1472/DPC/415-1/06/DW - Korzystanie z samochodu służbowego w celach prywatnych.

"(...) W przypadku omówionym we wniosku, zakupiony przez firmę samochód ma być przekazany pracownikowi Spółki celem realizacji zadań służbowych należących do zakresu jego obowiązków, przy czym Spółka udzieliłaby mu także prawa do korzystania z tego samochodu do celów prywatnych, ograniczając to prawo limitem do wysokości maksymalnej 1.000 km na miesiąc. Wartość tego świadczenia Spółka opodatkuje podatkiem dochodowym od osób fizycznych na takich samych zasadach jak wynagrodzenie za pracę. Zdaniem Spółki postawę do wyliczenia wartości świadczenia, obliczonej jako iloczyn limitu 1.000 km i stawki należnej za 1 km, stanowią przepisy § 5 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie ustalenia należności przysługujących zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. z 2002 r. nr 236, poz. 1990 ze zm.).

(...) Uregulowania zawarte w powyższym rozporządzeniu nie mają zastosowania do sytuacji przedstawionej we wniosku.

Rozporządzenie określa bowiem wysokość oraz warunki ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej odbywanej na obszarze kraju, w szczególnej sytuacji kiedy to pracodawca na wniosek pracownika wyraża zgodę na przejazd w podróży samochodem osobowym, motocyklem lub motorowerem niebędącym własnością pracodawcy. W takim tylko konkretnym przypadku pracownikowi przysługuje zwrot kosztów przejazdu w wysokości stanowiącej iloczyn przejechanych kilometrów przez stawkę za jeden kilometr przebiegu, ustaloną przez pracodawcę, nie wyższą jednak niż określona w tym Rozporządzeniu.

Do powyższej sytuacji nie mają również zastosowania uregulowania zawarte w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy (Dz. U. nr 27, poz. 271 ze zm.). Powyższe dotyczy zwrotu kosztów używania przez pracownika w celach służbowych do jazd lokalnych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy.

Omówione rozporządzenia dotyczą szczególnej sytuacji wykorzystywania przez pracowników samochodów osobowych (motocykli i motorowerów) niebędących własnością pracodawcy do celów działalności gospodarczej. Dotyczą zatem wyłącznie sytuacji, gdy pracownik swoim prywatnym samochodem świadczy usługę na rzecz zakładu pracy.

Gdyby zamysłem ustawodawcy było, jak utrzymuje spółka, ujednolicenie przepisów dotyczących wyceny świadczeń z tytułu użyczenia samochodów osobowych dla celów działalności gospodarczej, bez względu na to czy osobą użyczającą (udostępniającą do korzystania) jest pracownik czy pracodawca, zapewne w przepisach szczególnych znalazłoby się stosowne uregulowanie dotyczące tej konkretnej sytuacji.

Dla określenia wartości świadczenia z tytułu udzielenia prawa do korzystania z samochodu służbowego do celów prywatnych pracownika, będą miały zastosowanie przepisy art. 12 ust. 1 i 3 w powiązaniu z art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którymi za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Przy czym wartość pieniężną nieodpłatnych świadczeń ustala się na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia (...)".