1471/NUR1/443-572/05/AP - Wspólnotowa dostawa towarów a nieodpłatne przekazanie towaru na rzecz kontrahenta z Holandii

Pytanie podatnika

Czy niodpłatne przekazanie towaru na rzecz kontrhenta z Holandii należy uznać za WDT?

Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawnypostanawia uznać stanowisko Strony za prawidłowe.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż Strona w 2002 r. bezpłatnie otrzymała od firmy X z siedzibą w Japonii sprzęt telekomunikacyjny w celu jego przetestowania w stacjach bazowych firmy telekomunikacyjnej jako potencjalnego nabywcy. Przedmiotowy sprzęt został do niego sprowadzony na podstawie faktur wystawionych dla potrzeb Urzędu Celnego i objęty procedurą odprawy czasowej. Ponieważ potencjalny klient nie ukończył testowania sprzętu Spółka dwukrotnie występowała z wnioskiem o przedłużenie odprawy czasowej, a Urząd Celny wydawał stosowne pozwolenia. Po upływie dopuszczalnego terminu odprawy czasowej oraz w związku z faktem nie zakończenia testowania w/w sprzętu, podatnik dokonał odprawy ostatecznej dopuszczając sprzęt do obrotu i ponosząc koszty należnego podatku od towarów i usług oraz cła. Obecnie z uwagi na fakt, iż testowanie zostało zakończone, a potencjalny klient go nie kupił, firma X z siedzibą w Japonii wystąpiła o przekazanie w/w sprzętu nieodpłatnie do firmy Y w Amsterdamie w Holandii. Zdaniem Spółki skoro odliczyła podatek naliczony przy nabyciu przedmiotowych towarów, to nieodpłatne ich przekazanie powinno być traktowane, zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, jako dostawa towarów, podlegająca opodatkowaniu podatkiem VAT. Natomiast z uwagi na fakt, iż towary zostaną wywiezione do Holandii, a więc państwa członkowskiego Wspólnoty Europejskiej, Spółka uważa, że opisana czynność stanowić będzie wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 w/w ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast w myśl ust. 2 art. 7 przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego, przedsiębiorstwem, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków i organów stanowiących osób prawnych, członków spółdzielni,

2. wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w 2002 r. spółka japońska przekazała spółce nieodpłatnie sprzęt telekomunikacyjny, który został objęty procedurą odprawy czasowej. Po upływie dopuszczalnego przez Kodeks Celny terminu odprawy czasowej dokonano odprawy ostatecznej zgodnie z dokumentem SAD z dnia 13.04.2004 r. i opłacono z tego tytułu m.in. podatek od towarów i usług. W myśl art. 4 pkt 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.) obowiązującej do 30.04.2004 r. przez import towarów rozumie się przywóz towarów na polski obszar celny. Zgodnie z art. 19 ust. 2 w/w ustawy kwotę podatku stanowi w przypadku importu - suma kwot podatku wynikająca z dokumentu celnego.

W związku z powyższym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z w/w dokumentu celnego

Stosownie do art. 13 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8. Przy czym zgodnie z ust. 2 pkt 1 cyt. przepisu warunkiem uznania czynności za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów jest to, aby nabywca towarów był podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

W myśl art. 42 ust. 1 w/w ustawy wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów;

2. podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, o którym mowa w art. 99, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

W oparciu o przedstawiony stan faktyczny oraz przywołane wyżej przepisy należy stwierdzić, iż skoro Spółka miała prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu sprzętu, to nieodpłatne przekazanie tego sprzętu należy uznać za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wg. stawki 0%, jeśli zostały spełnione warunki o których mowa w art. 42 ust. 1.

Ponadto należy zauważyć, iż w myśl art. 20 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów obowiązek podatkowy powstaje 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towarów, z zastrzeżeniem ust. 2-4.

Mając powyższe na uwadze postanowiono jak na wstępie.

Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.