1471/NUR1/443-117/06/GW - Dostawa gruntu i sprzedaż prawa użytkowania wieczystego, a prawo do zwolnienia z VAT.

"(...) Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega między innymi odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 cytowanej ustawy przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, do towarów zaś, zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy zalicza się także grunty. Od chwili wejścia w życie tych przepisów, tj. od 1 maja 2004 r. zasadą jest więc opodatkowanie dostawy gruntów podatkiem od towarów i usług. Od zasady tej istnieją jednak wyjątki, w postaci zwolnień od opodatkowania tym podatkiem.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Z kolei w myśl § 8 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 97, poz. 970 ze zm.) zwalnia się od podatku dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze, a także zbycie prawa użytkowania wieczystego tych gruntów. Przy czym przepisy ustawy o VAT ani wydane na jej podstawie akty wykonawcze nie precyzują, jakie grunty należy uznać za tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę oraz grunty rolne. Jednocześnie należy stwierdzić, iż pojęcia terenu budowlanego lub przeznaczonego pod zabudowę nie zostały zdefiniowane również w regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. nr 80, poz. 717 ze zm.), ani w normującej działalność obejmującą sprawy projektowania, budowy, utrzymania i rozbiórki obiektów budowlanych ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (t.j. Dz. U. z 2003 r. nr 207, poz. 2016 ze zm.). Celem określenia, czy dany grunt jest terenem budowlanym lub przeznaczonym pod zabudowę niezbędne jest jednak odwołanie się do zawartych w tych ustawach przepisów.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie zagospodarowania przestrzennego, którego sporządzanie i uchwalanie należy do zadań własnych gminy. Zgodnie z ust. 2 cytowanego przepisu, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, wydanej przez wójta, burmistrza, lub prezydenta miasta. Od spełnienia warunków określonych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu ustawa - Prawo budowlane uzależnia zaś wydanie pozwolenia na budowę.

Zgodnie z art. 32 ust. 4 pkt 1 ustawy Prawo budowlane, pozwolenie na budowę może być wydane wyłącznie temu, kto złożył wniosek w tej sprawie w okresie ważności decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, jeżeli jest ona wymagana zgodnie z przepisami o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, to jest w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Z kolei zgodnie z art. 35 ust. 1 pkt 1 ustawy, przed wydaniem decyzji o pozwoleniu na budowę lub odrębnej decyzji o zatwierdzeniu projektu budowlanego właściwy organ ma obowiązek sprawdzić między innymi zgodność projektu zagospodarowania działki lub terenu z miejscowymi planami zagospodarowania terenu oraz wymaganiami decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym w razie stwierdzenia naruszeń w tym zakresie organ ten nakłada postanowieniem obowiązek usunięcia wskazanych nieprawidłowości, określając termin ich usunięcia, a po jego bezskutecznym upływie wydaje decyzję o odmowie zatwierdzenia projektu i udzielenia pozwolenia na budowę.

Biorąc pod uwagę cytowane wyżej uregulowania należy uznać, że dla uznania gruntu za teren budowlany lub przeznaczony pod zabudowę w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, decydujące są zapisy w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - posiadanie przez dokonującego dostawy, ważnej decyzji o warunkach zabudowy danej nieruchomości.

Według art. 461 Kodeksu cywilnego nieruchomościami rolnymi (gruntami rolnymi) są nieruchomości, które są lub mogą być wykorzystane do prowadzenia działalności wytwórczej w rolnictwie w zakresie produkcji roślinnej i zwierzęcej, nie wyłączając produkcji ogrodniczej, sadowniczej i rybnej.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dopuszcza możliwość zagospodarowania przedmiotowego gruntu na cele sportowo - rekreacyjne. W konsekwencji powyższego w ocenie Naczelnika tutejszego Urzędu Skarbowego nie jest możliwe uznanie przedmiotu transakcji za grunt rolniczy w rozumieniu art. 461 Kodeksu cywilnego, a co za tym idzie nie jest możliwe aby dostawa przedmiotowego gruntu, jak również sprzedaż prawa użytkowania wieczystego mogły korzystać ze zwolnienia z podatku od towarów i usług (...).