1462-IPPP3.4512.917.2016.2.JF - Ustalenie prawa do odliczenia podatku naliczonego od nabycia lokalu użytkowego z miejscem parkingowym.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643 za zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 grudnia 2016 r. (data wpływu 12 grudnia 2016 r.) uzupełnionym w dniu 3 lutego 2017 r. (data wpływu 6 lutego 2017 r.) na wezwanie z dnia 27 stycznia 2017 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od nabycia lokalu użytkowego z miejscem parkingowym - jest prawidłowe.

W dniu 12 grudnia 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od nabycia lokalu użytkowego z miejscem parkingowym. Wniosek zawierał braki formalne, w związku z czym wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono w dniu 3 lutego 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni zamierza wraz z synem zawiązać spółkę cywilną. Przedmiotem działalności spółki będzie wynajem lokalu użytkowego. W ramach prowadzonej działalności spółka zamierza kupić lokal użytkowy w budynku wraz z miejscem parkingowym w stanie deweloperskim. Lokal ten po zakupie, będzie przeznaczony na wynajem (działalność sklasyfikowana kodem PKD 68.20.Z) lub wynajem krótkoterminowy (PKD 55.20.Z). Środki na zakup lokalu będą pochodziły z wkładów i ewentualnie zaciągniętego kredytu bankowego.

Spółka zamierza zgłosić się jako podatnik VAT na druku VAT-R przed rozpoczęciem działalności i odliczyć podatek VAT od zakupu lokalu. Dostawa lokalu będzie opodatkowana stawką 23%. Nie zachodzi żadna z przesłanek do zwolnienia transakcji (art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a u.p.t.u.).

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą (praktykę lekarską PKD 85.12.Z) i nie jest w związku małżeńskim. Syn Wnioskodawczyni (drugi wspólnik) jest studentem i nie pozostaje w związku małżeńskim.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że adres siedziby przyszłej spółki.

Wspólnicy spisali w styczniu 2016 r. porozumienie - memorandum w sprawie założenia spółki. Wspólnicy zdecydowali, że zamierzają założyć spółkę przed zakupem nieruchomości. Termin zakończenia budowy na obecną chwilę nie jest jeszcze znany, ponieważ Deweloper na ten moment uzyskał ostatnie pozwolenia na budowę, a jeszcze nie rozpoczął robót budowlanych. Wspólnicy nie podjęli żadnych formalnych czynności związanych z założeniem spółki (zawarcie umowy, CEIDG).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym stanie faktycznym spółce będzie przysługiwało prawo do odliczenia VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Spółka po zarejestrowaniu się jako podatnik VAT będzie pełnoprawnym uczestnikiem obrotu gospodarczego tj. podatnikiem na gruncie ustawy o VAT.

Na podstawie art. 86 ust. 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług - dalej u.p.t.u., prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

Jednocześnie w art. 86 ust. 10b pkt 1 u.p.t.u. zamieszczone zostało zastrzeżenie, w myśl którego prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktury powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę. Spółka wynajmując przedmiotowy lokal, będzie zobowiązana do odprowadzenia podatku VAT.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, przedmiotowy lokal użytkowy będzie wykorzystywany w całości do wykonywania czynności opodatkowanych tym podatkiem, wobec powyższego, Wnioskodawczyni przysługuje prawo do obniżenia całości kwoty podatku należnego zgodnie z powołanymi przepisami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Generalna zasada regulująca prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zawartego w cenie nabywanych przez podatnika towarów i usług została określona w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. Przepis ten stanowi, że w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego.

Zasada ta wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowoprawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Artykuł 88 ust. 4 ustawy stanowi dopełnienie art. 86 określając status podatnika umożliwiający realizację prawa do odliczenia, którym jest rejestracja jako podatnik VAT czynny. Zgodnie z tym przepisem obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zauważyć należy, że z treści art. 88 ust. 4 ustawy nie wynika, by do nabycia uprawnienia do obniżenia kwoty podatku naliczonego koniecznym było posiadanie statusu podatnika VAT czynnego w momencie otrzymania faktury zakupowej. Tak więc podatnik, w zakresie w jakim nabyte towary wykorzystywane są do czynności opodatkowanych, nabywa prawo do odliczenia podatku naliczonego w momencie otrzymania faktury, lecz aby uprawnienie to zrealizować musi posiadać status czynnego podatnika VAT.

Na zakres prawa obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w sposób bezpośredni wpływa również pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady, status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Dokumentem uprawniającym do odliczenia jest faktura VAT, otrzymana przez podatnika z tytułu nabycia przez niego towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak wynika z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380) przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Z powyższej powołanych przepisów wynika, że umowa najmu jest umową cywilnoprawną nakładająca na strony - zarówno wynajmującego, jak i najemcę - określone przepisami prawa obowiązki. Tak więc najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną polegającą na oddaniu rzeczy do używania najemcy, w zamian za umówiony czynsz płacony przez najemcę wynajmującemu w ustalonych umową terminach w okresie trwania umowy, zatem należy stwierdzić, że najem wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, obejmującej w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni zamierza zawiązać spółkę cywilną, której przedmiotem działalności będzie wynajem lokalu użytkowego, jaki w ramach prowadzonej działalności spółka zamierza kupić wraz z miejscem parkingowym w stanie deweloperskim. Wspólnicy spisali w styczniu 2016 r. porozumienie - memorandum w sprawie założenia spółki i zamierzają założyć spółkę przed zakupem nieruchomości. Termin zakończenia budowy na obecną chwilę nie jest jeszcze znany, ponieważ Deweloper na ten moment uzyskał ostatnie pozwolenia na budowę, a jeszcze nie rozpoczął robót budowlanych. Spółka zamierza zgłosić się jako podatnik VAT na druku VAT-R przed rozpoczęciem działalności i odliczyć podatek VAT od zakupu lokalu. Dostawa lokalu będzie opodatkowana stawką 23%. Wskazano ponadto, że nie zachodzi żadna z przesłanek do zwolnienia transakcji na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą prawa do odliczenia przez spółkę cywilną podatku naliczonego od zakupu lokalu użytkowego w stanie developerskim wraz z miejscem parkingowym.

Przytoczone wyżej regulacje wskazują, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi. Ustawodawca stworzył bowiem podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 tej ustawy.

Ze złożonego wniosku wynika, że spółka cywilna, którą utworzy Wnioskodawczyni przed zakupem lokalu użytkowego wraz z miejscem parkingowym, w związku z nabyciem nieruchomości zamierza zarejestrować się jako podatnik VAT czynny. Zakupiony lokal wraz z miejscem parkingowym zostanie przeznaczony na wynajem. Z przepisów regulujących podatek VAT nie wynika, aby wynajem lokalu użytkowego korzystał ze zwolnienia od podatku od towarów i usług. Zatem skoro przedmiotowa nieruchomość wykorzystywana będzie wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, a dostawa tego lokalu nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku, to spółka cywilna, zarejestrowana jako czynny podatnik podatku VAT będzie mogła na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy odliczyć podatek naliczony z tytułu zakupu tego lokalu użytkowego.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcie naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Skarbowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.