1471/NTR1/443-197/06/AW - Rekompensata za skrócenie okresu najmu.

(...) Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przy czym przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się zgodnie z art. 7 ust 1 pkt 2 ww. ustawy, przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast przez świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust 1 ww. ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Jak wynika z cytowanych wyżej przepisów, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega co do zasady - jako dostawa towarów bądź świadczenie usług - każde świadczenie na rzecz kontrahenta - osoby fizycznej, osoby prawnej, jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej (zasada powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług). Przy tym przez świadczenie rozumieć należy każde zachowanie się podatnika, w tym także powstrzymanie się od działania (zaniechanie) czy tolerowanie czynności lub sytuacji (znoszenie). Przy tak określonym przedmiotowym zakresie opodatkowania do wyjątków (poza przypadkami expressis verbis wymienionymi w ustawie - vide art. 6 należą sytuacje, w których płatności na rzecz podatnika nie będą związane z wykonywaniem przezeń czynności podlegających opodatkowaniu. Do takich zaliczyć w ocenie Naczelnika Urzędu Skarbowego należy sytuację wypłacenia przez kontrahenta (dłużnika) odszkodowania albo kary umownej w związku z niewykonaniem lub nienależytym wykonaniem przez niego zobowiązania na podstawie przepisów prawa cywilnego. Jakkolwiek na podstawie art. 14a § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa naczelnik urzędu skarbowego jest uprawniony i zobowiązany do interpretacji prawa podatkowego co do zakresu i sposobu jego zastosowania, to wskazać w tym miejscu należy, iż na podstawie art. 471 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. nr 16, poz. 92 ze zm.) dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Zatem odszkodowanie wypłacone przez dłużnika w związku z niewykonaniem lub nienależytym wykonaniem zobowiązania nie stanowi wynagrodzenia (należności) z tytułu wykonania przez wierzyciela na rzecz dłużnika czynności podlegającej opodatkowaniu, wymienionej w art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług; jest natomiast próbą zrekompensowania uszczerbku majątkowego, jakiego doznał wierzyciel w związku z zachowaniem się dłużnika. Powyższe dotyczy również kwot wypłacanych przez dłużnika w oparciu o postanowienia umowy wynikające z art. 473 Kodeksu cywilnego (tzw. kara umowna). (...)