2461-IBPB-1-3.4510.1179.2016.1.IZ - Braku zwiększenia wartości początkowej nowego środka trwałego o materiały odzyskane w wyniku likwidacji środka trwałego.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 201 z późn. zm.) w zw. z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1948 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 22 grudnia 2016 r. (data wpływu 27 grudnia 2016 r.), uzupełnionym 21 lutego 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie braku zwiększenia wartości początkowej nowego środka trwałego o materiały odzyskane w wyniku likwidacji środka trwałego (pytanie oznaczone we wniosku nr 3) - jest prawidłowe.

W dniu 27 grudnia 2016 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie braku zwiększenia wartości początkowej nowego środka trwałego o materiały odzyskane w wyniku likwidacji środka trwałego. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 14 lutego 2017 r. Znak: 2461-IBPB-1-3.4510.1106.2016.1.IZ wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano 21 lutego 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

X spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: "Wnioskodawca") prowadzi działalność gospodarczą na terenie (...) Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: "SSE") na podstawie przyznanego zezwolenia.

W związku z powyższym, część dochodów Wnioskodawcy jest zwolniona z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT. W odniesieniu do pozostałych dochodów, Wnioskodawca odprowadza podatek dochodowy zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o CIT. Ponieważ Wnioskodawca uzyskuje jednocześnie dochody podlegające opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym oraz dochody zwolnione na podstawie przyznanego zezwolenia, Wnioskodawca dokonuje alokacji ponoszonych kosztów wspólnych. Tym samym, część kosztów obniża podstawę opodatkowania, natomiast część kosztów związana z dochodami zwolnionymi na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, stanowi wyłącznie koszty bilansowe (koszty księgowe).

W związku z realizacją inwestycji, 30 kwietnia 2014 r. Wnioskodawca wprowadził do ewidencji środków trwałych plac manewrowy. Realizacja w 2016 r. II etapu inwestycji spowodowała, że Wnioskodawca zmuszony był zlikwidować część placu manewrowego (dalej: "Środek trwały").

Likwidacja Środka trwałego nie była spowodowana zmianą rodzaju prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności, była natomiast niezbędna do zrealizowania kolejnego etapu inwestycji - powstania nowej hali.

Likwidacja Środka trwałego spowodowała, że jego nieumorzona wartość została przez Wnioskodawcę zaliczona jednorazowo w koszty - do pozostałych kosztów operacyjnych.

Z uwagi na to, że Wnioskodawca dokonuje alokacji przychodów i kosztów do działalności zwolnionej i opodatkowanej, częściowo koszty te stanowiły także podatkowe koszty uzyskania przychodów.

Część materiału z rozbiórki (dalej: "Materiały") Środka trwałego pozwoliła wykonawcy na obniżenie kosztów realizacji nowego środka trwałego (dalej: "Nowy środek trwały"), poprzez ponowne wykorzystanie odzyskanych Materiałów.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 21 lutego 2017 r. (wpływ do tut. Organu tego samego dnia), doprecyzowano opis stanu faktycznego wskazując, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie dwóch zezwoleń - zezwolenia z 1 czerwca 2012 r. i zezwolenia z 27 listopada 2013 r.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca prawidłowo nie zwiększył wartości początkowej Nowego środka trwałego o Materiały odzyskane w wyniku likwidacji Środka trwałego? (pytanie oznaczone we wniosku nr 3)

Zdaniem Wnioskodawcy, Materiały odzyskane w wyniku likwidacji Środka trwałego nie powinny zwiększać wartości początkowej Nowego środka trwałego.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 1888 z późn. zm., dalej: "ustawa o CIT"), kosztem uzyskania przychodu jest koszt poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu. Przepis art. 16 ust. 1 ww. zawiera zamknięty katalog wyłączeń z tej kategorii.

Mając powyższe na względzie, w ocenie Wnioskodawcy, wydanie do wytworzenia Nowego środka trwałego Materiałów pozyskanych w wyniku likwidacji Środka trwałego, jako czynność niezwiązana z poniesieniem wydatków lub nakładów, nie powinna zostać uznana za podstawę rozpoznania kosztów uzyskania przychodów.

Dodatkowo, należy wskazać, że odzyskanie z likwidacji Materiałów nie wiąże się z uzyskaniem z tego tytułu przychodu podatkowego. Co za tym idzie, jakichkolwiek czynności faktycznych oraz księgowych związanych z wydaniem materiałów odzyskanych w wyniku likwidacji środka trwałego, nie powinno się uznawać za zdarzenia generujące koszty uzyskania przychodów.

Odzyskanie Materiałów w wyniku likwidacji Środka trwałego wiąże się z zaliczeniem do kosztów uzyskania przychodów niezamortyzowanej wartości początkowej likwidowanego Środka trwałego w momencie przeprowadzenia takiej likwidacji.

Późniejsze wykorzystanie odzyskanych Materiałów w wyniku likwidacji Środka trwałego (których nieumorzona wartość początkowa została już zaliczona do kosztów uzyskania przychodów po zakończeniu procesu likwidacji i ujęciu takiego zdarzenia w księgach) nie będzie miało wpływu na wartość początkową Nowego środka trwałego i nie spowoduje odpowiednio zwiększenia podstawy naliczania odpisów amortyzacyjnych stanowiących koszt uzyskania przychodów.

W razie powzięcia odmiennego stanowiska, w opinii Wnioskodawcy, zwiększenie wartości początkowej Nowego środka trwałego o wartość tych materiałów spowodowałaby podwójne uwzględnienie ich w kosztach: pierwszy raz w momencie likwidacji Środka trwałego - jako pozostałe koszty operacyjne, drugi raz poprzez amortyzację Nowego środka trwałego.

Reasumując, zużycie przy budowie Nowego środka trwałego materiałów uzyskanych w wyniku likwidacji Środka trwałego nie zwiększy wartości początkowej Nowego środka trwałego.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach organów podatkowych, przykładowo:

* w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 21 września 2015 r., sygn. IPPB6/4510-178/15-3/AG, w której wskazano, że: Mając powyższe na uwadze, w ocenie Wnioskodawcy, wydanie z magazynu na potrzeby remontów, modernizacji ŚT lub realizacji zadań inwestycyjnych materiałów/urządzeń/części odzyskanych uprzednio w wyniku całkowitej lub częściowej likwidacji ŚT bądź ich remontu nie powoduje po stronie Spółki tytułu do rozpoznania kosztu uzyskania przychodów lub odpowiednio zwiększenia podstawy do naliczania odpisów amortyzacyjnych stanowiących koszt uzyskania przychodów. W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego - jest prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Nadmienić należy, że w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 oraz pytania nr 2 (ostatecznie przeformułowanego w uzupełnieniu z 21 lutego 2017 r.) zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała