2461-IBPB-1-3.4510.37.2016.1.SK - CIT w zakresie obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 201) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 13 stycznia 2017 r. (data wpływu do tut. Organu 16 stycznia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu - jest nieprawidłowe.

W dniu 16 stycznia 2017 r. wpłynął do tut. Organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej jako: "Spółka") jako najemca zawarła 13 umów najmu długoterminowego samochodów, z czego 6 umów najmu dotyczy samochodów osobowych w rozumieniu art. 4a pkt 9a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych. Umowy najmu dotyczące samochodów osobowych zostały zawarte na 36 miesięcy, a więc na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji samochodów osobowych. Odpisów amortyzacyjnych od tych środków trwałych dokonuje wynajmujący. Suma opłat (miesięcznego czynszu netto) ustalonych w umowie najmu w podstawowym okresie obowiązywania umowy z tytułu używania samochodów osobowych jest niższa od wartości początkowej tych środków trwałych podanej Spółce przez wynajmującego. Spółka poza zapłatą czynszu, który nie stanowi wydatku z tytułu kosztów używania samochodu dla potrzeb działalności gospodarczej Spółki, będzie ponosiła typowe wydatki z tytułu kosztów używania samochodów osobowych dla potrzeb działalności gospodarczej Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka wykorzystując wynajmowane samochody osobowe ma obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu w celu uznania za koszty uzyskania przychodów wydatków (lub ich części) z tytułu kosztów używania samochodów osobowych dla potrzeb działalności gospodarczej Spółki?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu w celu uznania za koszty uzyskania przychodów wydatków z tytułu kosztów używania samochodów osobowych dla potrzeb działalności gospodarczej Spółki.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków, z zastrzeżeniem pkt 30, z tytułu kosztów używania, dla potrzeb działalności gospodarczej, samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika - w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; podatnik jest obowiązany prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu. Na mocy art. 16 ust. 3b ww. ustawy, przepis ust. 1 pkt 51 nie dotyczy samochodów osobowych używanych na podstawie umowy leasingu, o której mowa w art. 17a pkt 1.

Należy wskazać, że definicję pojęcia "składniki majątkowe" stosowaną na potrzeby ww. ustawy zawiera art. 4a pkt 2 tej ustawy. Zgodnie z tym przepisem ilekroć w ustawie jest mowa o składnikach majątkowych oznacza to aktywa w rozumieniu ustawy o rachunkowości, pomniejszone o przejęte długi funkcjonalnie związane z prowadzoną działalnością gospodarczą zbywcy, o ile długi te nie zostały uwzględnione w cenie nabycia, o której mowa w art. 16g ust. 3. Aktywa w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 12 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 330 z późn. zm., winno być: tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 1047 z późn. zm.), to kontrolowane przez jednostkę zasoby majątkowe o wiarygodnie określonej wartości, powstałe w wyniku przeszłych zdarzeń, które spowodują w przyszłości wpływ do jednostki korzyści ekonomicznych. Do aktywów zalicza się między innymi środki trwałe, wartości niematerialne i prawne, należności, zapasy (materiały i towary) itd. "Składniki majątku" są więc bez wątpienia pojęciem znacznie szerszym niż "środki trwałe".

Świadczy o tym chociażby kolejny przepis - art. 16 ust. 1 pkt 52 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowiący, że do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się wydatków poniesionych na zakup zużywających się stopniowo rzeczowych składników majątku podatnika, niezaliczanych do środków trwałych - w przypadku stwierdzenia, że składniki te nie są wykorzystywane dla celów działalności prowadzonej przez podatnika, lecz służą osobistym celom pracowników i innych osób albo bez uzasadnienia znajdują się poza siedzibą podatnika.

Zdaniem Spółki, z powyższych rozważań wynika więc, że w przypadku Spółki ewidencja przebiegu pojazdu nie będzie konieczna dla uznania za koszty uzyskania przychodów wydatków z tytułu kosztów używania samochodów osobowych (stanowiących składniki majątku niezaliczone do środków trwałych) dla potrzeb działalności gospodarczej Spółki.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 1888 z późn. zm., dalej: "u.p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.

Oznacza to, że co do zasady wszystkie poniesione wydatki, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p., mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, pod warunkiem istnienia związku przyczynowo - skutkowego w odniesieniu do osiąganych przychodów.

Z tego względu, aby uznać wydatek za koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* poniesiony wydatek musi mieć bezpośredni lub pośredni wpływ na powstanie przychodu,

* poniesiony wydatek ma na celu zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów,

* wydatek nie może należeć do kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p., który dotyczy wydatków nie uznawanych za koszt uzyskania przychodu.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka jako najemca zawarła 13 umów najmu długoterminowego samochodów, z czego 6 umów najmu dotyczy samochodów osobowych. Spółka poza zapłatą czynszu, który nie stanowi wydatku z tytułu kosztów używania samochodów dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej, będzie ponosiła typowe wydatki z tytułu kosztów używania tych samochodów osobowych. Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu w celu uznania za koszty uzyskania przychodów wydatków (lub ich części) z tytułu kosztów używania samochodów dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 51 u.p.d.o.p., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków, z zastrzeżeniem pkt 30, z tytułu kosztów używania, dla potrzeb działalności gospodarczej, samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika - w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; podatnik jest obowiązany prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu.

Powyższy przepis ogranicza możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów całości wydatków związanych z użytkowaniem niestanowiących składników majątku podatnika samochodów osobowych użytkowanych w szczególności na podstawie umowy najmu. Ograniczenie to wynika z określenia przez ustawodawcę limitu wydatków wyznaczonego iloczynem liczby kilometrów i stawki za jeden kilometr. Wymaga to od podatnika prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu. Takie wymagania określone zostały w art. 16 ust. 5 u.p.d.o.p., zgodnie z którymi podatnik, aby zaliczyć w koszty tego rodzaju wydatki, obowiązany jest prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, która powinna zawierać co najmniej następujące dane: nazwisko, imię i adres zamieszkania osoby używającej pojazdu, numer rejestracyjny pojazdu i pojemność silnika, kolejny numer wpisu, datę i cel wyjazdu, opis trasy (skąd - dokąd), liczbę faktycznie przejechanych kilometrów, stawkę za jeden kilometr przebiegu, kwotę wynikającą z przemnożenia liczby faktycznie przejechanych kilometrów i stawki za jeden kilometr przebiegu oraz podpis podatnika (pracodawcy) i jego dane. W razie braku tej ewidencji wydatki z tytułu używania samochodów nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.

Regulacja art. 16 ust. 1 pkt 51 u.p.d.o.p., dotyczy wyłącznie wydatków z tytułu kosztów używania dla potrzeb działalności gospodarczej samochodów osobowych niestanowiących majątku podatnika, a więc kosztów posługiwania się tym samochodem, wykorzystywania go. Przepis ten nie dotyczy natomiast kosztów związanych z uzyskaniem możliwości używania takiego samochodu. Innymi słowy do wydatków z tytułu kosztów używania samochodu można zakwalifikować wszelkiego rodzaju wydatki eksploatacyjne, w odróżnieniu jednak od wydatków ponoszonych na uzyskanie samego tytułu prawnego, umożliwiającego używanie samochodu. Koszty używania należy więc wiązać z faktycznym przebiegiem pojazdu.

Analizując wskazane powyżej przepisy, nie można zgodzić się z twierdzeniem Wnioskodawcy, że nie będzie zobowiązany do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu bowiem samochody osobowe których używa stanowią składniki majątku niezaliczone do środków trwałych.

Co prawda rację ma Wnioskodawca wskazując, że pojęcie "składniki majątku" jest pojęciem znacznie szerszym niż "środki trwałe" jednak w cytowanym art. 16 ust. 1 pkt 51 u.p.d.o.p., ustawodawca posługuje się pojęciem "niestanowiących skalników majątku", a nie pojęciem "niestanowiących środków trwałych".

Zatem, ustawodawca ogranicza możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów całości wydatków związanych z użytkowaniem samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika, tj. niebędących jego własnością, a wykorzystywanych jedynie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, użyczenia i innych umów.

Powyższe stanowisko potwierdza również to, że umowa najmu samochodu jest czynnością cywilnoprawną i jej zawarcie rodzi obowiązek zapłacenia (płacenia) czynszu. W wyniku umowy najmu najemca nabywa uprawnienie do używania przedmiotu najmu, inaczej mówiąc przedmiot najmu zostaje postawiony do dyspozycji najemcy, nie wchodzi jednak do jego majątku a najemca nie staje się jego właścicielem.

Zgodnie bowiem z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 380 z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Mając na uwadze powyższe przepisy stwierdzić należy, że Wnioskodawca w celu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów eksploatacyjnych wynajmowanych samochodów obowiązanych jest prowadzić ewidencję przebiegu tych pojazdów zgodnie z cyt. art. 16 ust. 5 u.p.d.o.p.

Ponadto, wskazać należy, że przepisy art. 16 ust. 3b oraz art. 16 ust. 1 pkt 52 u.p.d.o.p., nie będą miały zastosowania w niniejszej sprawie.

Wobec powyższego, przedstawione we wniosku stanowisko Spółki uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.