potrącony w dacie jego poniesienia, tj. ujęcia jako koszt w księgach podatkowych.

Podobnie w przypadku kosztów z tytułu opłat przyłączeniowych. Charakter przedmiotowej opłaty za przyłączenie nie zezwala jej zaliczyć do wartości wytworzenia środka trwałego, gdyż jej poniesienie nie jest niezbędne do zakończenia realizowanej przez Spółkę inwestycji, lecz przede wszystkim jest niezbędne do uzyskania podłączenia do sieci dystrybucyjnej w celu dostawy gazu. Ponadto, opłata ta nie stanowi nakładów na nabycie przyłącza, lecz ma charakter kosztu operacyjnego pośrednio związanego z uzyskiwanymi przychodami. W związku z czym, wydatki na opłaty za przyłączenie instalacji gazowej, stosownie do art. 15 ust. 4d i ust. 4e ustawy o CIT, będą stanowiły koszt uzyskania przychodów o charakterze pośrednim. Ponoszone opłaty za przyłączenie powinny być zaliczane w całej wysokości, w momencie poniesienia (ujęcia jako koszt w księgach podatkowych), do kosztów uzyskania przychodów.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie określenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na:

* budowę przyłącza gazowego,

* opłatę przyłączeniową

- jest prawidłowe.

W związku z powyższym oraz z uwagi na fakt, że pytanie oznaczone we wniosku nr 3 jest pytaniem warunkowym na które odpowiedź zasadna byłaby jedynie w przypadku uznania stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr 1 za nieprawidłowe, wydanie interpretacji dotyczącej pytania nr 2 stało się bezprzedmiotowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.