1462-IPPP3.4512.741.2016.1.IG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Strony - przedstawione we wniosku z dnia 23 września 2016 r. (data wpływu 6 października 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozpoznania po stronie Wnioskodawcy obowiązku rozliczenia importu usług z tytułu nabycia usług od zagranicznych podmiotów - jest nieprawidłowe.

W dniu 6 października 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozpoznania po stronie Wnioskodawcy obowiązku rozliczenia importu usług z tytułu nabycia usług od zagranicznych podmiotów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest państwową osobą prawną działającą na podstawie ustawy.

Wnioskodawca realizuje zadania z zakresu administracji rządowej, które zostały określone dla niej w programach rozwoju gospodarki, w szczególności w zakresie wspierania:

Wnioskodawca realizuje zadania w szczególności przez organizowanie, w porozumieniu z właściwymi instytucjami, przedsięwzięć informacyjnych i promocyjnych za granicą.

Zadania realizowane przez Wnioskodawcę są finansowane z dotacji otrzymywanych na podstawie umów zawartych z ministerstwem lub ze środków pozyskanych z Komisji Europejskiej bądź środków otrzymanych na podstawie zawartych umów międzynarodowych.

Wnioskodawca nie podejmuje działań, których celem jest osiągnięcie zysku.

W ramach powierzonych przez Ministerstwo zadań, Wnioskodawca będzie koordynatorem ogólnych działań promujących osiągnięcia branż powiązanych z tematyką Wystawy EXPO 2017 w Astanie. Wystawa rozpocznie się 10 czerwca 2017 r. i będzie trwała trzy miesiące. Udział Polski w Międzynarodowej Wystawie EXPO 2017 będzie okazją do wzmocnienia wizerunku Polski jako kraju zaangażowanego w globalną dyskusję nt. bezpieczeństwa energetycznego i ochrony środowiska. Wystawa jest największym i najbardziej prestiżowym wydarzeniem promocyjnym na świecie.

Podstawowym narzędziem realizacji celów promocyjnych stawianych przed udziałem Polski w Międzynarodowej Wystawie EXPO 2017 w Astanie będzie polska ekspozycja. Organizatorzy Wystawy udostępnią uczestnikom gotową infrastrukturę w postaci pawilonów w stanie surowym, natomiast Wnioskodawca w ramach powierzonych zadań będzie odpowiedzialny za wyposażenie oraz zaaranżowanie Pawilonu Polski.

Do zadań Wnioskodawcy będzie należało, m.in. prowadzenie biura Komisarza Generalnego Sekcji Polskiej, opracowanie założeń i realizacja działań informacyjno-promocyjnych, opracowanie i realizację programu promocji polskiej gospodarki, opracowanie założeń oraz realizacje planu komunikacji z mediami i prowadzenie działań promocyjnych, działania komunikacyjne w Internecie, wykonanie ekspertyz niezbędnych do przygotowania udziału Polski w Wystawie, koordynacja, opracowanie i produkcja materiałów informacyjno-promocyjnych, zapewnienie tłumaczeń dokumentacji niezbędnej do realizacji Projektu.

Wykonawcami wyżej wymienionych usług (m.in. transport materiałów na terenie Kazachstanu, doradztwo) mogą być podmioty nieposiadające siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski (Wykonawcy nie będący polskimi podatnikami).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z wykonywanymi działaniami dotyczącymi Międzynarodowej Wystawy EXPO 2017 w Astanie, można uznać, iż Wnioskodawca nie będzie podatnikiem podatku od towarów i usług (zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług "Nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych") i co się z tym wiąże nie będzie zobowiązana do naliczenia oraz odprowadzenia należnego podatku VAT za zakup usług od podmiotów nieposiadających siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Wnioskodawca będzie realizowała zadania związane z Międzynarodową Wystawą EXPO 2017 w Astanie, m.in. poprzez zakup usług od podmiotów nieposiadających siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski. Zgodnie ustawą Wnioskodawca jest państwową osobą prawną. W ramach powierzonego przez Ministerstwo zadania, Wnioskodawca będzie promowała polską gospodarkę, dzięki czemu nastąpi wzmocnienie kontaktów handlowych Polski z Kazachstanem - gospodarzem wystawy oraz całym rejonem Azji Centralnej.

Artykuł 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług, stwierdza, iż nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Przepis ten oparty został na podstawie art. 13 ust. 1 dyrektywy 2006/112, który przewiduje, że "krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami".

Warunkiem uznania organu władzy publicznej za podatnika VAT jest nie tylko wykonywanie jakichś czynności na podstawie umów cywilnoprawnych, ale przede wszystkim prowadzenie "samodzielnej działalności gospodarczej" w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z definicją zawartą w art. 15 ust. 2 działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Natomiast zgodnie Ustawą, Wnioskodawca nie podejmuje działań, których celem jest osiągnięcie zysku.

W związku z powyższym, należy uznać, że Wnioskodawca działając jako organ władzy publicznej w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, nie będzie podatnikiem podatku od towarów i usług. Konsekwentnie, co się z tym wiąże, nie będzie zobowiązana do naliczenia oraz odprowadzenia podatku należnego za zakup usług od podmiotów nieposiadających siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terenie Polski (import usług).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 8 ust. 1 ustawy stanowi, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja powyższa, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnika tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca realizuje zadania z zakresu administracji rządowej, które zostały określone dla niej w programach rozwoju gospodarki, w szczególności w zakresie wspierania:

Wnioskodawca realizuje zadania w szczególności przez organizowanie, w porozumieniu z właściwymi instytucjami, przedsięwzięć informacyjnych i promocyjnych za granicą.

Zadania realizowane przez Wnioskodawcę są finansowane z dotacji otrzymywanych na podstawie umów zawartych z ministerstwem lub ze środków pozyskanych z Komisji Europejskiej bądź środków otrzymanych na podstawie zawartych umów międzynarodowych.

Wnioskodawca nie podejmuje działań, których celem jest osiągnięcie zysku.

W ramach powierzonych przez Ministerstwo zadań, Wnioskodawca będzie koordynatorem ogólnych działań promujących osiągnięcia branż powiązanych z tematyką Wystawy EXPO 2017 w Astanie. Wystawa rozpocznie się 10 czerwca 2017 r. i będzie trwała trzy miesiące. Udział Polski w Międzynarodowej Wystawie EXPO 2017 będzie okazją do wzmocnienia wizerunku Polski jako kraju zaangażowanego w globalną dyskusję nt. bezpieczeństwa energetycznego i ochrony środowiska. Wystawa jest największym i najbardziej prestiżowym wydarzeniem promocyjnym na świecie.

Podstawowym narzędziem realizacji celów promocyjnych stawianych przed udziałem Polski w Międzynarodowej Wystawie EXPO 2017 w Astanie będzie polska ekspozycja. Organizatorzy Wystawy udostępnią uczestnikom gotową infrastrukturę w postaci pawilonów w stanie surowym, natomiast Wnioskodawca w ramach powierzonych zadań będzie odpowiedzialna za wyposażenie oraz zaaranżowanie Pawilonu Polski.

Do zadań Wnioskodawcy będzie należało, m.in. prowadzenie biura Komisarza Generalnego Sekcji Polskiej, opracowanie założeń i realizacja działań informacyjno-promocyjnych, opracowanie i realizacja programu promocji polskiej gospodarki, opracowanie założeń oraz realizacje planu komunikacji z mediami i prowadzenie działań promocyjnych, działania komunikacyjne w Internecie, wykonanie ekspertyz niezbędnych do przygotowania udziału Polski w Wystawie, koordynacja, opracowanie i produkcja materiałów informacyjno-promocyjnych, zapewnienie tłumaczeń dokumentacji niezbędnej do realizacji Projektu.

Wykonawcami wyżej wymienionych usług (m.in. transport materiałów na terenie Kazachstanu, doradztwo) mogą być podmioty nieposiadające siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski (Wykonawcy nie będący polskimi podatnikami).

W związku z powyższym, wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą uznania czy w związku z wykonywanymi działaniami dotyczącymi Międzynarodowej Wystawy EXPO 2017 w Astanie, można uznać, iż Strona nie będzie podatnikiem podatku od towarów i usług (zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług), i co się z tym wiąże nie będzie zobowiązana do naliczenia oraz odprowadzenia należnego podatku VAT za zakup usług od podmiotów nieposiadających siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, s. 1 z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

W świetle wskazanych regulacji, organy władzy publicznej są wyłączone z kręgu podatników podatku od towarów i usług, wyłącznie przy wykonywaniu czynności nałożonych przepisami prawa, dla realizacji których zostały powołane. Jest to wyłączenie podmiotowo-przedmiotowe. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności. Czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników. Oznacza to, że organ władzy publicznej nie będzie podatnikiem w zakresie swojej działalności podstawowej (takiej jak np. czynności urzędowe). Zatem w sytuacji wykonywania przez Wnioskodawcę, czynności w ramach przypisanych specyficznych zadań i funkcji państwowych, np. w zakresie czynności urzędowych, następuje wyłączenie z grona podatników, które nie skutkuje jednoczesnym naruszeniem zasad konkurencji.

Jednakże, w świetle unormowań prawa unijnego i bogatego orzecznictwa TSUE w tym zakresie, organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy, są uważane za podatników, gdy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, w wyniku których, wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziłoby do znaczących zakłóceń konkurencji. I tak, w sprawie Carpaneto Piacentino (sprawy połączone C-231/87 i C-129/88), Trybunał orzekł, że "działalność prowadzona jak w rozumieniu tego przepisu to działalność, jaką prowadzą organy podlegające prawu publicznemu na mocy szczególnego reżimu prawnego mającego do nich zastosowanie, natomiast nie obejmuje ona działalności prowadzonej przez nie w takich samych warunkach prawnych, jak mające zastosowanie do podmiotów prywatnych".

Wykonywanie transakcji w ramach czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkuje uznaniem organów publicznych za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenia usług podlegają opodatkowaniu tym podatkiem. Podatnikiem podatku od towarów i usług jest więc również organ władzy publicznej, jeżeli w stosunku do określonej czynności lub transakcji zachowuje się jak podmiot gospodarczy. Taki organ władzy publicznej będzie traktowany tak samo jak każdy inny podmiot w zakresie czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych, wykraczających poza zadania nałożone odrębnymi przepisami.

Usługi nabywane przez Wnioskodawce w ramach organizacji wystawy EXPO 2017 r. w Astanie obejmują szereg transakcji, które dotyczą m.in. prowadzenia biura Komisarza Generalnego Sekcji Polskiej, opracowania założeń i realizacji działań informacyjno-promocyjnych, opracowania i realizacji programu promocji polskiej gospodarki, opracowania założeń oraz realizacji planu komunikacji z mediami i prowadzenia działań promocyjnych, działań komunikacyjnych w Internecie, wykonaniu ekspertyz niezbędnych do przygotowania udziału Polski w Wystawie, koordynacji, opracowaniu i produkcji materiałów informacyjno-promocyjnych, zapewnieniu tłumaczeń dokumentacji niezbędnej do realizacji Projektu. Zatem zakupy te wykonywane są na podstawie umów cywilnoprawnych a tym samym Wnioskodawca w obrocie prawnym zachowuje się jak podmiot prywatny, tj. przedsiębiorca.

Ponadto, definicja podatnika sformułowana dla potrzeb ustalanie miejsca świadczenia usług, zawarta w art. 28a ustawy jest bardzo szeroka.

Stosownie do art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania Rozdziału 3 "Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług":

Wskazany powyżej art. 28a ustawy, wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, nie zawsze będący podatnikiem podatku od wartości dodanej. Definicja ta obejmuje także organy władzy publicznej lub inne podmioty prawa publicznego, jak również pozostałe osoby prawne nieprowadzące działalności gospodarczej, jeśli zostały one zidentyfikowane lub były zobowiązane do zidentyfikowania się na terytorium Unii Europejskiej dla potrzeb VAT.

Przy tym zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 i art. 28n.

W przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej (art. 28b ust. 2 ustawy).

Z powyższych przepisów wynika, że miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika, w rozumieniu art. 28a ustawy, dla których ustawodawca nie przewidział szczególnych zasad ustalania miejsca świadczenia usług jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej. Jeżeli jednak usługi te są świadczone na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika znajdującego się w miejscu innym niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Jednocześnie w myśl art. 2 ust. 1 pkt 9 ustawy przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

Powołany art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy wskazuje na sytuację, w której podatnikiem staje się nabywca usługi, jeśli dokonał on nabycia usługi od dostawcy spoza terytorium Polski. Przepis art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, wprowadza mechanizm tzw. odwrotnego obciążenia, który polega na opodatkowaniu usług przez usługobiorcę. Powiązanie tego mechanizmu z regulacjami w zakresie określenia miejsca świadczenia usług ma na celu, z jednej strony opodatkowanie usług w miejscu ich konsumpcji, a z drugiej strony, zaoszczędzenie usługodawcy obowiązków związanych z rejestracją oraz rozliczeniem podatku. Warunkiem zastosowania odwrotnego obciążenia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy względem usług jest spełnienie warunków dotyczących usługodawcy jak i usługobiorcy.

W opisanej sytuacji warunki wymienione w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy dotyczące usługodawcy jak i usługobiorcy są spełnione. Wnioskodawca (usługobiorca) jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 posiadającym siedzibę działalności na terytorium kraju. Jednocześnie, jak wynika z okoliczności sprawy, usługodawca nie posiada siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju, nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju oraz nie jest zarejestrowany na terytorium kraju.

Zatem stwierdzić należy, że Wnioskodawca jako organ władzy publicznej, który wypełnia zadania statutowe nałożone odrębną ustawą, dokonując zakupu usług związanych z organizacją wystawy EXPO 2017 r. od podmiotów zagranicznych nieposiadających siedziby oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, występuje w odniesieniu do wskazanych działań w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Jednocześnie Wnioskodawca zobowiązany jest do rozpoznania w Polsce z tytułu przedmiotowych nabyć, importu usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.