1462-IPPP3.4512.768.2016.1.JF - VAT w zakresie odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem miejsca postojowego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643 za zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 października 2016 r. (data wpływu 17 października 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem miejsca postojowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 17 października 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem miejsca postojowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Od kwietnia 2014 r. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą związaną z oprogramowaniem, klasyfikowaną głównie jako PKD 62.01.2, 62.02.Z, 62.03.Z. Od dnia rozpoczęcia działalności Wnioskodawca jest zarejestrowany jako płatnik VAT. Wnioskodawca nie ogłosił upadłości.

Ponieważ charakter prowadzonej działalności wymaga spotykania się z klientami, a oferta Wnioskodawcy jest kierowana do klientów z całej Polski - w celu efektywnego prowadzenia działalności gospodarczej konieczne jest dla Wnioskodawcy zapewnienie łatwości i szybkości w podróżowaniu po terenie całego kraju, z jednoczesnym obniżeniem kosztów podróży. W tym celu, od lutego 2015 r. Wnioskodawca posiada w leasingu operacyjnym samochód osobowy. Samochód nie ma prowadzonej ewidencji przebiegu pojazdu. Poszczególne raty leasingu wpływają na rozliczenia podatkowe Wnioskodawcy:

* w zakresie podatku od towarów i usług (dalej: VAT) - jako podatek naliczony w wysokości 50% podatku wynikającego z faktur dokumentujących poszczególne raty leasingu - zgodnie z art. 86 w związku z art. 86a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.; dalej: ustawa o VAT);

* w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych (dalej: PIT) - jako koszty uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361; dalej: ustawa o PIT).

W 2016 r., działając poza prowadzoną działalnością gospodarczą, Wnioskodawca zawarł wraz z małżonką umowę ze spółką W. Sp. z o.o. (dalej: Spółka), na podstawie której Wnioskodawca zakupił mieszkanie w budynku mieszkalnym. Budynek jest w trakcie budowy, a przewidywany termin zakończenia to czerwiec 2017 r. Po przekazaniu lokalu mieszkalnego do użytku Wnioskodawca zamierza przenieść do niego główne miejsce wykonywania działalności gospodarczej.

Odrębnie od zakupu mieszkania, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, na podstawie odrębnej umowy, Wnioskodawca kupił miejsce postojowe w garażu podziemnym, który będzie znajdował się w tym samym budynku mieszkalnym, co mieszkanie, do którego zostanie przeniesione główne miejsce wykonywania działalności gospodarczej. Miejsce postojowe będzie wykorzystywane do parkowania samochodu wykorzystywanego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej - co pozwoli Wnioskodawcy na łatwy dostęp do samochodu z miejsca wykonywania działalności gospodarczej oraz pozytywnie wpłynie na utrzymanie sprawności samochodu (potencjalnie obniży koszty napraw w samochodzie w porównaniu z sytuacją, gdyby samochód nie był przetrzymywany w budynku, tj. z narażeniem na stałe działanie czynników atmosferycznych). Miejsce postojowe nie będzie przypisane do konkretnego pojazdu.

Płatność za miejsce postojowe jest rozłożona na 5 transz, płatnych przed przeniesieniem własności miejsca postojowego. Za każdą zapłaconą transzę Spółka wystawia fakturę VAT. Przeniesienie własności miejsca postojowego może wiązać się również w poniesieniem dodatkowych opłat notarialnych. Równocześnie, w związku z posiadanym miejscem postojowym, Wnioskodawca będzie zobowiązany do uiszczenia comiesięcznej opłaty za zarząd nieruchomością wspólną.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (oznaczone jako nr 3):

Czy kwotę VAT wynikającą z faktur dokumentujących zapłatę poszczególnych transz za zakup miejsca postojowego, opłat notarialnych związanych z nabyciem miejsca postojowego oraz opłat za zarząd nieruchomością wspólną Wnioskodawca będzie mógł rozpoznać w całości jako podatek naliczony?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Kwotę VAT wynikającą z faktur dokumentujących zapłatę poszczególnych transz za zakup miejsca postojowego, opłat notarialnych związanych z nabyciem miejsca postojowego oraz opłat za zarząd nieruchomością wspólną Wnioskodawca będzie mógł rozpoznać w całości jako podatek naliczony.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Równocześnie, zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

W konsekwencji, ponieważ Wnioskodawca jest podatnikiem VAT a miejsce postojowe wykorzystywane będzie do wykonywania działalności gospodarczej (świadczenia usług w różnych częściach Polski), Wnioskodawcy przysługuje prawo obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur dokumentujących poniesienie wydatków związanych z miejscem postojowym.

Równocześnie, zdaniem Wnioskodawcy, do możliwości obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur dokumentujących poniesienie wydatków związanych z miejscem postojowym nie stosuje się ograniczenia, o którym mowa w art. 86a ustawy o VAT. Zgodnie bowiem z art. 86a ust. 2 ustawy o VAT, ograniczenie dotyczy bowiem tylko przypadków:

* nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych - co dotyczy jedynie pojazdów i ich części (nie dotyczy miejsc postojowych);

* używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3 - co dotyczy jednie używania pojazdów (nie dotyczy miejsc postojowych);

* nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów - co dotyczy paliw oraz eksploatacji pojazdów (nie dotyczy miejsc postojowych). W tym zakresie należy podkreślić, że poprzez usługi związane z eksploatacją lub używaniem pojazdów należy rozumieć jedynie usługi związane z samym korzystaniem z pojazdu (czyli wprowadzaniem pojazdu w ruch w celu przemieszczania się), takie jak przykładowo usługi naprawy, usługi konserwacji, usługi pomocy drogowej, opłaty za autostrady. Zgodnie bowiem ze słownikiem języka polskiego, poprzez eksploatację należy rozumieć użytkowanie maszyn - a nie ich przechowywanie. Jak zaś wskazuje piśmiennictwo podatkowe: "do wydatków eksploatacyjnych - objętych ograniczeniem w odliczaniu - nie zalicza się wydatków na wynajem miejsc parkingowych związanych z budynkiem bądź lokalem, lecz nieprzypisanych do konkretnego pojazdu. Ograniczeniem są natomiast objęte wydatki poniesione na parkingi bądź autostrady w czasie podróży służbowej." (por. Bartosiewicz Adam, VAT. Komentarz, wyd. X). Ponieważ więc wydatki związane z miejscem postojowym dotyczą nieruchomości, a nie eksploatacji lub używania samochodu - wydatki te są wydatkami innymi niż wskazanymi w tym przepisie.

W konsekwencji, wydatki związane z miejscem postojowym nie są objęte regulacją art. 86a ustawy o VAT, a kwota VAT wynikającą z faktur dokumentujących zapłatę tych wydatków (poszczególnych transz za zakup miejsca postojowego, zapłatę opłat za zarząd nieruchomością wspólną związanych z posiadaniem miejsca postojowego, zapłatę opłat notarialnych związanych z nabyciem miejsca postojowego) Wnioskodawca będzie mógł rozpoznać w całości jako podatek naliczony.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.) w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

Mając na uwadze powołane regulacje, należy wskazać, że z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni. Ponadto podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony jedynie w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu. Aby zatem podatnik miał prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z wystawionych faktur VAT, zakupy dokumentowane tymi fakturami muszą być związane (w sposób bezsporny) z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika. Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie precyzują, jaki związek musi istnieć pomiędzy zakupami a sprzedażą, żeby podatnik mógł skorzystać z prawa do odliczenia. Związek ten może być bezpośredni (wydatek na nabycie towaru, który następnie zostanie przez podatnika sprzedany), bądź pośredni. Powyższa zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej. Wystarczającym zatem jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towaru lub usługi, przy uwzględnieniu rodzaju planowanej przez podatnika działalności gospodarczej wynikało, że zakup ten dokonany został w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w kolejnych przepisach ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków i ograniczeń, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W myśl art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Według art. 2 pkt 34 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o pojazdach samochodowych - rozumie się przez to pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Zgodnie z art. 86a ust. 2 ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

Jak wynika z ww. regulacji, podatnikowi przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku w odniesieniu do wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, tj. pojazdami o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony. Powołane przepisy art. 86a ust. 1 w związku z art. 86a ust. 2 ustawy, mają na celu ograniczenie prawa do odliczenia podatku naliczonego dotyczącego samochodów o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony. Wydatki te dotyczą nabycia samego samochodu, jak również używania samochodów na podstawie m.in. umowy leasingu oraz nabycia innych niż wymienione towarów i usług związanych z eksploatacją lub użytkowaniem tych pojazdów.

Jednakże w myśl art. 86a ust. 3 ustawy przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

Zgodnie z art. 86a ust. 4 ustawy pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

W myśl art. 86a ust. 5 ustawy, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

Z cytowanych przepisów wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z eksploatacją pojazdów, w tym napraw, paliwa oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów w sytuacji, gdy pojazdy te są wykorzystywane wyłącznie do prowadzenia działalności gospodarczej.

Dla celów pełnego odliczania VAT - fakt wykorzystywania ich wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. W celu dokonania pełnego odliczenia podatku VAT muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki, tj. sposób wykorzystania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach ich używania, wyklucza ich użycie do celów prywatnych oraz wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu. W celu pełnego odliczenia podatku naliczonego podatnik zobowiązany jest do całkowitego wyeliminowania tego pojazdu z użytku prywatnego. Zatem określone przez podatnika zasady używania pojazdów muszą obiektywnie potwierdzać, że pojazd jest wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej i nie ma możliwości prywatnego użytku tych pojazdów. W przeciwnym wypadku podatnik nie posiada prawa do całkowitego odliczenia podatku naliczonego.

Należy wyraźnie zaznaczyć, że generalną zasadą pozostaje norma ustanowiona w art. 86 ust. 1 ustawy przyznająca podatnikowi prowadzącemu działalność gospodarczą podstawowe prawo do zachowania neutralności podatku naliczonego. Owa neutralność zawiera także ograniczenie dotyczące związku z czynnościami opodatkowanymi. W konsekwencji prawo do odliczenia podatku naliczonego ograniczone zostało wyłącznie do zakresu, w jakim podatek naliczony wykazuje związek z czynnościami opodatkowanymi. Zasadę tę potwierdza również norma dotycząca pojazdów samochodowych wynikająca z art. 86a ustawy.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą (wyłącznie czynności opodatkowane: PKD 62.01.Z - działalność związana z oprogramowaniem; PKD 62.02.Z - działalność związana z doradztwem w zakresie informatyki; PKD 62.09.Z - pozostała działalność usługowa w zakresie technologii informatycznych i komputerowych). Wnioskodawca posiada w leasingu operacyjnym samochód osobowy, od którego odlicza podatek naliczony w wysokości 50% podatku wynikającego z faktur dokumentujących raty leasingu. W 2016 r., działając poza prowadzoną działalnością gospodarczą, Wnioskodawca zawarł wraz z małżonką umowę na zakup mieszkania w budynku mieszkalnym, do którego Wnioskodawca zamierza przenieść główne miejsce wykonywania działalności gospodarczej. Odrębnie od zakupu mieszkania, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, na podstawie odrębnej umowy pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką, Wnioskodawca kupił miejsce postojowe w garażu podziemnym, który będzie znajdował się w tym samym budynku mieszkalnym. Miejsce postojowe będzie wykorzystywane do parkowania samochodu wykorzystywanego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Przeniesienie własności miejsca postojowego może wiązać się również w poniesieniem dodatkowych opłat notarialnych. W związku z posiadanym miejscem postojowym, Wnioskodawca będzie zobowiązany do uiszczenia comiesięcznej opłaty za zarząd nieruchomością wspólną.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą odliczenia w całości kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących zapłatę poszczególnych transz za zakup miejsca postojowego, opłat notarialnych związanych z nabyciem miejsca postojowego oraz opłat za zarząd nieruchomością wspólną.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny/zdarzenie przyszłe, jak również powołane przepisy, wskazać należy, że z uwagi na to, że - jak Wnioskodawca wskazał - miejsce postojowe zakupione zostało w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i związane jest z przyszłym używaniem samochodu osobowego wykorzystywanego do prowadzonej działalności gospodarczej. Nabycie miejsca postojowego dla samochodu wykorzystywanego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej opodatkowanej uprawnia Wnioskodawcę do odliczenia podatku naliczonego. Pozostaje jeszcze rozważyć zakres tego odliczenia. W opinii tut. Organu Wnioskodawcy przysługuje wyłącznie 50% podatku naliczonego od nabycia miejsca postojowego usytuowanego w garażu podziemnym i opłat z nim związanych.

Zgodnie bowiem z powołanym art. 86a ust. 2 pkt 3 ustawy katalog wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w art. 86a ust. 1 ustawy, obejmuje m.in. nabycie innych towarów i usług związanych z eksploatacją i używaniem tych pojazdów. Przy czym zwrócić trzeba uwagę, że ustęp 1 i 2 art. 86a ustawy dotyczy wyłącznie odliczenia 50% kwoty podatku naliczonego przy nabyciu pojazdów samochodowych (w rozumieniu w art. 2 pkt 34 ustawy). Odliczenie dotyczy rodzaju wydatków wymienionych w tym przepisie. Do tych wydatków ustawodawca zaliczył nie tylko nabycie pojazdu samochodowego, czy użytkowanie samochodów na podstawie umowy leasingu, ale również nabycie innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem samochodów. Sposób zredagowania omawianej normy prawnej nie wskazuje na odrębne określenie wysokości odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem samochodu (użytkowaniem na podstawie leasingu) i wydatków związanych z używaniem lub eksploatacją takiego samochodu, ale jedne i drugie wydatki dotyczą możliwości odliczenia wyłącznie 50% podatku naliczonego. Potwierdza to bezpośrednie odniesienie ustępu 1 (gdzie wymieniono wyłącznie rodzaj wydatków) do ustępu 2 (gdzie określono wysokość odliczenia).

Ustawodawca w kolejnych ustępach art. 86a ustawy przedstawił uregulowania odnoszące się do pojazdów samochodowych stanowiących majątek przedsiębiorstwa podatnika i wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej tego przedsiębiorstwa, tj. niewykorzystywanych w żaden sposób do celów prywatnych podatnika, jego pracowników i innych osób, w tym członków rodziny.

Odrębne określenie odliczenia 50% kwoty podatku naliczonego i pełnej kwoty odliczenia w określonych ustępach przepisu art. 86a ustawy nie jest przypadkowe, lecz wynika z racjonalnego działania prawodawcy. Zastosowanie wykładni systemowej potwierdza, że przepisowi wyżej położonemu w akcie prawnym ustawodawca przypisuje większe znaczenie.

Odnosząc się do powyższego należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawca nabywa miejsce postojowe dla samochodu osobowego będącego w leasingu operacyjnym, od którego odlicza 50% kwoty podatku naliczonego (tym samym stosuje art. 86a ust. 2 pkt 2 ustawy), to dla odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu miejsca postojowego związanego z używaniem tego samego samochodu posiada prawo do zastosowania art. 86a ust. 2 pkt 3 ustawy i odliczenia wyłącznie 50% kwoty podatku naliczonego.

Dokonując wykładni systemowej normy dotyczącej odliczenia podatku naliczonego stwierdzić należy, że ograniczenie prawa do odliczenia podatku naliczonego uregulowane w art. 86a ustawy jest wyłącznie uszczegółowieniem zasady wyrażonej w art. 86 ust. 1 ustawy dotyczącej zakresu (mogącego wyrażać się również udziałem procentowym) wykorzystywania nabytych towarów i usług do wykonywania czynności opodatkowanych. W normę tę wpisują się przesłanki pełnego odliczenia podatku naliczonego dotyczącego pojazdów samochodowych określone w art. 86a ust. 3-17 ustawy, których Wnioskodawca nie spełnia - brak prowadzonej ewidencji pojazdów, brak przeznaczenia samochodu na sprzedaż czy też odsprzedaż, najem, leasing, itp.

Prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego Wnioskodawca bezpośrednio wywodzi z art. 86 ust. 1 ustawy. Jednakże ponoszonego kosztu nabycia miejsca postojowego nie można odnosić do ogółu wydatków związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą w sytuacji, gdy nabycie wymienionych towarów i usług dotyczy użytkowania konkretnego pojazdu, a przesłanka ta została wymieniona w art. 86a ust. 2 pkt 3 ustawy.

Wymienione wydatki związane są z konkretnym pojazdem, użytkowanym przez Wnioskodawcę w prowadzonej opodatkowanej działalności gospodarczej. Nie należą zatem do kategorii kosztów ogólnych związanych z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, od których przysługuje prawo do odliczenia na zasadach ogólnych - tj. z zastosowaniem przepisów art. 86 ustawy. Wydatek ten Wnioskodawca poniósł w związku z użytkowaniem posiadanego samochodu należącego do kategorii pojazdów wymienionej w art. 86a ust. 1 ustawy. W związku z użytkowaniem tego rodzaju samochodu wydatki dotyczące takiego samochodu podlegają zasadom szczególnym, o których stanowi art. 86a ust. 2 pkt 3 ustawy, zawierający otwarty katalog kosztów dotyczących użytkowania takiego samochodu. Przedstawione w tym przepisie wydatki nie wyczerpują wszystkich kosztów, które powstają w związku z użytkowaniem posiadanego samochodu. Wymieniony we wniosku wydatek na zakup miejsca postojowego, jest bezpośrednio związany z użytkowanym przez Wnioskodawcę samochodem wykorzystywanym zarówno do działalności gospodarczej jak również do celów prywatnych. Tak więc odliczenie podatku naliczonego od ww. zakupu miejsca postojowego nie można dokonywać z pominięciem regulacji zawartych w treści art. 86a ustawy.

Wnioskodawca wskazał bowiem, że dla posiadanego samochodu nie prowadzi ewidencji przebiegu pojazdu. Nie zostały zatem spełnione przesłanki, o których mowa w art. 86a ust. 4 ustawy, uprawniające do pełnego odliczenia podatku naliczonego. Nie jest to również samochód przeznaczony do odsprzedaży czy też oddanie w odpłatne użytkowanie na podstawie umowy najmu, leasingu lub innej podobnej umowy - nie znajduje tu zastosowanie art. 86 ust. 5 ustawy uprawniający do pełnego odliczenia bez obowiązku prowadzenia wskazanej ewidencji. Poza tym odliczanie przez Wnioskodawcę wyłącznie 50% kwoty podatku od leasingu pojazdu samochodowego świadczy o niespełnieniu przez ten pojazd wymogów konstrukcyjnych uniemożliwiających pełne odliczenie (samochód osobowy), wykorzystaniu sposobu tego pojazdu nie tylko do działalności gospodarczej lub braku dopełnienia wymogów wynikających z przepisów dających prawo do pełnego odliczenia. Niezależnie od powodu braku prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku od rat leasingowych samochodu osobowego - wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy - nie posiada On również prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego. W rozpatrywanej sprawie Wnioskodawca posiada prawo do odliczenia wyłącznie 50% kwoty podatku naliczonego od nabycia prawa do miejsca postojowego w garażu podziemnym, opłat notarialnych związanych z przeniesieniem własności miejsca postojowego i opłat za zarząd nieruchomością wspólną.

Brak zastosowania art. 86a ustawy Wnioskodawca wywodzi stąd, że nabycia miejsca postojowego nie można zaliczyć do wydatków związanych z eksploatacją i używaniem samochodu, jednocześnie wskazując, że "miejsce postojowe będzie wykorzystywane do parkowania samochodu wykorzystywanego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej - co pozwoli Wnioskodawcy na łatwy dostęp do samochodu z miejsca wykonywania działalności gospodarczej oraz pozytywnie wpłynie na utrzymanie sprawności samochodu (potencjalnie obniży koszty napraw w samochodzie w porównaniu z sytuacją, gdyby samochód nie był przetrzymywany w budynku, tj. z narażeniem na stałe działanie czynników atmosferycznych)". Zwrócić uwagę należy, że łatwy dostęp do samochodu, wpływ warunków parkowania (w garażu) na utrzymanie sprawności samochodu, brak narażenia samochodu na stałe działanie czynników atmosferycznych i obniżenie kosztów napraw są elementami eksploatacji i używania samochodu.

Poza tym Wnioskodawca podkreśla, że wydatki związane z miejscem postojowym dotyczą nieruchomości oraz, że miejsce postojowe nie będzie przypisane do konkretnego pojazdu. Zauważyć należy, że niezależnie od tego, jaki w przyszłości samochód będzie parkowany na nabywanym miejscu, to przedmiotem rozważań przedstawionego zdarzenia przyszłego jest konkretny samochód osobowy, jaki nabył Wnioskodawca. Wydając interpretację przepisów prawa podatkowego tut. Organ dokonuje subsumpcji, czyli zastosowania obowiązujących przepisów w okolicznościach przedstawionych przez Wnioskodawcę. Skoro zatem Wnioskodawca wskazuje, że na miejscu postojowym będzie parkowany samochód osobowy, który uprawnia Wnioskodawcę do odliczenia 50% kwoty podatku, to Organ interpretacyjny przyjmuje to za faktyczne okoliczności sprawy. Zatem nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że nabywane miejsce postojowe wykorzystywane będzie wyłącznie do wykonywania działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powyższe ustalenia, stwierdzić należy, że Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki poniesione na nabycie miejsca postojowego, opłat notarialnych związanych z przeniesieniem własności miejsca postojowego i opłat za zarząd nieruchomością wspólną wyłącznie w wysokości 50% kwoty podatku naliczonego.

Oceniając zatem stanowisko Wnioskodawcy, że kwotę podatku naliczonego wynikającą z faktur dokumentujących zapłatę poszczególnych transz za zakup miejsca postojowego, opłat notarialnych związanych z nabyciem miejsca postojowego oraz opłat za zarząd nieruchomością wspólną Wnioskodawca będzie mógł rozpoznać w całości jako podatek naliczony należy uznać je za nieprawidłowe.

Niniejsza interpretacja dotyczy podatku od towarów i usług, natomiast w zakresie podatku dochodowego zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcie naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.