2461-IBPB-1-3.4510.1069.2016.1.MST

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 201 z późn. zm.) w zw. z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1948, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 13 grudnia 2016 r. (złożono osobiście 14 grudnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka będzie uprawniona do zaliczenia poniesionych wydatków z tytułu zapłaty Dodatkowych opłat będących częścią Wynagrodzenia za przejęcie działalności produkcyjnej do kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.

W dniu 14 grudnia 2016 r. złożono osobiście ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka będzie uprawniona do zaliczenia poniesionych wydatków z tytułu zapłaty Dodatkowych opłat będących częścią Wynagrodzenia za przejęcie działalności produkcyjnej do kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, mającym siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Spółka należy do międzynarodowej grupy XY (dalej: "Grupa"). Działalność gospodarcza Wnioskodawcy obejmuje produkcję wysokiej jakości chemikaliów dla branży przemysłowej.

W celu optymalizacji działalności, Grupa podjęła decyzję o przeniesieniu do Spółki działalności produkcyjnej, która wcześniej realizowana była przez spółkę z grupy mającą siedzibę w Holandii - BV (dalej: "Kontrahent"). Wnioskodawca jest w trakcie procesu przejmowania działalność gospodarczej w zakresie produkcji chemikaliów dla przemysłu laboratoryjnego, farmaceutycznego i diagnostyki. Po zakończeniu czynności restrukturyzacyjnych, działalność Kontrahenta obejmować będzie wyłącznie działalność sprzedażową i marketingową.

Umowa dotycząca transferu działalności produkcyjnej do Polski wskazuje, że Wnioskodawca nabędzie m.in.:

* maszyny i narzędzia wykorzystywane dotychczas przez Kontrahenta,

* półprodukty i materiały wykorzystywane w produkcji,

* niezbędną dokumentację dotyczącą przejmowanej działalności,

* informacje i know-how dotyczące sposobu produkcji,

* kontrakty z dostawcami i klientami,

* prawa własności intelektualnej związane z przejmowaną działalnością (w tym patenty).

Spółka otrzymała już część aktywów od Kontrahenta - transfer działalności został rozpoczęty w lipcu 2015 r. Strony zakładają, że przejęcie wszystkich aktywów zostanie zakończone w ciągu 2 lat od dnia zawarcia umowy dotyczącej transferu.

Transakcja nie stanowi transakcji sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Za przejęcie ww. działalności, Spółka została zobowiązana do zapłaty wynagrodzenia na rzecz Kontrahenta (dalej: "Wynagrodzenie").

Strony przyjęły, że Wynagrodzenie należne Kontrahentowi ustalone zostanie jako suma:

Zapłata Wynagrodzenia stanowi warunek przejęcia przez Spółkę działalności produkcyjnej realizowanej dotychczas przez Kontrahenta.

W celu ustalenia, czy nabycie działalności produkcyjnej jest uzasadnione z ekonomicznego punktu widzenia, Spółka dokonała analizy rentowności przejmowanej działalności. Przeprowadzone przez Wnioskodawcę analizy finansowe potwierdziły, że przejęcie działalności produkcyjnej od Kontrahenta, przy uwzględnieniu Wynagrodzenia jakie Spółka musi zapłacić za jej nabycie, przyczyni się do osiągnięcia przez Spółkę zysków. Tym samym, Wnioskodawca osiągnie ekonomiczne korzyści w związku z realizowaną transakcją. Biorąc pod uwagę powyższe, Spółka podjęła ostateczną decyzję o nabyciu działalności za Wynagrodzenie opisane w niniejszym wniosku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Spółka będzie uprawniona do zaliczenia poniesionych wydatków z tytułu zapłaty Dodatkowych opłat będących częścią Wynagrodzenia za przejęcie działalności produkcyjnej do kosztów uzyskania przychodów?

Zdaniem Wnioskodawcy, opisane w stanie faktycznym (winno być zdarzeniu przyszłym) Dodatkowe opłaty, stanowiące część Wynagrodzenia za przejęcie działalności produkcyjnej, do którego zapłaty zobowiązana jest Spółka, stanowić będą dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 1888 z późn. zm., dalej: "ustawa o CIT").

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. W związku z powyższym, do kosztów podatkowych można zaliczyć te wydatki, które:

* zostały poniesione przez podatnika,

* zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródeł przychodów,

* pozostają w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* nie zostały wymienione w katalogu wydatków nie będących kosztami uzyskania przychodów określonym w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT,

* mają definitywny charakter - ich wartość nie zostanie zwrócona podatnikowi w jakiejkolwiek postaci,

* zostały prawidłowo udokumentowane.

W ocenie Spółki, Dodatkowe opłaty, stanowiące część Wynagrodzenia, do których zapłaty jest zobowiązana w związku z przejęciem działalności produkcyjnej od Kontrahenta, spełniają wszystkie warunki dotyczące kwalifikacji wydatku do kosztów uzyskania przychodów.

Nie ulega wątpliwości, że wydatek ten zostanie poniesiony przez Spółkę w celu osiągnięcia przychodów i pozostaje on w związku z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą. Tak, jak to zostało przedstawione w stanie faktycznym (winno być zdarzeniu przyszłym), przed podjęciem ostatecznej decyzji o nabyciu działalności, Wnioskodawca przeprowadził analizy finansowe, które potwierdziły, że przejęcie działalności produkcyjnej od Kontrahenta, przy jednoczesnym uwzględnieniu Wynagrodzenia, jakie Spółka musi zapłacić (skalkulowanego w oparciu o wszystkie elementy wskazane w stanie faktycznym (winno być zdarzeniu przyszłym), w tym uwzględniającego Dodatkowe opłaty), przyczyni się do osiągnięcia zysków przez Spółkę. Transakcja realizowana przez Wnioskodawcę będzie zatem wiązać się z osiągnięciem wymiernych korzyści ekonomicznych. Aby do tego jednak doszło, Spółka musi dokonać zapłaty Wynagrodzenia za przejmowaną działalność.

Ponadto, należy podkreślić, że realizowana transakcja nie tylko przyczyni się do realizacji odpowiednio wysokich przychodów przez Spółkę, co jest argumentem wystarczającym dla uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodów, ale jednocześnie pozwoli na realizację zysków z przejętej działalności produkcyjnej - pomimo obowiązku zapłaty Wynagrodzenia, przychody z przejętej działalności produkcyjnej pozwolą Spółce wygenerować zysk. Możliwość osiągnięcia zysku potwierdza, że poniesiony przez Wnioskodawcę koszt jest racjonalnie uzasadniony. NSA w wyroku z 25 lutego 2014 r., sygn. II FSK 58/12 wskazał, że do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, jeżeli są racjonalnie uzasadnione, a każdy wydatek poza wskazanymi w ustawie wymaga indywidualnej oceny pod kątem jego związku z przychodem.

Zakup działalności od Kontrahenta jest więc działaniem racjonalnym, ukierunkowanym na osiąganie przez Spółkę przychodów/zysków w przyszłości - a podstawowym warunkiem zawarcia umowy sprzedaży działalności jest zobowiązanie się przez Spółkę do zapłaty ceny skalkulowanej jako suma wartości transferowanych aktywów, opłaty dodatkowej za przejęcie produkcji przez Wnioskodawcę tzw. opłata Exit Fee, opłat związanych z zakończeniem działalności przez Kontrahenta (obejmujących m.in. koszty odpraw, opłat środowiskowych, koszty usług zewnętrznych związanych z obsługą transferu działalności) oraz dodatkowej kwoty pozwalającej na zapłatę podatku związanego z transferem. Wszystkie wskazane wyżej elementy Wynagrodzenia należnego Kontrahentowi, związane są bezpośrednio z nabyciem źródła przychodów w postaci działalności produkcyjnej.

Na gruncie polskich przepisów oraz Wytycznych OECD (OECD Transfer Pricing Guidelines for Multinational Enterprises and Tax Administrations, 22 lipca 2010 r., rozdział IX, dalej: "Wytyczne OECD"), opisana w niniejszym wniosku transakcja spełnia kryteria pozwalające na uznanie, że przeniesienie produkcji stanowi tzw. restrukturyzację działalności biznesowej, przez którą, zgodnie z definicją wskazaną w art. 23a Rozporządzenia Ministra Finansów z 10 września 2009 r. w sprawie sposobu i trybu określania dochodów osób prawnych w drodze oszacowania oraz sposobu i trybu eliminowania podwójnego opodatkowania osób prawnych w przypadku korekty zysków podmiotów powiązanych (dalej: "Rozporządzenie"), rozumie się przeniesienie pomiędzy podmiotami powiązanymi istotnych ekonomicznie funkcji lub aktywów, lub ryzyk.

Rozporządzenie wskazuje, że organy podatkowe i organy kontroli skarbowej mają prawo do weryfikacji, czy podmiotowi powiązanemu należy się wynagrodzenie, a jeśli tak, to czy zostało ono ustalone w prawidłowej wysokości, w szczególności biorąc pod uwagę opcje realistycznie dostępne dla podmiotów uczestniczących w tej restrukturyzacji. A zatem, uprawnia ono organy podatkowe do weryfikacji zasadności ustalenia prawa do wynagrodzenia i jednoznacznie wskazuje, że wynagrodzenie za przeniesienie działalności biznesowej może być należne.

Kalkulacja wynagrodzenia za przeniesienie działalności w oparciu o różne elementy, bezpośrednio związane z samą transakcją, stanowi powszechną praktykę wśród przedsiębiorców i jest zgodna z Wytycznymi OECD oraz opublikowanymi przez Ministerstwo Finansów wyjaśnieniami "Restrukturyzacja działalności pomiędzy podmiotami powiązanymi" (aktualizacja: 26 czerwca 2014 r.; www.fmanse.mf.gov.pl). W ww. wyjaśnieniach wskazano, że niektóre przypadki restrukturyzacji działalności, mogą wiązać się z koniecznością uwzględnienia potencjału zysku w wycenie przenoszonych aktywów, funkcji lub ryzyk. Dotyczy to przeniesienia czegoś posiadającego istotną wartość lub też sytuacji, w której następuje rozwiązanie lub istotna renegocjacja istniejących umów. Ponadto, Ministerstwo Finansów wprost wskazuje na sytuacje, gdy w "przypadku rozwiązania lub istotnej renegocjacji umowy, stanowiących restrukturyzację działalności pomiędzy podmiotami powiązanymi, podmiot restrukturyzowany może być narażony na poniesienie dodatkowych obciążeń, do których można zaliczyć między innymi: koszty związane z restrukturyzacją działalności (np. likwidacja majątku trwałego, zakończenie umów z pracownikami), koszty przekształcenia (np. powstałe w związku z koniecznością przekształcenia modelu operacyjnego), utracone korzyści." Wówczas, w ocenie Ministerstwa, nie można wykluczyć obowiązku uwzględnienia ww. kosztów w wynagrodzeniu wypłacanym w związku z transferowanym biznesem. Zawsze jednak należy mieć na uwadze fakt, czy w podobnej sytuacji podmioty niezależne zgodziłyby się na wypłatę dodatkowych kwot dla podmiotu restrukturyzowanego i w jakiej wysokości.

Odnosząc powyższe uwagi do sytuacji Spółki, w przypadku, w którym Wnioskodawca w ramach transferu otrzymuje aktywa posiadające istotną wartość oraz przejęcie działalności wiąże się z koniecznością zmiany zawartych przez Kontrahenta umów, np. w postaci rozwiązania umów z pracownikami, kalkulacja Wynagrodzenia wyłącznie w oparciu o wartość sprzedawanych aktywów, nie odpowiadałaby w rzeczywistości warunkom rynkowym. W związku z powyższym, mając na uwadze treść Wytycznych OECD, Rozporządzenia i przywołanych wyżej wyjaśnień Ministerstwa Finansów, Strony zdecydowały się na ustalenie ceny sprzedaży w oparciu o wskazane w niniejszym wniosku elementy bezpośrednio związane z realizowaną transakcją i wpływające na jej wartość. Co więcej, niewłaściwe określenie ceny nabycia działalności produkcyjnej (będące efektem nieuwzględnienia wszystkich istotnych czynników mających wypływ na wartość przejmowanej działalności) prowadziłoby do konieczności rozpoznania przez Spółkę przychodu z tytułu częściowo nieodpłatnego świadczenia. Mając na uwadze fakt, że płatność Dodatkowych opłat, stanowiących element Wynagrodzenia za przejętą działalność, znajduje uzasadnienie w przywołanych wyżej regulacjach podatkowych i jednocześnie jest ekonomicznie uzasadniona, powinna ona w całości stanowić koszt uzyskania przychodu.

Należy zatem stwierdzić, że Dodatkowe opłaty, zostaną poniesione w celu osiągnięcia przychodów przez Spółkę, pozostają w związku z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą, a konieczność ich poniesienia wynika z regulacji podatkowych.

Ponadto, Dodatkowe opłaty stanowiące element Wynagrodzenia za przejęcie działalności, nie zostały wskazane w katalogu wydatków nie będących kosztami uzyskania przychodów określonym w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Kolejny warunek, związany z uznaniem wydatku za koszt uzyskania przychodów, zostanie również spełniony z uwagi na fakt, że cena nabycia działalności zostanie pokryta z zasobów majątkowych Spółki, które w efekcie zapłaty ulegną zmniejszeniu, a zatem wydatek będzie mieć charakter definitywny. Zakup działalności produkcyjnej zostanie udokumentowany fakturami wystawionymi przez Kontrahenta - tym samym, także warunek związany z właściwym udokumentowaniem wydatków zostanie spełniony.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy w związku ze spełnieniem wszystkich opisanych na wstępie warunków w zakresie zasad kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów, Dodatkowe opłaty stanowiące element Wynagrodzenia do którego zapłaty zobowiązana jest Spółka w związku z nabyciem działalności produkcyjnej w całości stanowią koszt uzyskania przychodów.

Stanowisko Spółki, w zakresie kwalifikacji opłat ponoszonych w związku z transferem działalności do kosztów uzyskania przychodów zostało potwierdzone m.in. w:

* interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 19 września 2016 r. sygn. 2461-IBPB-1-2.4510.758.2016.l.k.p., potwierdzającej możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wynagrodzenia za przejęcie kontraktu;

* interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 30 sierpnia 2016 r. sygn. IBPB-1-3/4510-692/16-1/AW, potwierdzającej możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłaty za przeniesienie funkcji związanej z możliwością bezpośredniej sprzedaży produktów do klienta w oparciu o składnik aktywów, tj. przejęty kontrakt;

* interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 22 stycznia 2016 r., sygn. IBPB-1-3/4510-611/15/APO, potwierdzającej możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłaty za odstąpienie od działalności handlowej i przekazanie części biznesu (tzw. opłata Exit Fee);

* interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 26 lutego 2015 r. sygn. IPPB3/423-1245/14-2/AG, potwierdzającej możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wynagrodzenia zapłaconego z tytułu przeniesienia kontraktów z dostawcami oraz umów z pracownikami;

* interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 5 lutego 2015 r. sygn. IPTPB3/423-346/14-6/GG, potwierdzającej możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wynagrodzenia uiszczonego w związku z przejęciem funkcji aktywów, ryzyk oraz ważnych umów zawartych z niepowiązanymi klientami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Na gruncie ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 1888 z późn. zm., dalej: "u.p.d.o.p."), obowiązuje generalna zasada wyrażona w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., w myśl której, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Kosztem uzyskania przychodów jest wyłącznie taki koszt, który spełnia kumulatywnie warunki określone w cytowanym art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., czyli:

* został poniesiony przez podatnika,

* jest definitywny (rzeczywisty), a więc bezzwrotny, tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* jego poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,

* nie został wyłączony z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.,

* został właściwie udokumentowany.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Ustawodawca, posługując się w treści analizowanego przepisu zwrotem "koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów", przypisuje temu określeniu cechę świadomego, zamierzonego, przemyślanego i logicznego działania podatnika, podporządkowanego osiągnięciu przychodów, a nie odwołuje się do skutku będącego następstwem określonego działania. Wykładnia językowa użytego przez ustawodawcę określenia, "koszty poniesione w celu" oznacza, że podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednakże warunkiem, że wykaże, że poniósł określony wydatek, który ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a jego poniesienie miało lub mogło mieć bezpośredni wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, bądź też ma służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Przesłankę celowości kosztu uważa się za spełnioną, gdy istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem danego kosztu, a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Nie ma przy tym znaczenia, czy dany wydatek przyniósł oczekiwany skutek w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia ich źródła. Istotne jest, czy w momencie jego ponoszenia podatnik mógł - obiektywnie oceniając - oczekiwać takiego efektu.

Omawiana ustawa, nie zawiera legalnej definicji przychodu podatkowego. Ustawodawca, ograniczył się w tym zakresie do wskazania w art. 12 ust. 1 przykładowych przysporzeń, zaliczanych do tej kategorii. Zgodnie z ww. przepisem, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14 są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, wartość otrzymanych rzeczy lub praw, wartość innych świadczeń w naturze (art. 12 ust. 1 pkt 1-2 u.p.d.o.p.).

Na podstawie art. 12 ust. 1 u.p.d.o.p., można stwierdzić, że co do zasady, przychodem jest każda wartość wchodzącą do majątku podatnika, mającą definitywny charakter, powiększająca jego aktywa, którą może on rozporządzać jak własną.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje również pojęć: "źródła przychodów", "zachowanie źródła przychodów", "zabezpieczenie źródła przychodów".

Korzystając z zasad wykładni językowej, można jednak wskazać, że zgodnie ze znaczeniem tych pojęć, funkcjonującym na gruncie języka powszechnego:

* mianem "źródła" określane jest "to, co stanowi początek czegoś"; "przyczyna czegoś"; synonimami tego pojęcia są m.in. czynnik sprawczy, powód, pochodzenie;

* "zachować", "zachowywać" oznacza "pozostać w posiadaniu czegoś", "dochować coś w niezmienionym stanie mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności", "podtrzymać, utrzymać coś";

* "zabezpieczać", "zabezpieczyć" to "zapewnić ochronę przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym", "uczynić bezpiecznym", "zapewnić utrzymanie się czegoś w dotychczasowym stanie", "uczynić coś mocniejszym, trwalszym, odpornym na szkodliwe działanie czegoś", "zapobiec niszczeniu czegoś"

(http://sjp.pwn.pl; Słownik języka polskiego. Tom III., pod red. M. Szymczaka, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1981 r.; A. Dąbrówka, E. Geller, R. Turczyn, Słownik synonimów, Warszawa 2001).

Wobec powyższego, źródłem przychodu, w rozumieniu u.p.d.o.p. są wszelkie stany, zdarzenia lub czynności (a także zespoły zdarzeń lub czynności), które powodują uzyskiwanie przychodu - są przyczyną jego powstawania. Źródło przychodów można określić szeroko, w sposób ogólny (np. rodzaj działalności prowadzonej przez podatnika), jak i w sposób bardziej precyzyjny (np. stosunek prawny, którego stroną jest podatnik; składnik majątku podatnika).

W szczególności, źródłami przychodów są stany, zdarzenia lub czynności, będące powodem (podstawą, przyczyną) uzyskania przez podatnika przysporzeń i wartości wymienionych w art. 12 ust. 1 u.p.d.o.p. Zachowaniem albo zabezpieczeniem tych źródeł, są natomiast działania podejmowane przez podatnika odpowiednio w celu ich utrzymania (zapobieżenia ich utracie) albo zapobieżenia ich niszczeniu.

Należy przy tym podkreślić, że sam fakt poniesienia danego wydatku, w związku z prowadzoną działalnością, nie jest decydujący dla uznania, że spełnia on przesłankę celowości, wynikającą z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. Nie każdy bowiem wydatek, ponoszony w ramach prowadzonej działalności, ma na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie ich źródła. W odniesieniu do kosztów nieobjętych wyłączeniem z art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p., można stwierdzić, że kwestia ich związku z działalnością prowadzoną przez podatnika, stanowi jeden z istotnych elementów, które powinny być uwzględniane przy ocenie ich celowości - nie przesądza jednak samoistnie o możliwości zaliczenia tych kosztów do kategorii kosztów podatkowych. Innymi słowy, nie wszystkie wydatki, które obciążają podmiot pod względem ekonomicznym i jego zdaniem są niezbędne w celu prowadzenia działalności, mogą obciążać koszty podatkowe, gdyż do tej kategorii można zaliczyć jedynie wydatki, które są racjonalne i celowe w rozumieniu art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p.

Kierując się kryterium stopnia powiązania, istniejącego pomiędzy kosztem a celem, jakiemu ma służyć, ustawodawca wyróżnia koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami i koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie). Do pierwszej z wymienionych kategorii, należą takie wydatki, których poniesienie ma bezpośrednio na celu uzyskanie konkretnych przychodów. W ich przypadku, możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru. Natomiast, pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których ponoszenie jest racjonalnie uzasadnione, jako służące osiąganiu przychodów lub zachowaniu albo zabezpieczeniu ich źródła, nie ma jednak możliwości przypisania ich do określonych, konkretnych przychodów. Do tego rodzaju kosztów, zalicza się m.in. koszty zarządu ponoszone przez spółkę kapitałową (wydatki związane z działaniem organu zarządzającego spółki kapitałowej), uznając, że - jako ogólne, stałe koszty dotyczące jej funkcjonowania jako osoby prawnej i podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą - są ponoszone w celu uzyskiwania przychodów.

W analizowanym przypadku, w celu optymalizacji działalności, podjęto decyzję o przeniesieniu do polskiej Spółki działalności produkcyjnej, która wcześniej realizowana była przez Spółkę z grupy z siedzibą w Holandii. Po zakończeniu czynności restrukturyzacyjnych, działalność Spółki holenderskiej obejmować będzie wyłącznie działalność sprzedażową i marketingową.

Umowa dotycząca transferu działalności produkcyjnej do Polski wskazuje, że Wnioskodawca nabędzie różnego rodzaju aktywa od Spółki holenderskiej. Za przejęcie działalności, Spółka polska została zobowiązana do zapłaty Wynagrodzenia (które stanowi warunek przejęcia działalności produkcyjnej) na rzecz Spółki holenderskiej.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, że w ocenie organu podatkowego, wydatki Wnioskodawcy z tytułu zapłaty Dodatkowych opłat będących częścią Wynagrodzenia z tytułu przejęcia działalności produkcyjnej nie spełniają celu określonego w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., ponieważ nie są ukierunkowane na osiągnięcie przychodów Spółki albo zabezpieczenie lub zachowanie jej źródła przychodów. Wydatki Spółki, w postaci Dodatkowych opłat nie są ukierunkowane na uzyskanie przychodów z prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej, nie stanowią bowiem wynagrodzenia za nabycie od Kontrahenta konkretnych aktywów służących prowadzeniu produkcji, a w efekcie osiąganiu z tego tytułu przychodów podatkowych. Z wniosku jasno bowiem wynika, że są to dodatkowe opłaty związane ze sprzedażą działalności produkcyjnej, realizowane odrębnie od wynagrodzenia za sprzedaż aktywów. Ponadto, jak wskazano we wniosku, na Dodatkowe opłaty składają się m.in. opłaty związane z zakończeniem działalności Kontrahenta (obejmujące m.in. koszty odpraw, opłat środowiskowych, koszty usług zewnętrznych związanych z obsługą transferu działalności) oraz kwota pozwalająca na pokrycie podatku dochodowego przez Kontrahenta. Ww. wydatki są zatem wydatkami na rzecz innego podmiotu, które mają na celu ochronę interesów Kontrahenta, tym samym nie spełniają przesłanek zawartych w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. Uznanie więc tego wydatku za koszt podatkowy, byłoby sprzeczne z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p.

Dodatkowo, jak wskazano we wniosku, Spółka została zobowiązana do zapłaty Wynagrodzenia na rzecz Spółki holenderskiej w celu przejęcia działalności produkcyjnej. Nie była to jednak samodzielna decyzja Spółki, lecz została ona podjęta na poziomie całej Grupy, w celu optymalizacji działalności. Oznacza to, że przeniesienie zakładu produkcji z Holandii do Polski, wiąże się wyraźnie z celami całej Grupy.

Podsumowując, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, zapłata przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki holenderskiej Wynagrodzenia nie spełnia podstawowej przesłanki określonej w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., tj. poniesienia w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. W konsekwencji, nie ma możliwości potrącania tych wydatków jako kosztów uzyskania przychodów.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.