1471/NUR1/443-80/1/06/GW - Obowiązek podatkowy w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia nowych środków transportu.

Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie; biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny postanawia uznać stanowisko Strony za nieprawidłowe.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka zawarła z S. z siedzibą w Szwecji umowę na dostarczenie Spółce dwóch pojazdów drogowo-szynowych. Kontrahent szwedzki jest podatnikiem podatku od wartości dodanej. Przedmiotowe pojazdy zostaną wytworzone przez ww. kontrahenta. Zdaniem Spółki pojazdy te spełniają warunki określone w przepisach ustawy o VAT, dla nowych środków transportu. Ze względu na długi czas wytworzenia przedmiotowych pojazdów zostaną one dostarczone do Polski po kilku miesiącach od podpisania umowy. Zgodnie z umową całkowita należność za dostarczenie pojazdów drogowo-szynowych wynosi 11.427.792 koron szwedzkich (SEK). Na powyższą wartość zgodnie z kontraktem składają się należności za: dwa pojazdy drogowo-szynowe, magnetyczny system hamulcowy zainstalowany w pojazdach, szybko zużywające się części i części zamienne na jeden rok eksploatacji, dostawa do finalnego miejsca przeznaczenia, koszt dokumentacji technicznej, koszt inspekcji i testów w zakładzie dostawcy, koszt procedury odbioru oraz szkolenia użytkowników. Zgodnie z postanowieniami umowy Spółka przed wykonaniem pojazdów zobowiązana jest uregulować 10% należności. Spółka finansuje zakup przedmiotowych pojazdów z kredytu udzielonego przez Bank, który przelewa środki z kredytu bezpośrednio na rachunek dostawcy po przedłożeniu faktury. Przedmiotowa faktura na 10% należności wyżej opisanego kontraktu została wystawiona przez kontrahenta szwedzkiego w dniu 1 lutego 2006 r. Zapłata natomiast z przyczyn opisanych wyżej nastąpiła po tej dacie. Z uzyskanej przez Stronę, z Urzędu Statystycznego w Łodzi, opinii interpretacyjnej, Nr OK-5672/KW-948/2006 wynika, iż przedmiotowe pojazdy mieszczą się w grupowaniu PKWiU 34.10.54-90.90 "Pojazdy samochodowe specjalnego przeznaczenia, gdzie indziej niewymienione - pozostałe".

Zdaniem Spółki w przypadku nabycia nowego środka transportu obowiązek podatkowy powstaje w dniu wystawienia faktury, niezależnie od tego, czy jest to faktura dotycząca otrzymania części należności przed dostarczeniem nowego środka transportu, czy też faktura dokumentująca samą dostawę. W opisanej wyżej sytuacji obowiązek podatkowy zdaniem Spółki powstał w dniu 1 lutego 2006 r., natomiast obowiązek zapłaty należnego podatku upłynął w dniu 15 lutego 2006 r.

Zgodnie z art. 2 pkt 10 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) przez nowe środki transportu rozumie się przeznaczone do transportu osób lub towarów pojazdy lądowe wymienione w poz. 1-4, 9, 10 i 15-20 załącznika Nr 1 do ustawy, napędzane silnikiem o pojemności skokowej większej niż 48 centymetrów sześciennych lub o mocy większej niż 7,2 kilowatów, jeżeli przejechały nie więcej niż 6.000 kilometrów lub od momentu dopuszczenia ich do użytku upłynęło nie więcej niż 6 miesięcy; za moment dopuszczenia do użytku pojazdu lądowego uznaje się dzień, w którym został on pierwszy raz zarejestrowany w celu dopuszczenia do ruchu drogowego lub w którym po raz pierwszy podlegał on obowiązkowi rejestracji w celu dopuszczenia do ruchu drogowego w zależności od tego, która z tych dat jest wcześniejsza; jeżeli nie można ustalić dnia pierwszej rejestracji pojazdu lądowego lub dnia, w którym podlegał on pierwszej rejestracji, za moment dopuszczenia do użytku tego pojazdu uznaje się dzień, w którym został on wydany przez producenta pierwszemu nabywcy, lub dzień, w którym został po raz pierwszy użyty dla celów demonstracyjnych przez producenta. W poz. 4 załącznika Nr 1 do ustawy o VAT, wymieniono pojazdy mechaniczne przeznaczone do celów specjalnych - z wyłączeniem samochodów ciężarowych z dźwigiem (PKWiU 34.10.52), wież wiertniczych, samojezdnych (PKWiU 34.10.54-10.00) mieszczące się w grupowaniu PKWiU 34.10.5.

Co do zasady, zawartej w art. 20 ust. 5 ww. ustawy w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 6-9. W myśl ust. 6 i 7 wyżej cytowanego przepisu w przypadku gdy przed terminem, o którym mowa w ust. 5, podatnik podatku od wartości dodanej wystawił fakturę, lub fakturę potwierdzającą otrzymanie przez niego od podatnika całości lub części należności przed dokonaniem dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terytorium kraju, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury.

W myśl art. 20 ust. 9 ww. ustawy w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia nowych środków transportu obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania tych towarów, nie później jednak niż z chwilą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej.

Zgodnie z art. 103 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia nowych środków transportu lub innych środków transportu, od których podatek jest rozliczany zgodnie z art. 99 ust. 1-3 lub 8, jeżeli środek transportu ma być przez nabywcę zarejestrowany na terytorium kraju lub jeżeli nie podlega rejestracji, a jest użytkowany na terytorium kraju, podatnicy są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego na rachunek urzędu skarbowego. W myśl ust. 5 cytowanego przepisu w przypadkach, o których mowa w ust. 3 i 4, podatnicy są obowiązani przedłożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgodnie z ustalonym wzorem informację o nabywanych środkach transportu. Do informacji dołącza się kopię faktury potwierdzającej nabycie środka transportu przez podatnika.

W świetle powołanych wyżej przepisów należy stwierdzić, iż w przedstawionym stanie faktycznym bezspornie będziemy mieć do czynienia z wewnątrzwspólnotowym nabyciem nowych środków transportu. Ustawodawca dla tego typu transakcji określił w art. 20 ust. 9 szczególny moment powstania obowiązku podatkowego, zgodnie z którym obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania tych towarów, nie później jednak niż z chwilą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej. Przepis ten wiąże powstanie obowiązku podatkowego z otrzymaniem towaru, jednakże nie znajduje zastosowania w przypadku otrzymania przez podatnika faktury potwierdzającej zapłatę zaliczki. W tej sytuacji należy przyjąć, iż obowiązek podatkowy w części dotyczącej zapłaconej zaliczki powstaje na zasadach określonych w ust. 7 cytowanego przepisu., a w konsekwencji powyższego Spółka jest zobowiązana do wystawienia faktury wewnętrznej, zgodnie z art. 106 ust. 7 ustawy o VAT i rozliczenia podatku z niej wynikającego w deklaracji dla podatku od towarów i usług na zasadach ogólnych. Jednocześnie należy zaznaczyć, że w świetle art. 103 ust. 4 - 6 obowiązek zapłaty podatku z tytułu nabycia nowego środka transportu oraz złożenia informacji o dokonaniu tego typu transakcji jest ściśle związany z faktem otrzymania przedmiotu transakcji oraz wystawieniem faktury potwierdzającej dokonanie nabycia nowego środka transportu.

Mając powyższe na uwadze, w ocenie Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego obowiązek podatkowy w przedstawionym stanie faktycznym w części dot. zapłaconej zaliczki powstaje w dniu 1 lutego 2006 r., tj. w dacie wystawienia faktury dotyczącej otrzymania części zapłaty przed dokonaniem dostawy nowych środków transportu, natomiast w pozostałej części powstanie w dniu otrzymania przedmiotowych pojazdów lub wystawienia przez kontrahenta szwedzkiego faktury potwierdzającej ich nabycie, w zależności od tego, które z powyższych zdarzeń wystąpi pierwsze. Natomiast obowiązek zapłaty podatku w pozostałej części jak również złożenia informacji o wewnątrzwspólnotowym nabyciu nowego środka transportu powstanie po otrzymaniu tegoż środka transportu i po otrzymaniu faktury potwierdzającej dokonanie jego nabycia.

Mając powyższe na uwadze postanowiono jak na wstępie.

Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.