1462-IPPP2.4512.984.2016.2.AM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni - przedstawione we wniosku z dnia 23 grudnia 2016 r. (data wpływu 28 grudnia 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 lutego 2017 r. (data wpływu 22 lutego 2017 r.), na wezwanie Organu z dnia 8 lutego 2017 r. znak sprawy 1462-IPPP2.4512.984.2017.1.AM (skutecznie doręczone 13 lutego 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży udziału w nieruchomości nabytego w celu odsprzedaży - jest prawidłowe.

W dniu 28 grudnia 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży udziału w nieruchomości nabytego w celu odsprzedaży.

Niniejszy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 17 lutego 2017 r. (data wpływu 22 lutego 2017 r.), na wezwanie Organu z dnia 8 lutego 2017 r. znak sprawy 1462- IPPP2.4512.984.2017.1.AM (skutecznie doręczone 13 lutego 2017 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni jest współwłaścicielem nieruchomości prowadzi księgę wieczystą, stanowiącą działki ewidencyjne nr 15/5 i 15/3, Zgodnie z wypisem z rejestru gruntów, rodzaj użytku odnoszący się do nieruchomości to "B" (tereny mieszkaniowe), nieruchomość położona jest w obszarze oznaczonym 73-UZ/M, dla którego plan ustala utrzymanie i rozwój funkcji z zakresu usług zdrowia i opieki społecznej o charakterze ponadlokalnym, mieszkalnictwa wraz z towarzyszącymi usługami nieuciążliwymi oraz usług nieuciążliwych. Wnioskodawczyni nabyła udział we własności nieruchomości w drodze umowy sprzedaży z dnia 13 kwietnia 2016 r., sporządzonej w formie aktu notarialnego przez notariusza.

Nabycie udziału we własności nieruchomości nastąpiło w celu odsprzedaży. Zgodnie z § 3 pkt e umowy sprzedaży, Wnioskodawczyni nabyła udział we własności nieruchomości do majątku osobistego oraz za fundusze pochodzące z tego majątku, co potwierdził jej mąż.

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą. Zgodnie z wypisem z Centralnej Ewidencji Działalności Gospodarczej, wykonywaną działalnością gospodarczą jest pośrednictwo w obrocie nieruchomościami (kod PKD 68.31.Z). Jednocześnie należy wskazać, że Wnioskodawczyni w ramach prowadzenia działalności gospodarczej dokonuje transakcji nieruchomościami i działania w zakresie obrotu nieruchomościami.

Wnioskodawczyni planuje dokonać zbycia udziału we własności nieruchomości w najbliższym czasie. Przedmiotem sprzedaży będzie całość udziału.

W nadesłanym uzupełnieniu z dnia 17 lutego 2017 r., w odpowiedzi na wezwanie Organu Wnioskodawczyni wskazała, że:

a. Nieruchomość znajduje się na terenie objętym Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego, zatwierdzonego uchwałą Rady m. z dnia 19 października 2006 r., na terenie oznaczonym na rysunku planu symbolem 73-UZ/M o przeznaczeniu podstawowym - usługi zdrowia i opieki społecznej, o charakterze ponadlokalnym-mieszkalnictwo i przeznaczeniu towarzyszącym - usługi nieuciążliwe towarzyszące mieszkalnictwu;

b. Wnioskodawczyni od momentu nabycia udziału w Nieruchomości prowadziła rozmowy, negocjacje i podejmowała ustalenia, mające na celu zbycie przysługującego jej udziału w Nieruchomości;

c. Nieruchomość od momentu nabycia przez Wnioskodawczynię nie była przedmiotem umowy najmu, dzierżawy ani innej umowy o podobnym charakterze; Wnioskodawczyni zawarła umowę przedwstępną sprzedaży przysługującego jej udziału w Nieruchomości na podstawie aktu notarialnego;

d. Nieruchomość była wykorzystywana przez Wnioskodawczynię w prowadzonej działalności gospodarczej w ten sposób, że Wnioskodawczyni od momentu nabycia udziału w Nieruchomości prowadziła rozmowy, negocjacje i podejmowała ustalenia, mające na celu zbycie przysługującego jej udziału w Nieruchomości;

e. Wnioskodawczyni pośrednio partycypowała w kosztach, o których mowa w pkt f);

f. Wnioskodawczyni podejmowała w celu sprzedaży działania w zakresie obrotu nieruchomościami poprzez nawiązywanie współpracy z wyspecjalizowanymi deweloperami, prowadzenie z nimi negocjacji, sprawdzenie chłonności działki, porównanie ofert, współpracę z Kancelarią prawną, inwentaryzację drzew na terenie Nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy opisana powyżej sprzedaż będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawczyni:

Stwierdzenie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga jednak, jak wskazano w wyroku NSA z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07 oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Zakreślając ramy prawne, w pierwszej kolejności wskazać należy, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. - w brzmieniu obowiązującym w okresie objętym rozpoznawaną sprawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, natomiast w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 6 u.p.t.u., określenie "towary" - oznacza rzeczy ruchome jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty. Z kolei dostawą towarów, według art. 7 ust. 1 u.p.t.u. jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Artykuł 15 ust. 2 ustawy o VAT stanowi, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Regulacja art. 15 ust. 2 zd. 2 cyt. ustawy zbieżna jest z unormowaniem zawartym w art. 4 ust. 2 zdanie drugie VI Dyrektywy (art. 9 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE), zgodnie z którym za działalność gospodarczą uznaje się również wykorzystywanie majątku rzeczowego i wartości niematerialnych i prawnych w celu uzyskiwania z tego tytułu stałego dochodu. Stanowi on implementację art. 9 ust. 1 Dyrektywy 112 VAT, (art. 4 ust. 1 i 2 VI Dyrektywy).

Stosownie do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 u.p.t.u. zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Zgodnie zaś z definicją zawartą w art. 2 pkt 33 u.p.t.u., przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Zgodnie z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. (sygnatura C-180/10 i C 181/10) w wypadku, gdy sprzedawca gruntu podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców, należy uznać go za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 Dyrektywy Rady z dnia 28 listopada 2006 r. Nr 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE. L 2006 Nr 347, poz. 1. Powyższe stanowisko jest podzielane przez Naczelny Sąd Administracyjny (por. wyroki NSA: w składzie 7 sędziów z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07; z dnia 22 października 2013 r., sygn. akt I FSK 1323/12; z dnia 14 marca 2014 r., sygn. akt I FSK 1352/13; z dnia 3 marca 2015 r. sygn. akt I FSK 1859/13; z dnia 8 lipca 2015 r. sygn. akt I FSK 729/14). Należy wskazać, że w wyroku z dnia 12 czerwca 2013 r., sygn. akt I FSK 1083/12, Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że sekwencja następujących po sobie, w stosunkowo krótkim czasie po nabyciu nieruchomości działań, może wskazywać na powiązanie sprzedaży nieruchomości z działalnością gospodarczą. Ponadto w wyroku z dnia 8 września 2015 r. sygn. akt I FSK 880/14, Naczelny Sąd Administracyjny zwrócił uwagę na fakt uzyskiwania ze sprzedaży nieruchomości jako stałego źródła dochodu, co może przesądzać o uznaniu sprzedaży nieruchomości za dostawę opodatkowaną podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawczyni zatem uważa, że w obecnym stanie prawnym sprzedaż należących do niej udziałów we własności Nieruchomości będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, zbycie nieruchomości gruntowej (działki), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Ponadto, prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielnie kilku osobom. Na tym polega współwłasność w świetle art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380, z późn. zm.). Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się - jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji - przepisy odnoszące się do własności. Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swojej istoty szczególną postacią prawną własności.

Jak stanowi art. 196 § 1 ww. Kodeksu, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.

Zatem, w zakresie pojęcia towarów np. gruntów niezabudowanych, mieści się współwłasność jako prawo do rzeczy wspólnej. Wobec tego, towarem jest także udział w gruncie niezabudowanym (w prawie własności nieruchomości lub w prawie użytkowania wieczystego). Jest to zgodne z normami unijnymi, według których państwa członkowskie mogą uznać za towary udziały lub inne prawa o charakterze udziałowym, które dają ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności, czy też posiadania nieruchomości - art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE. L Nr 347 str. 1 z późn. zm.). Jak już wskazano powyżej, istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Czynność ta daje otrzymującemu towar prawo dysponowania rzeczą jak właściciel. W związku z powyższym, sprzedaż lub przekazanie udziału w prawie własności gruntu należy traktować, jako dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, która mieści się w zakresie przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu powołanego art. 7 podlega opodatkowaniu, ale tylko taka, która wykonana jest przez podmiot, który w związku z jej realizacją występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Pojęcia "podatnik" i "działalność gospodarcza", na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT. Podatnikami - wg zapisu art. 15 ust. 1 ustawy - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Natomiast działalność gospodarcza - zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 z 11 grudnia 2006, str. 1 z późn. zm.), "podatnikiem" jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel, czy też rezultaty takiej działalności. "Działalność gospodarcza" obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Jednocześnie w art. 12 ust. 1 lit. b powołanej Dyrektywy wskazano, że państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego. "Teren budowlany" to każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie (art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE).

Opodatkowaniu VAT podlega, na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE, odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Z przytoczonych regulacji wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W tym miejscu wskazać należy, że w przedmiocie opodatkowania sprzedaży działek służących do działalności rolniczej, przeznaczonych w planie zagospodarowania przestrzennego gminy pod zabudowę mieszkaniowo-usługową, a nabytych jako grunty rolne, wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby (C-180/10) i Emilian Kuć, Halina Jeziorska-Kuć (C-181/10).

Udzielając odpowiedzi na postawione w tym temacie pytania prejudycjalne, Trybunał wskazał, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie, zdaniem Trybunału, okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast, wyjaśnił Trybunał, w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Dla ustalenia zawodowego profilu działalności istotne będą takie okoliczności, jak np.: uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, a także uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W powyższej kwestii wypowiedział się także Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w uchwale siedmiu sędziów z dnia 29 października 2007 r. (sygn. akt I FPS 3/07), orzekając, że przepisy art. 15 ust. 1 i 2 ustawy, powinny być rozumiane w ten sposób, że warunkiem "sine qua non" uznania, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług jest ustalenie, że działa on jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub jako osoba wykonująca wolny zawód. W ocenie NSA, ani formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu do tej konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Z kolei w wyroku z dnia 27 października 2009 r. (sygn. akt I FSK 1043/08) Naczelny Sąd Administracyjny wyeksponował okoliczność, że przyjęcie, iż dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 18 października 2011 r. sygn. 1536/10 wymienił również, że na działalność zorganizowaną prowadzoną przez osobę fizyczną, mogą wskazywać takie działania, jak uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zabudowy, czy też wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru.

Z powyższych wyroków wynika, że podejmowanie zorganizowanych działań, takich jak podział gruntu na mniejsze działki, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zabudowy, wykonywanie czynności marketingowych, świadczy o tym, że czynności te przybierają formę zawodową (profesjonalną).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni posiada udziały w nieruchomości stanowiącej działki ewidencyjne nr 15/5 i 15/3. Nieruchomość znajduje się na terenie objętym Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego zatwierdzonego uchwałą z dnia 19 października 2006 r., na terenie oznaczonym na rysunku planu symbolem 73-UZ/M o przeznaczeniu podstawowym - usługi zdrowia i opieki społecznej, o charakterze ponadlokalnym-mieszkalnictwo i przeznaczeniu towarzyszącym - usługi nieuciążliwe towarzyszące mieszkalnictwu. Wnioskodawczyni nabyła udział we własności nieruchomości w drodze umowy sprzedaży z dnia 13 kwietnia 2016 r., sporządzonej w formie aktu notarialnego.

Nabycie udziału we własności nieruchomości nastąpiło w celu odsprzedaży. Zgodnie z § 3 pkt e umowy sprzedaży, Wnioskodawczyni nabyła udział we własności nieruchomości do majątku osobistego oraz za fundusze pochodzące z tego majątku, co potwierdził jej mąż.

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą. Zgodnie z wypisem z Centralnej Ewidencji Działalności Gospodarczej, wykonywaną działalnością gospodarczą jest pośrednictwo w obrocie nieruchomościami (kod PKD 68.31.Z). Jednocześnie należy wskazać, że Wnioskodawczyni w ramach prowadzenia działalności gospodarczej dokonuje transakcji nieruchomościami i działania w zakresie obrotu nieruchomościami.

Wnioskodawczyni planuje dokonać zbycia udziału we własności nieruchomości w najbliższym czasie. Przedmiotem sprzedaży będzie całość udziału.

Nieruchomość od momentu nabycia przez Wnioskodawczynię nie była przedmiotem umowy najmu, dzierżawy ani innej umowy o podobnym charakterze. Wnioskodawczyni zawarła umowę przedwstępną sprzedaży przysługującego jej udziału w Nieruchomości na podstawie aktu notarialnego. Nieruchomość była wykorzystywana przez Wnioskodawczynię w prowadzonej działalności gospodarczej w ten sposób, że Wnioskodawczyni od momentu nabycia udziału w Nieruchomości prowadziła rozmowy, negocjacje i podejmowała ustalenia, mające na celu zbycie przysługującego jej udziału w Nieruchomości.

Wnioskodawczyni podejmowała w celu sprzedaży działania w zakresie obrotu nieruchomościami poprzez nawiązywanie współpracy z wyspecjalizowanymi deweloperami, prowadzenie z nimi negocjacji, sprawdzenie chłonności działki, porównanie ofert, współpracę z Kancelarią prawną, inwentaryzację drzew na terenie Nieruchomości.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą opodatkowania podatkiem od towarów i usług planowanego zbycia udziału w nieruchomości gruntowej nabytego z zamiarem sprzedaży.

Biorąc pod uwagę przedstawione zdarzenie przyszłe oraz treść powołanych przepisów prawa stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie wystąpiły okoliczności, które łącznie wskazują, że planowaną sprzedaż udziału we własności w nieruchomości należy uznać za działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ww. ustawy i która podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawczyni wskazała, że nabyła udział w nieruchomości w celu odsprzedaży. Zatem już w momencie nabycia udziału w nieruchomości, Wnioskodawczyni planowała wykorzystanie go do celów zarobkowych.

W przedmiotowej sprawie wystąpiły przesłanki, które wskazywałyby na działalność Wnioskodawczyni zbliżoną do działalności podmiotu zajmującego się profesjonalnie obrotem nieruchomościami. Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w zakresie pośrednictwa w obrocie nieruchomościami.

Pomimo zakupu udziału w nieruchomości ze środków pochodzących z majątku osobistego, Wnioskodawczyni nabyła go w celu przeznaczenia do obrotu (odsprzedaży). Oznacza to, że dla tej transakcji działania Wnioskodawczyni były bardzo zbliżone do działań podmiotu zajmującego się profesjonalnym obrotem nieruchomościami.

Działalność w zakresie obrotu nieruchomościami podobnie jak działania Wnioskodawczyni polegają na nabyciu nieruchomości lub udziałów w nieruchomościach w celu odsprzedaży z zyskiem. Wnioskodawczyni od momentu nabycia udziału w nieruchomości prowadziła rozmowy negocjacje i podejmowała ustalenia, mające na celu zbycie przysługującego jej udziału w Nieruchomości. Ponadto, Wnioskodawczyni podejmowała w celu sprzedaży działania w zakresie obrotu nieruchomościami poprzez nawiązywanie współpracy z wyspecjalizowanymi deweloperami, prowadzenie z nimi negocjacji, sprawdzenie chłonności działki, porównanie ofert, współpracę z Kancelarią prawną, inwentaryzację drzew na terenie Nieruchomości.

Zatem, analiza okoliczności sprawy wskazuje, że podejmowane przez Wnioskodawcę działania w zakresie nabytego udziału w nieruchomości nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. W konsekwencji, planowanego przyszłego zbycia udziału w nieruchomości gruntowej przeznaczonej pod zabudowę nie można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Z uwagi na charakter tej transakcji sprzedaży, która była planowana przez Wnioskodawczynię już w momencie nabycia udziału w nieruchomości, spełnione zostały warunki do uznania jej za dostawę dokonywaną przez podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, w ramach działalności gospodarczej.

Stosownie do treści art. 41 ust. 1 ww. ustawy, stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Natomiast zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, że grunty są towarami w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, natomiast sprzedaż gruntu stanowi dostawę towaru i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, według stawki określonej w art. 41 ust. 1 ustawy o VAT.

Od zasady opodatkowania dostawy gruntu według stawki podstawowej przewidziano jednak pewne wyjątki. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług ujęte zostały między innymi w art. 43 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

I tak, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Jednocześnie zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Zatem, opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane.

Przyjmuje się, że pojęcie tereny budowlane obejmuje obszary, na których przewidziane są różne formy zabudowy np. mieszkaniowej, zabudowy techniczno-produkcyjnej, zabudowy zagrodowej itd.

Dla opisanego w niniejszej sprawie udziału w nieruchomości, plan zagospodarowania przestrzennego ustala utrzymanie i rozwój funkcji z zakresu usług zdrowia i opieki społecznej o charakterze ponadlokalnym, mieszkalnictwo wraz z przeznaczeniem towarzyszącym - usługami nieuciążliwymi towarzyszącymi mieszkalnictwu.

Zatem, odnosząc powołane regulacje prawne do opisu zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że planowane przez Wnioskodawczynię zbycie udziału w nieruchomości (stanowiącej działki ewidencyjne nr 15/3 i 15/5), który jest terenem budowlanym w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podstawową stawką podatku w wysokości 23%, na podstawie art. 41 ust. 1, w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00–013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności; oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy; określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego; w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.