1462-IPPP3.4512.893.2016.1.RD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 25 listopada 2016 r. (data wpływu do tut. Organu 1 grudnia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozpoznania importu usług oraz prawa do odliczenia podatku z tytułu importu usług - jest prawidłowe.

W dniu 1 grudnia 2016 wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozpoznania importu usług oraz prawa do odliczenia podatku z tytułu importu usług.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, zarejestrowanym podatnikiem VAT. Podstawowym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest działalność związana z oprogramowaniem, tworzenie oprogramowania, dostarczanie oprogramowania klientom i jego modyfikowanie. Wnioskodawca w ciągu kilku ostatnich lat wspólnie z C. Ltd (dawniej: I. Ltd, spółka z siedzibą w Wielkiej Brytanii; dalej: "Doradca") wytworzył oprogramowanie - system informatyczny pod nazwą A. System ten pozwala na zarządzanie ryzykiem, zgodnością, działaniami kontrolnymi (audytami), zarządzaniem przepływem zatwierdzania dokumentacji, polityk i procedur w ramach jednego spójnego środowiska informatycznego.

Jednakże, w trakcie kilkuletniej współpracy, zaangażowanie Doradcy przy tworzeniu A. uległo stopniowemu zanikowi. Doradca, jako współtwórca oprogramowania, podpisał umowę dotyczącą przeniesienia majątkowych praw autorskich dotyczących A. na rzecz Wnioskodawcy. Wnioskodawca przeprowadził jednak wewnętrzny audyt prawny dotyczący współpracy z Doradcą oraz kwestii majątkowych praw autorskich dotyczących A., i w wyniku tego audytu uznał, że istnieje ryzyko prawne polegające na tym, że Doradca może potencjalnie zgłaszać roszczenia i żądania finansowe w stosunku do części systemu informatycznego, w szczególności roszczenia do majątkowych praw autorskich dotyczące A. Ponadto, w międzyczasie Doradca podjął działania, w tym poprzez zaangażowanie doradców prawnych, w kierunku zwrócenia się do Wnioskodawcy z roszczeniami dotyczącymi A. Doradca oczekiwał bowiem, że jego nakład pracy oraz powstałe z jego udziałem prawa majątkowe przyniosą zysk ekonomiczny, i przełożą się na należne mu zyski. Tymczasem Wnioskodawca przewiduje, że zyski z systemu A. faktycznie wystąpią, jednak wymaga to podjęcia dodatkowych starań - w których Doradca nie chciał już na dotychczasowych zasadach uczestniczyć, ani tym bardziej współfinansować. Zachodziło ryzyko, że poprzez podjęcie w Polsce lub Wielkiej Brytanii działań o charakterze prawnym może ulec zablokowaniu możliwość swobodnego dysponowania oprogramowaniem, w tym poprzez jego modyfikację i udzielanie licencji. Wpłynęłoby to negatywnie na możliwość rozwoju systemu A., a tym samym całego przedsięwzięcia biznesowego Wnioskodawcy. W szczególności zniweczyłoby to możliwość pozyskania inwestorów lub dodatkowego finansowania, lub pogorszyło warunki takiego finansowania. Dlatego Wnioskodawca podjął decyzje o zniwelowaniu tego ryzyka, które w przypadku jego wystąpienia mogłoby nie tylko negatywnie wpłynąć na działalność Wnioskodawcy, ale w najgorszym wypadku mogłoby skutkować brakiem możliwości czerpania dochodów ze źródła jakim jest oprogramowanie - system informatyczny pod nazwą A.

Po kilku miesiącach negocjacji z Doradcą, w dniu 18 października 2016 r. Wnioskodawca zawarł umowę, której przedmiotem była ugoda z Doradcą. Umowa została zawarta w celu wykluczenia wszelkich potencjalnych żądań i roszczeń jakie Doradca może mieć w stosunku do Wnioskodawcy w związku z oprogramowaniem - systemem informatycznym A., oraz pracami przy jego stworzeniu. Wnioskodawca, aby zapewnić sobie możliwość swobodnego korzystania i dysponowania oprogramowaniem - systemem A., jego modyfikowania, a przede wszystkim oferowania klientom bez ryzyka wystąpienia roszczeń ze strony Doradcy-zrekompensował Doradcy nieodwołalne i bezwarunkowe zrzeczenie się przez Doradcę wszelkich jego roszczeń pozostających w związku z oprogramowaniem - systemem A. W efekcie Doradca, w ramach ugody zawartej w trybie art. 917 ustawy - Kodeks cywilny, otrzymał już od Wnioskodawcy większą część wynagrodzenia (wypłaconego w polskich złotych) i zrzekł się wszelkich roszczeń w jakikolwiek sposób związanych z oprogramowaniem - systemem informatycznym zarządzania przedsiębiorstwem, ryzykiem oraz zgodnością - A.

Wskazać należy, iż dzięki takiemu zrzeczeniu Wnioskodawca może bez zakłóceń ze strony Doradcy, swobodnie korzystać z oprogramowania - systemu A. w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, pozyskać inwestorów do realizacji przedsięwzięcia, uzyskać finansowanie, a w szczególności uzyskiwać przychody odpłatnego udostępniania tego systemu informatycznego swoim klientom (co ma już miejsce i mieć będzie miejsce w przyszłości).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy przedmiotowe wynagrodzenie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług - VAT w Polsce na zasadzie importu usług i jednocześnie czy VAT należny z tego tytułu będzie stanowił VAT naliczony, podlegający odliczeniu u Wnioskodawcy?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2014 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r.t poz. 710 z późn. zm.; dalej: "ustawa VAT") przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, Doradca - poprzez powstrzymanie się od zgłaszania i zgłoszenia w przyszłości jakichkolwiek żądań i roszczeń w stosunku do wytworzonego wspólnie oprogramowania - systemu informatycznego A. - świadczy na rzecz Wnioskodawcy usługę w rozumieniu powołanego przepisu.

Zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy VAT miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej. W efekcie, ponieważ usługobiorcą jest Wnioskodawca, mający siedzibę na terenie Polski, miejscem gdzie usługa Doradcy jest opodatkowana jest Polska. Podatnikiem podatku VAT będzie Wnioskodawca na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy znajdzie tutaj zastosowanie również przepis art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. a ustawy VAT co oznacza, że kwota podatku należnego z tytułu opodatkowanej w miejscu siedziby usługobiorcy usługi będzie stanowiła jednocześnie podatek naliczony u usługobiorcy - Wnioskodawcy.

Wnioskodawca uważa, że wskazany podatek naliczony będzie podlegał odliczeniu od podatku należnego, bowiem nabyta usługa (powstrzymanie się od zgłaszania roszczeń przez Doradcę i w efekcie swobodne korzystanie Przez Wnioskodawcę z oprogramowania - systemu informatycznego A.) wykorzystywana jest do wykonywania czynności opodatkowanych przez Wnioskodawcę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z treści art. 7 ust. 1 ustawy wynika, że dostawą towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie niebędące dostawą towarów i świadczone na rzecz innego podmiotu. Powołane przepisy wskazują, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Należy jednak zaznaczyć, że nie każde powstrzymanie się od działania czy tolerowanie czynności lub sytuacji może zostać uznane za usługę w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Z treści powołanego wyżej art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Przy czym przepisy ustawy nie określają postaci wynagrodzenia.

Przy określeniu, czy miała miejsce czynność podlegająca opodatkowaniu istotne jest zatem określenie, czy wykonywano świadczenie i czy wynagrodzenie z tytułu wykonywania tego świadczenia miało być wypłacone. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

Należy przy tym podkreślić, że oba ww. warunki powinny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało - jako usługa - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dana usługa podlega więc opodatkowaniu podatkiem VAT wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych.

Warto w tym miejscu wskazać, że kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. I tak, przykładowo w wyroku z dnia 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council przeciwko Commissioners of Customs and Excise, TSUE uznał, że określoną czynność można uznać za wykonaną odpłatnie, jeśli istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto gdy odpłatność za otrzymane świadczenie pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miała być opodatkowana VAT.

Na uwagę zasługuje także orzeczenie z dnia 3 marca 1994 r. w sprawie C-16/93 R. J. Tolsma przeciwko Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden, gdzie podkreślono, że usługi świadczone są za wynagrodzeniem, wyłącznie jeżeli istnieje stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a jej odbiorcą, na mocy którego występuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez świadczącego usługę stanowi wartość przekazywaną w istocie w zamian za usługę wyświadczoną jej odbiorcy.

W konsekwencji należy stwierdzić, że aby uznać dane świadczenie za świadczenie odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a beneficjentem, i w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Zatem pod pojęciem odpłatności dostawy towarów lub odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego). Tym samym, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie usługą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, zarejestrowanym podatnikiem VAT. Podstawowym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest działalność związana z oprogramowaniem, tworzenie oprogramowania, dostarczanie oprogramowania klientom i jego modyfikowanie. Wnioskodawca w ciągu kilku ostatnich lat wspólnie z C. Ltd, spółką z siedzibą w Wielkiej Brytanii ("Doradca") wytworzył oprogramowanie - system informatyczny pod nazwą A. System ten pozwala na zarządzanie ryzykiem, zgodnością, działaniami kontrolnymi (audytami), zarządzaniem przepływem zatwierdzania dokumentacji, polityk i procedur w ramach jednego spójnego środowiska informatycznego. Jednakże, w trakcie kilkuletniej współpracy, zaangażowanie Doradcy przy tworzeniu A. uległo stopniowemu zanikowi. Doradca, jako współtwórca oprogramowania, podpisał umowę dotyczącą przeniesienia majątkowych praw autorskich dotyczących A. na rzecz Wnioskodawcy. Wnioskodawca przeprowadził jednak wewnętrzny audyt prawny dotyczący współpracy z Doradcą oraz kwestii majątkowych praw autorskich dotyczących A., i w wyniku tego audytu uznał, że istnieje ryzyko prawne polegające na tym, że Doradca może potencjalnie zgłaszać roszczenia i żądania finansowe w stosunku do części systemu informatycznego, w szczególności roszczenia do majątkowych praw autorskich dotyczące A. Dlatego Wnioskodawca podjął decyzje o zniwelowaniu tego ryzyka, które w przypadku jego wystąpienia mogłoby nie tylko negatywnie wpłynąć na działalność Wnioskodawcy, ale w najgorszym wypadku mogłoby skutkować brakiem możliwości czerpania dochodów ze źródła jakim jest oprogramowanie - system informatyczny pod nazwą A. Po kilku miesiącach negocjacji z Doradcą, w dniu 18 października 2016 r. Wnioskodawca zawarł umowę, której przedmiotem była ugoda z Doradcą. Umowa została zawarta w celu wykluczenia wszelkich potencjalnych żądań i roszczeń jakie Doradca może mieć w stosunku do Wnioskodawcy w związku z oprogramowaniem - systemem informatycznym A., oraz pracami przy jego stworzeniu. Wnioskodawca, aby zapewnić sobie możliwość swobodnego korzystania i dysponowania oprogramowaniem - systemem A., jego modyfikowania, a przede wszystkim oferowania klientom bez ryzyka wystąpienia roszczeń ze strony Doradcy - zrekompensował Doradcy nieodwołalne i bezwarunkowe zrzeczenie się przez Doradcę wszelkich jego roszczeń pozostających w związku z oprogramowaniem - systemem A. W efekcie Doradca, w ramach ugody zawartej w trybie art. 917 ustawy - Kodeks cywilny, otrzymał już od Wnioskodawcy większą część wynagrodzenia (wypłaconego w polskich złotych) i zrzekł się wszelkich roszczeń w jakikolwiek sposób związanych z oprogramowaniem - systemem informatycznym zarządzania przedsiębiorstwem, ryzykiem oraz zgodnością - A. Wskazać należy, iż dzięki takiemu zrzeczeniu Wnioskodawca może bez zakłóceń ze strony Doradcy, swobodnie korzystać z oprogramowania - systemu A. w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, pozyskać inwestorów do realizacji przedsięwzięcia, uzyskać finansowanie, a w szczególności uzyskiwać przychody odpłatnego udostępniania tego systemu informatycznego swoim klientom (co ma już miejsce i mieć będzie miejsce w przyszłości).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą m.in. kwestii czy czynność zrzeczenia się przez Doradcę wszelkich roszczeń jest świadczeniem usługi podlegającej opodatkowaniu w Polsce.

Mając zatem na uwadze powołane regulacje i przedstawiony opis sprawy stwierdzić należy, że w odniesieniu do wynagrodzenia wypłaconego w polskich złotych za zrzeczenie się wszelkich roszczeń w jakikolwiek sposób związanych z oprogramowaniem - systemem informatycznym zarządzania przedsiębiorstwem, ryzykiem oraz zgodnością (A.) mamy do czynienia z transakcją ekwiwalentną - świadczenie w zamian za wynagrodzenie. Jak stwierdzono wyżej świadczeniem jest każde zachowanie polegające na działaniu, zaniechaniu działania lub znoszeniu (tolerowaniu) określonej sytuacji lub stanu rzeczy.

Tak rozumiane świadczenie wykonywane jest w uzgodnieniu i w interesie drugiej strony. Wnioskodawca w ramach zawartej ugody zapewnił sobie możliwość swobodnego korzystania i dysponowania oprogramowaniem - systemem A., jego modyfikowania, a przede wszystkim oferowania klientom bez ryzyka wystąpienia roszczeń ze strony Doradcy i zrekompensował Doradcy nieodwołalne i bezwarunkowe zrzeczenie się przez Doradcę wszelkich jego roszczeń pozostających w związku z oprogramowaniem wypłacając wynagrodzenie z tego tytułu. Otrzymane świadczenie stanowi płatność wynikającą wprost z łączącego Wnioskodawcę i Doradcę stosunku zobowiązaniowego. Zatem wypłatę wynagrodzenia należy traktować jako świadczenie usługi przez Doradcę na rzecz Spółki, co wypełnia wskazaną przesłankę uznania za usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy. Należy zwrócić uwagę, że w tym konkretnym przypadku opisanym we wniosku możemy wskazać konkretnego beneficjenta tej usługi - Wnioskodawcę, który bez zakłóceń ze strony Doradcy może swobodnie korzystać z oprogramowania (A.) gdyż Doradca zrzekł się wszelkich roszczeń w jakikolwiek sposób związanych z oprogramowaniem.

Zatem zrzeczenie się wszelkich roszczeń przez Doradcę związanych z oprogramowaniem za które wypłacone zostało określone wynagrodzenie należy traktować jako świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Spełniona zostanie bowiem przesłanka istnienia związku pomiędzy wypłatą należności a otrzymaniem świadczenia wzajemnego, co jest warunkiem koniecznym do uznania, że wypłata tej kwoty związana będzie ze świadczeniem usługi, która to czynność w myśl art. 5 ust. 1 ustawy podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W przypadku świadczenia usług, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie. Regulacje prawne obowiązujące w tym zakresie, zostały zawarte w ustawie o podatku od towarów i usług w rozdziale 3 działu V "Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług".

I tak, według art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania ww. rozdziału:

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły do celów zarobkowych.

Wskazany powyżej art. 28a ustawy o VAT, wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ww. ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 i art. 28n.

Zgodnie z art. 2 pkt 9 ww. ustawy, przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania, których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Zgodnie zaś z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

Stosownie do art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

W myśl art. 17 ust. 1a ustawy przepisy ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 2 stosuje się również, w przypadku gdy usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, przy czym to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej lub inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów, jeżeli usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada takie inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, nie uczestniczy w tych transakcjach.

Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca jako czynny zarejestrowany podatnik podatku VAT z siedzibą na terytorium Polski wytworzył wspólnie z kontrahentem C. Ltd z siedzibą Wielkiej Brytanii (Doradca) oprogramowanie A. W związku z prowadzoną działalnością doszło do podpisania ugody na zrzeczenie się przez Doradcę wszelkich roszczeń związanych z tym systemem, które jak wyżej ustalono jest świadczeniem usługi przez Doradcę na rzecz Wnioskodawcy w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy. Kontrahent (Doradca) będący spółką z siedzibą w Wielkiej Brytanii jest podatnikiem w rozumieniu art. 28a ustawy, a ponadto z wniosku nie wynika aby posiadał stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że Wnioskodawca, który nabywa od Doradcy usługę w postaci powstrzymania się od zgłaszania w przyszłości jakichkolwiek żądań i roszczeń powinien rozpoznać po swojej stronie import usług, który będzie opodatkowany zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa na terytorium Polski.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu importu przedmiotowej usługi świadczonej przez Doradcę na rzecz Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 lub 8 podatnikiem jest ich usługobiorca.

Z powyższych regulacji prawnych wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje w ściśle określonych terminach.

W myśl art. 86 ust. 10 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

Zgodnie z art. 86 ust. 10b pkt 3 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 4 lit. a, b i d - powstaje zgodnie z ust. 10, pod warunkiem że podatnik uwzględni kwotę podatku należnego z tytułu tych transakcji w deklaracji podatkowej, w której jest on obowiązany rozliczyć ten podatek.

Na podstawie art. 86 ust. 10c ustawy przepis ust. 10 stosuje się odpowiednio do całości lub części zapłaty uiszczanej przed dokonaniem dostawy lub wykonania usługi.

Przepisy art. 86 ust. 11 ustawy wskazują dodatkowe terminy obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, w sytuacji gdy podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Jak wskazał Wnioskodawca, dzięki zrzeczeniu się wszelkich roszczeń przez Doradcę do oprogramowania A. Wnioskodawca może swobodnie korzystać z tego oprogramowania w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, pozyskać inwestorów do realizacji przedsięwzięcia, uzyskać finansowanie, a w szczególności uzyskiwać przychody z odpłatnego udostępniania tego systemu informatycznego swoim klientom. Zatem nabyta usługa (powstrzymanie się od zgłaszania roszczeń przez Doradcę) wykorzystywana jest do wykonywania czynności opodatkowanych przez Wnioskodawcę.

W kontekście powyższych ustaleń należy stwierdzić, że Wnioskodawca może odliczyć kwotę podatku naliczonego, w związku z nabyciem usługi świadczonej przez C. Ltd (Doradcę), podmiotu zagranicznego nieposiadającego w Polsce siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej które rozliczane są przez Spółkę jako usługobiorcę, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT na zasadzie odwróconego obciążenia gdyż nabyte usługi służą Spółce do wykonywania czynności opodatkowanych. Prawo do odliczenia podatku naliczonego od importu przedmiotowych usług powstaje w myśl art. 86 ust. 10 ustawy w zw. z art. 86 ust. 10b pkt 3 ustawy pod warunkiem, że podatnik uwzględni kwotę podatku należnego z tytułu tych transakcji w deklaracji podatkowej, w której jest on obowiązany rozliczyć ten podatek.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja dotyczy podatku od towarów i usług, w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną" (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.