2461-BPP2.4512.815.2016.2.IK - Zwolnienie od podatku usług pośrednictwa finansowego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 7 października 2016 r. (data wpływu 13 października 2016 r.), uzupełnionym pismem z 8 grudnia 2016 r. (data wpływu 13 grudnia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonych przez Wnioskodawcę usług pośrednictwa finansowego - jest prawidłowe.

W dniu 13 października 2016 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonych przez Wnioskodawcę usług pośrednictwa finansowego.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 8 grudnia 2016 r. (data wpływu 13 grudnia 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 25 listopada 2016 r. znak: 2461-IBPP2.4512.815.2016.1.IK.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca jest przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie pośrednictwa w sprzedaży usług finansowych. Wnioskodawca zawarł umowę, na podstawie której miał świadczyć powyższą usługę pośrednictwa finansowego na rzecz Zleceniodawcy będącego spółka prawa handlowego.

Usługa, którą świadczył Wnioskodawca polegała na wyszukiwaniu, pozyskiwaniu i wskazywaniu Zleceniodawcy nowych inwestorów, do prowadzenia z nimi negocjacji w celu zawarcia stosownej umowy między inwestorami, a Zleceniodawcą w celu doprowadzenia do pozyskania finansowania (dalej umowa o finansowanie), a w razie dokonania przez Zleceniodawcę wyboru jednego lub kilku inwestorów, również na pomocy przy kompletacji dokumentacji wymaganej przez inwestora. Finansowanie miało zgodnie z zawartą umową polegać w szczególności na udzieleniu kredytu bankowego, emisji i nabyciu przez inwestorów obligacji Zleceniodawcy, przejęciu zadłużenia przez podmioty trzecie, cesji wierzytelności na warunkach finansowych korzystniejszych niż obecne zadłużenie itp. z tytułu świadczonych usług na rzecz Zleceniodawcy. Wnioskodawca miał otrzymać wynagrodzenie prowizyjne za efekt podejmowanych działań w postaci zawartej przez Zleceniodawcę umowy o finansowanie. Wysokość wynagrodzenia uzależniona została od kwoty pozyskanych środków określonych w umowie o finansowanie. Wynagrodzenie przysługiwać miało Wnioskodawcy jedynie w przypadku pozyskania inwestora w wyniku podjętych przez niego działań.

W ramach świadczenia usług pośrednictwa finansowego Wnioskodawca.

1. Nie odpowiadał za merytoryczną treść dokumentów finansowych przygotowanych przez Zleceniodawcę, a następnie przekazywanych mu w celu ich analizy lub przedstawienia inwestorom, lecz był zobowiązany sprawdzić ich poprawność formalną;

2. Był zobowiązany do pomocy przy kompletowaniu dokumentów dla danego inwestora;

3. W ramach otrzymanego upoważnienia był uprawniony do uzyskania informacji o Zleceniobiorcy w bankach i innych instytucjach finansowych z zachowaniem przepisów prawa;

4. Nie gwarantował, że inwestor z którym przeprowadzał negocjacje uruchomi finansowanie w ramach umowy o finansowanie;

5. Miał prawo powierzać wykonanie poszczególnych obowiązków umownych współpracującym z nim osobom trzecim wyłącznie za uprzednią zgodą Zleceniodawcy, wyrażoną na piśmie;

6. Nie mógł zwierać umów w imieniu Zleceniodawcy oraz zaciągać w jego imieniu żadnych zobowiązań;

7. Nie gwarantował, że zostanie zawarta umowa z inwestorem oraz, że inwestor ureguluje swoje zobowiązanie względem Zleceniodawcy.

Podejmowane przez Wnioskodawcę w wykonaniu umowy ze Zleceniodawcą czynności miały na celu zawarcie umowy o finansowanie na korzystnych dla Zleceniodawcy warunkach i nie ograniczały się jedynie do czynności faktycznych związanych z umową o finansowanie, ale również do udziału w negocjacjach pomiędzy stronami tej umowy, w celu uzyskania dla zleceniodawcy możliwie najlepszych warunków finansowania.

W wyniku działań podjętych przez Wnioskodawcę została zawarta pomiędzy Zleceniodawcą, a wskazanym przez Wnioskodawcę inwestorem, umowa, na podstawie której inwestor nabył obligacje Zleceniodawcy.

Powyższe czynności Wnioskodawcy nie stanowiły usług wskazanych w art. 43 ust. 15 i ust. 16 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej ustawa).

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że:

1. Wnioskodawca oświadcza, iż nie jest stroną umowy dotyczącej obligacji, a jedynie pośredniczył pomiędzy Stronami tej umowy. Celem działań podjętych przez Wnioskodawcę, w wykonaniu zawartej przez niego umowy pośrednictwa, było podjęcie wszelkich dopuszczalnych działań tj. wyszukania, pozyskania i wskazania podmiotów (inwestorów), z którymi Zleceniodawca Wnioskodawcy mógłby zawrzeć umowę dotyczącą obligacji. Innymi słowy działania Wnioskodawcy doprowadziły do tego, że nastąpiło skojarzenie inwestora ze Zleceniodawcą, czego efektem było zawarcie umowy dotyczącej obligacji (zwaną również dalej - Umową o finansowanie) pomiędzy inwestorem a Zleceniodawcą.

Interes Wnioskodawcy związany z umową o finansowanie dotyczył wyłącznie wynagrodzenia. Wynagrodzenie Wnioskodawcy zostało bowiem ustalone jako prowizja od wysokości pozyskanych od inwestora środków w następujący sposób:

Ponadto wynagrodzenie w powyższej wysokości przysługuje Wnioskodawcy w przypadku pozyskania finansowania na minimum 2 lata. W przypadku podpisania umowy o finansowanie na krótszy okres, Wnioskodawcy przysługuje powyższe wynagrodzenie pomniejszone proporcjonalnie do krótszego okresu finansowania.

Dlatego też usługi realizowane w ramach umowy zawartej ze Zleceniodawcą miały charakter usług pośrednictwa, którego celem było pozyskanie dla Zleceniodawcy inwestora (czego efektem było zawarcie umowy o finansowanie), zaś fakt zawarcia tej umowy miał wpływ na wynagrodzenie należne Wnioskodawcy.

2. Pytanie zadane w pkt 2 wezwania nie jest dla Wnioskodawcy jasne. Dlatego też odpowiedź w tym zakresie zostanie udzielona poniżej w sposób opisowy.

W zakresie dotyczącym umowy o finansowanie Wnioskodawca nie działał we własnym imieniu i na własny rachunek, ponieważ to nie Wnioskodawca był Stroną umowy. Jak już bowiem wskazano powyżej, Stronami umowy o finansowanie - która została zawarta w wyniku działań podjętych przez Wnioskodawcę - byli wyłącznie Zleceniodawca oraz inwestor.

Zakres umowy pośrednictwa został w jej treści zdefiniowany. Zgodnie bowiem z tą umową: "W zakresie przedmiotu Umowy Zleceniodawca zleca Zleceniobiorcy, a Zleceniobiorca w ramach działalności zobowiązuje się następujących działań na rzecz Zleceniodawcy:

a. Wyszukania, pozyskania i wskazania nowych inwestorów, do prowadzenia z nimi negocjacji w celu zawarcia stosownej umowy między inwestorami a Zleceniodawcą w celu doprowadzenia do pozyskania finasowania w terminie do dnia 31 grudnia 2016 r. (dalej "Umowa o finansowanie")

b. W razie dokonania przez Zleceniodawcę wyboru jednego lub kilku inwestorów, Zleceniobiorca zobowiązuje się do pomocy przy kompletacji dokumentacji wymaganej przez inwestora".

Opisane powyżej działania Wnioskodawca nie mógł "zawierać umów w imieniu Zleceniodawcy oraz zaciągać w jego imieniu żadnych zobowiązań. Wnioskodawca nie mógł zatem, bez odrębnego upoważnienia, zawrzeć w imieniu Zleceniodawcy jakiejkolwiek umowy z pozyskanym inwestorem. To zatem Zleceniodawca ostatecznie decydował o tym, czy zawrzeć umowę o finansowanie z inwestorem pozyskanym przez Wnioskodawcę. W tym przypadku Zleceniodawca zaakceptował inwestora wskazanego przez Wnioskodawcę i zawarł z nim umowę o finansowanie.

Tym samym skutkiem działań. Wnioskodawcy było zawarcie umowy o finansowanie pomiędzy inwestorem (wskazanym przez Wnioskodawcę) a Zleceniodawcą.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy opisana przez wnioskodawcę w stanie faktycznym usługa jest zwolniona od podatku od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy świadczona przez niego usługa pośrednictwa finansowego jest zwolniona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy.

Zgodnie z przepisem art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy, zwolnione z opodatkowania podatkiem od towarów i usług są usługi, których przedmiotem są instrumenty finansowe, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2014 r. poz. 94, z późn. zm.), z wyłączeniem przechowywania tych instrumentów i zarządzania nimi, oraz usługi pośrednictwa w tym zakresie. Jak wynika z przepisu art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (dalej ustawa o obrocie) w zw. z przepisem art. 3 pkt 1 lit. a ustawy o obrocie do instrumentów finansowych, stanowiących papiery wartościowe, zalicza się również obligacje. Wobec tego zwolnieniu na podstawie wskazanego przepisu podlega m.in. pośrednictwo w zakresie świadczenia usług, których przedmiotem są obligacje.

Pojęcie pośrednictwa nie zostało zdefiniowane w przepisach ustawy, a zatem wydaje się uzasadnione sięgnięcie do dorobku orzecznictwa, w tym Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej TSUE) w tym zakresie. Jak wskazuje p. Selera w glosie do wyroku TSUE z dnia 13 grudnia 2001 r. (sygn. akt C-235/00) "Trybunał słusznie zauważył, iż usługi pośrednictwa nie obejmują usług świadczonych przez podwykonawcę stronie umowy dotyczącej produktu finansowego, ograniczonych do dostarczania informacji o produkcie finansowym oraz otrzymywania i przetwarzania wniosków o subskrypcję danych papierów wartościowych, bez ich emisji. Jak trafnie zauważył ETS, usługi pośrednictwa (negocjacji) w zakresie papierów wartościowych obejmują odrębną usługę świadczoną stronie umowy przez pośrednika, polegającą między innymi na wskazywaniu dogodnych możliwości zawarcia takiej umowy, kontaktowaniu z inną stroną lub negocjowaniu w imieniu lub na rzecz klienta szczegółów płatności, jakie mają być dokonane przez każdą ze stron."

Natomiast w wyroku z dnia 21 czerwca 2007 r. (sygn. akt C-453/05) TSUE stwierdził, że "pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować m.in. wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy". Jak wskazuje się w doktrynie "negocjacje stanowią usługę świadczoną na rzecz strony umowy oraz wynagradzaną przez nią, polegającą na jednoznacznie określonym akcie mediacji. Mogą one polegać m.in. na wskazywaniu odpowiednich możliwości zawarcia takiej umowy, nawiązywaniu kontaktu z drugą stroną lub negocjowaniu, w imieniu i na rzecz klienta, warunków płatności, jakich ma dokonać jedna ze stron. Celem negocjacji jest zatem wykonanie wszystkich czynności niezbędnych do zawarcia przez dwie strony umowy, przy jednoczesnym braku jakiegokolwiek własnego zaangażowania negocjatora określonego w warunkach umowy. Z drugiej strony nie stanowi negocjacji sytuacja, w której jedna ze stron powierza podwykonawcy część formalności administracyjnych związanych z umową, takich jak udzielanie informacji drugiej stronie oraz przyjmowanie i przetwarzanie wniosków, będące przedmiotem umowy" (A. Bartosiewicz, VAT. komentarz, wyd. X. Wolters Kluwer, 2016).

Zdaniem Wnioskodawcy w świetle powyższego wykonana przez niego usługa pośrednictwa finansowego polegająca na pośredniczeniu w zawarciu przez zleceniodawcę ze wskazanym przez niego inwestorem umowy nabycia obligacji zleceniodawcy, podlega zwolnieniu od opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ww. ustawy o podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy, usługi, których przedmiotem są instrumenty finansowe, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2014 r. poz. 94, z późn. zm.), z wyłączeniem przechowywania tych instrumentów i zarządzania nimi, oraz usługi pośrednictwa w tym zakresie.

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z definicją zawartą w art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 1636), instrumentami finansowymi są:

Natomiast przez papiery wartościowe rozumie się akcje, prawa poboru w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1030, z późn. zm.), prawa do akcji, warranty subskrypcyjne, kwity depozytowe, obligacje, listy zastawne, certyfikaty inwestycyjne i inne zbywalne papiery wartościowe, w tym inkorporujące prawa majątkowe odpowiadające prawom wynikającym z akcji lub z zaciągnięcia długu, wyemitowane na podstawie właściwych przepisów prawa polskiego lub obcego (art. 3 pkt 1 lit. a. ustawy o obrocie instrumentami finansowymi).

Zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41 (art. 43 ust. 13 ustawy o VAT).

Natomiast w myśl art. 43 ust. 14 ustawy, przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Zgodnie z art. 43 ust. 15 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

Należy również wskazać, że na podstawie art. 43 ust. 16 ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 41, nie ma zastosowania do usług dotyczących praw i udziałów odzwierciedlających:

Natomiast, zgodnie ze Słownikiem języka polskiego PWN, przez pośrednictwo rozumie się "działalność osoby trzeciej mającą na celu porozumienie się między stronami lub załatwienie jakichś spraw dotyczących obu stron; kojarzenie kontrahentów w transakcjach handlowych oraz umożliwianie kontaktu uczestnikom rynku pracy".

W konsekwencji pośrednictwo obejmuje czynności dokonywane w imieniu oraz na rzecz innego podmiotu gospodarczego, w wyniku których dochodzi do zawarcia transakcji między tym przedsiębiorcą a podmiotem trzecim. Działanie w imieniu oznacza działanie z czyjegoś upoważnienia, w zastępstwie kogoś, natomiast działanie na czyjąś korzyść oznacza działanie dla kogoś, dla czyjegoś dobra.

W celu rozstrzygnięcia, co w świetle ww. przepisów prawa podatkowego należy rozumieć pod pojęciem "pośrednictwa", należy odnieść się do wyroku w sprawie C-453/05, w której TSUE stwierdził, że: "pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, kontaktowanie się z drugą stroną i negocjowanie w imieniu i na rzecz klienta warunków świadczeń wzajemnych, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową".

Natomiast w sprawie C-235/00 TSUE wskazał, że znaczenie słowa "negocjacje", w kontekście art. 13 część B lit. d pkt 5 VI Dyrektywy odnosi się "do działalności pośrednika, który nie przyjmuje roli którejkolwiek ze stron umowy dotyczącej produktu finansowego oraz którego działalność polega na czymś innym, niż świadczenie usług wchodzących w zakres umowy, typowo wykonywanych przez strony takich umów. Negocjacje stanowią usługę świadczoną na rzecz strony umowy oraz są wynagradzane przez nią, polegającą na jednoznacznie określonym akcie mediacji. Mogą one polegać m.in. na wskazywaniu odpowiednich możliwości zawarcia takiej umowy, nawiązywanie kontaktu z drugą stroną lub negocjowanie, w imieniu i na rzecz klienta, warunków płatności, jakich ma dokonać jedna ze stron. Celem negocjacji jest zatem wykonanie wszystkich czynności niezbędnych w celu zawarcia przez dwie strony umowy, przy jednoczesnym braku jakiegokolwiek własnego zaangażowania negocjatora określonego w warunkach umowy. Z drugiej strony, nie stanowi negocjacji sytuacja, w której jedna ze stron powierza podwykonawcy część formalności administracyjnych związanych z umową, takich jak udzielanie informacji drugiej stronie oraz przyjmowanie i przetwarzanie wniosków, zapisów na papiery wartościowe, będące przedmiotem umowy. W takim przypadku, podwykonawca zajmuje tę samą pozycję, jak strona sprzedająca produkt finansowy i nie jest zatem pośrednictwem".

Wobec powyższego należy stwierdzić, że zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej usługa pośrednictwa finansowego powinna stanowić:

usługę świadczoną na rzecz strony transakcji finansowej, za którą strona ta wypłaca wynagrodzenie,

z punktu widzenia nabywcy usługi finansowej usługi świadczone przez pośrednika powinny stanowić element usługi finansowej,

celem jest dążenie do zawarcia umowy (należy zaznaczyć, że pośrednik nie ma żadnego interesu co do treści umowy),

usługa pośrednictwa nie może mieć charakteru wyłącznie wykonywania czynności faktycznych związanych z umową (nie może to być wyłącznie udostępnianie informacji stronom transakcji finansowej).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie pośrednictwa w sprzedaży usług finansowych. Wnioskodawca zawarł umowę, na podstawie której miał świadczyć usługę pośrednictwa finansowego na rzecz zleceniodawcy będącego spółka prawa handlowego. Usługa, którą świadczył Wnioskodawca polegała na wyszukiwaniu, pozyskiwaniu i wskazywaniu zleceniodawcy nowych inwestorów, do prowadzenia z nimi negocjacji w celu zawarcia stosownej umowy między inwestorami, a zleceniodawcą w celu doprowadzenia do pozyskania finansowania, a w razie dokonania przez zleceniodawcę wyboru jednego lub kilku inwestorów, również na pomocy przy kompletacji dokumentacji wymaganej przez inwestora. Finansowanie miało zgodnie z zawartą umową polegać w szczególności na udzieleniu kredytu bankowego, emisji i nabyciu przez inwestorów obligacji zleceniodawcy, przejęciu zadłużenia przez podmioty trzecie, cesji wierzytelności na warunkach finansowych korzystniejszych niż obecne zadłużenie itp. z tytułu świadczonych usług na rzecz zleceniodawcy. Wnioskodawca miał otrzymać wynagrodzenie prowizyjne za efekt podejmowanych działań w postaci zawartej przez zleceniodawcę umowy o finansowanie. wysokość wynagrodzenia uzależniona została od kwoty pozyskanych środków określonych w umowie o finansowanie. wynagrodzenie przysługiwać miało Wnioskodawcy jedynie w przypadku pozyskania inwestora w wyniku podjętych przez niego działań.

W ramach świadczenia usług pośrednictwa finansowego Wnioskodawca.

1. Nie odpowiadał za merytoryczną treść dokumentów finansowych przygotowanych przez zleceniodawcę, a następnie przekazywanych mu w celu ich analizy lub przedstawienia inwestorom, lecz był zobowiązany sprawdzić ich poprawność formalną;

2. Był zobowiązany do pomocy przy kompletowaniu dokumentów dla danego inwestora;

3. W ramach otrzymanego upoważnienia był uprawniony do uzyskania informacji o zleceniobiorcy w bankach i innych instytucjach finansowych z zachowaniem przepisów prawa;

4. Nie gwarantował, że inwestor z którym przeprowadzał negocjacje uruchomi finansowanie w ramach umowy o finansowanie;

5. Miał prawo powierzać wykonanie poszczególnych obowiązków umownych współpracującym z nim osobom trzecim wyłącznie za uprzednią zgodą zleceniodawcy, wyrażoną na piśmie;

6. Nie mógł zwierać umów w imieniu zleceniodawcy oraz zaciągać w jego imieniu żadnych zobowiązań;

7. Nie gwarantował, że zostanie zawarta umowa z inwestorem oraz, że inwestor ureguluje swoje zobowiązanie względem zleceniodawcy.

Podejmowane przez Wnioskodawcę w wykonaniu umowy ze zleceniodawcą czynności miały na celu zawarcie umowy o finansowanie na korzystnych dla zleceniodawcy warunkach i nie ograniczały się jedynie do czynności faktycznych związanych z umową o finansowanie, ale również do udziału w negocjacjach pomiędzy stronami tej umowy, w celu uzyskania dla zleceniodawcy możliwie najlepszych warunków finansowania.

W wyniku działań podjętych przez Wnioskodawcę została zawarta pomiędzy zleceniodawcą, a Wskazanym przez Wnioskodawcę inwestorem, umowa, na podstawie której inwestor nabył obligacje zleceniodawcy.

Powyższe czynności Wnioskodawcy nie stanowiły usług wskazanych w art. 43 ust. 15 i ust. 16 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej ustawa).

Wnioskodawca nie jest stroną umowy dotyczącej obligacji, a jedynie pośredniczył pomiędzy Stronami tej umowy. Celem działań podjętych przez Wnioskodawcę, w wykonaniu zawartej przez niego umowy pośrednictwa, było podjęcie wszelkich dopuszczalnych działań tj. wyszukania, pozyskania i wskazania podmiotów (inwestorów), z którymi Zleceniodawca Wnioskodawcy mógłby zawrzeć umowę dotyczącą obligacji. Innymi słowy działania Wnioskodawcy doprowadziły do tego, że nastąpiło skojarzenie inwestora ze Zleceniodawcą, czego efektem było zawarcie umowy dotyczącej obligacji (pomiędzy inwestorem a Zleceniodawcą. Interes Wnioskodawcy związany z umową o finansowanie dotyczył wyłącznie wynagrodzenia. Wynagrodzenie Wnioskodawcy zostało bowiem ustalone jako prowizja od wysokości pozyskanych od inwestora środków.

Usługi realizowane w ramach umowy zawartej ze Zleceniodawcą miały charakter usług pośrednictwa, którego celem było pozyskanie dla Zleceniodawcy inwestora (czego efektem było zawarcie umowy o finansowanie), zaś fakt zawarcia tej umowy miał wpływ na wynagrodzenie należne Wnioskodawcy.

W zakresie dotyczącym umowy o finansowanie Wnioskodawca nie działał we własnym imieniu i na własny rachunek, ponieważ to nie Wnioskodawca był Stroną umowy. Jak już bowiem wskazano powyżej, Stronami umowy o finansowanie - która została zawarta w wyniku działań podjętych przez Wnioskodawcę - byli wyłącznie Zleceniodawca oraz inwestor.

Zakres umowy pośrednictwa został w jej treści zdefiniowany. Zgodnie bowiem z tą umową: "W zakresie przedmiotu Umowy Zleceniodawca zleca Zleceniobiorcy, a Zleceniobiorca w ramach działalności zobowiązuje się następujących działań na rzecz Zleceniodawcy:

* wyszukania, pozyskania i wskazania nowych inwestorów, do prowadzenia z nimi negocjacji w celu zawarcia stosownej umowy między inwestorami a Zleceniodawcą w celu doprowadzenia do pozyskania finasowania w terminie do dnia 31 grudnia 2016 r.,

* w razie dokonania przez Zleceniodawcę wyboru jednego lub kilku inwestorów, Zleceniobiorca zobowiązuje się do pomocy przy kompletacji dokumentacji wymaganej przez inwestora".

Wnioskodawca nie mógł "zawierać umów w imieniu Zleceniodawcy oraz zaciągać w jego imieniu żadnych zobowiązań". Wnioskodawca nie mógł zatem, bez odrębnego upoważnienia, Zawrzeć z imieniu Zleceniodawcy jakiejkolwiek umowy z pozyskanym inwestorem. Tym samym skutkiem działań. Wnioskodawcy było zawarcie umowy o finansowanie pomiędzy inwestorem (wskazanym przez Wnioskodawcę) a Zleceniodawcą.

Mając na uwadze powyższy opis sprawy, powołane przepisy prawa oraz orzecznictwo TSUE, w ocenie tut. Organu zgodzić się należy z Wnioskodawcą, że usługi, o których mowa we wniosku, stanowią usługi pośrednictwa w obrocie instrumentami finansowymi, o których mowa w ustawie o obrocie instrumentami finansowymi. Wnioskodawca wykonując usługi na rzecz Zleceniodawcy, nie jest stroną umowy. Celem świadczonych usług jest dążenie do zawarcia umowy pomiędzy stronami, to jest pomiędzy Zleceniodawcą a inwestorem. Jego wynagrodzenie uzależnione jest od tego czy strony podpiszą umowę. Zatem stwierdzić należy, że usługi te mieszczą się w zakresie pojęcia "pośrednictwa". Świadczone przez Wnioskodawcę usługi nie będą miały charakteru i nie będą obejmować doradztwa wskazanego w art. 43 ust. 15 ustawy o VAT. Ponadto Wnioskodawca poinformował, że świadczone przez niego usługi nie, będą obejmować czynności wymienionych w art. 43 ust. 16 ustawy o VAT.

A zatem zastosowania nie znajdzie wyłączenie ze zwolnienia wskazane w art. 43 ust. 16 ustawy. Z okoliczności sprawy wynika również, że przedmiotowe usługi nie są wyłączone ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 14 i ust. 15 ustawy. Tym samym usługi świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz Zleceniodawcy korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy.

Podsumowując, usługi świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz Zleceniodawcy należy potraktować jako pośrednictwo w świadczeniu usług, których przedmiotem są instrumenty finansowe i tym samym dla wskazanych usług należy zastosować zwolnienie od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy.

Reasumując stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie zgodnie z art. 57a skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.