1462-IPPP2.4519.3.2016.1.DG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 19 września 2016 r. (data wpływu 26 września 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zasad ewidencji i identyfikacji podatników i płatników w zakresie braku obowiązku uzyskania przez Wnioskodawcę jako płatnika numeru NIP dla swoich zleceniobiorców - jest prawidłowe.

W dniu 26 września 2016 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zasad ewidencji i identyfikacji podatników i płatników w zakresie braku obowiązku uzyskania przez Wnioskodawcę jako płatnika numeru NIP dla swoich zleceniobiorców.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Firma Wnioskodawcy świadczy usługi w zakresie pozostałe specjalistyczne roboty budowlane, gdzie indziej niesklasyfikowane oznaczone symbolem PKWiU 43.99.Z. Firma zatrudnia na podstawie umowy zlecenie obywateli z Ukrainy i Białorusi. Obcokrajowcy przebywają na terenie Polski do 183 dni, ale także powyżej 184 dnia. Nie przedstawiają certyfikatu rezydencji w Polsce. Nie posiadają polskiego numeru NIP tylko ukraińskie. Nie podają w oświadczeniu dla zleceniobiorcy adresów zamieszkania na terenie Polski tylko ukraińskie. Są to osoby, które przebywają na terenie Polski do 183 dni i powyżej. Niektórzy z nich posiadają Kartę Polaka.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Płatnik powinien wystąpić do Urzędu Skarbowego o nadanie numeru NIP dla obcokrajowców zatrudnionych na podstawie umowy zlecenia?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Płatnik nie ma obowiązku wystąpić do Urzędu Skarbowego o nadanie numeru NIP dla obcokrajowców zatrudnionych na podstawie umowy zlecenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zasady ewidencji podatników, płatników podatków, płatników składek na ubezpieczenia społeczne oraz ubezpieczenia zdrowotne, zasady i tryb nadawania numeru identyfikacji podatkowej, zwanego dalej "NIP" oraz zasady posługiwania się identyfikatorem podatkowym zostały zawarte w ustawie z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. z 2016 r. poz. 476 z późn. zm.) zwanej dalej "ustawą".

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ww. ustawy osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu.

Obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają również inne podmioty niż wymienione w ust. 1, jeżeli na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, oraz płatnicy podatków (art. 2 ust. 2).

Obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają także podmioty będące, na podstawie odrębnych ustaw, płatnikami składek ubezpieczeniowych (art. 2 ust. 3).

Natomiast w myśl art. 2 ust. 4 ustawy, obowiązkowi ewidencyjnemu nie podlegają podatnicy, którzy uzyskali numer identyfikacyjny na podstawie art. 132 ust. 5 oraz art. 134a ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. poz. 1054, z późn. zm.).

Stosownie do art. 3 ust. 1 ustawy identyfikatorem podatkowym jest:

1. numer PESEL - w przypadku podatników będących osobami fizycznymi objętymi rejestrem PESEL nieprowadzących działalności gospodarczej lub niebędących zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług;

2. NIP - w przypadku pozostałych podmiotów podlegających obowiązkowi ewidencyjnemu, o którym mowa w art. 2.

Jak stanowi przepis art. 3a ustawy, w przypadku gdy z odrębnych przepisów wynika obowiązek podawania NIP, obowiązek ten dotyczy wyłącznie podmiotów, które są obowiązane posiadać NIP na podstawie przepisów niniejszej ustawy.

W myśl art. 5 ust. 1 ustawy o NIP, podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2a, są obowiązani do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego do naczelnika urzędu skarbowego albo organu właściwego na podstawie odrębnych przepisów. Zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się jednokrotnie, bez względu na rodzaj oraz liczbę opłacanych przez podatnika podatków, formę opodatkowania, liczbę oraz rodzaje prowadzonej działalności gospodarczej oraz liczbę prowadzonych przedsiębiorstw.

Na mocy art. 5 ust. 2 ustawy o NIP zgłoszenie identyfikacyjne osób fizycznych zawiera nazwisko, imiona, imiona rodziców, datę i miejsce urodzenia, płeć, nazwisko rodowe, obywatelstwo lub obywatelstwa, adres miejsca zamieszkania, adres miejsca zameldowania na pobyt stały lub czasowy, rodzaj i numer dowodu tożsamości oraz numer PESEL w przypadku osób fizycznych objętych tym rejestrem.

Stosownie do art. 5 ust. 2a ustawy o NIP zgłoszenia identyfikacyjnego nie dokonują podatnicy będący osobami fizycznymi objętymi rejestrem PESEL nieprowadzący działalności gospodarczej lub niebędący zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 6 ust. 1a ustawy o NIP podatnicy, z wyłączeniem osób fizycznych objętych rejestrem PESEL nieprowadzących działalności gospodarczej lub niebędących zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług, oraz płatnicy podatków podlegający obowiązkowi ewidencyjnemu są obowiązani dokonać zgłoszenia identyfikacyjnego nie później niż w terminie przewidzianym do złożenia pierwszej deklaracji, zeznania, informacji bądź oświadczenia, albo wraz z dokonaniem pierwszej wpłaty podatku lub zaliczki na podatek.

Z opisu sprawy wynika, że firma Wnioskodawcy świadczy usługi w zakresie pozostałe specjalistyczne roboty budowlane. Firma zatrudnia na podstawie umowy zlecenie obywateli z Ukrainy i Białorusi. Obcokrajowcy przebywają na terenie Polski do 183 dni, ale także powyżej 184 dnia. Nie przedstawiają certyfikatu rezydencji w Polsce. Nie posiadają polskiego numeru NIP tylko ukraińskie. Nie podają w oświadczeniu dla zleceniobiorcy adresów zamieszkania na terenie Polski tylko adresy ukraińskie. Są to osoby, które przebywają na terenie Polski do 183 dni i powyżej. Niektórzy z nich posiadają Kartę Polaka.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest, czy ma obowiązek występowania do urzędu skarbowego o nadanie numeru NIP dla zatrudnianych na podstawie umowy zlecenia obcokrajowców.

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z art. 7 ustawy z 24 września 2010 r. o ewidencji ludności (Dz. U. z 2015 r. poz. 388 z późn. zm.) w rejestrze PESEL gromadzone są dane:

W rejestrze PESEL mogą być gromadzone dane osób obowiązanych na podstawie odrębnych przepisów do posiadania numeru PESEL (ust. 2).

W rejestrze mieszkańców gromadzone są dane osób, o których mowa w ust. 1 i 2, które wykonały obowiązek meldunkowy na terenie danej gminy (ust. 3).

Tak więc co do zasady osoby przyjeżdżające do Polski na pobyt czasowy w celach zarobkowych (cudzoziemcy) nie są zobowiązane do dokonania zgłoszenia i posiadania numeru PESEL.

W związku z tym w sytuacji, gdy obcokrajowiec podejmie na terytorium kraju pracę zarobkową - tutaj w formie umowy zlecenia - z tytułu należnego podatku od otrzymywanego wynagrodzenia staje się podatnikiem zobowiązanym w myśl art. 5 ust. 1 ustawy o NIP do dokonania rejestracji zgodnie z art. 5 ust. 2 ustawy o NIP. Przy czym należy wskazać, że obowiązek identyfikacyjny cudzoziemca w zakresie uzyskania numeru NIP powstaje przed dniem wpłaty pierwszej zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Jak wynika z treści art. 11 ust. 3 ustawy o NIP płatnicy i inkasenci są obowiązani żądać od podatników podania identyfikatora podatkowego i podawać go organom podatkowym na dokumentach związanych z wykonywaniem zobowiązań podatkowych oraz niepodatkowych należności budżetowych, do których poboru są obowiązane organy podatkowe lub celne.

Zatem Wnioskodawca zatrudniający na podstawie zawieranych umów zlecenia obcokrajowców jako płatnik zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu wypłacanych zleceniobiorcom wynagrodzeń nie jest zobowiązany do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego zleceniobiorców; natomiast jest zobligowany do uzyskania od swojego pracownika, zleceniobiorcy jego identyfikatora podatkowego.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00–013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności; oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy; określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego; w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.