2461-IBPB-1-2.4510.949.2016.1.BD - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z wybudowaniem infrastruktury drogowej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 3 listopada 2016 r. (data wpływu do tut. BKIP 7 listopada 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

* możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z wybudowaniem infrastruktury drogowej,

* momentu zaliczenia ww. wydatków do kosztów uzyskania przychodów

- jest prawidłowe.

W dniu 7 listopada 2016 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

* możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z wybudowaniem infrastruktury drogowej,

* momentu zaliczenia ww. wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Przedsiębiorstwo Wnioskodawcy położone jest w północnej części miasta, która oddzielona jest od jego części południowej torami kolejowymi. Praktycznie jedyna droga dojazdowa do siedziby Wnioskodawcy prowadziła pod wiaduktem kolejowym. W związku z remontem linii kolejowej planowano zamknięcie wiaduktu wraz z przebiegającą pod nim drogą na dłuższy okres czasu (około jednego roku), co skomplikowałoby znacznie i tak już utrudniony dojazd do siedziby Wnioskodawcy. W związku z tym, w 2013 r. Wnioskodawca podjął decyzję o wybudowaniu drogi wewnętrznej, która połączyłaby teren Wnioskodawcy z miejskimi ulicami, co pozwalałoby ominąć wspomniany wiadukt. Opracowana przez projektanta dokumentacja projektowa przewidywała budowę drogi głównie na działkach użytkowanych wieczyście przez Wnioskodawcę, a także na innych gruntach (o znacznie mniejszej powierzchni) przylegających do działek Wnioskodawcy, będących własnością Gminy, która wyraziła zgodę na taką lokalizację projektowanej drogi. W związku z tym, 10 grudnia 2013 r. została zawarta umowa pomiędzy Wnioskodawcą, a Gminą, zezwalająca na wejście w teren miejskich działek w celu wykonania robót drogowych. Do budowy drogi jednak nie doszło, ponieważ Wnioskodawca nie uzyskał pozwolenia na budowę. W uzasadnieniu swej decyzji Starosta Powiatu uznał, że dokumentacja projektowa jest częściowo niezgodna z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

W dniu 21 września 2015 r. uchwałą Rady Miejskiej doszło do zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, w którym na ww. gruntach Wnioskodawcy, użytkowanych wieczyście umiejscowiono gminne drogi publiczne klasy lokalnej. W związku ze zmianą tego planu Wnioskodawca musiał odstąpić od zamiaru budowy wcześniej planowanej własnej drogi. Wnioskodawca nie zrezygnował jednak z planów budowy drogi, ponieważ przesłanki przemawiające za jej wybudowaniem nadal były aktualne, a mianowicie: odpowiednia infrastruktura drogowa pozytywnie wpłynie na zwiększenie zasięgu oddziaływania jego przedsiębiorstwa. Interesariusze Wnioskodawcy będą bardziej skłonni dotrzeć do siedziby Wnioskodawcy, ponieważ dojazd będzie dogodny z różnych kierunków miasta. Nowa infrastruktura drogowa pozytywnie wpłynie na poprawę jakości obsługi klientów, a co za tym idzie służyć będzie uzyskaniu przez Wnioskodawcę korzyści w postaci zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów. Dodatkowo Wnioskodawca uznał, że lepsza infrastruktura drogowa usprawni działalność przedsiębiorstwa Wnioskodawcy poprzez skrócenie drogi i czasu dojazdu do rozlokowanej na terenie miasta infrastruktury ciepłowniczej, jak np. lokalnych kotłowni gazowych, węzłów i sieci ciepłowniczych. W efekcie, skrócony zostanie czas usuwania usterek i ewentualnych awarii systemu ciepłowniczego, co przełoży się na zmniejszenie kosztów oraz wzrost wydajności pracy pracowników. Tego typu działania spowodują samoczynne podniesienie standardów obsługi i komfortu odbiorców ciepła systemowego. Nowa droga zapewni ponadto sprawny transport materiałów do głównego źródła ciepła Wnioskodawcy, a także poprawi bezpieczeństwo dojeżdżających do pracy pracowników. Co więcej, Wnioskodawca uznał, że charakter drogi ogólnodostępnej przyniesie dodatkowe korzyści wizerunkowe i marketingowe wpływające na pozyskiwanie nowych klientów, bowiem osoby przejeżdżające obok przedsiębiorstwa będą pozytywnie postrzegać działalność Wnioskodawcy. W związku z powyższym, Wnioskodawca w porozumieniu z przedstawicielami Gminy postanowił wybudować drogę gminną na własny koszt. W tym celu Wnioskodawca uzyskał od Gminy pełnomocnictwo do występowania przed urzędami, instytucjami w sprawach uzgodnień, opinii i uzyskania zezwolenia na realizację inwestycji drogowej.

W dniu 3 marca 2016 r. decyzją Starosty, Wnioskodawca uzyskał pozwolenie na budowę drogi gminnej. W rezultacie przeprowadzonego przez Wnioskodawcę postępowania o udzielenie zamówienia publicznego 8 czerwca 2016 r. zawarto umowę na budowę drogi z wykonawcą, w której postanowiono, że rozliczenie zadania nastąpi po jego zakończeniu jedną fakturą VAT. W efekcie powstała droga z jezdnią asfaltową o długości 176,22 m i szerokości 6-7 m z jednostronnym chodnikiem i kanalizacją wód opadowych, która została wybudowana głównie na gruntach użytkowanych wieczyście przez Wnioskodawcę. W chwili obecnej trwają prace związane z rozliczeniem wybudowanej infrastruktury drogowej.

Po zakończeniu tej inwestycji drogowej Wnioskodawca wystąpi do Gminy o rozwiązanie prawa wieczystego użytkowania gruntów, na których powstała droga gminna oraz przekaże nieodpłatnie nakłady poniesione na budowę drogi wraz z kanalizacją deszczową na rzecz Gminy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy poniesione przez Wnioskodawcę nakłady finansowe związane z wybudowaniem infrastruktury drogowej, które następnie będą przedmiotem nieodpłatnego przekazania na rzecz Gminy, będą stanowić koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

2. Czy przedmiotowe nakłady finansowe, o których mowa w pytaniu nr 1, powinny zostać ujęte jako koszt uzyskania przychodów w momencie poniesienia nakładów finansowych związanych z wybudowaniem infrastruktury?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione w związku z wybudowaniem infrastruktury drogowej wraz z kanalizacją deszczową, które następnie w formie nakładów będą przedmiotem nieodpłatnego przekazania na rzecz Miasta stanowią koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Z przywołanego przepisu wynika, że aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów musi spełnić łącznie następujące warunki:

* pomiędzy wydatkiem, a przychodem musi istnieć związek tego typu, że jego poniesienie ma wpływ na powstanie przychodu, bądź zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów,

* wydatek nie może być wymieniony w katalogu wydatków, których przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie pozwalają zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów,

* wydatek jest definitywny, tzn. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona.

Z powyższego wynika zatem, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne, gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów, z wyjątkiem wydatków enumeratywnie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W celu uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu nie jest konieczne wykazanie bezpośredniego związku pomiędzy ponoszonym wydatkiem, a konkretnym przychodem. Spółka pragnie zauważyć, że kosztami uzyskania przychodów są również wydatki poniesione w celu zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów. Kosztami uzyskania przychodów, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ww. ustawy, będą zatem także koszty pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, jeśli zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania lub zabezpieczenia źródła przychodów.

Przedstawione powyżej przesłanki uznania wydatków za koszty uzyskania przychodów zostały przez Wnioskodawcę spełnione, co Wnioskodawca uzasadnia poniżej.

Odpowiednia infrastruktura drogowa pozytywnie wpłynie na zwiększenie zasięgu oddziaływania przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. Interesariusze Wnioskodawcy będą bardziej skłonni dotrzeć do siedziby Wnioskodawcy, ponieważ dojazd będzie dogodny z różnych kierunków miasta. Nowa infrastruktura drogowa pozytywnie wpłynie na poprawę jakości obsługi klientów, a co za tym idzie służyć będzie uzyskaniu przez Wnioskodawcę korzyści w postaci zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów. Lepsza infrastruktura drogowa usprawni działalność przedsiębiorstwa Wnioskodawcy poprzez skrócenie drogi i czasu dojazdu do rozlokowanej na terenie miasta infrastruktury ciepłowniczej, jak np. lokalnych kotłowni gazowych, węzłów i sieci ciepłowniczych. W efekcie skrócony zostanie czas usuwania usterek i ewentualnych awarii systemu ciepłowniczego, co przełoży się na zmniejszenie kosztów oraz wzrost wydajności pracy pracowników. Tego typu działania spowodują samoczynne podniesienie standardów obsługi i komfortu odbiorców ciepła systemowego. Nowa droga zapewni ponadto sprawny transport materiałów do głównego źródła ciepła Wnioskodawcy, a także poprawi bezpieczeństwo dojeżdżających do pracy pracowników.

Co więcej, Wnioskodawca uważa, że charakter drogi ogólnodostępnej przyniesie dodatkowe korzyści wizerunkowe i marketingowe wpływające na pozyskiwanie nowych klientów, bowiem osoby przejeżdżające obok przedsiębiorstwa będą pozytywnie postrzegać działalność Wnioskodawcy.

W związku z powyższym, związek ponoszonych kosztów budowy infrastruktury drogowej wraz z kanalizacją deszczową, z przychodami uzyskiwanymi przez Wnioskodawcę, w ocenie Spółki nie budzi wątpliwości. Wydatki związane z budową drogi gminnej wraz z kanalizacją deszczową, w sytuacji, gdy jest ona drogą dojazdową do zakładu Wnioskodawcy, należy zakwalifikować do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy.

Stanowisko, zgodnie z którym wydatki ponoszone w celu wybudowania infrastruktury drogowej stanowią koszty uzyskania przychodów jest powszechnie prezentowane w interpretacjach przepisów prawa podatkowego wydawanych przez organy podatkowe.

Przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z 2 lutego 2009 r. (sygnatura IBPBI/2/423-1035/08/PP) stwierdził, że: "Jest poza sporem, iż dobry stan drogi dojazdowej leży w interesie Wnioskodawcy umożliwiając prawidłowe funkcjonowanie jego zakładu, co ma wpływ na uzyskiwane przychody. W świetle powyższego, wydatki jakie poniesie Spółka na remont drogi publicznej, aby usprawnić transport do zakładu, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów Spółki na podstawie art. 15 ust. 1 ww. ustawy".

Podobny pogląd zaprezentował również Minister Finansów w piśmie z 14 lipca 2006 r., sygnatura DD6-8213-43/WK/06/249; Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z 9 marca 2012 r. sygnatura ILB3/423-568/11-4/JG; Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z 1 września 2011 r. sygnatura ILPB4/423-182/11-4/MC.

Wnioskodawca pragnie również podkreślić, że po przekazaniu nakładów finansowych związanych z wybudowaniem drogi na rzecz Gminy, Wnioskodawca nie będzie ponosił dodatkowych kosztów związanych z remontami i utrzymaniem drogi oraz obciążeń podatkowych (podatek od nieruchomości).

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, nakłady finansowe związane z wybudowaniem infrastruktury drogowej wraz z kanalizacją deszczową, które następnie będą przedmiotem nieodpłatnego przekazania na rzecz Gminy będą stanowić koszt uzyskania przychodu w momencie poniesienia.

Zasady potrącalności kosztów uzyskania przychodów regulują przepisy art. 15 ust. 4, ust. 4a i 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W świetle wskazanych przepisów data potrącalności kosztów zależy od charakteru powiązania tych kosztów z przychodem podatkowym. Stosownie do art. 15 ust. 4d ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Do kosztów pośrednich zalicza się wydatki, które nie mają bezpośrednio odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje uzyskanie przychodów. Takiego rodzaju wydatkami są ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki na budowę infrastruktury drogowej.

W związku z tym, w opinii Wnioskodawcy, ww. wydatki powinny być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w pełnej wysokości w momencie ich poniesienia, co wynika z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Podobne stanowisko zaprezentował Minister Finansów w piśmie z 14 lipca 2006 r. W przywołanym piśmie wyjaśniono, że droga publiczna, w przebudowie której partycypuje przedsiębiorstwo, nie stanowi środka trwałego podatnika. Zdaniem Ministerstwa Finansów, wydatki związane z nakładami podatnika na utrzymanie (przebudowę) drogi publicznej nie stanowią również inwestycji w obcym środku trwałym, a tym samym nie mogą być rozliczane w formie odpisów amortyzacyjnych. Wydatki takie mogą natomiast stanowić koszt podatkowy, w oparciu o przepis art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, o ile podatnik wykaże spełnienie dwóch warunków, tzn. związku ze swoją działalnością oraz co najmniej pośredniego związku z celem uzyskania przychodów.

Brak możliwości uznania majątku powstałego na skutek inwestycji dokonanej przez Wnioskodawcę za środek trwały Wnioskodawcy, jak również potraktowania nakładów inwestycyjnych poczynionych przez Wnioskodawcę jako inwestycji w obcym środku trwałym, wyklucza w konsekwencji możliwość zaliczania poniesionych wydatków inwestycyjnych do kosztów uzyskania przychodów poprzez dokonywanie odpisów amortyzacyjnych. Jednocześnie, w związku z tym, że ponoszone na ten cel wydatki wykazują pośredni związek z osiągnięciem przychodu oraz zabezpieczeniem źródła przychodu, w opinii Wnioskodawcy, stanowią one koszty uzyskania przychodów w momencie poniesienia.

Podobny pogląd zaprezentował również Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacjach z 6 listopada 2009 r. sygnatura IBPBI/2/423-1345/09/AP oraz z 25 czerwca 2008 r. sygnatura IBPB3/423-216/08/JS; Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z 1 września 2011 r. sygnatura ILPB4/423-182/11-4/MC.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 1888, dalej: "u.p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty. Zatem, do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Bezpośrednimi kosztami uzyskania przychodów są więc wydatki, które mogą przyczynić się do powstania konkretnego przychodu osiągniętego w danym momencie.

Z kolei, koszty pośrednie to takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika, brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Każdy z tych wydatków jest związany z działalnością prowadzoną przez podatnika i przyczynia się w sposób ogólny do osiągania przez niego przychodów. Nie można jednak ustalić, uzyskaniu jakiego konkretnego przychodu dany wydatek służy.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zawarł z Gminą umowę w wyniku której wybuduje infrastrukturę drogową umożliwiającą lepszy dojazd do przedsiębiorstwa Spółki. Nakłady finansowe związane z wybudowaniem przedmiotowej drogi zostaną poniesione w całości przez Wnioskodawcę. W rezultacie, na gruntach będących w użytkowaniu wieczystym Wnioskodawcy wybudowana zostanie odpowiednia infrastruktura drogowa. Po zakończeniu przedmiotowej inwestycji Wnioskodawca wystąpi do Gminy o rozwiązanie prawa wieczystego użytkowania gruntów i tym samym droga zostanie nieodpłatnie przekazana na rzecz Gminy.

Odnosząc powyższe do ww. przepisów prawa należy stwierdzić, że wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na budowę infrastruktury drogowej mogą zostać zaliczone w ciężar kosztów uzyskania przychodów, są one bowiem związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą, gdyż budowana droga stanowi drogę dojazdową do nieruchomości, w której prowadzona jest działalność gospodarcza Wnioskodawcy. Tym samym, usprawnienie infrastruktury drogowej przyczyni się do zapewnienia odpowiedniego dojazdu klientom, dostawcom oraz pracownikom umożliwiając prawidłowe funkcjonowanie przedsiębiorstwa, a w konsekwencji wpływając na uzyskiwane przez Spółkę przychody.

Zauważyć również należy, że przedmiotowe wydatki poniesione przez Wnioskodawcę nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w uzyskanych przychodach Spółki, tzn. z samego faktu budowy infrastruktury drogowej, Wnioskodawca nie może oczekiwać powstania przychodu. W ocenie Organu, stworzenie nowej infrastruktury drogowej, wpłynie zapewne na zwiększenie zasięgu oddziaływania przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, ułatwi kontakt z klientami, a także skróci czas usuwania ewentualnych awarii. Koszt ten służy zatem uzyskaniu przychodów, dlatego też należy kwalifikować je do kosztów "pośrednich".

Z kolei, kwestia związana z ustaleniem momentu potrącalności kosztów pośrednich została uregulowana w art. 15 ust. 4d u.p.d.o.p., w myśl którego koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Natomiast w myśl art. 15 ust. 4e u.p.d.o.p., za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów. Reasumując, poniesione przez Wnioskodawcę wydatki na budowę infrastruktury drogowej na gruncie będącym w użytkowaniu wieczystym Spółki, które następnie będą przedmiotem nieodpłatnego przekazania na rzecz Gminy, będą stanowiły koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., które w myśl art. 15 ust. 4d u.p.d.o.p. będą potrącalne w dacie ich poniesienia.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.