1462-IPPP2.4512.961.2016.2.KOM - Opodatkowanie dostawy nieruchomości gruntowych niezabudowanych dzierżawionych na cele rolnicze.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 9 grudnia 2016 r. (data wpływu 15 grudnia 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 lutego 2017 r. (data wpływu 13 lutego 2017 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 27 stycznia 2017 r. znak 1462-IPPP2.4512.961.2016.1.KOM (doręczone Stronie dnia 2 lutego 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania dostawy nieruchomości gruntowych niezabudowanych dzierżawionych na cele rolnicze - jest nieprawidłowe.

W dniu 15 grudnia 2016 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania dostawy nieruchomości gruntowych niezabudowanych dzierżawionych na cele rolnicze.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W 2006 r. na podstawie umowy sprzedaży, objętej aktem notarialnym sporządzonym dnia 23 listopada 2006 r. przez pana Pawła - notariusza do swojego majątku osobistego Wnioskodawca nabył prawo własności nieruchomości prowadzonej przez Sąd Rejonowy, działkę nr 11/19 o powierzchni 31,6002 ha, jako ziemię rolniczą oraz działkę nr 11/12 o powierzchni 4,2654 ha, jako ziemię rolniczą. Łączna powierzchnia działek 11/19 oraz 11/12 wynosi 35,8656 ha.

Grunty zostały zakupione od osoby fizycznej bez podatku VAT.

Planem zagospodarowania przestrzennego Gminy, zatwierdzonym Uchwałą Rady Gminy z dnia 21 maja 2008 r., ogłoszoną w Dz. Urz. Nr 102, poz. 2561 z dnia 17 września 2008 r. działkę nr 11/19 zakwalifikowano jako teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej. Zmiana planu obejmowała cały teren wsi, jak również terenów przyległych.

Wnioskodawca zamierza dokonać sprzedaży rzeczonej nieruchomości.

Wnioskodawca dotąd nie podjął i nie zamierza podejmować żadnych czynności mających zwiększyć wartość przed sprzedażą, tj. nie dokonywał podziału ziemi na mniejsze działki, ziemia nie była uzbrajana w media, nie utwardzano dróg dojazdowych, itp. Ponadto Wnioskodawca nie ogłaszał chęci sprzedaży w prasie oraz w innych mediach.

Powodem zamiaru sprzedaży nieruchomości są trudności finansowe Wnioskodawcy.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie Spółki Jawnej pod Firmą a Fabryka Obuwia Sp. J. Posiadana ziemia rolnicza nie ma związku z majątkiem Firmy Sp. J.

Wnioskodawca prowadzi również jednoosobową działalność gospodarczą wpisaną do rejestru CEIDG prowadzonego przez Ministerstwo Rozwoju, w której jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Posiadana ziemia rolnicza nie ma związku z majątkiem jednoosobowej działalności gospodarczej.

Nieruchomość nie była wykorzystywana na cele prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawcy oraz stanowi jego majątek osobisty.

Od dnia nabycia do okresu obecnego ziemia jest obrabiana jako areał rolniczy. Wnioskodawca osobiście nie uprawiał gruntów wymienionych we wniosku. Zakupione grunty, od daty zakupu, stanowiły przedmiot dzierżawy, poprzez podpisanie stosownej umowy dzierżawy; wydzierżawiający oddał dzierżawcy przedmiot umowy do używania i pobierania pożytków na cele związane z prowadzeniem gospodarstwa rolnego przez dzierżawcę. Wnioskodawca, jako czynny podatnik podatku od towarów i usług w związku z prowadzoną jednoosobową działalnością gospodarczą składał deklaracje VAT, w których wykazywał przychody z dzierżawy rolniczej jako dostawa zwolniona od podatku VAT.

W nadesłanym uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że pojęcie "nieruchomość" dotyczy dwóch działek, tj. o numerach 11/12 i 11/19. Dla działki nr 11/12 też istnieje plan zagospodarowania przestrzennego, z którego wynika, że ww. działka położona jest na obszarze oznaczonym jako teren zabudowy usługowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż ww. nieruchomości w okolicznościach opisanych w stanie faktycznym podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, odpłatne zbycie nieruchomości przeznaczonej na działki budowlane nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ od momentu nabycia nieruchomości gruntowych do chwili obecnej Wnioskodawca wykorzystywał grunty do świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług (dzierżawa gruntów na cele rolnicze).

Dzierżawa gruntu rolniczego korzysta ze zwolnienia przedmiotowego wskazanego w § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. (Dz. U. z 2013 r. poz. 1722, z późn. zm), zgodnie z którym zwalnia się od podatku dzierżawę na cele rolnicze.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 dostawa przedmiotowych nieruchomości gruntowych może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podst. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W niniejszej sytuacji Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia rzeczonego gruntu (nabycie nastąpiło od osoby fizycznej bez podatku VAT), a grunt od momentu nabycia wykorzystywany był przez Wnioskodawcę wyłącznie do czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług (dzierżawa gruntu na cele rolnicze).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. Nr 710, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju

Przez towary - na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem, aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym wykorzystywanie majątku prywatnego przez osobę fizyczną stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zatem podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu Wnioskodawca podjął w celu dokonania sprzedaży działek aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania jego za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - Dz.U.UE.L 347.1 z późn. zm. - (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Na podstawie art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380, z późn. zm.), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz. Stosownie do § 2 ww. przepisu, czynsz może być zastrzeżony w pieniądzach lub świadczeniach innego rodzaju. Może być również oznaczony w ułamkowej części pożytków.

Tak więc dzierżawa jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie dzierżawcy polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Zaznacza się, że dzierżawa gruntu rolniczego korzysta ze zwolnienia przedmiotowego wskazanego w § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz. U. z 2015 r. poz. 736, z późn. zm.), zgodnie z którym zwalnia się od podatku dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze.

Z wniosku wynika, że w 2006 r. Wnioskodawca nabył do swojego majątku osobistego prawo własności nieruchomości gruntowej, na która składają się dwie działki: o nr 11/19 o powierzchni 31,6002 ha (ziemia rolnicza) i o nr 11/12 o powierzchni 4,2654 ha (ziemia rolnicza). Grunty zostały zakupione od osoby fizycznej bez podatku VAT. Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego działka nr 11/19 zakwalifikowana jest jako teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, a działka nr 11/12 jako teren zabudowy usługowej. Wnioskodawca zamierza dokonać sprzedaży rzeczonej nieruchomości. Wnioskodawca dotąd nie podjął i nie zamierza podejmować żadnych czynności mających zwiększyć wartość przed sprzedażą, tj. nie dokonywał podziału ziemi na mniejsze działki, ziemia nie była uzbrajana w media, nie utwardzano dróg dojazdowych, itp. Ponadto Wnioskodawca nie ogłaszał chęci sprzedaży w prasie oraz w innych mediach. Powodem sprzedaży nieruchomości są trudności finansowe Wnioskodawcy.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki jawnej oraz jednoosobową działalność gospodarczą wpisaną do rejestru CEIDG, w której jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Posiadana ziemia rolnicza nie ma jednak związku ani z majątkiem jednoosobowej działalności gospodarczej, ani z majątkiem spółki jawnej.

Nieruchomość nie była wykorzystywana na cele prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawcy i stanowi jego majątek osobisty.

Od dnia nabycia do okresu obecnego ziemia jest obrabiana jako areał rolniczy. Wnioskodawca osobiście nie uprawiał gruntów wymienionych we wniosku. Zakupione grunty, od daty zakupu, stanowiły przedmiot dzierżawy, poprzez podpisanie stosownej umowy dzierżawy; wydzierżawiający oddał dzierżawcy przedmiot umowy do używania i pobierania pożytków na cele związane z prowadzeniem gospodarstwa rolnego przez dzierżawcę. Wnioskodawca, jako czynny podatnik podatku od towarów i usług w związku z prowadzoną jednoosobową działalnością gospodarczą składał deklaracje VAT, w których wykazywał przychody z dzierżawy rolniczej jako dostawa zwolniona od podatku VAT.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że będąca usługą dzierżawa, wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywana jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych, bez względu na to, czy dzierżawa będzie prowadzona w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych. Sam charakter stosunku prawnego, jaki kształtuje umowa dzierżawy, wskazuje, że ma ona długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe. Tym samym Wnioskodawca nie będzie zbywał majątku osobistego, ale majątek wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej. Podkreślenia wymaga, że dzierżawę gruntu na cele rolnicze Wnioskodawca traktował jako czynność wykonywaną w ramach działalności gospodarczej, gdyż jak wskazał w opisie sprawy, dzierżawa ta wykazywana była w deklaracjach VAT-7 jako "dostawa zwolniona".

Tak więc Wnioskodawca jako czynny podatnik VAT będzie dokonywał zbycia nieruchomości gruntowej (działek nr 11/12 i 11/19), wykorzystywanych w prowadzonej działalności gospodarczej.

Przechodząc do kwestii opodatkowania podatkiem od towarów i usług dostawy opisanych we wniosku nieruchomości gruntowych, wykorzystywanych do świadczenia usług zwolnionych (dzierżawa gruntu na cele rolnicze) stwierdzić należy co następuje.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane - zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy - rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy wprowadzono zmianę mającą na celu pełniejsze odwzorowanie przepisu art. 136 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE Rady, umożliwiającego zastosowanie zwolnienia od podatku dla dostawy towarów wykorzystywanych wyłącznie do działalności zwolnionej od podatku, jeżeli przy nabyciu lub wytworzeniu tych towarów nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów - zarówno nieruchomości, jak i ruchomości - przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych - niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) - wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Mając na uwadze przepisy prawa podatkowego oraz uwzględniając opis zdarzenia przyszłego wskazujący, że dostawa nieruchomości niezabudowanych, będących przedmiotem przyszłej sprzedaży - jak poinformował Wnioskodawca - zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego jest zakwalifikowana jako teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej (dz. nr 11/19) i teren zabudowy usługowej (dz. nr 11/12), należy stwierdzić, że opisane we wniosku nieruchomości stanowią tereny budowlane. Tym samym planowana przez Wnioskodawcę dostawa nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Niemniej jednak, z uwagi na fakt, że - jak wskazał Wnioskodawca - od momentu nabycia nieruchomości gruntowych do chwili obecnej Wnioskodawca wykorzystywał grunty do świadczenia usług zwolnionych od podatku (dzierżawa na cele rolnicze), to przyszła transakcja dostawy przedmiotowych nieruchomości gruntowych może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W niniejszej sytuacji - jak wynika z opisu sprawy - Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia opisanego gruntu (nabycie nastąpiło od osoby fizycznej bez podatku VAT), a grunt od momentu nabycia wykorzystywany był przez Wnioskodawcę wyłącznie do czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług (dzierżawa gruntu na cele rolnicze).

Oceniając jednak stanowisko Wnioskodawcy całościowo należy uznać je za nieprawidłowe, gdyż Wnioskodawca wskazał, że odpłatne zbycie nieruchomości przeznaczonej na działki budowlane nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a jak dowiedziono powyżej, omawiana transakcja będzie opodatkowana podatkiem VAT, ale jednocześnie będzie korzystała ze zwolnienia od tego podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo, Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.