2461-IBPB-1-2.4510.13.2017.1.BG - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów należności wypłacanych pracownikom w związku z odbywaniem przez nich podróży służbowych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1948 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 grudnia 2016 r. (data wpływu 10 stycznia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów należności wypłacanych pracownikom w związku z odbywaniem przez nich podróży służbowych - jest prawidłowe.

W dniu 10 stycznia 2017 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów należności wypłacanych pracownikom w związku z odbywaniem przez nich podróży służbowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jako spółka z ograniczoną odpowiedzialnością na podstawie wpisu w Krajowym Rejestrze Sądowym prowadzi działalność w zakresie wykonywania drogowych usług transportowych towarów i materiałów niebezpiecznych ADR na terenie Polski i Europy. Wnioskodawca jest podatnikiem czynnym podatku od towarów i usług oraz podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Wnioskodawca zatrudnia w pełnym wymiarze czasu pracy pracowników na stanowisku kierowca w transporcie krajowym i międzynarodowym. Kierowcy wykonują obowiązki pracownicze na podstawie zleceń transportowych na terenie kraju i za granicą. Podczas podróży służbowych kierowcy śpią w kabinach ciągników siodłowych, które są wyposażone w miejsca do spania.

Z tytułu wykonywania podróży służbowych kierowcom są wypłacane przysługujące im diety oraz ryczałty za noclegi. Ryczałty za noclegi są wypłacane kierowcom w sytuacji, kiedy kierowcy nie mają zapewnionego hotelu, czy innej noclegowni na nocleg, a dostęp do zaplecza sanitarnego odbywa się w ich własnym zakresie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wypłacona kwota ryczałtów za noclegi stanowi u Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów pracodawcy zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2015 r. poz. 1932 z późn. zm., winno być: tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 1888 z późn. zm., dalej "u.p.d.o.p.)?

Zdaniem Wnioskodawcy, kwota wypłaconego ryczałtu za noclegi stanowi koszt uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

W katalogu ujętym w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., nie zawarto zakazu ani jakiegokolwiek ograniczenia co do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez pracodawcę tytułem diet i innych należności wypłacanych pracownikom w związku z odbywaniem przez nich podróży służbowych. Kosztem uzyskania przychodów są zatem takie wydatki, których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo - skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródeł przychodów, i które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka ponosząc wydatki związane z podróżami służbowymi swoich pracowników może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wszystkie faktycznie poniesione wydatki, jeżeli ich poniesienie ma wpływ na osiągnięcie przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 1888 z późn. zm., dalej "u.p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie może być wymieniony w art. 16 ust. 1 ww. ustawy, wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,

* musi być należycie udokumentowany.

W katalogu ujętym w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. nie zawarto ani zakazu, ani jakiegokolwiek ograniczenia co do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez pracodawcę tytułem, ryczałtów za noclegi, bądź innych należności wypłacanych pracownikom w związku z odbywaniem podróży służbowych.

W konsekwencji niezależnie od tego czy wypłacone pracownikom środki pieniężne na podstawie odrębnych przepisów, tj. przepisów prawa pracy (niebędących przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej), są - ryczałtem za noclegi lub inną należnością, wypłacaną w związku podróżami służbowymi pracowników, to mogą stanowić u pracodawcy koszt uzyskania przychodów, jeśli oczywiście będą spełniać przesłanki ujęte w cyt. art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., tj. zostaną poniesione w celu osiągnięcia przychodów bądź też zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Z treści wniosku wynika m.in. że przedmiotem działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę jest transport drogowy towarów i materiałów niebezpiecznych na terenie Polski i Europy. Wnioskodawca wypłaca kierowcom, kiedy nie mają zapewnionego hotelu lub innego miejsca do spania, przysługujące im ryczałty za noclegi oraz diety.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, że Wnioskodawca może zaliczać będące przedmiotem pytania ryczałty za noclegi wypłacone pracownikom (kierowcom), do kosztów uzyskania przychodów. Wskazać przy tym należy, że kwestie dotyczące zasad wypłacania pracownikom należności z tytułu podróży służbowych, w tym ryczałtów za noclegi, nie są uregulowane przepisami prawa podatkowego, co oznacza, że nie mogą być przedmiotem interpretacji indywidualnej.

Stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78-79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.