2461-IBPB-1-1.4510.287.2016.9.BS - Odpisy amortyzacyjne od praw ochronnych na znaki towarowe.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.) oraz zgodnie z art. 223 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 1948 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z ostatecznym wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 22 sierpnia 2019 r., sygn. akt II FSK 3376/17 oraz prawomocnym od 22 sierpnia 2019 r. wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 12 lipca 2017 r., sygn. akt I SA/Łd 368/17 (data wpływu prawomocnego orzeczenia wraz z aktami sprawy - 29 listopada 2019 r.) uchylającym zaskarżoną interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach działającego z upoważnienia Ministra Rozwoju i Finansów z 17 listopada 2016 r., Znak: 2461-IBPB-1-1.4510.287.2016.2.AT - stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 5 sierpnia 2016 r. (data wpływu 18 sierpnia 2016 r.), uzupełnionym 26 października 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych od praw ochronnych na znaki towarowe powstałych w wyniku realizacji prawa pierwszeństwa do uznania praw ochronnych na znaki towarowe - jest prawidłowe.

W dniu 18 sierpnia 2016 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych od praw ochronnych na znaki towarowe powstałych w wyniku realizacji prawa pierwszeństwa do uznania praw ochronnych na znaki towarowe. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 10 października 2016 r. Znak: 2461-IBPB-1-1.4510.287.2016.1.AT, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 26 października 2016 r.

Dotychczasowy przebieg postępowania:

W dniu 17 listopada 2016 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację Znak: 2461-IBPB-1-1.4510.287.2016.2.AT, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy, w zakresie możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych od praw ochronnych na znaki towarowe powstałych w wyniku realizacji prawa pierwszeństwa do uznania praw ochronnych na znaki towarowe za nieprawidłowe.

Na ww. interpretację przepisów prawa podatkowego Wnioskodawca pismem z 7 grudnia 2016 r. wniósł wezwanie do usunięcia naruszenia prawa (data wpływu 13 grudnia 2016 r.).

W odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów pismem z 12 stycznia 2017 r., Znak: 2461-IBPB-1-1.4510.287.2016.3.AT stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego z 17 listopada 2016 r., Znak: 2461-IBPB-1-1.4510.287.2016.2.AT złożył skargę, która wpłynęła do Organu 17 lutego 2017 r. Odpowiedź na ww. skargę została udzielona pismem z 17 marca 2017 r., Znak: 2461-IBPB-1-1.4510.287.2016.4.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, wyrokiem z 12 lipca 2017 r., sygn. akt I SA/Łd 368/17 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną z 17 listopada 2016 r., Znak: 2461-IBPB-1-1.4510.287.2016.2.AT uznając, że skarga okazała się uzasadniona.

Od powyższego wyroku, Organ pismem z 5 września 2017 r. Znak: 0110-KWR1.4020. 97.2017.2 wniósł skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Wyrokiem z 22 sierpnia 2019 r. sygn. akt II FSK 3376/17 Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę kasacyjną Organu. Prawomocny wyrok WSA w Łodzi z 12 lipca 2017 r., sygn. akt I SA/Łd 368/17 wraz z aktami sprawy wpłynął do Organu 29 listopada 2019 r.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony, w zakresie możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych od praw ochronnych na znaki towarowe powstałych w wyniku realizacji prawa pierwszeństwa do uznania praw ochronnych na znaki towarowe, wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. Organ.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Do Spółki z o.o. (zwanej dalej: "Wnioskodawcą" lub "Spółką"), w sierpniu 2016 r. (data rejestracji podwyższenia kapitału zakładowego) zostały wniesione jako aport prawa ochronne na znaki towarowe oraz prawa pierwszeństwa do uzyskania praw ochronnych na znaki towarowe, o których mowa w przepisach art. 153-162 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 1410 z późn. zm.). W wyniku realizacji prawa pierwszeństwa do uzyskania praw ochronnych na znaki towarowe poprzez wydanie pozytywnej decyzji Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej - (zwanym dalej: "Urzędem Patentowym") o udzieleniu prawa ochronnego przez Urząd Patentowy Wnioskodawcy będą przysługiwać prawa ochronne na znaki towarowe objęte prawem pierwszeństwa do uzyskania praw ochronnych na znaki towarowe.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w wypadku realizacji prawa pierwszeństwa do uzyskania prawa ochronnego na znak towarowy, na skutek wydania decyzji administracyjnej o udzieleniu prawa ochronnego przez Urząd Patentowy, Wnioskodawca będzie mógł dokonywać odpisów amortyzacyjnych od praw ochronnych na znaki towarowe, które przed wydaniem takiej ostatecznej decyzji Urzędu Patentowego były objęte zrealizowanymi prawami pierwszeństwa do uzyskania prawa ochronnego na znak towarowy?

Zdaniem Wnioskodawcy, w wypadku realizacji prawa pierwszeństwa do uzyskania prawa ochronnego na znak towarowy, na skutek wydania decyzji administracyjnej o udzieleniu prawa ochronnego przez Urząd Patentowy, Wnioskodawca będzie mógł dokonywać odpisów amortyzacyjnych od praw ochronnych na znaki towarowe, które przed wydaniem takiej ostatecznej decyzji Urzędu Patentowego były objęte zrealizowanymi prawami pierwszeństwa do uzyskania prawa ochronnego na znak towarowy. Nabycie takiego prawa ochronnego na znaki towarowe nastąpi dopiero z chwilą wydania konstytutywnej decyzji Urzędu Patentowego.

Przepis art. 16a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm., dalej: "u.p.d.o.p.") wymienia dwa sposoby pozyskania środków trwałych jako przedmiotu amortyzacji: nabycie i wytworzenie. Natomiast art. 16b ust. 1 u.p.d.o.p. (znajdujący zastosowanie wyłącznie do wartości niematerialnych i prawnych) wymienia wyłącznie nabycie. Oznacza to, iż przedmiot ewentualnej amortyzacji jest albo nabyty albo wytworzony. Jeżeli jest nabyty, to niezależnie od tego czy stanowi środek trwały, czy wartość niematerialną lub prawną, podlega amortyzacji. Jeżeli natomiast jest wytworzony, istnieje podstawa do amortyzacji wyłącznie wtedy jeżeli jest środkiem trwałym. W sytuacji wcześniejszego nabycia prawa pierwszeństwa do uzyskania prawa ochronnego ze znaku towarowego, wydanie decyzji nadającej prawo ochronne na znak towarowy nie stanowi wytworzenia tego prawa ochronnego na znak towarowy w rozumieniu cytowanego przepisu, ale jego nabycie. Zdaniem Wnioskodawcy, brak jest jakichkolwiek podstaw do twierdzenia, że prawo ochronne do znaku towarowego zostanie przez niego wytworzone. Prawo to powstanie bowiem w wyniku konstytutywnej decyzji Urzędu Patentowego. Wykładnia językowa nie pozwala na przyjęcie, że wydanie przez Urząd Patentowy decyzji, w wyniku której powstaje prawo ochronne stanowi wytworzenie tego prawa.

Natomiast nabycie prawa ochronnego na znak towarowy nie następuje z chwilą wniesienia aportu. W dacie wniesienia aportu nie istniało prawo ochronne na znak towarowy, jeśli wnoszone były prawa pierwszeństwa do uzyskania praw ochronnych na te znaki towarowe. Wykładnia językowa nie pozwala na przyjęcie tezy, że mogło dojść do nabycia prawa ochronnego, które nie istniało. Dopiero w momencie, gdy prawo istnieje, a więc w momencie jego powstania mocą decyzji konstytutywnej działającej ex nunc, może zostać nabyte. Nabycie w takiej sytuacji będzie tożsame z uzyskaniem prawa, a możliwość dokonywania odpisów amortyzacyjnych będzie jeszcze uzależniona od wprowadzenia tego prawa ochronnego do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.

Gdyby konsekwentnie uznać za prawidłowe prezentowane w interpretacji stanowisko, musiałoby to oznaczać, że żaden podmiot, który uzyskał prawo ochronne na znak towarowy, poprzez decyzję Urzędu Patentowego, nie miałby możliwości amortyzacji tego prawa. Wynikałoby zatem z tego, iż jedynym sposobem uzyskania takiej możliwości byłoby nabycie takiego prawa od innego podmiotu - jego właściciela, czy to w drodze wniesienia aportu, jak w opisanym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym, czy też poprzez inne czynności prawne. Podmiot, który uzyskał prawo ochronne na znak towarowy w drodze decyzji Urzędu Patentowego, musiałby w celu uzyskania możliwości amortyzowania tego prawa, zbyć je innemu podmiotowi, a następnie nabyć je od niego.

Oczywiste jest, iż rezultat wykładni art. 16b ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.p. prowadzący do takich wniosków, jest sprzeczny z zasadą racjonalnego ustawodawcy, a więc jako taki jest nieprawidłowy.

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowa wykładnia tego przepisu w opisanym stanie faktycznym powinna być taka, iż wydanie decyzji nadającej prawo ochronne na znak towarowy stanowi nabycie tego prawa, w tym również wtedy jeśli uprzednio zostało nabyte prawo pierwszeństwa do uzyskania prawa ochronnego na znak towarowy.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał wyroki:

* Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 stycznia 2015 r. sygn. akt II FSK 3175/12,

* Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 7 sierpnia 2014 r. sygn. akt I SA/Łd 414/14.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Wskazać należy, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie wydania pierwotnej interpretacji, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 12 lipca 2017 r. sygn. akt I SA/Łd 368/17 i orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego z 22 sierpnia 2019 r., sygn. akt II FSK 3376/17.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania pierwotnej interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.