150000/DU-400-IP-3/09 - Wymiar składek na obowiązkowe ubezpieczenia społeczne pracowników zatrudnionych w polskich zakładach i oddelegowanych za granicę.

Na podstawie art. 10 ust. 1 i ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095 z późn. zm.) w związku z art. 83 ust. 1 pkt 3, art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 11, poz. 74 z późn. zm.) § 2 ust. 1 pkt 16 oraz § 3 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz. U. z 1998 r. Nr 161, poz. 1106 z późn. zm.), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Kielcach uznaje za prawidłowe stanowisko zawarte we wniosku Pana (...) z dnia 2 lutego 2009 r. (uzupełnionego w dniu 5 marca 2009 r.) w sprawie interpretacji zasad wymiaru składek na obowiązkowy ubezpieczenia społeczne pracowników zatrudnionych w polskich zakładach i oddelegowanych za granicę.

Dnia 4 lutego 2009 r. do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w Kielcach wpłynął Pana wniosek z dnia 2 lutego 2009 r. o wydanie pisemnej interpretacji w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. W wymienionym wniosku wskazał Pan przykładową sytuację, w której została wyliczona podstawa wymiaru składek na obowiązkowe ubezpieczenia społeczne pracownika oddelegowanego za granicę, w następujący sposób:

- 1300 euro – wynagrodzenie

-26 dni - okres przepracowany na terenie Belgii,

- zatem 1300:31 = 41,94 za dzień 41,94 x 26 dni = 1090.44 euro.

- diety 26 dni x 45 euro = 1170 euro; kwota diet przekracza kwotę wynagrodzenia w euro, więc należy stosować kwotę minimalną na rok 2008 - 2843 zł,

- licząc proporcjonalnie 2843 zł: 31 = 91.71 zł; 26 x 91.71 zł = 2384,46 wliczone do podstawy oraz podstawa pracy w Polsce 1126 zl:31 = 36,32 za dzień; 36,32 x 5 = 181.60 zł,

- zatem podstawa wymiaru składek za miesiąc październik wyniesie 2566.06 zł.

Ponieważ wniosek zawierał braki formalne, pismem z dnia 18 lutego 2009 r. znak: 150000/DU-400-IP-03/09 Oddział wezwał Pana do ich uzupełnienia, co też Pan uczynił pismem z dnia 2 marca 2009 r.

W cytowanym piśmie, uzupełnił Pan brak formalny polegający na złożeniu nieprawidłowego pełnomocnictwa udzielonego spółce cywilnej poprzez nadesłanie wniosku o interpretację podpisanego osobiście.

Mając na uwadze treść wniosku z dnia 2 lutego 2009 r. treść pisma uzupełniającego z dnia 2 marca 2009 r. oraz obowiązujące przepisy. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Kielcach zważył co następuje:

W myśl art. 10 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu administracji publicznej lub państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej oraz składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie.

Wniosek o wydanie interpretacji może dotyczyć zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzeń przyszłych. Przedsiębiorca we wniosku o wydanie interpretacji jest obowiązany przedstawić stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe oraz własne stanowisko w sprawie.

Z art. 32 k.p.a. wynika, iż w toku postępowania strona może być reprezentowana przez pełnomocnika, którym stosownie do art. 33 § 1 k.p.a. może być osoba fizyczna posiadająca zdolność do czynności prawnych.

Z chwilą złożenia pisma uzupełniającego wniosek z dnia 2 marca 2009 r. spełnił Pan powyższe wymagania.

Jak wynika z wniosku z dnia 2 lutego 2009 r. oraz pisma uzupełniającego z dnia 2 marca 2009 r. powziął Pan wątpliwość w jaki sposób należy obliczyć podstawę wymiaru składek na obowiązkowe ubezpieczenia społeczne dla pracownika oddelegowanego do pracy za granicę. Jednocześnie przedstawił Pan własne stanowisko w przedmiotowej sprawie. Powyższe stanowisko jest prawidłowe.

Według przepisów art. 18 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych podstawą wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracowników jest przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych osiągany u pracodawcy z tytułu pozostawania w stosunku pracy. Przychodem zaś w myśl przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176) są wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężna świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenie pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo nieodpłatnych.

Przy ustalaniu podstawy wymiaru składek za pracownika mają zastosowanie wyłączenia niektórych rodzajów przychodów, które zostały wymienione w § 2 ust. 1 pkt 1-32 rozporządzenia w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe.

Stosownie do § 2 ust. 1 pkt 16 powołanego rozporządzenia z podstawy wymiaru składek wyłączona jest część wynagrodzenia pracowników zatrudnionych za granicą u polskich pracodawców odpowiadająca równowartości diety przysługującej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju, za każdy dzień pobytu, określonej w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju, z zastrzeżeniem, że tak ustalony miesięczny przychód tych osób stanowiący podstawę wymiaru składek nie może być niższy od prognozowanego, przeciętnego wynagrodzenia, o którym mowa w art. 19 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. Przepis ten koresponduje z art. 21 ust. 1 pkt 20 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.). Treść tych przepisów prowadzi do wniosku, że chodzi tu o pracowników mających miejsca pracy za granicą i uzyskujących tam przychody z reguły walutowe. Takie zatrudnienie nie nosi znamion podróży służbowej i nie przysługują z tego tytułu należności przewidziane w art. 77⁵ Kodeksu pracy.

Jeżeli pracownicy mają określone w umowie o pracę miejsca pracy za granicą, to oznacza że należy w takich przypadkach zastosować wyłączenie, o którym mowa w pkt 16 powołanego rozporządzenia. Jeżeli w umowie o pracę wynagrodzenie ustalono w walucie obcej, to w celu ustalenia podstawy wymiaru składek należy je przeliczyć na złote w sposób przyjęty w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych (§ 3 powołanego rozporządzenia).

Zatem podstawę wymiaru składek na obowiązkowe ubezpieczenia społeczne dla pracownika oddelegowanego za granicę do pracy u polskiego pracodawcy stanowi przychód za okres pracy wykonywanej za granicą po odliczeniu równowartości diet, przeliczony z euro na złote (w tym momencie należy porównać czy przychód pracownika po odliczeniu równowartości diet i przeliczeniu na złote nie jest niższy od najniższej podstawy; jeżeli pracownik za granicą przebywa krócej niż miesiąc, uzyskany za ten okres przychód podlegający składkom na ubezpieczenia społeczne nie może być niższy od kwoty przeciętnego wynagrodzenia - w 2008 r. 2843 zł - proporcjonalnie zmniejszonej) oraz przychód za okres pracy wykonywanej w Polsce. Jednocześnie Oddział informuje, iż interpretacja sposobu dokonanego przez Pana obliczenia wynagrodzenia za pracę w Polsce dla pracownika oddelegowanego, nie leży w gestii Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

Ponadto w przypadku choroby, korzystania z urlopu bezpłatnego, objęcia lub ustania ubezpieczeń w trakcie miesiąca kwotę przeciętnego wynagrodzenia pracownika zmniejsza się odpowiednio według zasad-ustalonych w art. 18 ust. 1 pkt 9 i 10 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych.

W związku z powyższym Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Kielcach stwierdza, wniosku o wydanie interpretacji prawnej prawidłowo dokonał Pan obliczenia podstawy wymiaru składek na obowiązkowe ubezpieczenia społeczne dla pracownika oddelegowanego, podając, sposób jej obliczania dla pracowników oddelegowanych do pracy za granicę.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji.

Decyzja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcą i stanu obowiązującego w dniu jej wydania.

Wydana decyzja wiąże ZUS wyłącznie w sprawie przedsiębiorcy, na którego wniosek została wydana.

Od niniejszej decyzji przysługuje, zgodnie z art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w związku z art. 10 ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, odwołanie do Sądu Okręgowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Kielcach w terminie miesiąca od dnia doręczenia decyzji.

Odwołanie wnosi się na piśmie lub ustnie do protokołu do jednostki organizacyjnej ZUS, która wydała decyzję.