2461-IBPB-1-2.4510.756.2016.3.BD - Koszty uzyskania przychodu poniesionych w związku z obrotem towarem przyjętym w depozyt nieprawidłowy.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 28 lipca 2016 r. (data wpływu do tut. BKIP 3 sierpnia 2016 r.), uzupełnionym 19 października 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodu poniesionych w związku z obrotem towarem przyjętym w depozyt nieprawidłowy - jest nieprawidłowe.

W dniu 3 sierpnia 2016 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodu poniesionych w związku z obrotem towarem przyjętym w depozyt nieprawidłowy.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych dlatego też pismem z 11 października 2016 r., Znak: 2461-IBPB-1-2.4510.756.2016.1.BD wezwano Wnioskodawcę do ich uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano 19 października 2016 r.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. (dalej: "Wnioskodawca", "Spółka") jest podmiotem działającym na rynku związanym z handlem złotem inwestycyjnym (dalej: "Towary").

Obecnie Spółka prowadzi w ramach swojej oferty również usługę depozytu Towarów na rzecz swoich klientów (dalej: "Depozyt"). Usługi ta polegają na umożliwieniu klientom Wnioskodawcy, którzy zakupią od Wnioskodawcy Towary, oddanie ich na przechowanie Wnioskodawcy. Przedmioty oddawane do Depozytu będą rzeczami oznaczonymi co do gatunku w postaci - złota inwestycyjnego w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług w formie sztabek o różnej gramaturze. Wnioskodawca nie przewiduje możliwości oddawania do Depozytu przedmiotów oznaczonych co do tożsamości, w szczególności przedmiotów kolekcjonerskich lub innych podobnych.

W związku z powyższym, Wnioskodawca na skutek oddawania przedmiotów do depozytu dysponuje określoną liczbą przedmiotów oznaczonych co do gatunku, które są ze sobą pomieszane, są tego samego gatunku oraz są przechowywane w przystosowanym do tego celu Skarbcu. Klienci, którzy oddają Towar na przechowanie do Depozytu podpisują z Wnioskodawcą stosowne umowy i otrzymują protokoły potwierdzające przyjęcie Towaru do depozytu przez Wnioskodawcę. Spółka przyjmując każdy Towar do Depozytu zastrzega sobie prawo do rozporządzania tym Towarem z jednoczesnym zagwarantowaniem, że w przypadku wygaśnięcia umowy Depozytu, Spółka dokona na rzecz Klienta zwrotu Towaru w takiej samej ilości, tego samego gatunku i jakości oraz w takiej samej formie, w jakiej Klient oddał Spółce do Depozytu.

W związku z postanowieniami Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, działającego w imieniu Ministra Finansów z 6 listopada 2015 r., Znak: IBPB-1-2/4510-360/15/BD o pozostawieniu bez rozpatrzenia wniosku o interpretację Spółki z 29 lipca 2015 r. oraz z 22 stycznia 2016 r., Znak: IBPB-1-2/4510-2-16/15/AK utrzymującego w mocy postanowienie z 6 listopada 2015 r., Wnioskodawca pragnie wskazać, że przedmiotem wniosku jest określenie skutków podatkowych wynikających z rozporządzania towarami przyjętymi w depozyt nieprawidłowy, natomiast przedmiotem niniejszego wniosku nie jest określenie skutków podatkowych ustanowienia depozytu nieprawidłowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w sytuacji, w której Wnioskodawca zakupi przedmiot tego samego gatunku, rodzaju i w takiej samej ilości, co Towar oddany do Depozytu celem dokonania jego zwrotu Klientowi, Wnioskodawca powinien przypisać ten wydatek jako koszt uzyskania przychodu względem najdawniej dokonanej sprzedaży Towaru przyjętego do Depozytu celem ustalenia dochodu ze sprzedaży tego Towaru?

Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji, w której Wnioskodawca zakupi przedmiot tego samego gatunku, rodzaju i w takiej samej ilości, co Towar oddany do Depozytu celem dokonania jego zwrotu Klientowi, Wnioskodawca powinien przypisać ten wydatek jako koszt uzyskania przychodu względem najdawniej dokonanej sprzedaży Towaru przyjętego do Depozytu celem ustalenia dochodu ze sprzedaży tego Towaru.

W związku z postanowieniami Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, działającego w imieniu Ministra Finansów z 6 listopada 2015 r., Znak: IBPB-1-2/4510-360/15/BD o pozostawieniu bez rozpatrzenia wniosku o interpretację Spółki z 29 lipca 2015 r. oraz z 22 stycznia 2016 r., Znak: IBPB-1-2/4510-2-16/15/AK utrzymującego w mocy postanowienie z 6 listopada 2015 r., Wnioskodawca pragnie na wstępie wskazać, że poniższe stanowisko własne Wnioskodawcy dotyczy skutków podatkowych rozporządzania przedmiotem przyjętym w depozyt nieprawidłowy oraz poniższe stanowisko własne nie dotyczy skutków podatkowych ustanowienia depozytu nieprawidłowego.

Przychodami, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 PdopU, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Przepis art. 12 ust. 3 PdopU wskazuje, że za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 PdopU, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 PdopU. Powyższe oznacza, że podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, że nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowania lub zabezpieczania przychodu). Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatnika musi wystąpić związek przyczynowo-skutkowy.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 PdopU, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Z kolei ani art. 21, ani art. 22 PdopU, nie ustanawia zasady opodatkowania przychodu w przypadku sprzedaży przedmiotu oddanego w depozyt nieprawidłowy.

Przedmioty oddawane do Depozytu przez klientów będą rzeczami oznaczonymi co do gatunku. Spółka przyjmując określony przedmiot do depozytu zastrzega sobie prawo do rozporządzania tym przedmiotem - z jednoczesnym zagwarantowaniem, że w przypadku wygaśnięcia lub rozwiązania umowy depozytu lub w przypadku żądania wydania przedmiotu oddanego do depozytu zgłoszonego przez klienta, Spółka odda klientowi taką samą ilość rzeczy tego samego gatunku i jakości jaką przyjęła do depozytu. Może się zdarzyć, że w związku z koniecznością dokonania zwrotu Towaru na rzecz Klienta okaże się, że Wnioskodawca rozporządził oddanym w Depozyt Towarem i Wnioskodawca zakupi taką samą ilość rzeczy tego samego gatunku i jakości jaką przyjął do Depozytu i wyda je Klientowi.

Jednocześnie Wnioskodawca pragnie wskazać, że samo oddanie Towaru do Depozytu, jak i jego zwrot są neutralne podatkowo, co zostało również podkreślone w interpretacji indywidualnej z 18 grudnia 2014 r., nr ILPB3/423-474/14-6/EK, w której Minister Finansów (organ upoważniony do wydawania interpretacji indywidualnych - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu) na kanwie analogicznego stanu faktycznego wskazał, że: "W świetle powyższego należy stwierdzić, że przyjęcie od klienta towaru w depozyt nieprawidłowy, podobnie jak to ma miejsce w przypadku pożyczki, jest zdarzeniem podatkowo neutralnym, w tym sensie, że z jednej strony otrzymany przez Spółkę towar nie stanowi przychodu podatkowego, z drugiej zaś strony zwrot tego towaru nie może być uznany za koszt uzyskania przychodów". Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z 8 lipca 2015 r., sygn. akt I SA/Wr 906/15 podobnie stwierdził, że: "Jako, że otrzymanie środków pieniężnych lub rzeczy oznaczonych co do gatunku w ramach umów depozytu nieprawidłowego nie powoduje rozpoznania przychodów lub kosztów podatkowych, to również zwrot pieniędzy lub rzeczy oznaczonych co do gatunku nie będzie rodził skutków podatkowych, tzn. nie powstanie ani przychód ani koszt uzyskania przychodów". W tym miejscu wskazania wymaga, że wyżej przywołana interpretacja indywidualna z 18 grudnia 2014 r., nr ILPB3/423-474/14-6/EK, wydana przez Ministra Finansów (organu upoważnionego do wydawania interpretacji indywidualnych - Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu) oraz wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 8 lipca 2015 r., sygn. akt I SA/Wr 906/15 zostały wydane w sprawie, w której Wnioskodawca był stroną. Należy mieć przy tym na uwadze, że zgodnie z art. 153 Ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

W ocenie Wnioskodawcy, jeżeli Wnioskodawca będzie musiał zakupić taką samą ilość rzeczy tego samego gatunku i jakości jaką przyjął do Depozytu od Klienta, celem oddania Towaru Klientowi, Wnioskodawca dla zachowania jednolitości rozpoznawania kosztów uzyskania przychodu przyporządkuje ten koszt względem najdawniej dokonanej sprzedaży Towaru przyjętego do Depozytu celem ustalenia dochodu ze sprzedaży tego Towaru.

W ocenie Wnioskodawcy, ze względu na konstrukcję cywilnoprawną depozytu nieprawidłowego i możliwości dokonywania rozporządzania rzeczą przechowywaną w tym depozycie, Wnioskodawca przy ustalaniu dochodu z rozporządzenia Towarem oddanym do Depozytu, powinien przyporządkować jako koszt uzyskania przychodu cenę zakupionego przedmiotu tego samego gatunku, rodzaju i w takiej samej ilości, co Towar oddany do Depozytu względem najdawniej dokonanej sprzedaży Towaru przyjętego do Depozytu celem ustalenia dochodu ze sprzedaży tego Towaru (brane więc będą pod uwagę tylko przychody z rozporządzania Towarem oddanym do Depozytu, którym do tej pory nie zostaną przypisane koszty uzyskania przychodów w omawiany sposób). Reasumując, w sytuacji, w której Wnioskodawca zakupi przedmiot tego samego gatunku, rodzaju i w takiej samej ilości, co Towar oddany do Depozytu celem dokonania jego zwrotu klientowi, Wnioskodawca powinien przypisać ten wydatek jako koszt uzyskania przychodu względem najdawniej dokonanej sprzedaży Towaru przyjętego do Depozytu celem ustalenia dochodu ze sprzedaży tego Towaru.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe na wstępie należy wyjaśnić, że zgodnie z art. 845 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 380 z późn. zm., dalej: "k.c."), jeżeli z przepisów szczególnych albo z umowy lub okoliczności wynika, że przechowawca może rozporządzać oddanymi na przechowanie pieniędzmi lub innymi rzeczami oznaczonymi tylko co do gatunku, stosuje się odpowiednio przepisy o pożyczce (depozyt nieprawidłowy). Czas i miejsce zwrotu określają przepisy o przechowaniu.

Umowa depozytu nieprawidłowego jest więc odmianą zwykłej umowy przechowania, polegającej na tym, że jej przedmiotem stają się pieniądze lub inne rzeczy oznaczone tylko co do gatunku, a obowiązek zwrotu dotyczy nie tych samych pieniędzy i rzeczy, lecz tej samej ilości pieniędzy lub tej samej ilości rzeczy tego samego gatunku i jakości. Umowa depozytu nieprawidłowego łączy w sobie elementy umowy przechowania i umowy pożyczki, przy czym stosuje się do niej odpowiednio przepisy o pożyczce. W odróżnieniu od umowy przechowania przyjmujący pieniądze albo inne rzeczy oznaczone tylko co do gatunku w depozyt nieprawidłowy może rozporządzać przedmiotami oddanymi na przechowanie. Możliwość rozporządzania przez przechowawcę pieniędzmi lub rzeczami oznaczonymi tylko co do gatunku może wynikać bądź z przepisów szczególnych, bądź z samej umowy (tzn. z oświadczeń woli złożonych zarówno wyraźnie, jak i w sposób dorozumiany - zgodnie z art. 60 k.c.), bądź też wynikać może z samych okoliczności.

W przypadku depozytu nieprawidłowego (do którego mają zastosowanie odpowiednie przepisy dotyczące umowy pożyczki) odpłatność nie wchodzi w zakres niezbędnych elementów tej umowy, stąd też depozyt może być zarówno odpłatny, jak i nieodpłatny, w zależności od woli stron. Strony mogą się też umówić o odsetki, które przechowawca (biorący) zapłaci składającemu.

Chociaż depozyt nieprawidłowy upodabnia się do umowy pożyczki, na gruncie prawa cywilnego różni się celem gospodarczym, właściwym umowie przechowania, a także uprawnieniem składającego do żądania zwrotu rzeczy w każdym czasie, nawet jeśli depozyt nieprawidłowy złożono na czas oznaczony.

Należy przy tym stwierdzić, że na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych cywilistyczne różnice między umową pożyczki, a depozytu nieprawidłowego nie mają istotnego znaczenia podatkowego i do tego rodzaju umów należy stosować odpowiednio przepisy dotyczące pożyczki.

Dla oceny skutków podatkowych, w związku z towarem przyjętym w depozyt nieprawidłowy należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm., dalej: "u.p.d.o.p.").

Kwestie dotyczące kwalifikacji określonych wydatków do kosztów uzyskania przychodów dla celów podatkowych reguluje art. 15 u.p.d.o.p., który stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powołany przepis ma charakter ogólny (tzw. klauzula generalna). Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Kosztami uzyskania przychodów są wyłącznie takie koszty, które spełniają kumulatywnie warunki określone w cytowanym art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., tj.:

* zostały poniesione przez podatnika,

* są definitywne, a więc bezzwrotne,

* pozostają w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesione zostały w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

* nie są kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.

Ponadto, dla ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty podatkowe można podzielić na:

* bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód),

* inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Omawiana ustawa nie zawiera przy tym legalnych definicji pojęć: bezpośrednie i pośrednie koszty uzyskania przychodów. Zgodnie jednak z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. W ich przypadku możliwe jest "zidentyfikowanie" wpływu danego kosztu na wielkość osiągniętych przychodów. Do tej kategorii należą głównie te koszty, które mogą być przydzielone, przypisane do określonych wyrobów, bądź usług.

Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami - co do zasady - są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody (art. 15 ust. 4 i 4b u.p.d.o.p.).

Koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą (art. 15 ust. 4d u.p.d.o.p.).

Należy ponadto wskazać, że w myśl art. 15 ust. 4e u.p.d.o.p., za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest podmiotem działającym na rynku metali szlachetnych. Obecnie, w ramach swojej oferty, Spółka prowadzi również usługę depozytu towarów. Usługa ta polega na umożliwieniu klientowi, który zakupił od Wnioskodawcy towar, oddanie go na przechowanie. Przedmioty oddawane do depozytu będą rzeczami oznaczonymi co do gatunku - nie przewiduje się możliwości oddawania do depozytu towarów oznaczonych co do tożsamości. Klient, który oddaje towar na przechowanie do depozytu podpisuje z Wnioskodawcą stosowną umowę i otrzymuje protokół potwierdzający przyjęcie towaru do depozytu. Spółka przyjmując określony towar do depozytu zastrzega sobie prawo do rozporządzania tym towarem z jednoczesnym zagwarantowaniem, że w przypadku wygaśnięcia lub rozwiązania umowy depozytu lub w przypadku żądania wydania towaru oddanego do depozytu zgłoszonego przez klienta, Spółka odda klientowi taką samą ilość rzeczy tego samego gatunku i jakości jaką przyjęła do depozytu. W związku z powyższym Wnioskodawca powziął wątpliwość odnośnie kosztów uzyskania przychodów poniesionych w związku z obrotem towarem przyjętym w depozyt nieprawidłowy.

Odnosząc powyższe przepisy prawa podatkowego do danych zawartych w opisie zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że pomimo, iż sama czynność otrzymania i zwrotu rzeczy oznaczonych co do gatunku w ramach umowy depozytu nieprawidłowego nie spowoduje po stronie Wnioskodawcy skutków podatkowych (rozpoznania przychodu i kosztów uzyskania przychodów), to sprzedaż i zakup towarów przechowywanych w ramach depozytu nieprawidłowego rodzi skutki w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych w postaci konieczności rozpoznania przychodu w związku ze zbyciem towaru oraz kosztów uzyskania przychodów w związku z ich nabyciem.

Wskazać również należy, że wydatki na nabycie poszczególnych towarów wypełniają hipotezę normy art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. Przy czym wydatki na odkupienie towaru, który został uprzednio zdeponowany, stanowią koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami zgodnie z art. 15 ust. 4d u.p.d.o.p., nie można ich bowiem powiązać z konkretnym przychodem Spółki. Spółka, w chwili sprzedaży przedmiotu depozytu nieprawidłowego otrzyma pieniądze, które będą stanowiły dla niej przychód. Otrzymanymi pieniędzmi Wnioskodawca będzie mógł nabywać kolejne towary, w tym odkupić zdeponowany towar. W ten sposób dojdzie do zerwania bezpośredniego związku z pierwszą transakcją sprzedaży przedmiotu depozytu. Tym samym nie można kosztu odkupienia depozytu potraktować jako kosztu bezpośredniego.

Reasumując powyższe, Wnioskodawca powinien rozpoznać koszt uzyskania przychodu w związku z nabyciem towaru w celu oddania go Klientowi na podstawie art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., natomiast moment poniesienia tych kosztów należy określić na podstawie art. 15 ust. 4d u.p.d.o.p. W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, odnośnie możliwości przypisania przedmiotowego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu względem najdawniej dokonanej sprzedaży Towaru przyjętego do Depozytu należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78-79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.