1462-IPPP3.4513.104.2016.1.SM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 7 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 14 października 2016 r. (data wpływu 17 października 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie obowiązku wystąpienia z wnioskiem o wydanie nowej decyzji określającej dopuszczalne normy zużycia dla alkoholu etylowego skażonego - jest prawidłowe.

W dniu 17 października 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie obowiązku wystąpienia z wnioskiem o wydanie nowej decyzji określającej dopuszczalne normy zużycia dla alkoholu etylowego skażonego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe:

M. Sp. z o.o. (dalej: M. lub Spółka) jest podmiotem prowadzącym działalność w zakresie produkcji opakowań elastycznych. Kontrahentami Spółki są znane na rynku międzynarodowe koncerny działające w branży spożywczej (produkujące m.in. słodycze, wyroby czekoladowe, słone przekąski, sery i dania gotowe), karm dla zwierząt, chemii gospodarczej czy kosmetycznej. M. specjalizuje się w produkcji wysokiej jakości zadrukowanych monofolii i laminatów przy użyciu technologii druku rotograwiurowego.

Spółka do produkcji opakowań wykorzystuje obecnie zwolniony z podatku akcyzowego ze względu na przeznaczenie alkohol etylowy skażony octanem etylu klasyfikowany do kodu CN 2207 20 ("Alkohol etylowy i pozostałe wyroby alkoholowe, o dowolnej mocy, skażone").

Przed wejściem w życie obecnie obowiązującej ustawy akcyzowej z 2008 r. dla tego alkoholu etylowego Spółka stosowała zwolnienie z podatku akcyzowego na podstawie § 18 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwolnień z podatku akcyzowego z 26 kwietnia 2004 r., tj. z dnia 23 marca 2006 r. (Dz. U. Nr 72, poz. 500, z późn. zm., dalej: rozporządzenie w sprawie zwolnień z 2004 r.). W związku ze stosowaniem tego zwolnienia Spółka w dniu 24 marca 2006 r., na podstawie art. 5 ust. 3 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym z dnia 23 stycznia 2004 r. (Dz. U. Nr 29, poz. 257, z późn. zm., dalej: ustawa o podatku akcyzowym z 2004 r.) uzyskała decyzję właściwego naczelnika urzędu celnego, ustalającą normę zużycia alkoholu etylowego skażonego octanem etylu, stosowanego do przygotowania farb i mieszanek wykorzystywanych w technikach drukarskich.

Po wejściu w życie obecnie obowiązującej ustawy akcyzowej, Spółka stosuje wobec tego alkoholu etylowego zużywanego do ww. celów, analogiczne zwolnienie z podatku akcyzowego, o którym mowa w art. 32 ust. 4 pkt 2 ustawy akcyzowej. Jednocześnie, zgodnie z art. 160 ust. 1 ustawy akcyzowej z 2008 r., wydana Spółce w 2006 r. decyzja ustalająca normy zużycia alkoholu etylowego pozostaje w mocy w chwili obecnej. W związku z wejściem w życie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 7 lipca 2016 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie dokumentu dostawy, warunków i sposobu zwrotu wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie oraz środków skażających alkohol etylowy (Dz. U. z 2016 r. poz. 1028, dalej: rozporządzenie zmieniające; rozporządzenie w sprawie listy skażalników), nieznacznej zmianie uległ sposób skażenia alkoholu i etylowego, który może zostać wykorzystany w działalności M. Mianowicie, wykorzystywany przez Spółkę alkohol etylowy, aby mógł korzystać ze zwolnienia z podatku akcyzowego ze względu na przeznaczenie powinien zostać skażony nie tylko octanem etylu, ale również alkoholem izopropylowym (jest to metoda skażenia wskazana w § 4 pkt 6 rozporządzenia w sprawie listy skażalników).

Wskazana powyżej, nieznaczna modyfikacja sposobu skażenia alkoholu etylowego wykorzystywanego przez M. nie będzie miała wpływu na całkowity poziom zużycia alkoholu etylowego skażonego przez Spółkę. Alkohol izopropylowy ma bowiem bardzo podobne właściwości do alkoholu etylowego w przypadku jego wykorzystania do rozcieńczania farb w ramach produkcji opakowań.

Spółka pragnie wskazać, że w toku konsultacji społecznych rozporządzenia zmieniającego rozporządzenie w sprawie listy skażalników sama postulowała możliwość wykorzystania w swojej działalności alkoholu etylowego skażonego octanem etylu oraz alkoholem izopropylowym, gdyż ta metoda skażenia w przypadku działalności Spółki (produkcja opakowań) nie różni się z punktu widzenia możliwości i sposobu wykorzystania tak skażonego alkoholu etylowego od wykorzystania alkoholu etylowego skażonego wyłącznie octanem etylu.

M. w dalszym ciągu zamierza korzystać ze zwolnienia z podatku akcyzowego na podstawie art. 32 ust. 4 pkt 2 ustawy akcyzowej. W przypadku Spółki nie wystąpi zmiana okoliczności wskazanych w art. 85 ust. 4 ustawy akcyzowej.

W związku z tym, Spółka rozważa czy w przedstawionym stanie faktycznym powinna wystąpić do właściwego naczelnika urzędu celnego z wnioskiem o wydanie nowej decyzji w sprawie dopuszczalnych norm zużycia alkoholu etylowego skażonego octanem etylu oraz alkoholem izopropylowym, czy też może prowadzić swoją działalność na podstawie dotychczasowej decyzji ustalającej normy dopuszczalnego zużycia dla alkoholu etylowego skażonego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy modyfikacja sposobu skażenia alkoholu etylowego w rozporządzeniu Ministra Finansów w sprawie listy skażalników powoduje automatyczną konieczność ubiegania się o wydanie nowej decyzji określającej dopuszczalne normy zużycia alkoholu etylowego w przypadku stosowania zwolnienia z podatku akcyzowego na podstawie art. 32 ust. 4 pkt 2 ustawy akcyzowej?

2. Czy zamierzając w dalszym ciągu korzystać ze zwolnienia z podatku akcyzowego, o którym mowa w art. 32 ust. 4 pkt 2 ustawy akcyzowej, w sytuacji przedstawionej w stanie faktycznym, Spółka będzie zobowiązana do wystąpienia z wnioskiem o wydanie nowej decyzji określającej dopuszczalne normy zużycia dla alkoholu etylowego skażonego octanem etylu i alkoholem izopropylowym w związku z modyfikacją metody skażenia dla alkoholu etylowego zużywanego przez Spółkę, przy założeniu, że nie zmienią się okoliczności wskazane w art. 85 ust. 4 ustawy akcyzowej?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

W ocenie Spółki, modyfikacja sposobu skażenia alkoholu etylowego w rozporządzeniu Ministra Finansów w sprawie listy skażalników nie powoduje automatycznej konieczności ubiegania się o wydanie nowej decyzji określającej dopuszczalne normy zużycia alkoholu etylowego w przypadku stosowania zwolnienia z podatku akcyzowego na podstawie art. 32 ust. 4 pkt 2 ustawy akcyzowej.

Ad. 2

W ocenie Spółki, zamierzając w dalszym ciągu korzystać ze zwolnienia z podatku akcyzowego, o którym mowa w art. 32 ust. 4 pkt 2 ustawy akcyzowej, w sytuacji przedstawionej w stanie faktycznym, Spółka nie będzie zobowiązana do wystąpienia z wnioskiem o wydanie nowej decyzji określającej dopuszczalne normy zużycia dla alkoholu etylowego skażonego octanem etylu i alkoholem izopropylowym w związku z modyfikacją metody skażenia dla alkoholu etylowego zużywanego przez Spółkę, przy założeniu, że nie zmienią się okoliczności wskazane w art. 85 ust. 4 ustawy akcyzowej.

UZASADNIENIE stanowiska Spółki

Ad. 1

Aby rozstrzygnąć czy sama modyfikacja sposobu skażenia alkoholu etylowego może automatycznie skutkować koniecznością uzyskania nowej decyzji określającej dopuszczalne normy zużycia dla tego alkoholu etylowego należy przybliżyć regulacje prawne związane ze stosowaniem zwolnienia z podatku akcyzowego na podstawie art. 32 ust. 4 pkt 2 ustawy akcyzowej oraz uzyskiwaniem dopuszczalnych norm zużycia dla alkoholu etylowego skażonego.

Zgodnie z art. 32 ust. 4 pkt 2 ustawy akcyzowej, zwalnia się z podatku akcyzowego ze względu na przeznaczenie:

2) "alkohol etylowy skażony środkami skażającymi, określonymi przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych spośród środków dopuszczonych do skażania alkoholu etylowego na podstawie przepisów wydanych na podstawie ustawy z dnia 2 marca 2001 r. o wyrobie alkoholu etylowego oraz wytwarzaniu wyrobów tytoniowych (Dz. U. z 2015 r. poz. 103), i wykorzystywany do produkcji produktów nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi - wyłącznie w przypadkach, o których mowa w ust. 3 pkt 1 lub 8, jeżeli spełnione są warunki, o których mowa w ust. 5-13; w przypadku podmiotu zużywającego zwolnienie od akcyzy dotyczy ilości nieprzekraczających dopuszczalnych norm zużycia, o których mowa w art. 85 ust. 1 pkt 2 lit. b oraz ust. 2 pkt 3".

Jak więc wynika z powyższego, zwolnieniu z podatku akcyzowego na podstawie art. 32 ust. 4 pkt 2 ustawy akcyzowej podlega "alkohol etylowy skażony środkami skażającymi, określonymi przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych spośród środków dopuszczonych do skażania alkoholu etylowego".

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku modyfikacji sposobu skażenia alkoholu etylowego na skutek zmiany przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych środków dopuszczonych do skażania alkoholu etylowego, zmianie nie ulegnie zużywany wyrób akcyzowy - będzie to w dalszym ciągu alkohol etylowy skażony środkami skażającymi, określonymi przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych spośród środków dopuszczonych do skażania alkoholu etylowego, a więc wyrób, o którym mowa w art. 32 ust. 4 pkt 2 ustawy akcyzowej. Natomiast, modyfikacji ulegnie wyłącznie metoda skażenia przewidziana dla tego alkoholu etylowego.

Podobnie na konieczność wystąpienia z nowym wnioskiem o ustalenie norm dopuszczalnego zużycia lub wydanie z urzędu decyzji w sprawie ustalenia dopuszczalnych norm zużycia w przypadku zmiany listy skażalników nie wskazuje art. 85 ust. 1 pkt 2 lit. b ani art. 85 ust. 2 pkt 3 ustawy akcyzowej.

Zgodnie z art. 85 ust. 1 ustawy akcyzowej: "Właściwy naczelnik urzędu celnego, z zastrzeżeniem ust. 7, ustala, w drodze decyzji, dla poszczególnych podmiotów, na ich wniosek:

Natomiast art. 85 ust. 2 ustawy akcyzowej wskazuje: "Właściwy naczelnik urzędu celnego, z zastrzeżeniem ust. 7, w drodze decyzji wydanej z urzędu dla poszczególnych podmiotów:

Jak więc wynika z treści art. 85 ust. 1 pkt 2 lit. b oraz art. 85 ust. 2 pkt 3 ustawy akcyzowej, normy dopuszczalnego zużycia ustala się dla napojów alkoholowych, o których mowa w art. 32 ust. 4 pkt 2 ustawy akcyzowej - a więc zgodnie z treścią art. 32 ust. 4 pkt 2 ustawy akcyzowej dla alkoholu etylowego skażonego środkami skażającymi, określonymi przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych spośród środków dopuszczonych do skażania alkoholu etylowego.

Jeżeli podmiotowi zużywającemu została wydana decyzja, o której mowa w art. 85 ust. 1 pkt 2 lit. b albo art. 85 ust. 2 pkt 3 ustawy akcyzowej (bądź jeżeli podmiot posiada obowiązującą zgodnie z art. 160 ust. 1 ustawy akcyzowej decyzję w sprawie dopuszczalnych norm zużycia), to nie ma podstaw, aby ta decyzja automatycznie wygasała, w przypadku modyfikacji metody skażenia alkoholu etylowego.

Oczywiście w pewnych okolicznościach mogą wystąpić przesłanki do uzyskania nowej decyzji określającej normy dopuszczalnego zużycia. Mianowicie, powinno to nastąpić w przypadku wystąpienia zmiany okoliczności stanowiących podstawę wydawania dopuszczalnych norm zużycia. Zostały one określone w art. 85 ust. 4 ustawy akcyzowej.

Zgodnie z tym przepisem: "właściwy naczelnik urzędu celnego, ustalając normy dopuszczalnych ubytków wyrobów akcyzowych oraz dopuszczalne normy ich zużycia, uwzględni:

W konsekwencji, jeżeli w konkretnym stanie faktycznym nie wystąpi zmiana jednej z powyższych okoliczności, to zdaniem Spółki nie ma konieczności uzyskania nowej decyzji w sprawie ustalenia dopuszczalnych norm zużycia. Tym samym, sama modyfikacja sposobu skażenia alkoholu etylowego nie powoduje automatycznej konieczności uzyskania nowej decyzji w sprawie ustalenia dopuszczalnych norm zużycia. Taka konieczność może wynikać dopiero ze zmiany warunków określonych w art. 85 ust. 4 ustawy akcyzowej.

Podsumowując więc, należy uznać, że modyfikacja sposobu skażenia alkoholu etylowego w rozporządzeniu Ministra Finansów w sprawie listy skażalników nie powoduje automatycznej konieczności ubiegania się o wydanie nowej decyzji określającej dopuszczalne normy zużycia alkoholu etylowego w przypadku stosowania zwolnienia z podatku akcyzowego na podstawie art. 32 ust. 4 pkt 2 ustawy akcyzowej.

Ad. 2

Uwagi odnośnie do pytania nr 1 niniejszego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej mają znaczenie dla rozstrzygnięcia odpowiedzi na pytanie nr 2 tego wniosku.

Mianowicie, należy zauważyć, że w związku z wejściem w życie rozporządzenia w sprawie zmiany listy skażalników, modyfikacji ulegnie wyłącznie skład procentowy produktu gotowego dostarczanego do Spółki jako alkohol etylowy skażony.

Mianowicie:

* dotychczas Spółka wykorzystywała alkohol etylowy skażony octanem etylu w ilości minimalnej octanu etylu 5000 ml na 1 hl alkoholu 100% vol.,

* po wejściu w życie rozporządzenia zmieniającego listę skażalników i upływie okresu przejściowego, Spółka będzie wykorzystywała alkohol etylowy skażony octanem etylu i alkoholem izopropylowym w ilości minimalnej octanu etylu 5000 ml i alkoholu izopropylowego 3000 ml i na 1 hl alkoholu 100% vol.

Jak więc wynika z powyższego, jedyną modyfikacją sposobu skażenia alkoholu etylowego wykorzystywanego przez Spółkę będzie dodanie do alkoholu etylowego dodatkowo alkoholu izopropylowego obok dotychczas stosowanego octanu etylu (ilość stosowanego octanu etylu nie zmieni się). Nie jest więc to nowa metoda skażenia alkoholu etylowego, ale zmodyfikowana dotychczasowa metoda skażenia alkoholu etylowego.

W stanie faktycznym niniejszego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej Spółka wskazała, że w jej przypadku zmianie nie ulegną okoliczności wskazane w art. 85 ust. 4 ustawy akcyzowej, a sama okoliczność dodania do skażenia dodatkowo alkoholu izopropylowego nie będzie miała wpływu na zmianę poziomu zużycia alkoholu etylowego w przypadku Spółki.

Takie stanowisko wynika z faktu, że alkohol izopropylowy, choć droższy od alkoholu etylowego, to pod względem chemicznym oraz pod względem możliwości jego wykorzystania do produkcji opakowań jest zbliżony do alkoholu etylowego. Tym samym, jego dodatkowe dodanie podczas skażania alkoholu etylowego nie będzie miało żadnego wpływu na poziom zużycia alkoholu etylowego skażonego w Spółce. W konsekwencji, zmianie nie ulegną warunki, o których mowa w art. 85 ust. 4 ustawy akcyzowej, w tym w szczególności warunki techniczne i technologiczne mające wpływ na poziom zużycia alkoholu etylowego skażonego.

W konsekwencji, zdaniem M., w sytuacji przedstawionej w stanie faktycznym, Spółka nie będzie zobowiązana do wystąpienia z wnioskiem o wydanie nowej decyzji określającej dopuszczalne normy zużycia dla alkoholu etylowego skażonego octanem etylu i alkoholem izopropylowym w związku z modyfikacją metody skażenia dla alkoholu etylowego zużywanego przez Spółkę, jeżeli zmianie nie ulegną okoliczności faktyczne stanowiące podstawę wydawania dopuszczalnych norm zużycia określone w art. 85 ust. 4 ustawy akcyzowej.

Spółka będzie więc mogła zwolnić z podatku akcyzowego alkohol etylowy skażony octanem etylu oraz alkoholem izopropylowym do wysokości dopuszczalnych norm zużycia określonych w obecnie posiadanej przez Spółkę decyzji w sprawie dopuszczalnych norm zużycia (przy założeniu spełnienia pozostałych warunków formalnych zastosowania tego zwolnienia z podatku akcyzowego).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych zdarzeń przyszłych jest prawidłowe.

Stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1-4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.