1462-IPPP3.4512.87.2017.2.ISZ - VAT w zakresie zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) w związku z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1948, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 stycznia 2017 r. (data wpływu 3 lutego 2017 r.), uzupełnionym w dniu 10 marca 2017 r. (data wpływu 13 marca 2017 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 28 lutego 2017 r. (skutecznie doręczone w dniu 6 marca 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia - jest prawidłowe.

W dniu 3 lutego 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia.

Wniosek uzupełniony został w dniu 10 marca 2017 r., (data wpływu 13 marca 2017 r.) na wezwanie Organu z dnia 28 lutego 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Zgodnie z definicją "generalny wykonawca" to podmiot zobowiązany do wykonania całości robót budowlanych i instalacyjnych, natomiast "podwykonawca" to firma zatrudniona bezpośrednio przez wykonawcę do przeprowadzenia określonych, często specjalistycznych prac w ramach budowy prowadzonej przez wykonawcę generalnego. W taki sposób rozumując wyżej wymienione definicje pojawił się spór w sprawie odwrotnego obciążenia podatku VAT. Według ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług z późn. zm. wprowadzonymi w życie dnia 1 stycznia 2017 r. zapisanych w Dz. U. z 2016 r. poz. 2024, zał. Nr 14, art. 17 ust. 1 pkt 8, rozliczenie pomiędzy generalnym wykonawcą usług budowlanych, zwanym dalej Wnioskodawcą, a Podwykonawcą powinno zostać zastosowane odwrotne obciążenie podatku VAT.

Wnioskodawca podpisał umowę z Inwestorem (właścicielem obiektu) na wykonanie prac budowlanych w budynku mieszkalnym. Wnioskodawca żeby wywiązać się z umowy korzysta z usług firmy V sp. z o.o., zwanej dalej podwykonawcą. Wnioskodawca zleca Podwykonawcy wykonanie montażu podłogi drewnianej z materiałem. Usługa ta jest sklasyfikowana w wykazie o którym mowa w Dz. U. Z 2016 r., poz. 2024, zał. Nr 14, art. 17. ust. 1 pkt 8 z późn. zm. wprowadzonymi w życie dnia 1 stycznia 2017 r., w poz. 32 pod symbolem PKWiU 43.33.10.0 roboty związane z wykładaniem posadzek i oblicowaniem ścian.

Według Wnioskodawcy, przy rozliczeniu między Wnioskodawcą, a Podwykonawcą powinno zostać zastosowane odwrotne obciążenie podatku VAT. Podwykonawca zinterpretował inaczej przepisy, w związku z czym niewłaściwie naliczył Wnioskodawcy podatek VAT. Sytuacja może się powtórzyć, gdy Wnioskodawca będzie potrzebował skorzystać z usług Podwykonawcy świadczącego inną usługę np. montaż drzwi wewnętrznych.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że firma R, (tj. Wnioskodawca), jest podmiotem zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny.

Podwykonawcą Wnioskodawcy jest Firma V Sp. z o.o. Podwykonawca jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy. Podwykonawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

W związku z powyższym opisem, w uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca sformułował następujące pytanie:

Czy w opisanej sytuacji, należy zastosować odwrotne obciążenie podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, przy rozliczeniu między Wnioskodawcą, a Podwykonawcą powinno zostać zastosowane odwrotne obciążenie podatku VAT.

Wnioskodawca uważa, że właściwie zinterpretował przepisy dotyczące podatku od towarów i usług i wnioskuje, że niewłaściwie naliczono podatek VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast przez świadczenie usług, w świetle art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast przepis art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wskazuje, że podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

W przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego (art. 17 ust. 2 ustawy).

Stosownie do art. 17 ust. 1h ustawy, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Ww. załącznik nr 14 do ustawy, obowiązujący od dnia 1 stycznia 2017 r., zawiera (w poz. 2-48) zamkniętą listę usług budowlanych identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), podlegających mechanizmowi odwróconego obciążenia w przypadku świadczenia tych usług przez podwykonawców.

Zatem powyższy przepis art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa budowlana wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy w poz. 2-48, jeżeli usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i ust. 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przy czym, zgodnie z art. 17 ust. 1h ustawy, mechanizm ten ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Oznacza to, że główny wykonawca - nabywca usług budowlanych wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, świadczonych przez podwykonawcę, staje się odpowiedzialny za rozliczenia podatku VAT od tych usług. Z kolei świadczenie ww. usług budowlanych przez wykonawcę (głównego wykonawcę) na rzecz inwestora jest opodatkowane według zasad ogólnych, tj. podatek od towarów i usług rozliczany jest przez głównego wykonawcę, zaś inwestor otrzymuje fakturę na kwotę należności za wykonane świadczenie zawierającą podatek VAT.

Należy zauważyć, że ustawa nie definiuje pojęcia "podwykonawcy", zatem dla prawidłowego rozumienia tego terminu wystarczające będzie posłużenie się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego (http://sjp.pwn.pl): "podwykonawca - to firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy". W przypadku wystąpienia dalszych "podzleceń" podwykonawca zlecający staje się głównym wykonawcą swojego zakresu prac w stosunku do swojego podwykonawcy i jest on wówczas zobowiązany do rozliczenia "podzleconych" usług budowlanych na zasadzie odwrotnego obciążenia.

W załączniku nr 14 do ustawy o podatku od towarów i usług zawierającym wykaz usług, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy, pod poz. 32 wskazano symbol PKWiU 43.33.10.0 - Roboty związane z wykładaniem posadzek i oblicowywaniem ścian.

Wnioskodawca we wniosku wskazał, że jest podmiotem zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny. Podwykonawca jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy. Podwykonawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Przy czym, z opisu zdarzenia wynika, że usługi budowlane wykonywane przez Podwykonawcę na rzecz Wnioskodawcy stanowią część transakcji realizowanej przez Wnioskodawcę na podstawie umowy zawartej z Inwestorem (właścicielem obiektu) o wykonanie prac budowlanych w budynku mieszkalnym. Wnioskodawca zlecił Podwykonawcy wykonanie usługi budowlanej, tj. montaż podłogi drewnianej z materiałem. Wnioskodawca usługę tę sklasyfikował pod symbolem PKWiU 43.33.10.0 - roboty związane z wykładaniem posadzek i oblicowywaniem ścian.

Na tle powyższego opisu sprawy Wnioskodawca powziął wątpliwości, czy w opisanej sytuacji należy zastosować odwrotne obciążenie podatku VAT.

Mając na uwadze powyższe uregulowania prawne oraz przedstawiony we wniosku opis zdarzenia, należy stwierdzić, że w analizowanym zdarzeniu podmiot, świadczący na rzecz Wnioskodawcy usługi budowlane sklasyfikowane zgodnie z PKWiU 43.33.10.0 - roboty związane z wykładaniem posadzek i oblicowywaniem ścian, występuje jako podwykonawca ww. usług budowlanych.

W konsekwencji, skoro podmiot wykonujący na zlecenie Wnioskodawcy usługi budowlane działa jako podwykonawca, tym samym w niniejszej sprawie są spełnione przesłanki wynikające z art. 17 ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 17 ust. 1h ustawy.

Zatem usługi budowlane, tj. montaż podłogi drewnianej z materiałem, sklasyfikowane przez Wnioskodawcę pod symbolem PKWiU 43.33.10.0 - roboty związane z wykładaniem posadzek i oblicowywaniem ścian, realizowane na podstawie zawartej umowy pomiędzy Wnioskodawcą a Podwykonawcą, podlegają rozliczeniu z zastosowaniem mechanizmu odwrotnego obciążenia.

W związku z tym, stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy, Wnioskodawca jest zobowiązany do rozliczenia podatku od towarów i usług od nabytych usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii poprawności zaklasyfikowania świadczonych usług do odpowiedniego grupowania PKWiU, ponieważ analiza prawidłowości dokonanej przez Wnioskodawcę we wniosku klasyfikacji usług do właściwego grupowania statystycznego, nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201).

Zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS z 2005 r. Nr 1, poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje swoje towary i usługi (...) według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Z powyższego wynika więc, że to podatnik jest zobowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem i zaklasyfikowaniem świadczonych usług. W konsekwencji tut. Organ nie dokonywał klasyfikacji usług będących przedmiotem wniosku, przyjmując klasyfikację wskazaną przez Wnioskodawcę w opisie sprawy.

Tut. Organ informuje ponadto, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisywanym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym, które nie zostały objęte pytaniem oraz własnym stanowiskiem w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia dla innych usług realizowanych przez podwykonawcę w przyszłości, np. montaż drzwi wewnętrznych.

Niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie zakresu zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia. Natomiast w zakresie:

* ustalenia podmiotu odpowiedzialnego względem organów podatkowy w związku z błędnym naliczeniem podatku przez podwykonawcę świadczącego dla Wnioskodawcy usługi budowlane (pytanie oznaczone we wniosku numerem 2),

* sposobu dokumentowania przez Wnioskodawcę niezastosowania się podwykonawcy do przepisów podatkowych (pytanie oznaczone we wniosku numerem 3),

* obowiązków dokumentacyjnych Wnioskodawcy względem podwykonawcy celem nakłonienia podwykonawcy do prawidłowego opodatkowania transakcji (pytanie oznaczone we wniosku numerem 4)

- zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.