2461-IBPB-1-3.4510.945.2016.1.AW - Rozpoznanie przez podatnika przychodu podatkowego z tytułu zaliczenia całej wierzytelności posiadanej wobec dłużnika do kosztów uzyskania przychodów na podstawie postanowienia o nieściągalności wydanego w odniesieniu do części wierzytelności z każdej faktury/noty obciążeniowej, która ulegnie później przedawnieniu.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku 12 października 2016 r. (data wpływu do tut. BKIP 13 października 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca w momencie przedawnienia wierzytelności będzie zobowiązany do rozpoznania przychodu (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) - jest prawidłowe.

W dniu 13 października 2016 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca w momencie przedawnienia wierzytelności będzie zobowiązany do rozpoznania przychodu.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej "Spółka") jest osobą prawną - spółką akcyjną, polskim rezydentem podatkowym, podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Głównym przedmiotem działalności Spółki jest wykonywanie robót budowlano-montażowych. Jeden z kontrahentów Spółki (dalej: "Dłużnik") zalega z zapłatą za wykonane usługi i dostarczone materiały. Wierzytelności Spółki względem Dłużnika (dalej: "Wierzytelności") zostały przez nią zaliczone do przychodów podatkowych na podstawie wystawionych przez Spółkę faktur i not obciążeniowych. Spółce znana jest okoliczność, że Dłużnik utracił płynność finansową i nie posiada majątku pozwalającego na zaspokojenie wierzycieli.

Spółka ma zamiar wystąpić z pozwem o zapłatę części Wierzytelności, tj. części kwoty wynikającej z każdej faktury/noty obciążeniowej wystawionej na rzecz Dłużnika. Może zdarzyć się, że postępowania egzekucyjne ww. wierzytelności z majątku Dłużnika okażą się bezskuteczne, gdyż z egzekucji nie uzyska się sumy wyższej od kosztów egzekucyjnych. W związku z powyższym, Spółka otrzyma postanowienie o nieściągalności wydane przez odpowiedni organ egzekucyjny.

Spółka podkreśla, że żadna z Wierzytelności nie została przedawniona i nie będzie przedawniona przed momentem otrzymania postanowienia o nieściągalności. Spółka odpisze przedmiotowe Wierzytelności jako nieściągalne w swoich księgach rachunkowych.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy jeżeli Wnioskodawca zaliczy całą Wierzytelność posiadaną wobec Dłużnika do kosztów uzyskania przychodów na podstawie postanowienia o nieściągalności wydanego w odniesieniu do części Wierzytelności z każdej faktury/noty obciążeniowej, a Wierzytelność ta ulegnie później przedawnieniu, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do rozpoznania przychodu podatkowego z tego tytułu? (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli zaliczy on całą Wierzytelność posiadaną wobec Dłużnika do kosztów uzyskania przychodów na podstawie postanowienia o nieściągalności wydanego w odniesieniu do części Wierzytelności, tj. części kwoty wynikającej z każdej faktury/noty obciążeniowej, a Wierzytelność ta ulegnie później przedawnieniu, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do rozpoznania przychodu podatkowego z tego tytułu.

Przede wszystkim, Spółka podkreśla, że przedawnienie Wierzytelności nie będzie się wiązać z żadnym przysporzeniem majątkowym po jej stronie. W konsekwencji, co do zasady, przedawnione Wierzytelności nie powinny stanowić dla Spółki przychodu do opodatkowania.

Niemniej jednak, ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm., dalej "ustawa o CIT"), wprowadza specyficzną kategorię przychodów w art. 12 ust. 1 pkt 4d ustawy o CIT. Zgodnie z tym przepisem, przychodem jest w szczególności wartość należności umorzonych, przedawnionych lub odpisanych jako nieściągalne w tej części, od której dokonane odpisy aktualizujące zostały uprzednio zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Zdaniem Spółki, przytoczone w art. 12 ust. 1 pkt 4d ustawy o CIT, przychody dotyczą wprawdzie przedawnienia wierzytelności, ale wyłącznie w sytuacji, gdy do przedawnionych wierzytelności zostały uprzednio stworzone odpisy aktualizujące, które następnie podatnik zaliczył do kosztów uzyskania przychodów.

Powołany przepis ma szczególną funkcję, gdyż w praktyce stanowi on pewnego rodzaju sankcję dla podatników, którzy zaliczyli odpis aktualizujący wierzytelności do kosztów podatkowych na podstawie przesłanek o uprawdopodobnieniu nieściągalności wierzytelności, a następnie nie podjęli odpowiednich kroków w celu jej udokumentowania na podstawie art. 16 ust. 2 ustawy o CIT. Odpis aktualizacyjny, którego nieściągalność została uprawdopodobniona jest bowiem kosztem o charakterze tymczasowym, w przeciwieństwie do wierzytelności odpisanych jako przedawnione, które mają charakter definitywny. W związku z powyższym, zasadne jest wprowadzenie przez ustawodawcę możliwości zmiany podatkowych konsekwencji stworzenia odpisu aktualizującego. W takim przypadku, odpis aktualizujący dotyczący wierzytelności nieściągalnej staje się przychodem podatnika w momencie przedawnienia się wierzytelności. W konsekwencji, przychód ten kompensuje rozpoznany wcześniej koszt podatkowy.

W opisanym zdarzeniu przyszłym, Wierzytelności względem Dłużnika zostaną zaliczone do kosztów podatkowych jako wierzytelności nieściągalne. W konsekwencji, nawet w momencie przedawnienia nie będą one stanowiły przychodu Wnioskodawcy na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 4d ustawy o CIT. Ponadto, należy zauważyć, że Wnioskodawca podjął kroki w celu potwierdzenia niewypłacalności Dłużnika, a zatem opisana wyżej szczególna funkcja art. 12 ust. 1 pkt 4d ustawy o CIT, nie znajdzie zastosowania.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli zaliczy on całą Wierzytelność posiadaną wobec Dłużnika do kosztów uzyskania przychodów na podstawie postanowienia o nieściągalności wydanego w odniesieniu do części Wierzytelności, a Wierzytelność ta ulegnie później przedawnieniu, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do rozpoznania przychodu podatkowego z tego tytułu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenie przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się że, w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.