1462-IPPP3.4512.12.2017.1.PC - Ustalenie miejsca świadczenia usług związanych z uczestnictwem pracowników w konferencjach organizowanych za granicą.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 grudnia 2016 r. (data wpływu 2 stycznia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia usług związanych z uczestnictwem pracowników w konferencjach organizowanych za granicą - jest prawidłowe.

W dniu 2 stycznia 2017 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia usług związanych z uczestnictwem pracowników w konferencjach organizowanych za granicą.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest spółką Skarbu Państwa działającą na rynku loteryjnym. Podstawowym przedmiotem działalności Spółki jest organizacja gier liczbowych i loterii pieniężnych oraz ich sprzedaż w wyznaczonych sieciach i punktach sprzedaży na terytorium całej Polski. Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym i tym samym podatnikiem, o którym mowa w art. 28a Ustawy VAT.

Spółka jest również członkiem międzynarodowych organizacji loteryjnych (dalej: "Stowarzyszenia"), takich jak World Lottery Association ("WLA") oraz The European State Lotteries and Toto Association (dalej: "ESLTA").

Stowarzyszenia działają na rzecz zbiorowych interesów swoich członków poprzez m.in. świadczenie usług edukacyjnych i usług profesjonalnego rozwoju, w tym poprzez organizowanie w celach statutowych m.in. seminariów, zgromadzeń lub konferencji o charakterze branżowym i edukacyjnym (dalej: "Konferencje").

W celu rozwoju działalności loteryjnej Spółki i dopasowania jej do światowych standardów oraz w celu stałego podnoszenia kwalifikacji w zakresie organizacji gier i loterii, pracownicy Spółki uczestniczą w wybranych Konferencjach branżowych organizowanych przez WLA oraz ESLTA. Konferencje organizowane są poza granicami Polski, tj. zarówno na terytorium Unii Europejskiej jak i na terytorium Państw trzecich.

Uczestnictwo w Konferencjach branżowych wiąże się z koniecznością uiszczenia przez Spółkę opłaty za możliwość wzięcia udziału pracowników Spółki w danym wydarzeniu (dalej: "Opłaty konferencyjne"). Opłaty konferencyjne obejmują udział w wydarzeniach składających się na program Konferencji, takich jak seminaria, wykłady, panele dyskusyjne oraz imprezy towarzyszące przewidziane w programie (w tym np. wycieczki) oraz pokrywają koszty zakwaterowania oraz koszty wyżywienia.

Opłaty konferencyjne stanowią co do zasady kwoty zbiorcze, bez rozbicia na poszczególne świadczenia jednostkowe. Stowarzyszenia wystawiają fakturę bez naliczonego podatku VAT z wykazaną jedną kwotą zbiorczą za udział danego pracownika Spółki w określonej Konferencji.

Zgodnie ze statutami, Stowarzyszenia są zasadniczo organizacjami non-profit utworzonymi zgodnie z prawem Szwajcarii. WLA jest również podmiotem zarejestrowanym w Szwajcarii na potrzeby podatku od wartości dodanej. Zarówno WLA jak i ESLTA nie mają siedziby ani miejsca prowadzenia działalności na terytorium Polski.

Spółka traktuje Opłaty konferencyjne z tytułu udziału pracowników Spółki w Konferencjach zorganizowanych przez WLA oraz ESLTA zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 oraz 28b ust. 1 Ustawy VAT, tj., jako opłaty za import usług, gdzie miejscem opodatkowania jest terytorium Polski i z tytułu których Spółka występuje w charakterze podatnika zobowiązanego do rozliczenia usługi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie: Czy Opłaty Konferencyjne ponoszone przez Spółkę z tytułu udziału Pracowników Spółki w Konferencjach zorganizowanych przez WLA oraz ESLTA stanowią, w stanie prawnym obowiązującym od 2011 r., opłaty z tytułu nabycia usług kwalifikowanych jako import usług, dla których miejscem opodatkowania jest terytorium Polski?

Zdaniem Wnioskodawcy: Opłaty Konferencyjne ponoszone przez Spółkę z tytułu udziału Pracowników Spółki w Konferencjach zorganizowanych przez WLA oraz ESLTA nie stanowią, w stanie prawym obowiązującym od 2011 r., opłat za nabycie usług, dla których miejscem opodatkowania jest terytorium Polski (transakcja nie powinna być kwalifikowana jako import usług).

Co do zasady, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega między innymi odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie natomiast z ogólną definicją wyrażoną w art. 8 ust. 1 Ustawy VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 Ustawy VAT (tj. nie stanowi przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel).

W przypadku, gdy dana transakcja stanowi świadczenie usług, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia takiej usługi. Od prawidłowego określenia miejsca świadczenia zależeć będzie bowiem czy dana usługa opodatkowana jest podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też do jej opodatkowania znajdą zastosowanie inne reguły.

Należy zauważyć, iż o miejscu świadczenia usług traktuje Rozdział 3 Ustawy VAT. I tak, na potrzeby określenia miejsca świadczenia usługi, art. 28a ustawy VAT wprowadza definicję podatnika, którym jest m.in. podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 Ustawy VAT, tj. wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. W tym kontekście, działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z ogólną regułą ustalania miejsca świadczenia usług wyrażoną w art. 28b ust. 1 Ustawy VAT, miejscem świadczenia w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej. Ogólna reguła zatem nakazuje opodatkować usługę w Państwie, gdzie następuje faktyczna konsumpcja usługi.

Od powyższej reguły Ustawa VAT zawiera jednak liczne wyjątki. I tak, w myśl zasady szczególnej zawartej w art. 28g ust. 1 Ustawy VAT (odpowiadającej art. 53 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej; dalej: "Dyrektywa 2006/112/WE"), miejscem świadczenia usług wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, takie jak targi i wystawy, oraz usług pomocniczych związanych z usługami wstępu na te imprezy, świadczonych na rzecz podatnika, jest miejsce, w którym te imprezy faktycznie się odbywają.

Należy zaznaczyć, iż brzmienie wszystkich powyżej powołanych przepisów Ustawy VAT, mających znaczenie dla niniejszej sprawy, pozostaje w stanie niezmienionym nieprzerwanie od 2011 r.

W kontekście zatem ustalenia czy w sytuacji Wnioskodawcy ma zastosowanie art. 28g ust. 1 ustawy VAT i art. 53 Dyrektywy, konieczne jest odwołanie się do przepisów rozporządzenia wykonawczego rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 77 z 23 marca 2011 r.; dalej: "Rozporządzenie").

W myśl art. 32 Rozporządzenia, usługi wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, o których mowa w art. 53 Dyrektywy 2006/112/WE, obejmują świadczenie usług, których podstawową cechą jest przyznawanie prawa wstępu w zamian za bilet lub opłatę, w tym opłatę w formie abonamentu, biletu okresowego lub opłaty okresowej. Ma to zastosowanie w szczególności do:

Usługi te nie obejmują korzystania z obiektów, takich jak sale gimnastyczne i inne, w zamian za opłatę.

Z kolei zgodnie z art. 33 Rozporządzenia, wspomniane powyżej usługi pomocnicze obejmują usługi, które są bezpośrednio powiązane ze wstępem na wydarzenia kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, świadczone oddzielnie na rzecz osoby uczestniczącej w wydarzeniu za opłatą. Takie usługi pomocnicze obejmują w szczególności korzystanie z szatni lub urządzeń sanitarnych, ale nie obejmują usług pośrednictwa związanych ze sprzedażą biletów.

W świetle powyższego należy zaznaczyć, że usługi wstępu zdefiniowane zostały poprzez przykładowe wskazanie rodzaju wydarzeń objętych przedmiotowymi usługami. Należy również podkreślić, że usługi wstępu nie ograniczają się wyłącznie do wejścia na dany rodzaj wydarzenia lecz możliwość uczestniczenia (czynny udział) w całym wydarzeniu/ czynnościach, w tym w czynnościach pomocniczych składających się na program organizowanego wydarzenia.

Powyższe podejście jest spójne ze stanowiskiem wyrażonym w licznych interpretacjach organów podatkowych. Przykładowo, w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej z Warszawie z dnia 16 lutego 2016 r. (sygn. IPPP3/4512-1081/15-2/IG), organ stwierdził, w kontekście wstępu na konferencje, seminaria, że: "Usługi wstępu na tego typu imprezy obejmują zgodnie z przytoczonymi wyżej przepisami świadczenie usług, których podstawową cechą jest przyznawanie prawa wstępu w zamian za opłatę. Podkreślenia wymaga, że opłata dotyczy zawsze udziału w danym wydarzeniu naukowym, nie zaś samego wstępu na organizowaną imprezę. Zatem to usługa wstępu obejmuje - co do zasady - prawo do udziału w prelekcjach, wykładach, warsztatach, panelach dyskusyjnych, konsumpcji serwowanych w ramach wydarzenia posiłków czy uczestnictwa w imprezach integracyjnych przewidzianych w programie, czyli te elementy które z reguły zawierają się w tzw. opłacie wstępu, a podmiot nabywający usługę wstępu umożliwia pracownikom szeroki dostęp do wydarzenia naukowego nie ograniczający się jedynie do fizycznego wstępu do miejsca gdzie odbywa się konferencja". Podobnie wyraził się również ten sam organ w interpretacji z dnia 29 czerwca 2015 r. (sygn. IPPP3/4512-402/15-2/MC): "Oplata za uczestnictwo dotyczy zawsze udziału w danym wydarzeniu (konferencji, targach), nie zaś samego wstępu na organizowaną imprezę. Zatem, podmiot nabywający usługę wstępu na konferencję czy targi umożliwia pracownikom szeroki dostęp do konferencji lub targów nieograniczający się jedynie do fizycznego wstępu do miejsca, gdzie ona się odbywa".

Mając powyższe na uwadze, w ocenie Spółki Opłaty konferencyjne stanowią w całości opłaty za usługi wstępu. Należy zaznaczyć, że Opłaty konferencyjne stanowią w istocie wynagrodzenie zbiorcze, obejmujące zarówno umożliwienie uczestnictwa w wydarzeniu edukacyjnym (Konferencja), kulturalnym i rozrywkowym (np. wycieczki) jak i usługi pomocnicze w postaci zapewnienia podczas Konferencji noclegu i wyżywienia. Jest to zatem usługa kompleksowa - jednolite świadczenie stanowiące usługę wstępu, która zgodnie z art. 28g ust. 1 Ustawy VAT świadczona jest w miejscu, w którym Konferencja faktycznie się odbywa.

W konsekwencji, usługi organizacji Konferencji powinny podlegać opodatkowaniu VAT w kraju w którym faktycznie odbywa się zagraniczna Konferencja, a zatem opłaty Konferencyjne ponoszone przez Spółkę z tytułu udziału Pracowników Spółki w Konferencjach zorganizowanych przez WLA oraz ESLTA nie stanowią opłat z tytułu importu usług, dla których miejscem opodatkowania jest terytorium Polski.

Spółka chciałaby zaznaczyć, iż powyższe stanowisko znajduje również potwierdzenie w licznych interpretacjach podatkowych. Tytułem przykładu, w powołanej już powyżej interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 29 czerwca 2015 r. (sygn. IPPP3/4512-402/15-2/MC), organ stwierdził: "(...) opłaty uiszczane przez Wnioskodawcę za uczestnictwo swoich pracowników w zagranicznych konferencjach lub targach, o których mowa we wniosku, należy uznać za nabycie usług wstępu, których miejsce świadczenia znajduje się w miejscu (państwie), w którym te imprezy (konferencje, targi) się odbywają, tj. opodatkowanych zgodnie z brzmieniem art. 28g ust. 1 ustawy. Dla zastosowania tego przepisu nie ma bowiem znaczenia charakter uczestniczenia w danej konferencji lub targach". Również Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji z dnia 10 grudnia 2012 r. (sygn. IPTPP2/443-843/12-3/AW) przyjął, że: "(...) odpłatne uczestnictwo w konferencjach naukowych, objętych zakresem pytania, należy uznać za usługi wstępu, których miejsce świadczenia znajduje się w miejscu (państwie), w którym te imprezy (konferencje naukowe) się odbywają. W związku z tym, iż miejscem świadczenia nie jest terytorium Polski, w przedmiotowym stanie faktycznym nie występuje import usług, o którym mowa w art. 2 pkt 9 ustawy i w konsekwencji Wnioskodawca nie ma obowiązku wystawiania faktury wewnętrznej i naliczania podatku należnego" (podobnie Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji z dnia 1 czerwca 2012 r. (sygn. IPTPP2/443-12/11-15/12-S/BM).

Reasumując, w ocenie Spółki, Opłaty Konferencyjne ponoszone przez Spółkę z tytułu udziału Pracowników Spółki w Konferencjach zorganizowanych przez WLA oraz ESLTA, w stanie prawnym obowiązującym od 2011 r., nie stanowią importu usług, dla których miejscem opodatkowania jest terytorium Polski.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podlega:

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy - przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Natomiast przez import usług zgodnie z art. 2 pkt 9 ustawy, rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy.

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

W przypadku świadczenia usług bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca ich świadczenia. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce.

Zgodnie z zasadą ogólną zawartą w art. 28b ust. 1 ustawy - miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Z powyższego przepisu wynika zatem, że w przypadku wykonywania usług na rzecz podatnika miejscem ich świadczenia jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, czyli opodatkowanie usług zostaje przeniesione do państwa, gdzie następuje faktyczna ich konsumpcja.

Na potrzeby stosowania regulacji dotyczących miejsca świadczenia usług, ustawodawca zdefiniował pojęcie podatnika. Zatem stosownie do art. 28a ustawy:

Natomiast w myśl art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Artykuł 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalania miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy.

Jak wskazano w opisie sprawy, Wnioskodawca jest podatnikiem w rozumieniu art. 28a ustawy.

Od ogólnej zasady ustalania miejsca świadczenia usług, ustawodawca przewidział szereg odstępstw, na podstawie których miejsce świadczenia pewnych usług - ściśle określonych w przepisach ustawy - ustala się w sposób szczególny.

Jednym z wyjątków od zasady wyrażonej w art. 28b ust. 1 ustawy jest miejsce świadczenia usług w dziedzinie kultury, sztuki, sportu, nauki, edukacji, rozrywki oraz podobnych usług.

Zgodnie z art. 28g ust. 1 ustawy - miejscem świadczenia usług wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, takie jak targi i wystawy, oraz usług pomocniczych związanych z usługami wstępu na te imprezy, świadczonych na rzecz podatnika, jest miejsce, w którym te imprezy faktycznie się odbywają.

W kontekście ustalenia miejsca świadczenia usług (w tym usług wstępu), konieczne jest także odwołanie się do rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 77, str. 1), które w art. 32 zdefiniowało pojęcie usług wstępu poprzez m.in. wskazanie, jakie usługi wchodzą w zakres tego pojęcia.

I tak, w myśl art. 32 ust. 1 ww. rozporządzenia - usługi wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, o których mowa w art. 53 dyrektywy 2006/112/WE, obejmują świadczenie usług, których podstawową cechą jest przyznawanie prawa wstępu w zamian za bilet lub opłatę, w tym opłatę w formie abonamentu, biletu okresowego lub opłaty okresowej.

Z kolei jak stanowi art. 32 ust. 2 tego rozporządzenia - ustęp 1 ma zastosowanie w szczególności do:

Zatem zgodnie z art. 32 ust. 2 lit. c w zw. z ust. 1 ww. rozporządzenia Nr 282/2011, - usługi wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, o których mowa w art. 53 dyrektywy 2006/112/WE, obejmują świadczenie usług, których podstawową cechą jest przyznawanie prawa wstępu w zamian za bilet lub opłatę, w tym opłatę w formie abonamentu, biletu okresowego lub opłaty okresowej. Przepis ten ma zastosowanie w szczególności do prawa wstępu na wydarzenia edukacyjne i naukowe, takie jak konferencje i seminaria.

W zakresie natomiast usług pomocniczych do usług wstępu zastosowanie znajdzie art. 33 ww. rozporządzenia Nr 282/2011, zgodnie z którym usługi takie obejmują usługi, które są bezpośrednio powiązane ze wstępem na wydarzenia kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, świadczone oddzielnie na rzecz osoby uczestniczącej w wydarzeniu za opłatą.

Z opisanego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest spółką Skarbu Państwa działającą na rynku loteryjnym. Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym i tym samym podatnikiem, o którym mowa w art. 28a Ustawy VAT. Spółka jest również członkiem międzynarodowych organizacji loteryjnych takich jak World Lottery Association ("WLA") oraz The European State Lotteries and Toto Association ("ESLTA"). Stowarzyszenia działają na rzecz zbiorowych interesów swoich członków poprzez m.in. świadczenie usług edukacyjnych i usług profesjonalnego rozwoju, w tym poprzez organizowanie w celach statutowych m.in. seminariów, zgromadzeń lub konferencji o charakterze branżowym i edukacyjnym. Pracownicy Spółki uczestniczą w wybranych Konferencjach branżowych organizowanych przez WLA oraz ESLTA. Konferencje organizowane są poza granicami Polski, tj. zarówno na terytorium Unii Europejskiej jak i na terytorium Państw trzecich. Uczestnictwo w Konferencjach branżowych wiąże się z koniecznością uiszczenia przez Spółkę opłaty za możliwość wzięcia udziału pracowników Spółki w danym wydarzeniu. Opłaty konferencyjne obejmują udział w wydarzeniach składających się na program Konferencji, takich jak seminaria, wykłady, panele dyskusyjne oraz imprezy towarzyszące przewidziane w programie (w tym np. wycieczki) oraz pokrywają koszty zakwaterowania oraz koszty wyżywienia. Opłaty konferencyjne stanowią co do zasady kwoty zbiorcze, bez rozbicia na poszczególne świadczenia jednostkowe. Stowarzyszenia wystawiają fakturę bez naliczonego podatku VAT z wykazaną jedną kwotą zbiorczą za udział danego pracownika Spółki w określonej Konferencji. Zarówno WLA jak i ESLTA nie mają siedziby ani miejsca prowadzenia działalności na terytorium Polski. Spółka traktuje Opłaty konferencyjne z tytułu udziału pracowników Spółki w Konferencjach zorganizowanych przez WLA oraz ESLTA zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 oraz 28b ust. 1 Ustawy VAT, tj., jako opłaty za import usług, gdzie miejscem opodatkowania jest terytorium Polski i z tytułu których Spółka występuje w charakterze podatnika zobowiązanego do rozliczenia usługi.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą, tego czy opłaty za udział w konferencjach organizowanych w państwach Unii Europejskiej jak i poza Unią należy traktować jako import usług i opodatkować w kraju.

Odnosząc się do opisanego stanu faktycznego i obowiązujących w tym zakresie przepisów, należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie będziemy mieli do czynienia z uczestnictwem pracowników spółki w konferencjach zorganizowanych przez WLA oraz ESLTA. Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca nabywając opisane usługi działa jako podatnik w rozumieniu art. 28a ustawy i jest zainteresowany uczestniczeniem pracowników w konferencjach.

Usługi wstępu na tego typu imprezy obejmują - zgodnie z przytoczonymi wyżej przepisami - świadczenie usług których podstawową cechą jest przyznawanie prawa wstępu w zamian za opłatę. Podkreślenia wymaga, że opłata dotyczy zawsze udziału w danym wydarzeniu, nie zaś samego wstępu na organizowaną imprezę. Zatem to usługa wstępu obejmuje - co do zasady - prawo do udziału w seminariach, wykładach, panelach dyskusyjnych czy uczestnictwa w imprezach towarzyszących przewidzianych w programie takich jak np. wycieczka, czyli te elementy które z reguły zawierają się w tzw. opłacie wstępu, a podmiot nabywający usługę wstępu umożliwia pracownikom szeroki dostęp do wydarzenia nie ograniczający się jedynie do fizycznego wstępu do miejsca gdzie odbywa się konferencja.

Tym samym opłaty uiszczane przez Wnioskodawcę za uczestnictwo swoich pracowników w zagranicznych konferencjach organizowanych przez organizacje WLA i ESLTA o których mowa w opisie sprawy, należy uznać za nabycie usług wstępu, których miejsce świadczenia znajduje się w miejscu (państwie), w którym te imprezy (konferencje) się odbywają, zgodnie z art. 28g ust. 1 ustawy. W związku z powyższym usługi te nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju. W konsekwencji Wnioskodawca nie jest zobowiązany do rozpoznania importu usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym opłaty konferencyjne ponoszone z tytułu udziału pracowników Spółki w konferencjach zorganizowanych przez WLA oraz ESLTA nie stanowią importu usług, dla których miejscem opodatkowania jest terytorium Polski należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.