2461-IBPB-1-1.4510.403.2016.1.EN - Zaliczenie do przychodów kwot ze sprzedaży nieruchomości pozyskanych na podstawie umowy przewłaszczenia na zabezpieczenie.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201 z późn. zm.) w związku z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1948 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 22 listopada 2016 r. (data wpływu do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej 23 listopada 2016 r.), uzupełnionym 15 i 20 lutego 2017 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zaliczenia kwot uzyskanych ze sprzedaży wskazanych we wniosku nieruchomości pozyskanych na podstawie umowy przewłaszczenia na zabezpieczenie, do przychodów ze zbycia nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 23 listopada 2016 r. wpłynął do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zaliczenia kwot uzyskanych ze sprzedaży wskazanych we wniosku nieruchomości pozyskanych na podstawie umowy przewłaszczenia na zabezpieczenie, do przychodów ze zbycia nieruchomości. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 1 lutego 2017 r., Znak: 2461-IBPB-1-1.4510.371.2016.1.EN oraz 2461-IBPP1.4512.911.2016.1.LSz wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 15 i 20 lutego 2017 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca - Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: "Spółka") udziela pożyczek poza systemem bankowym (dalej: "pożyczki"). W celu zabezpieczenia swoich wierzytelności z tytułu zawieranych umów pożyczek, Spółka zawiera umowy przewłaszczenia nieruchomości/ruchomości Pożyczkobiorcy (dalej: "Nieruchomości") na rzecz Spółki.

W związku z tym, że przedmiotem przewłaszczenia na zabezpieczenie są głównie nieruchomości, a zgodnie z art. 157 § 1 Kodeksu Cywilnego nie ma możliwości przeniesienia prawa własności nieruchomości z zastrzeżeniem warunku, Spółka zawiera umowę, której jedna część stanowi o bezwarunkowym przeniesieniu prawa własności na Spółkę a druga stanowi o zobowiązaniu Spółki do zwrotnego przeniesienia prawa własności na Pożyczkobiorcy po terminowej spłacie wierzytelności z tytułu umowy pożyczki.

Na podstawie umowy przewłaszczenia Pożyczkobiorca przenosi na Spółkę prawo własności nieruchomości, a Spółka zobowiązuje się do korzystania z nabytego prawa wyłącznie w zakresie w jakim jest to potrzebne dla zabezpieczenia wierzytelności z umowy pożyczki, tj. w praktyce pozostawiając możliwość faktycznego, bieżącego korzystania z nieruchomości przez Pożyczkobiorcę z zastrzeżeniem warunku zawieszającego, że Spółka zobowiązuje się do powrotnego przeniesienia prawa własności na Pożyczkobiorcę z chwilą zaspokojenia wierzytelności. Roszczenie Pożyczkobiorcy o zwrotne przeniesienie prawa własności Nieruchomości, wynikające z umowy przewłaszczenia, zostaje ujawnione w księdze wieczystej Nieruchomości. Zawarcie umowy przewłaszczenia Nieruchomości na zabezpieczenie wierzytelności Spółki, wynikających z Umowy Pożyczki jest elementem towarzyszącym i warunkiem zawarcia Umowy Pożyczki.

Zawarcie umowy przewłaszczenia następuje wyłącznie w celu zabezpieczenia wierzytelności Spółki z tytułu Umowy Pożyczki. W szczególności celem Pożyczkobiorcy nie jest wyzbycie się prawa własności Nieruchomości, a celem Spółki nie jest definitywne nabycie tego prawa. Strony zakładają, że będą przestrzegać postanowień Umowy Pożyczki, a przeniesienie prawa własności Nieruchomości na Spółkę będzie mieć jedynie charakter czasowy oraz warunkowy (w większości przypadków zawarcie umowy nie wpływa na możliwość bieżącego korzystania z Nieruchomości przez Pożyczkobiorcę w okresie obowiązywania umowy przewłaszczenia. W sytuacji podwyższonego ryzyka, Spółka dopuszcza również oprócz zawarcia umowy przewłaszczenia na zabezpieczenie także możliwość czasowego wydania nieruchomości Spółce). Umowa przewłaszczenia ma jednak zawsze charakter pomocniczy w stosunku do umowy Pożyczki, a po spłacie wynikającej z niej należności - Spółka jest zobowiązana do niezwłocznego zwrotnego przeniesienia własności Nieruchomości na rzecz Pożyczkobiorcy.

W Umowie Pożyczki zastrzeżono następujące opłaty wynikające z umowy pożyczki (należności Spółki oprócz udzielonego kapitału):

* odsetki,

* prowizje,

* kary umowne,

* dodatkowe opłaty.

W przypadku niespłacenia pożyczki w terminach określonych w Umowie Pożyczki lub też gdy Umowa Pożyczki zostanie wypowiedziana przez Spółkę z przyczyn opisanych w jej treści, Spółka będzie miała prawo zaspokoić się z Nieruchomości. Możliwe jest również zawarcie ugody (w formie aneksu do umowy) przed terminem powodującym możliwość dowolnego zaspokojenia się Spółki z przedmiotu zabezpieczenia, przesuwającej ostateczny termin rozwiązania umowy pożyczki. W takiej sytuacji przedmiot zabezpieczenia staje się własnością Spółki po upływie terminu wskazanego w aneksie.

Podsumowując, Spółka traktuje przewłaszczoną nieruchomość jako towar handlowy (możliwość nieograniczonego rozporządzania jak właściciel), dopiero po upływie terminów określonych w Umowie Pożyczki, tj.:

* dnia następującego po dniu ostatecznej spłaty umowy pożyczki określonym w umowie (w przypadku braku ostatecznej spłaty umowy pożyczki),

* dnia następującego po upływie okresu wypowiedzenia umowy pożyczki (w przypadku niewywiązywania się Pożyczkobiorcy z umowy w sposób umożliwiający wypowiedzenie Umowy Pożyczki przez Spółkę),

* dnia następującego po ostatecznym dniu spłaty wskazanym w aneksie (w przypadku zawarcia aneksu do umowy przed terminem całkowitej spłaty umowy pożyczki).

Zaspokojenie z przewłaszczonych praw dotyczy wszystkich należności Spółki od Pożyczkobiorcy, w szczególności: pozostałej do spłaty kwoty pożyczki (kapitału), niespłaconych odsetek oraz ewentualnych opłat dodatkowych i kar umownych. Zaspokojenie to będzie realizowane poprzez zachowanie prawa użytkowania wieczystego/własności/współwłasności nieruchomości albo jego zbycie, niezależnie od woli Pożyczkobiorcy.

W związku z tym, że celem zawarcia i realizacji postanowień umowy przewłaszczenia w powyższej formie, nie jest przeniesienie prawa własności Nieruchomości na Spółkę lecz zabezpieczenie ewentualnych przyszłych wierzytelności wynikających z Umowy Pożyczki, Spółka będzie mogła w praktyce dowolnie ustalić cenę sprzedaży Nieruchomości, tak aby Nieruchomość została zbyta w możliwie szybkim terminie i o ile to możliwe, za kwotę wystarczającą co najmniej do pokrycia wszystkich wierzytelności Spółki z tytułu Umowy Pożyczki (w tym: Kwota Pożyczki, odsetki, opłaty dodatkowe, kary umowne).

Spółka nie przewiduje sytuacji, w której w wyniku sprzedaży przewłaszczonych nieruchomości nie udałoby się uzyskać co najmniej ceny pozwalającej na pokrycie wszelkich roszczeń wynikających z umowy pożyczki. Wartość rynkowa nieruchomości zawsze przewyższa wartość kapitału, odsetek i innych opłat wynikających z Umowy Pożyczki, co pełni dodatkową funkcję mobilizującą w stosunku do Pożyczkobiorcy, aby rzetelnie wywiązywał się z postanowień Umowy Pożyczki.

Dotychczas Pożyczkobiorcami były głównie osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, jednak Spółka udziela również pożyczek przedsiębiorcom. W pierwszym przypadku ostateczne nabycie nie wymaga otrzymania przez Spółkę dodatkowych dokumentów od Pożyczkobiorcy potwierdzających faktyczne prawo do dysponowania nieruchomością przez Spółkę jak właściciel. W drugim przypadku Spółka powinna otrzymać fakturę dokumentującą sprzedaż nieruchomości, gdzie datą sprzedaży będzie dzień ostatecznego przeniesienia przedmiotu przewłaszczenia (w powyżej opisanych sytuacjach). Faktura powinna zostać wystawiona "od brutto", gdzie kwotą brutto będzie kwota wyłącznie pozostałego do spłaty kapitału. W zależności od okoliczności Pożyczkobiorca będący przedsiębiorcą wykaże należny VAT.

Spółka wprowadziła również nową umowę pożyczki (dalej: Umowa II). Zgodnie z tą umową Spółka pobiera prowizję za udzielenie i prowadzenie pożyczki, która stanowi wynagrodzenie Spółki za wszelkie czynności związane z podpisaniem umowy pożyczki i utrzymaniem bieżącego kontaktu z Pożyczkobiorcą, a w szczególności ocenę zdolności kredytowej Pożyczkobiorcy, ocenę wiarygodności prawnej, weryfikację danych osobowych, dokonanie wyceny przedmiotu zabezpieczenia, koszty oględzin, wizyt, porad i opinii prawnych. Prowizja ta dotyczy również obsługi i realizacji umowy, m.in. informowania o terminach, udzielania wyjaśnień i innych informacji dotyczących realizacji umowy oraz wypłacenia środków. Prowizja jest potrącana z kwoty wypłaconego Pożyczkobiorcy kapitału. Dodatkowo Spółka wprowadziła prowizję za wcześniejszą spłatę umowy pożyczki (rekompensata za utratę przychodu w postaci odsetek). Spółka może również obciążać Pożyczkobiorców opłatami za bezumowne korzystanie z przedmiotu przewłaszczenia.

Zgodnie z zapisami umowy przewłaszczenia na zabezpieczenie Pożyczkobiorca ponosi koszty utrzymania oraz ciężary przypadające na przedmiot przewłaszczenia, w szczególności Pożyczkobiorca zobowiązany jest do regulowania wszelkich należności publicznoprawnych związanych z nieruchomością, w tym podatku od nieruchomości. Do tej pory Spółka obciążała Pożyczkobiorcę podatkiem od nieruchomości na podstawie not księgowych, jednak w nowym wzorze umowy (Umowa II) zapis ten znajduje się bezpośrednio w umowie pożyczki i Spółka ma wątpliwość, czy właściwym będzie wliczenie podatku od nieruchomości do podstawy opodatkowania przychodów z umowy pożyczki i wystawienie faktury VAT, czy też Spółka nadal może wystawiać noty księgowe.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w sytuacji, gdy cena sprzedaży nieruchomości uzyskana przez Spółkę podlega zaliczeniu na poczet kar umownych/odsetek/prowizji/innych opłat (np. za korzystanie z przedmiotu przewłaszczenia), Spółka traktuje kwoty uzyskane ze sprzedaży nieruchomości w całości, jako przychód ze sprzedaży nieruchomości, czy też dzieli go na:

* kary umowne, zalegle odsetki, zaległe prowizje wynikające z umowy pożyczki, inne przychody wynikające z wypowiedzianej umowy pożyczki

* oraz w pozostałej części na przychód ze sprzedaży nieruchomości?

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 3)

Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji gdy cena sprzedaży nieruchomości uzyskana przez Wnioskodawcę podlega zaliczeniu na poczet kar umownych/odsetek/prowizji/ i innych opłat (np. za korzystanie z przedmiotu przewłaszczenia), kwoty uzyskane ze sprzedaży nieruchomości w całości stanowią przychód ze sprzedaży nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zauważyć należy, że w kontekście zadanego pytania oraz własnego stanowiska Wnioskodawcy w sprawie wyznaczających zakres rozpatrzenia wniosku, przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej była wyłącznie kwestia dot. możliwości zaliczenia kwot uzyskanych ze sprzedaży wskazanych we wniosku nieruchomości pozyskanych na podstawie umowy przewłaszczenia na zabezpieczenie, do przychodów ze zbycia nieruchomości. Tym samym nie była przedmiotem niniejszej interpretacji kwestia dotycząca wartości w jakiej ten przychód winien zostać rozpoznany.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 1888 z późn. zm., dalej: "ustawa CIT"), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Dochodem, z zastrzeżeniem art. 10, art. 11 i art. 24a, jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą (art. 7 ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy CIT, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Natomiast art. 12 ust. 3 ww. ustawy CIT wskazuje, że za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Zatem przychodem są wszelkie przysporzenia majątkowe o charakterze trwałym, których rzeczywiste otrzymanie, a w niektórych przypadkach już sam fakt, że są należne, powoduje obowiązek zapłaty podatku dochodowego. Co do zasady, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa.

Zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 13 ustawy CIT, do przychodów nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia na podstawie umowy przewłaszczenia w celu zabezpieczenia wierzytelności, w tym pożyczki lub kredytu - do czasu ostatecznego przeniesienia własności przedmiotu umowy.

W myśl art. 14 ust. 1 ustawy CIT, przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych, z zastrzeżeniem ust. 4, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeżeli jednak cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia (art. 14 ust. 2 ww. ustawy). Jeżeli wartość wyrażona w cenie określonej w umowie znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, organ podatkowy wezwie strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej. W razie nieudzielenia odpowiedzi, niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej, organ podatkowy określi wartość z uwzględnieniem opinii biegłego lub biegłych. Jeżeli wartość określona w ten sposób odbiega co najmniej o 33% od wartości wyrażonej w cenie, koszty opinii biegłego lub biegłych ponosi zbywający (art. 14 ust. 3 ww. ustawy).

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca udziela pożyczek poza systemem bankowym. W celu zabezpieczenia swoich wierzytelności z tytułu zawieranych umów pożyczek, Spółka zawiera umowy przewłaszczenia nieruchomości/ ruchomości Pożyczkobiorcy na rzecz Spółki. W przypadku niespłacenia pożyczki w terminach określonych w Umowie Pożyczki lub też gdy Umowa Pożyczki zostanie wypowiedziana przez Spółkę z przyczyn opisanych w jej treści, Spółka będzie miała prawo zaspokoić się z Nieruchomości. Zaspokojenie z przewłaszczonych praw dotyczy wszystkich należności Spółki od Pożyczkobiorcy, w szczególności: pozostałej do spłaty kwoty pożyczki (kapitału), niespłaconych odsetek oraz ewentualnych opłat dodatkowych i kar umownych. Zaspokojenie to będzie realizowane poprzez zachowanie prawa użytkowania wieczystego/własności/ współwłasności nieruchomości albo jego zbycie, niezależnie od woli Pożyczkobiorcy. W związku z tym, że celem zawarcia i realizacji postanowień umowy przewłaszczenia w powyższej formie, nie jest przeniesienie prawa własności Nieruchomości na Spółkę lecz zabezpieczenie ewentualnych przyszłych wierzytelności wynikających z Umowy Pożyczki, Spółka będzie mogła w praktyce dowolnie ustalić cenę sprzedaży Nieruchomości, tak aby Nieruchomość została zbyta w możliwie szybkim terminie i o ile to możliwe, za kwotę wystarczającą co najmniej do pokrycia wszystkich wierzytelności Spółce z tytułu Umowy Pożyczki (w tym: Kwota Pożyczki, odsetki, opłaty dodatkowe, kary umowne). Spółka nie przewiduje sytuacji, w której w wyniku sprzedaży przewłaszczonych nieruchomości nie udałoby się uzyskać co najmniej ceny pozwalającej na pokrycie wszelkich roszczeń wynikających z umowy pożyczki.

Umowa przewłaszczenia na zabezpieczenie należy do umów nienazwanych i jest zawierana na podstawie przepisów art. 155, art. 156 oraz art. 3531 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380 z późn. zm.). Przewłaszczenie na zabezpieczenie polega na zabezpieczeniu wierzytelności przez przeniesienie na wierzyciela własności oznaczonej rzeczy z równoczesnym zobowiązaniem wierzyciela do korzystania z rzeczy w sposób określony w umowie i do powrotnego przeniesienia własności rzeczy na dłużnika po zaspokojeniu zabezpieczonej wierzytelności. Nie budzi wątpliwości, że przedmiotem umowy przewłaszczenia mogą być także nieruchomości. W tej kwestii Sąd Najwyższy w wyroku z 29 maja 2000 r., sygn. akt III CKN 246/00 stwierdził, że: umowa przeniesienia własności nieruchomości na zabezpieczenie spłaty kredytu, w której kredytodawca zobowiązał się do przeniesienia z powrotem na kredytobiorcę własności nieruchomości niezwłocznie po spłacie kredytu, nie jest umową przeniesienia własności zawartą pod warunkiem (art. 157 § 1 Kodeksu cywilnego). Warunek pojawia się natomiast przy oświadczeniu w umowie przewłaszczenia odnośnie zwrotnego przeniesienia na dłużnika własności nieruchomości. Przeniesienie to odbywa się właśnie pod warunkiem, którym jest spełnienie świadczenia kredytowego przez dłużnika.

Przewłaszczenie na zabezpieczenie może przybrać dwie formy.

W pierwszym wypadku przewłaszczenie następuje pod warunkiem rozwiązującym i jest ono stosunkiem obligacyjnym, na podstawie którego właściciel przenosi własność na wierzyciela - pod warunkiem, że w razie spłaty przez dłużnika zobowiązań w terminie, umowa o przewłaszczenie ulegnie rozwiązaniu i własność rzeczy przejdzie z mocy prawa z powrotem na dłużnika. W sytuacji, w której dłużnik nie spełni zobowiązania w terminie własność rzeczy przechodzi definitywnie i to z mocy prawa na wierzyciela.

W drugim przypadku wierzyciel staje się definitywnym właścicielem rzeczy z chwilą zawarcia umowy, jednocześnie zobowiązując się do przeniesienia jej własności na dłużnika w przypadku spełnienia przez tego ostatniego przyjętych na siebie zobowiązań. W tym wypadku do powrotnego przeniesienia własności konieczne jest złożenia oświadczenia woli o przeniesienie własności.

Z uwagi na to, że nabycie własności nieruchomości (prawa) przez wierzyciela następuje bezwarunkowo i bezterminowo, zobowiązanie wierzyciela do zwrotnego przeniesienia własności nieruchomości (prawa) na dłużnika po zaistnieniu określonych przesłanek ma charakter obligacyjny. Własność przechodzi od razu na pożyczkodawcę z tym, że mocą umowy jest on zobowiązany powrotnie przenieść własność na pożyczkobiorcę, poprzez złożenie stosownego oświadczenia woli, gdy ten wykona swoje zobowiązanie z tejże umowy w terminie. W tym stanie rzeczy własność nieruchomości (prawa) przewłaszczonej zostaje "ostatecznie" przeniesiona na pożyczkodawcę, mocą jednak umowy obligacyjnej pożyczkodawca zostaje ograniczony w rozporządzaniu tą nieruchomością (prawem) w zakresie określonym w umowie do upływu terminu spłaty pożyczki oraz zobowiązany do powrotnego przeniesienia własności po wykonaniu zobowiązań z umowy przez pożyczkobiorcę.

Z powyższego wyjaśnienia wynika więc, że jeżeli strony zawrą umowę przenoszącą własność nieruchomości (prawa) na zabezpieczenie, to takie przeniesienie ma skutek ostateczny już z chwilą jej zawarcia, a nie później. Umowa przewłaszczenia na zabezpieczenie przenosi własność rzeczy na wierzyciela, a dłużnik zachowuje jedynie prawo posiadania i używania rzeczy. Wyjaśnić również należy, że samo zawarcie umowy przewłaszczenia w celu zabezpieczenia nieruchomości (prawa) nie wywołuje skutków podatkowych na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Mając na uwadze powyższe oraz przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego należy zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że uzyskaną cenę sprzedaży wskazanych we wniosku nieruchomości (nabytych na podstawie umowy przewłaszczenia na zabezpieczenie wierzytelności z tytułu umów pożyczek, które nie zostały spłacone) - winien w całości traktować, jako przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-512 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.