1462-IPPP3.4512.736.2016.2.PC - VAT w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży nieruchomości.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 października 2016 r. (data wpływu 5 października 2016 r.) uzupełnionym w dniu 6 grudnia 2016 r. (data wpływu 7 grudnia 2016 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 1 grudnia 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT transakcji sprzedaży nieruchomości (pytanie 1) - jest nieprawidłowe.

W dniu 5 października 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT transakcji sprzedaży nieruchomości (pytanie 1). Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 6 grudnia 2016 r., będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 1 grudnia 2016 r. nr 1462-IPPP3.4512.736.2016.1.PC.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe:

W 2003 r. Z. Spółka jawna nabyła nieruchomość gruntową niezabudowaną o powierzchni ok. 1800 m². Wspólnicy Spółki, posiadający po 50% udziałów prowadzą niezależnie własne działalności jako osoby fizyczne. W 2010 r. Spółka jawna wydzierżawiła na 30 lat umową notarialną ww. nieruchomość firmie P. Sławomir P. (jeden ze wspólników Spółki) z prawem dysponowania na cele budowlane. W 2010-2011 firma P. zrealizowała na tej nieruchomości inwestycję budowlaną wznosząc Budynek o przeznaczeniu biurowo-usługowo-magazynowym. Nieruchomość ta w całości wyceniona została przez rzeczoznawcę majątkowego na 2.100.000 zł. Już w trakcie inwestycji firma P. zaciągnęła zobowiązania kredytowe na przeprowadzenie inwestycji, a w trakcie prowadzenia dalszej działalności popadła w dalsze zadłużenie ze względu na niedochodowość tej inwestycji. Na dzień dzisiejszy zachodzi potrzeba sprzedaży tej nieruchomości w związku z tym jawi się problem, gdyż na gruncie cywilno-prawnym prawowitym właścicielem nieruchomości jest Z. Sp.j. i ona jest wpisana w księdze wieczystej jako właściciel z wpisanymi obciążeniami hipotecznymi. Wnioskodawca oraz Spółka P. nie wie zatem czy na gruncie podatkowym nie ma rozdziału polegającego na tym, że Spółka jest właścicielem gruntu zaś P. Budynku. Całość inwestycji została sfinansowana przez P., podatek VAT był odliczany, a jako wartość początkowa jako środek trwały jest amortyzowana (na dzień dzisiejszy zamortyzowano ok. 130 tys z miliona czterdziesty tysięcy). Ze względu na roszczenia właściciela Budynku (P.), który musi zaspokoić wierzycieli hipotecznych, spółka będzie musiała przelać na konto P. kwotę ok. 2 mln zł zachowując ok. 100 tys jako rzeczywistą wartość jej majątku czyli gruntu.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że pomiędzy wnioskodawcą (Z.), a dzierżawcą gruntu (P.) nie doszło do rozliczenia nakładów poniesionych przez dzierżawcę w związku z wybudowaniem budynku biurowo-usługowo-magazynowego. Obowiązuje nadal umowa dzierżawy i prowadzona jest przez dzierżawcę działalność gospodarcza w ww. obiekcie. Potencjalnym nabywcą będzie inny podmiot, jeszcze nie ustalony (nie będzie nabywcą dotychczasowy dzierżawca gruntu). Po wybudowaniu budynku w latach 2010-2011 dzierżawca nie ponosił nakładów na ulepszenie budynku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

1. Czy w przypadku sprzedaży nieruchomości (grunt wraz z budynkiem) przez właściciela hipotecznego gruntu (Z.) obcemu podmiotowi, transakcja ta objęta będzie opodatkowaniem podatkiem VAT w stawce 23% czy zwolnionej?

2. Czy rozliczenie wnioskodawcy (Z.) po sprzedaży nieruchomości, mające na celu zaspokojenie roszczeń dzierżawcy (P.) co do zwrotu poniesionych nakładów na budowę budynku objęte będzie podatkiem od towarów i usług w stawce 23% czy zwolnionej?

Zdaniem Wnioskodawcy (doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku), przyjmując za definicję pierwszego zasiedlenia "pierwsze zajęcie Budynku, używanie" należy przyjąć, że podatnik użytkował dany Budynek i spełnia warunek korzystania z Budynku przez wymagany czas (nie krótszy niż dwa lata). Tak więc przy sprzedaży prawa własności tego Budynku znajduje zastosowanie zwolnienie przewidziane w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług. Dostawa nieruchomości (Budynku) będzie zatem korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy i obejmuje oba podmioty. Podatnik użytkuje ww. budynek od chwili oddania do użytkowania nieprzerwanie od marca 2011 r. (ponad 5 lat) i wszystkie dokumenty związane z jego wznoszeniem (pozwolenia, począwszy od warunków zabudowy) wydane są na niego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe w zakresie opodatkowania podatkiem VAT transakcji sprzedaży nieruchomości (pytanie 1).

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm., zwana dalej "ustawą"), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

W świetle powołanych powyżej przepisów grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a jego sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Stosownie do art. 48 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380) z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Na mocy art. 47 § 1 Kodeksu cywilnego część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych.

Zatem z punktu widzenia prawa cywilnego wydzierżawiający jako właściciel dzierżawionych gruntów jest również właścicielem wzniesionych na nich budynków/budowli. Przedmiotem sprzedaży, w świetle prawa cywilnego, jest cała nieruchomości (grunt z budynkiem). Sposób rozliczenia się przez strony umowy dzierżawy, w związku z ulepszeniami poczynionymi przez dzierżawcę na rzeczy dzierżawionej, pozostawiony jest, w ramach swobody zawierania umów, woli stron, chyba że ze względu na treść lub cel umów w tym przedmiocie sprzeciwiałyby się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego, o czym stanowi art. 353¹ Kodeksu cywilnego.

Zgodnie z art. 693 § 1 Kodeksu cywilnego przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Na podstawie art. 705 Kodeksu cywilnego po zakończeniu dzierżawy dzierżawca obowiązany jest, w braku odmiennej umowy, zwrócić przedmiot dzierżawy w takim stanie, w jakim powinien się znajdować stosownie do przepisów o wykonywaniu dzierżawy.

Do dzierżawy - stosownie do brzmienia art. 694 Kodeksu cywilnego - stosuje się odpowiednio przepisy o najmie z zachowaniem przepisów poniższych.

W myśl art. 676 ww. Kodeksu jeżeli najemca ulepszył rzecz najętą, wynajmujący, w braku odmiennej umowy, może według swego wyboru albo zatrzymać ulepszenia za zapłatą sumy odpowiadającej ich wartości w chwili zwrotu, albo żądać przywrócenia stanu poprzedniego.

Z ww. przepisów prawa cywilnego wynika, że przedmiotem sprzedaży zawsze jest grunt wraz ze wszystkimi budynkami i urządzeniami trwale z tym gruntem związanymi. Jednocześnie wydzierżawiający jest właścicielem budynków wzniesionych na dzierżawionych gruntach. Sposób rozliczenia się przez strony umowy dzierżawy w związku z ulepszeniami poczynionymi przez dzierżawcę na rzecz dzierżawioną, pozostawiony jest, w ramach swobody zawierania umów, woli stron, chyba że ze względu na treść lub cel umów w tym przedmiocie sprzeciwiałyby się właściwości (naturze) stosunku dzierżawy, ustawie lub zasadom współżycia społecznego, co wynika z art. 3531 Kodeksu.

Stawka podatku, zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 31 grudnia 2013 r., w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przy czym przez tereny budowlane - w myśl art. 2 pkt 33 ustawy - rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Powyższe oznacza, iż generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., nieprzeznaczonymi pod zabudowę - są zwolnione od podatku VAT.

Ponadto art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy stanowi, że zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Warunkiem zastosowania zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy jest konieczność wykorzystywania towarów, w tym również nieruchomości, będących przedmiotem dostawy wyłącznie do działalności zwolnionej z podatku od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w 2003 r. nabył nieruchomość gruntową niezabudowaną o powierzchni ok. 1800 m². Wspólnicy Spółki, posiadający po 50% udziałów prowadzą niezależnie własne działalności jako osoby fizyczne. W 2010 r. Wnioskodawca wydzierżawił na 30 lat umową notarialną ww. nieruchomość firmie P. Sławomir P. (jeden ze wspólników Spółki) z prawem dysponowania na cele budowlane. W latach 2010-2011 firma P. zrealizowała na tej nieruchomości inwestycję budowlaną wznosząc Budynek o przeznaczeniu biurowo-usługowo-magazynowym. Nieruchomość ta w całości wyceniona została przez rzeczoznawcę majątkowego na 2.100.000 zł. Całość inwestycji została sfinansowana przez P., podatek VAT był odliczany, a jako wartość początkowa jako środek trwały jest amortyzowana (na dzień dzisiejszy zamortyzowano ok. 130 tys z miliona czterdziesty tysięcy). Pomiędzy Wnioskodawcą (Z.), a dzierżawcą gruntu (P.) nie doszło do rozliczenia nakładów poniesionych przez dzierżawcę w związku z wybudowaniem Budynku biurowo-usługowo-magazynowego. Obowiązuje nadal umowa dzierżawy i prowadzona jest przez dzierżawcę działalność gospodarcza w ww. obiekcie. Potencjalnym nabywcą będzie inny podmiot, jeszcze nie ustalony (nie będzie nabywcą dotychczasowy dzierżawca gruntu).

Na tle tak przedstawionego zdarzenia przyszłego Wnioskodawca powziął wątpliwości czy transakcja sprzedaży opisanej nieruchomości objęta będzie opodatkowaniem podatkiem VAT w stawce 23% czy będzie podlegała zwolnieniu.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treść przywołanych przepisów prawa podatkowego prowadzi do wniosku, że planowana przez Wnioskodawcę transakcja sprzedaży opisanej nieruchomości będzie opodatkowana stawką VAT 23%.

Odnosząc się do przedmiotowej kwestii należy wskazać, że wyrażenia "przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel" zawartego w przytoczonym wyżej art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług nie należy utożsamiać z prawem własności. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, definiując wyrażenie "dostawa towarów" akcentuje "własność ekonomiczną" funkcjonującą w oderwaniu od krajowych przepisów prawa cywilnego, regulujących przeniesienie prawa własności. W orzeczeniu C-320/88 Staatssecretaris van Financiën v. Shipping and Forwarding Safe B.V. TSUE wyraził pogląd, że "wyrażenie "dostawa towarów" w rozumieniu artykułu 5 (1) VI Dyrektywy oznacza także przeniesienie prawa do dysponowania rzeczą jak właściciel, nawet jeżeli nie dochodzi do przeniesienia własności rzeczy w sensie prawnym" (pkt 1), jednak jednocześnie zastrzegł, że "zadaniem sądu krajowego jest określenie w każdym przypadku, na podstawie stanu rzeczy, czy przeniesienie prawa do dysponowania rzeczą jak właściciel, w rozumieniu artykułu 5 (1) VI Dyrektywy, miało miejsce" (pkt 2).

Z perspektywy ekonomicznej od momentu wybudowania przedmiotowego Budynku biurowo-usługowo-magazynowego, do dnia zawarcia umowy sprzedaży, to Dzierżawca a nie Wnioskodawca jako sprzedający znajduje się w faktycznym posiadaniu Budynku i korzysta z niego jak właściciel. Bez wpływu na ekonomiczne władztwo Dzierżawcy nad budynkiem pozostaje fakt, że nie należy do niego prawo własności tego budynku w rozumieniu prawa cywilnego.

Wobec przedstawionego opisu oraz obowiązujących przepisów prawa należy stwierdzić, że skoro Dzierżawca wybudował Budynek biurowo-usługowo-magazynowy z własnych środków i dla zrealizowania własnych celów wynikających z umowy dzierżawy oraz skoro przed sprzedażą nie zostaną rozliczone nakłady poniesione na wybudowanie Budynku z Dzierżawcą nie sposób przyjąć, że Wnioskodawca dokona dostawy Budynku posadowionego na zbywanym gruncie. Zatem w przypadku sprzedaży przez Wnioskodawcę nieruchomości przedmiotem dostawy będzie jedynie grunt, gdyż rozważając skutki podatkowe dokonywanej transakcji należy mieć na uwadze nie jej aspekty cywilnoprawne, lecz te, które mają znaczenie z punktu widzenia ustawy o podatku od towarów i usług.

W przedmiotowej sytuacji, z punktu widzenia prawa cywilnego, na nabywcę nieruchomości formalnie przejdzie prawo własności Budynku biurowo-usługowo-magazynowego z wszystkimi cywilistycznymi konsekwencjami tego faktu, jednak biorąc pod uwagę rozwiązania przyjęte w ustawie o podatku od towarów i usług, nie wystąpi dostawa towaru, jakim jest Budynek. Tym samym nie ma podstaw do przyjęcia, że Wnioskodawca dokona jego dostawy w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy (Wnioskodawca nie przeniesie na nabywcę prawa do rozporządzania Budynkiem jak właściciel), prawo to jest bowiem po stronie podmiotu, który ten grunt zabudował, tj. Dzierżawcy.

Wobec powyższego, w analizowanym przypadku przedmiotem dostawy na rzecz nabywcy (osoby trzeciej) będzie jedynie grunt.

Jednocześnie należy stwierdzić, że przedmiotowe zbycie nie będzie mogło korzystać ze zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy albowiem przedmiotem dostawy nie będzie teren niezabudowany inny niż budowlany. W analizowanym przypadku działka stanowiąca przedmiot dostawy w rozumieniu ustawy o VAT została zabudowana przez Dzierżawcę. W konsekwencji zbycie przez Wnioskodawcę działki, na której Dzierżawca wzniósł Budynek biurowo-usługowo-magazynowy nie będzie korzystało ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Przedmiotowa dostawa nie będzie również korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, bowiem z okoliczności sprawy nie wynika, aby ww. grunt był wykorzystywany wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku.

W konsekwencji, dostawa opisanej działki na rzecz osoby trzeciej, na której wybudowany został Budynek biurowo-usługowo-magazynowy przez Dzierżawcę będzie opodatkowana stawką VAT 23%.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy zgodnie z którym przy sprzedaży prawa własności Budynku biurowo-usługowo-magazynowego znajduje zastosowanie zwolnienie przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, co oznacza, ze w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Wydana interpretacja rozstrzyga tylko i wyłącznie w zakresie opodatkowania podatkiem VAT transakcji sprzedaży nieruchomości (pytanie 1) natomiast w zakresie rozliczenia zwrotu poniesionych nakładów na budowę budynku biurowo-usługowo-magazynowego pomiędzy Wnioskodawcą a Dzierżawcą gruntu (pytanie 2) zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcie naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i § 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1-4 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.