1462.IPPP3.4512.645.2016.3.ISK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 września 2016 r. (data wpływu 6 września 2016 r.) uzupełnionym w dniu 4 listopada 2016 r. (data wpływu 9 listopada 2016 r.) w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 2 listopada 2016 r. (skutecznie doręczone 3 listopada 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* stosowania procedury uproszczonej dla rozliczania podatku w wewnątrzwspólnotowych transakcjach trójstronnych przy dokonaniu rejestracji wstecznej - jest prawidłowe,

* zastosowania procedury uproszczonej dla rozliczania podatku w wewnątrzwspólnotowych transakcjach trójstronnych po dokonaniu korekty faktur - jest prawidłowe.

W dniu 6 września 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego uzupełniony w dniu 4 listopada 2016 r. (data wpływu 9 listopada 2016 r.) w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 2 listopada 2016 r. (skutecznie doręczone 3 listopada 2016 r.) dotyczący podatku od towarów i usług w zakresie stosowania uproszczonej procedury rozliczania podatku w wewnątrzwspólnotowych transakcjach trójstronnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

K. (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) jest podmiotem zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny na terytorium Austrii, prowadzącym działalność w zakresie produkcji pneumatycznych, hydraulicznych i elektronicznych układów hamulcowych, układów drzwi wejściowych oraz systemów zarządzania podwoziem do kolejowych środków lokomocji.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka jest jednym z podmiotów uczestniczących w tzw. transakcji trójstronnej (uregulowanej w polskich przepisach w art. 135-138 ustawy o VAT).

W ramach transakcji trójstronnej Spółka nabywa towary od dostawcy mającego siedzibę w Czechach (dalej: "Dostawca"), zarejestrowanego w Czechach jako czynny podatnik VAT oraz jako podatnik VAT UE.

Następnie, Spółka odsprzedaje zakupione od Dostawcy towary kontrahentowi polskiemu, mającemu siedzibę na terytorium Polski zidentyfikowanego dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych VAT (dalej: "Kontrahent").

Dla celów przedmiotowej transakcji Spółka posługuje się numerem identyfikacyjnym nadanym jej przez władze podatkowe Austrii. Niniejszy numer identyfikacyjny nie jest numerem identyfikacji państwa członkowskiego rozpoczęcia (Czech) oraz zakończenia transportu (Polska). Natomiast Kontrahent stosuje polski numer VAT. Transport towarów kończy się w Polsce.

W ramach opisywanej transakcji przemieszczenie towarów następuje od Dostawcy w Czechach bezpośrednio do Kontrahenta w Polsce. Za transport przemieszczanych towarów z Czech do Polski, związanych z przedmiotową transakcją, odpowiada Dostawca lub Spółka.

W poprzednio funkcjonującym schemacie rozliczeń z Kontrahentem Spółka traktowała dokonywane dostawy towarów do Polski jako transakcje wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Mając jednak na uwadze przedstawione wyżej okoliczności transakcji oraz ponowną analizę tych transakcji pod kątem podatkowym Spółka doszła do wniosku, że stanowią one element transakcji trójstronnych, a nie wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Tym samym z uwagi na zidentyfikowane braki formalne na fakturach, które nie odnosiły się wprost do transakcji trójstronnych lecz do wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów Spółka przygotowała i przekazała Kontrahentowi korekty faktur wraz z pismem wskazującym na konieczność dokonania korekty przez Kontrahenta dokonywanych transakcji. Mając na uwadze powyższe na dzień złożenia wniosku Kontrahent dysponuje fakturami prawidłowo dokumentującymi opisane transakcje.

Obecnie Wnioskodawca wystawiając fakturę VAT na Kontrahenta, wskazuje na fakturze Kontrahenta jako zobowiązanego do rozliczenia podatku VAT od dostawy towarów realizowanej w ramach procedury uproszczonej, o której mowa w art. 135 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT.

Z uwagi na fakt, że Spółka nie wykazywała przedmiotowych transakcji w informacjach podsumowujących składanych w Austrii, w najbliższym czasie zostanie przeprowadzona również korekta informacji podsumowujących w Austrii ze wykazaniem numeru VAT polskiego Kontrahenta.

Spółka nie posiada siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce.

Po przeprowadzeniu jednak wewnętrznej kontroli własnych rozliczeń transakcji, Spółka doszła do przekonania, iż z uwagi na udział w innych tzw. dostawach łańcuchowych, powinna ona była zarejestrować się dla celów VAT w Polsce. W związku z tym, przed dniem złożenia niniejszego wniosku Spółka została zarejestrowana na potrzeby VAT w Polsce. Rejestracja ta ma charakter wsteczny, tj. jako data rozpoczęcia prowadzenia działalności w Polsce został wskazany grudzień 2010 r. Po tej dacie Spółka realizowała szereg transakcji trójstronnych objętych uproszczeniem, o którym mowa w art. 135-136 ustawy o VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy fakt wstecznego zarejestrowania Spółki dla celów VAT w Polsce nie wpłynie na prawidłowość dotychczas zastosowanego uproszczenia dla opisanych wewnątrzwspólnotowych transakcji trójstronnych, o których mowa w art. 135 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT?

2. Czy okoliczności opisane w stanie faktycznym, tj. skorygowanie faktur pierwotnych dokumentujących wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów, poprzez wystawienie faktur korygujących do uprzednio wystawionych faktur według reguł właściwych dla transakcji trójstronnych, jak również wykazanie przedmiotowych transakcji wyłącznie w austriackich informacjach podsumowujących, umożliwi skorzystanie z uproszczenia, o którym mowa w art. 135 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

W ocenie Wnioskodawcy, fakt wstecznego zarejestrowania Spółki dla celów VAT w Polsce nie wpłynie na prawidłowość dotychczas zastosowanego uproszczenia dla opisanych wewnątrzwspólnotowych transakcji trójstronnych, o których mowa w art. 135 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT.

Transakcja łańcuchowa

Zgodnie z art. 7 ust. 8 ustawy o VAT, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

W świetle powyższego, w sytuacji takiej jak opisana w stanie faktycznym, gdy towar jest dostarczany bezpośrednio od Dostawcy do miejsca wskazanego przez Kontrahenta mamy do czynienia z dwiema dostawami towarów, tj. pomiędzy Dostawcą a Wnioskodawcą oraz pomiędzy Wnioskodawcą a Kontrahentem. Na gruncie przepisów o VAT tego typu transakcja stanowi tzw. transakcję łańcuchową.

Wnioskodawca pragnie wskazać, iż zgodnie z regulacjami zawartymi w art. 22 ust. 2 i 3 ustawy o VAT, w przypadku transakcji łańcuchowych, wysyłka lub transport towaru może być przyporządkowana tylko jednej dostawie (tzw. dostawa "ruchoma"). Pozostałe dostawy (tzw. "dostawy nieruchome"), są natomiast opodatkowane odpowiednio w miejscu rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów (dostawa poprzedzająca dostawę ruchomą) lub jej zakończenia (dostawa następująca po dostawie ruchomej), według stawki VAT właściwej dla dostawy towarów na terytorium tych krajów. Przy czym, zgodnie z wytycznymi zawartymi w orzeczeniach Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) (przykładowo w sprawie C-254/04 EMAG Handel oraz w sprawie C-430/09 Euro Tyre), w celu określenia, która dostawa jest "ruchoma" decydujące znaczenie ma kwestia organizacji transportu (tj. wskazanie, który podmiot wykonuje lub zleca transport towarów).

Przenosząc wnioski płynące z powoływanych wyżej przepisów na grunt analizowanej sprawy co do zasady należałoby więc stwierdzić, iż w przypadku, gdy transport organizowany jest przez Dostawcę będącego pierwszym podmiotem w łańcuchu, transport powinien być przyporządkowany do pierwszej dostawy w łańcuchu. Konsekwentnie, dostawy pomiędzy Dostawcą a Wnioskodawcą powinny stanowić dostawy transgraniczne ("ruchome"), natomiast dostawy pomiędzy Wnioskodawcą a Kontrahentem - jako dostawy następujące po dostawie ruchomej - powinny być opodatkowane na terytorium kraju zakończenia transportu.

Niemniej jednak, Wnioskodawca pragnie wskazać, iż przepisy ustawy o VAT, które stanowią implementację regulacji zawartych w Dyrektywie 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, przewidują specjalną procedurę dla wewnątrzwspólnotowych transakcji trójstronnych, która pozwala na uproszczone rozliczenie dla VAT tych transakcji.

Wewnątrzwspólnotowa transakcja trójstronna

Zgodnie z art. 135 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, przez wewnątrzwspólnotową transakcję trójstronną rozumie się transakcję, dla której spełnione zostały łącznie następujące warunki:

* trzech podatników VAT zidentyfikowanych na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w trzech różnych państwach członkowskich uczestniczy w dostawie towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności, przy czym dostawa tego towaru jest dokonana między pierwszym i drugim oraz drugim i ostatnim w kolejności,

* przedmiot dostawy jest wysyłany lub transportowany przez pierwszego lub też transportowany przez drugiego w kolejności podatnika VAT lub na ich rzecz z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego.

Mając na uwadze powyższe, należy ustalić czy transakcje będące przedmiotem niniejszego wniosku spełniają warunki do uznania ich za przeprowadzone w warunkach wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej. Jak wskazał Wnioskodawca w stanie faktycznym niniejszego wniosku:

* w dostawach uczestniczy trzech podatników (Dostawca, Spółka oraz Kontrahent) zarejestrowanych na potrzeby VAT oraz transakcji wewnątrzwspólnotowych w trzech różnych państwach członkowskich (tj. odpowiednio: w Czechach, Austrii i Polsce);

* dostawa towaru będzie odbywać się pomiędzy Dostawcą a Spółką oraz między Spółką a Kontrahentem, przy czym Dostawca wyda ten towar bezpośrednio Kontrahentowi;

* towar będzie transportowany lub wysyłany przez Spółkę (drugi w kolejności podatnik) lub przez Dostawcę (pierwszy w kolejności podatnik).

Wobec powyższego, w ocenie Spółki, okoliczności przeprowadzenia transakcji wskazują, że odbywają się one w warunkach określonych w art. 135 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, tj. w warunkach wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej.

Dodatkowo, wskazać należy, że ustawa o VAT przewiduje zastosowanie procedury uproszczonej dla wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej - art. 135 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, procedura uproszczona rozliczenia podatku przy wewnątrzwspólnotowych transakcjach trójstronnych polega na tym, że ostatni w kolejności podatnik VAT rozlicza podatek z tytułu dokonania na jego rzecz dostawy towarów przez drugiego w kolejności podatnika VAT, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

a. dostawa na rzecz ostatniego w kolejności podatnika VAT była bezpośrednio poprzedzona wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów u drugiego w kolejności podatnika VAT;

Wskazać przy tym należy, że dla potrzeb rozdziału regulującego opodatkowanie wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej (rozdział 8 ustawy o VAT) odmiennie zdefiniowano wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (dalej: WNT). W tym wypadku, przez WNT rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawę, nabywcę towarów lub na ich rzecz (art. 135 ust. 1 pkt 3);

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Spółki, wszystkie warunki dotyczące stosowania procedury uproszczonej dla wewnątrzwspólnotowych transakcji trójstronnych w odniesieniu do przedstawionego przez nią stanu faktycznego będą spełnione, o czym w ocenie Spółki decydują następujące okoliczności:

* dostawa na rzecz Kontrahenta (tj. dokonana na rzecz ostatniego w kolejności podatnika) jest bezpośrednio poprzedzona WNT u Spółki (jako drugiego w kolejności podatnika), które rozpoznane zostanie w Austrii oraz odpowiednie zaraportowanie w informacji podsumowującej składanej w Austrii zgodnie z austriackimi przepisami VAT;

* Spółka będąc drugim w kolejności podatnikiem, który dokonuje dostawy na rzecz Kontrahenta, czyli ostatniego w kolejności podatnika VAT, nie posiada siedziby w państwie członkowskim, w którym kończy się transport, tj. w Polsce (jak wskazano bowiem w stanie faktycznym niniejszego wniosku, Spółka ma siedzibę działalności gospodarczej w Austrii);

* Spółka stosuje zarówno wobec Dostawcy jak i Kontrahenta ten sam austriacki numer dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych VAT, a więc numer nadany przez państwo członkowskie inne niż państwo rozpoczęcia (Czechy) i zakończenia transportu (Polska);

* Kontrahent stosuje do transakcji numer VAT przyznany w państwie, w którym kończy się transport lub wysyłka (Polska);

* Kontrahent jest wskazany przez Spółkę jako zobowiązany do rozliczenia podatku VAT od dostawy towarów w ramach procedury uproszczonej.

Wpływ rejestracji VAT na stosowanie procedury uproszczonej

Zdaniem Spółki, na możliwość rozliczenia przedmiotowej transakcji w ramach procedury uproszczonej nie wpływa fakt, że Spółka została zarejestrowana dla potrzeb VAT w Polsce, uzyskując tym samym polski numer VAT, a więc numer identyfikacyjny na potrzeby VAT państwa zakończenia wysyłki.

W ocenie Wnioskodawcy, podatnicy (w tym Spółka) posiadając numery identyfikacyjne VAT w kilku krajach mają możliwość samodzielnego decydowania, który z numerów zostanie podany dla poszczególnych transakcji, biorąc pod uwagę charakter transakcji oraz uwarunkowania biznesowe.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w utrwalonej linii interpretacyjnej polskich organów podatkowych. Tytułem przykładu można wskazać na:

* interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 30 stycznia 2009 r. (sygn. ILPP2/443-1049/08-2/MN), w której organ ten zauważył, że: "Fakt posiadania przez słowackiego Kontrahenta numeru identyfikacyjnego VAT UE nadanego również w Polsce, daje mu możliwość samodzielnego decydowania, który z tych numerów zostanie podany na potrzeby konkretnej transakcji. W rezultacie, Kontrahent w przedstawionym stanie faktycznym miał prawo posłużyć się słowackim numerem VAT pomimo, iż jest również zarejestrowanym w Polsce podatnikiem podatku od towarów i usług."

* interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 kwietnia 2008 r. (sygn. IPPP1/443-546/08-5/MP), zgodnie z którą:

"Podmioty posiadające numery identyfikacyjne VAT w kilku krajach mają możliwość samodzielnego decydowania, który z numerów zostanie podany dla poszczególnych transakcji biorąc pod uwagę charakter transakcji oraz uwarunkowania biznesowe. W rezultacie w przedstawionym stanie faktycznym Spółka ma prawo posłużyć się niemieckim numerem VAT pomimo, iż jest zarejestrowanym w Polsce podatnikiem podatku VAT."

* interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 28 listopada 2008 r. (sygn. IPPP2/443-1500/08-2/BM) w której organ stwierdził, że:

"Fakt posiadania przez Wnioskodawcę numerów identyfikacyjnych VAT UE w innych krajach unijnych daje mu możliwość samodzielnego decydowania, który z tych numerów zostanie podany na potrzeby konkretnej transakcji. W rezultacie Wnioskodawca w przedstawionym stanie faktycznym ma prawo posłużyć się niemieckim numerem VAT (lub numerem innego niż Polska i Słowacja kraju UE) pomimo, iż jest zarejestrowanym w Polsce podatnikiem podatku od towarów i usług."

Ponadto, przepisy ustawy o VAT, a w szczególności art. 135 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT wskazujący na warunki pozwalające na zastosowanie procedury uproszczonej nie przewidują wyłączenia możliwości zastosowania procedury uproszczonej, w przypadku gdy drugi w kolejności podatnik (jak np. Spółka) otrzymała również numery nadane przez państwa rozpoczęcia czy zakończenia transportu. Stąd, w ocenie Wnioskodawcy, dopóki Spółka nie zastosuje polskiego numeru VAT wobec Dostawcy i Kontrahenta dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych VAT, dopóty transakcje zawierane w warunkach określonych w stanie faktycznym niniejszego wniosku będą mogły korzystać z uproszczenia przewidzianego dla wewnątrzwspólnotowych transakcji trójstronnych.

W świetle powyższego, w ocenie Wnioskodawcy, fakt wstecznego zarejestrowania Spółki dla celów VAT w Polsce nie wpłynie na prawidłowość dotychczas zastosowanego uproszczenia dla opisanych wewnątrzwspólnotowych transakcji trójstronnych, o których mowa w art. 135 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT.

Ad.2

W ocenie Wnioskodawcy, okoliczności przedstawione w stanie faktycznym, tj. dokonanie korekty pierwotnie wystawionych faktur dokumentujących wewnątrzwspólnotową dostawę towarów poprzez wystawienie faktur korygujących do tych faktur według reguł właściwych dla transakcji trójstronnych, jak również wykazanie przedmiotowych transakcji wyłącznie w austriackich informacjach podsumowujących, umożliwi skorzystanie z uproszczenia o którym mowa w art. 135 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT.

W odniesieniu do stanowiska Spółki w zakresie pytania drugiego, w ocenie Wnioskodawcy, fakt, że faktury pierwotne dokumentowały wewnątrzwspólnotową dostawę towarów nie uniemożliwia odpowiedniego skorygowania tych faktur i skorzystania z procedury uproszczonej przewidzianej w art. 135 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT. Powyższe potwierdza również fakt, że brakujące informacje podsumowujące zostaną złożone w Austrii zgodnie z obowiązującymi tam przepisami VAT.

W szczególności, zdaniem Wnioskodawcy, przepisy ustawy o VAT nie ograniczają prawa do skorzystania z procedury uproszczonej dla transakcji trójstronnych z uwagi na skorygowanie faktur pierwotnych, które zostały wystawione w związku z nieprawidłowym zakwalifikowaniem transakcji. Celem wystawionych faktur korygujących było bowiem prawidłowe udokumentowanie i rozliczenie transakcji, które zostały zrealizowane na warunkach przewidzianych dla transakcji trójstronnych. W rezultacie fakt, że Spółka pierwotnie rozpoznawała transakcje jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów do Kontrahenta nie powinno rzutować na uprawnienie do skorzystania z uproszczenia przewidzianego w art. 135 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT.

W konsekwencji, Spółka uprawniona będzie do wystawienia faktury korygującej według reguł właściwych dla procedury uproszczonej, w oparciu o obowiązujące w Polsce przepisy art. 136 ust. 3 ustawy o VAT, zgodnie z którym, w przypadku, gdy w procedurze uproszczonej:

* ostatnim w kolejności podmiotem jest podatnik wymieniony w art. 15 lub osoba prawna niebędąca podatnikiem w rozumieniu art. 15, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych zgodnie z art. 97 - tak jak w przypadku opisywanym w stanie faktycznym transakcji, gdzie ostatnim w kolejności podatnikiem jest kontrahent polski, mający siedzibę na terytorium Polski zidentyfikowany dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych VAT;

* drugim w kolejności podatnikiem jest podatnik podatku od wartości dodanej określony w art. 135 ust. 1 pkt 4 lit. b i c, który posługuje się w procedurze uproszczonej numerem identyfikacyjnym wydanym mu na potrzeby tego podatku przez państwo członkowskie inne niż Rzeczpospolita Polska, z uwzględnieniem obowiązujących w tym innym państwie członkowskim przepisów w zakresie dokumentowania tej procedury - tak jak w przypadku opisywanych w stanie faktycznym transakcji, gdzie drugim w kolejności podatnikiem jest Spółka, która dokonuje dostawy na rzecz Kontrahenta, czyli ostatniego w kolejności podatnika VAT, nie posiada siedziby w państwie członkowskim, w którym kończy się transport, tj. w Polsce (jak wskazano bowiem w stanie faktycznym niniejszego wniosku, Spółka ma siedzibę działalności gospodarczej w Austrii) stosuje zarówno wobec Dostawcy jak i Kontrahenta ten sam austriacki numer dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych VAT, a więc numer nadany przez państwo członkowskie inne niż państwo rozpoczęcia (Czechy) i zakończenia transportu (Polska);

- stosuje się przepis art. 136 ust. 1 ustawy o VAT.

Przepis ten wskazuje, że drugi w kolejności podatnik (w tym wypadku Spółka) wystawia ostatniemu w kolejności podatnikowi VAT, fakturę zawierającą, oprócz danych wymienionych w art. 106e, następujące informacje:

Należy zauważyć, że przywołane powyżej przepisy są skierowane wyłącznie do podmiotów będących polskimi podatnikami VAT, jeżeli zatem jako drugi w kolejności podmiot uczestniczący w transakcji trójstronnej występuje podmiot niezarejestrowany dla celów VAT w Polsce, nie istnieje wówczas obowiązek wystawiania faktury zgodnie z przepisami przywołanymi powyżej. Jednocześnie, Spółka pragnie podnieść, iż realizując przedmiotowe transakcje, nie była zarejestrowana dla celów VAT w Polsce, a uproszczenie przewidziane dla transakcji trójstronnych nie powodowało obowiązku rejestracji. W związku z tym, w ocenie Spółki, nie była ona w ogóle zobowiązana do wystawienia faktur dokumentujących te transakcje zgodnie z warunkami przewidzianymi przez polskiego ustawodawcę, gdyż jako podatnik niemający w Polsce siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności nie była objęta polskimi regulacjami dotyczącymi fakturowania. Tym bardziej zatem, sposób udokumentowania transakcji i treść faktur wystawionych przez Spółkę nie powinna rzutować na możliwość zastosowania uproszczenia, o którym mowa w art. 135 i 136 ustawy o VAT.

W konsekwencji Spółka stoi na stanowisku, że w sytuacji gdy skorygowane zostaną pierwotnie wystawione faktury według przepisów obowiązujących w Austrii, wówczas przeprowadzone transakcje należy uznać za udokumentowane w sposób prawidłowy, umożliwiający skorzystanie z uproszczenia przewidzianego dla transakcji trójstronnych. Należy zauważyć przy tym, że w przypadku wystąpienia nieprawidłowości w wystawionych uprzednio fakturach polskie przepisy ustawy o VAT nie ograniczają możliwości skorzystania z uproszczenia przewidzianego dla transakcji trójstronnych. W rezultacie w stosunku do uprzednio wystawionych faktur pierwotnych wystawienie faktur korygujących poprzez zawarcie na nich odniesienia o zastosowaniu procedury uproszczonej przewidzianej dla transakcji trójstronnych powinny zostać uznane za rozliczone w sposób prawidłowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Organ zauważa, że zgodnie z art. 14f § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega opłacie w wysokości 40 zł, którą należy wpłacić w terminie 7 dni od dnia złożenia wniosku. W przypadku wystąpienia w jednym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej odrębnych stanów faktycznych lub zdarzeń przyszłych pobiera się opłatę od każdego przedstawionego we wniosku odrębnego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego (art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej).

W niniejszych okolicznościach Wnioskodawca przedstawił 2 stany faktyczne. Natomiast w dniu 2 września 2016 r. dokonał opłaty w wysokości 160 zł. W związku z uiszczeniem opłaty wyższej od należnej, poniesiona z tego tytułu nadpłata w wysokości 80 zł podlega zwrotowi zgodnie z art. 14f § 2b ustawy - Ordynacja podatkowa.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.