2461-IBPB-1-3.4510.960.2016.2.MST - Potrącenie jako czynność dokonywana za pośrednictwem rachunku płatniczego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 4 listopada 2016 r. (data wpływu do tut. BKIP 7 listopada 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy norma zawarta w przepisie art. 2 Ustawy Nowelizującej - która wprowadzona zostanie do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - nie znajdzie zastosowania do instytucji potrącenia wynikającej z art. 498 § 1 oraz § 2 k.c. - jest prawidłowe.

W dniu 7 listopada 2016 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy norma zawarta w przepisie art. 2 Ustawy Nowelizującej - która wprowadzona zostanie do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - nie znajdzie zastosowania do instytucji potrącenia wynikającej z art. 498 § 1 oraz § 2 k.c.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: "Wnioskodawca" lub "Spółka") jest spółką prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania specjalistycznych wiązek elektrycznych i przewodów dla wszystkich gałęzi przemysłu. Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz podlega w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych od całości swoich dochodów.

W związku ze skalą swojej działalności, Spółka prowadzi wymianę handlową z licznymi podmiotami, w tym z takimi, które jednocześnie dostarczają na jej rzecz półprodukty lub świadczą na jej rzecz usługi. Następstwem takiego stanu rzeczy, jest sytuacja, w której Wnioskodawca i jego kontrahent, są jednocześnie względem siebie dłużnikiem i wierzycielem. Z uwagi na dbałość o płynność finansową obu stron (tzw. cashflow), Spółka korzysta wówczas ze swoimi kontrahentami z instytucji potrącenia, o której mowa w art. 498 § 1 oraz § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 380 z późn. zm., dalej: "k.c.").

Z uwagi na powyższe, Wnioskodawca podjął wątpliwości co do skutków swojej praktyki w związku z nowelizacją ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 780, dalej: "Ustawa Nowelizująca"), która to wprowadza art. 15d, ograniczający prawo do zaliczenia wydatków do kosztów podatkowych w zakresie, w jakim płatność została zrealizowana bez pośrednictwa rachunku płatniczego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowym jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym norma zawarta w przepisie art. 2 Ustawy Nowelizującej - która wprowadzona zostanie do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - nie znajdzie zastosowania do instytucji potrącenia wynikającej z art. 498 § 1 oraz § 2 k.c.?

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że norma wynikająca z art. 2 Ustawy Nowelizującej nie znajdzie zastosowania do transakcji, w których Spółka stosować będzie instytucję potrącenia, o której mowa w art. 498 § 1 oraz § 2 k.c.

Stosownie do art. 2 Ustawy Nowelizującej, do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dodany zostanie przepis art. 15d ust. 1-3. W myśl ust. 1 rzeczonej regulacji, podatnicy nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 22 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2015 r. poz. 584 z późn. zm., dalej: "USDG"), została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego.

Zgodnie zaś z ust. 2 wskazanego przepisu, w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 22 USDG została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego, podatnicy:

- w miesiącu, w którym została dokonana płatność bez pośrednictwa rachunku płatniczego.

Ponadto, powyższe przepisy stosuje się odpowiednio w przypadku:

Zgodnie zaś z art. 22 ust. 1 USDG, dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku bankowego przedsiębiorcy w każdym przypadku, gdy:

Na podstawie natomiast art. 498 § 1 k.c., gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym.

Ponadto, wskutek potrącenia obie wierzytelności umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej (art. 498 § 2 k.c.).

W ocenie Wnioskodawcy, wyżej przytoczone normy nie stoją ze sobą w sprzeczności, i pozwalają na przyjęcie, że intencją prawodawcy było traktowanie instytucji potrącenia jako alternatywnej do zapłaty pieniężnej formy wygaszenia zobowiązania. Tym samym, Spółka stoi na stanowisku, że przepis art. 22 ust. 1 USDG, a przez to przepis art. 2 Ustawy Nowelizującej, nie powinny wywierać skutków prawnych, względem regulowania zobowiązań w drodze instytucji potrącenia.

Ustawodawca odstąpił co prawda od odniesienia się do analizowanej kwestii w uzasadnieniu do projektu Ustawy Nowelizującej, niemniej jednak Minister Finansów wyraził swoje stanowisko w tym zakresie w zestawieniu uwag zgłoszonych w trakcie konsultacji społecznych do projektu Ustawy Nowelizującej. Należy bowiem podkreślić, że Minister Finansów - w odpowiedzi na uwagę Związku Banków Polskich, wymagającą doprecyzowania treści przepisów z uwagi na to, że rozliczenia pomiędzy przedsiębiorcami mogą być dokonywane w innych formach, np. w drodze potrącenia/kompensaty - stwierdził, że: "Przepisy art. 22 ustawy SDG odnoszą się do płatności gotówkowych/bezgotówkowych, a nie do regulowania zobowiązań (które to pojęcie ma szerszy zakres). W przypadku płatności może ona być dokonana w formie gotówkowej lub bezgotówkowej. Jeżeli zatem ma miejsce uregulowanie lub wygaśniecie zobowiązania z innych powodów niż dokonanie płatności, wówczas omawianych przepisów nie stosuje się".

Subsumując więc powyższe, Wnioskodawca uważa, że zaprezentowane w niniejszym wniosku stanowisko jest w pełni prawidłowe i winno zostać potwierdzone przez tutejszy Organ.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.