2461-IBPB-1-3.4510.868.2016.1.AB - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów tzw. wynagrodzenia wyrównawczego wypłacanego za przejęcie relacji biznesowej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 27 września 2016 r. (data wpływu do tut. Biura 4 października 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów tzw. wynagrodzenia wyrównawczego wypłacanego za przejęcie relacji biznesowej - jest prawidłowe.

W dniu 4 października 2016 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów tzw. wynagrodzenia wyrównawczego wypłacanego za przejęcie relacji biznesowej.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka akcyjna (wcześniejsza forma prawna - Spółka z o.o.) z siedzibą w Polsce (dalej: "GL SA" lub "Wnioskodawca") oraz Spółka z siedzibą w Niemczech (dalej: "GL DE") należą do grupy kapitałowej (dalej: "Grupa GL"). GL SA jest podmiotem dominującym wobec GL DE. Przedmiotem działalności GL DE jest świadczenie usług marketingowych i dystrybucyjnych dla usług rozwoju oprogramowania świadczonych przez centra rozwoju oprogramowania funkcjonujące w ramach Grupy GL, m.in. GL SA.

W 2012 r. GL DE nawiązała relacje biznesowe ze Spółką z siedzibą w Holandii (dalej: "NXP NL"). W dniu 1 czerwca 2012 r. GL DE oraz NXP NL zawarły "Design Services Agreement" (dalej: "Kontrakt GL DE - NXP 2012"), podlegający prawu holenderskiemu, który ostatecznie został podpisany z dniem 28 czerwca 2012 r. W ramach Kontraktu GL DE świadczył usługi na rzecz spółek zależnych NXP NL, tj. Spółki z siedzibą w Austrii, (dalej: "NXP AT") oraz Spółki z siedzibą w Niemczech (dalej: "NXP DE"). Kontrakt GL DE - NXP 2012 obowiązywał od 1 czerwca 2012 r. (NXP NL, NXP DE oraz NXP AT zwane będą dalej łącznie: "NXP").

Zgodnie z pkt 8 Kontraktu GL DE - NXP 2012, umowa ta została zawarta na okres 2 lat z możliwością przedłużania na kolejne lata. W kwietniu 2014 r. Kontrakt GL DE - NXP 2012 został przedłużony do 1 czerwca 2016 r. Pod koniec 2015 r. NXP oraz GL SA uzgodniły, że od stycznia 2016 r. obsługą nowych zleceń NXP zajmować będzie się bezpośrednio GL SA. W tym celu, GL SA oraz NXP zawarły 1 stycznia 2016 r. nową "Design Services "Agreement" (dalej: "Kontrakt GL SA - NXP 2016"), która obowiązywać ma przez okres jednego roku. Po tym czasie umowa będzie podlegała automatycznemu przedłużaniu na kolejne okresy (w każdym przypadku będzie to okres jednego roku), chyba że wcześniej dojdzie do jej rozwiązania. GL SA planuje, że współpraca z NXP zostanie przedłużona na kolejne okresy rozliczeniowe.

W związku z przejęciem rentownej relacji biznesowej przez GL SA od GL DE, obie spółki podpisały umowę "Customer Relationship Transfer Agreement" (dalej: "Kontrakt GL SA - GL DE"), w ramach której GL SA zobowiązała się do wypłaty na rzecz GL DE wynagrodzenia wyrównawczego (Ausgleichszahlung) należnego GL DE, zgodnie z przepisami prawa niemieckiego, tj. § 89b HGB. Należne GL DE wynagrodzenie zostało wyliczone przez niemieckiego doradcę podatkowego. Wypłata wynagrodzenia wyrównawczego dokumentowana jest poprzez faktury wystawiane przez GL DE na GL SA w poszczególnych miesiącach. Celowość wypłaty należnego GL DE wynagrodzenia wynika z faktu, że przejęcie przez GL SA Kontraktu z NXP od GL DE spowoduje relokację, generowanego na sprzedaży usług do NXP zysku z Niemiec do Polski. Brak wypłaty takiego wynagrodzenia wiązałby się z ryzykiem oszacowania przez niemieckie organy podatkowe tzw. dochodu z tytułu utraconych korzyści (vesteckte Gewinnausschüttung) po stronie GL DE. Kontrakt GL DE - NXP 2012 był dochodowy dla GL DE. Również GL SA spodziewa się, że Kontrakt GL SA - NXP 2016 pozwoli jej generować zwiększone zyski w 2016 r. i latach następnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wynagrodzenie wyrównawcze wypłacane na rzecz GL DE, przy założeniu, że zostało ono ustalone zgodnie z zasadą ceny rynkowej, tj. tak jakby to uczyniły niepowiązane podmioty w porównywalnych okolicznościach, będzie stanowić dla GL SA koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT?

Zdaniem Wnioskodawcy, wynagrodzenie wyrównawcze wypłacane przez GL SA na rzecz GL DE spełnia przesłanki dla uznania go za koszt uzyskania przychodu, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, przy założeniu że zostało ono ustalone zgodnie z zasadą ceny rynkowej, tj. tak jakby to uczyniły niepowiązane podmioty w porównywalnych okolicznościach.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. W kontekście powyższej definicji, aby zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów muszą być spełnione następujące warunki:

W opinii Wnioskodawcy, w przedmiotowej sprawie wypłacane przez niego na rzecz GL DE wynagrodzenie wyrównawcze, spełnia wszystkie ww. ustawowe przesłanki, konieczne do uznania go za koszt podatkowy.

Ad. a)

Istnieje związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy zapłatą wynagrodzenia wyrównawczego przez Wnioskodawcę, a prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, a celem jego wypłaty jest osiąganie przychodów ze sprzedaży usług na rzecz NXP/zabezpieczenie źródeł przychodów GL SA w przyszłości. W przedstawionym stanie faktycznym, Wnioskodawca przejmuje bowiem od GL DE rentowną relację biznesową z NXP. Na mocy zawartego z NXP Kontraktu (Kontrakt GL SA - NXP 2016) Wnioskodawca posiada gwarancję uzyskiwania konkretnych przychodów przynajmniej przez okres jednego roku, przy czym GL SA umownie została zagwarantowana możliwość automatycznego przedłużenia Kontraktu na kolejne okresy.

W świetle powyższego nie ulega wątpliwości, że wypłata wynagrodzenia wyrównawczego na rzecz GL DE:

* ma związek z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, oraz

* jest celowa, bowiem służy osiąganiu przychodów ze sprzedaży usług na rzecz NXP oraz zabezpieczeniu źródeł przychodów GL SA w przyszłości.

Ad. b)

Wypłata wynagrodzenia wyrównawczego ma charakter definitywny i obciąża majątek Wnioskodawcy. Realizacja Kontraktu GL SA - NXP 2016 wiąże się z wypłatą na rzecz GL DE ustalonej kwoty wynagrodzenia wyrównawczego. Wypłata tego wynagrodzenia ma charakter bezzwrotny, tzn. kwota ta nie zostanie Wnioskodawcy w jakikolwiek sposób zwrócona. W kontekście powyższego, bezsprzeczne jest, że wynagrodzenie wyrównawcze, które zostanie wypłacone na rzecz GL DE jest kosztem o definitywnym charakterze, który obciąża majątek Wnioskodawcy.

Ad. c)

Wynagrodzenie wyrównawcze nie mieści się w katalogu kosztów niepodatkowych, o których mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Wynagrodzenie wyrównawcze, o którym mowa w stanie faktycznym, nie zostało wymienione w katalogu kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. W związku z powyższym nie ulega wątpliwości, że tego typu koszt nie spełnia przesłanek z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Ad. d)

Wypłata wynagrodzenia wyrównawczego została właściwie udokumentowana. Wypłata wynagrodzenia wyrównawczego, w przedstawionym stanie faktycznym dokumentowana jest poprzez faktury wystawiane przez GL DE na GL SA w poszczególnych miesiącach. Faktury te stanowią dowody księgowe i stanowią podstawę do ujęcia wypłacanego wynagrodzenia wyrównawczego w księgach rachunkowych Wnioskodawcy. W kontekście powyższego należy uznać, że wydatki związane z wypłatą przez GL SA wynagrodzenia wyrównawczego na rzecz GL DE zostały właściwie udokumentowane.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, przesłanki do uznania wynagrodzenia wyrównawczego za koszt uzyskania przychodu zostały w przedstawionym stanie faktycznym spełnione, ponieważ:

* zawarcie przez Wnioskodawcę Kontraktu GL SA - GL DE, na mocy którego GL SA wypłaci na rzecz GL DE wynagrodzenie wyrównawcze za przejęcie relacji biznesowej z NXP, ma związek z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, a jego celem jest osiąganie przychodów ze sprzedaży usług na rzecz NXP oraz zabezpieczenie źródeł przychodów GL SA w przyszłości,

* wypłata wynagrodzenia wyrównawczego przez GL SA na rzecz GL DE jest kosztem o definitywnym charakterze, który obciąża majątek Wnioskodawcy,

* przedmiotowe wynagrodzenie nie zostało wymienione w katalogu kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT,

* jego wypłata dokumentowana jest fakturami wystawianymi co miesiąc przez GL DE na GL SA, stanowiącymi podstawę do ujęcia go w księgach rachunkowych Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm., dalej: "ustawa o CIT"), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami lub służą zachowaniu bądź zabezpieczeniu źródła przychodów. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w tym celu, nawet wówczas gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty. Zatem, do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym.

Katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą zawarty został w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Należy jednak pamiętać, że samo wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, nie stwarza domniemania, że wszelkie pozostałe koszty, które nie są zamieszczone w art. 16 ustawy o CIT, zostaną ex lege uznane za koszty uzyskania przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami. Właściwa i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca należy do międzynarodowej grupy kapitałowej, do której należy m.in. spółka z siedzibą w Niemczech (dalej: "GL DE"). W 2012 r. spółka GL DE podpisała kontrakt ze spółką z siedzibą w Holandii (dalej: "NXP"). W ramach kontraktu, spółka niemiecka świadczyła usługi na rzecz Spółek zależnych od NXP. Pod koniec 2015 r. Wnioskodawca uzgodnił z NXP, że od stycznia 2016 r. bezpośrednio będzie zajmował się obsługą nowych zleceń NXP. W tym celu 1 stycznia 2016 r. Wnioskodawca zawarł z NXP nową umowę, która obowiązywać ma przez okres jednego roku. Po tym czasie umowa będzie podlegała automatycznemu przedłużaniu na kolejne okresy rozliczeniowe. W związku z przejęciem przez Wnioskodawcę od GL DE rentownej relacji biznesowej, obie spółki podpisały umowę, w ramach której Wnioskodawca zobowiązał się do wypłaty na rzecz GL DE wynagrodzenia wyrównawczego, należnego GL DE zgodnie z przepisami prawa niemieckiego. Wypłata wynagrodzenia wyrównawczego następuje na podstawie faktur wystawianych przez GL DE w poszczególnych miesiącach. Celowość wypłaty wynagrodzenia wyrównawczego wynika z faktu, że przejęcie przez Wnioskodawcę kontraktu z NXP spowoduje relokację zysku, generowanego na sprzedaży usług do NXP z Niemiec do Polski.

Odnosząc przedstawiony we wniosku stan faktyczny do cytowanego powyżej art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, stwierdzić należy, że wskazane we wniosku wynagrodzenie wyrównawcze wypłacane za przejęcie relacji biznesowej jest związane z osiąganymi przez Wnioskodawcę przychodami, a zatem pomiędzy jego poniesieniem a uzyskiwanymi przychodami występuje związek tego typu, że poniesienie ww. wydatku zmierza do osiągnięcia przychodów. Jeżeli zatem w istocie, jak wyraźnie wskazano we wniosku, wynagrodzenie wyrównawcze jest wypłacane w związku z przejęciem rentownego, tj. przynoszącego dochody, kontraktu na świadczenie usług, to wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę z tego tytułu, mogą stanowić koszty podatkowe, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, pod warunkiem należytego ich udokumentowania.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, że w zakresie zdarzenia przyszłego zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.