1462-IPPP2.4512.947.2017.2.RR - VAT w zakresie opodatkowania sprzedaży licytacyjnej nieruchomości w drodze egzekucji komorniczej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 7 grudnia 2016 r. (data wpływu 12 grudnia 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 lutego 2017 r. (data wpływu 20 lutego 2017 r.) w odpowiedzi na wezwanie tutejszego Organu z dnia 7 lutego 2017 r. nr 1462-IPPP2.4512.947.2016.1.RR (skutecznie doręczonym w dniu 10 lutego 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży licytacyjnej nieruchomości w drodze egzekucji komorniczej - jest nieprawidłowe.

W dniu 12 grudnia 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży licytacyjnej nieruchomości w drodze egzekucji komorniczej. Złożony wniosek został uzupełniony pismem z dnia 15 lutego 2017 r. (data wpływu 20 lutego 2017 r.) w odpowiedzi na wezwanie tutejszego Organu z dnia 7 lutego 2017 r. nr 1462-IPPP2.4512.947.2016.1.RR (skutecznie doręczonym w dniu 10 lutego 2017 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Komornik Sądowy prowadzi postępowanie egzekucyjne przeciwko dłużnikowi (os. fizyczna) p. Tomaszowi D. w sprawie pod sygn. akt KM. W toku czynności zajęto nieruchomość gruntową niezabudowaną należącą do dłużnika, dla której Sąd Rejonowy VI Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą nr KW.

W skład nieruchomości wchodzą działki ewidencyjne:

* działka ewidencyjne nr 94/1 o pow. 7677 m²

* działka ewidencyjne nr 94/2 o pow. 2743 m²

* działka ewidencyjne nr 94/3 o pow. 2528 m²

* działka ewidencyjne nr 94/4 o pow. 1740 m²

* działka ewidencyjna nr 94/5 o pow. 1740 m²

* działka ewidencyjna nr 94/6 o pow. 1470 m²

* działka ewidencyjna nr 94/7 o pow. 1470 m²

* działka ewidencyjna nr 94/8 o pow. 1470 m²

* działka ewidencyjna nr 94/9 o pow. 1482 m²

* działka ewidencyjna nr 94/10 o pow. 1470 m²

* działka ewidencyjna nr 94/11 o pow. 1470 m²

* działka ewidencyjna nr 94/12 o pow. 1470 m²

* działka ewidencyjna nr 94/13 o pow. 1470 m²

* działka ewidencyjna nr 94/14 o pow. 1470 m²

* działka ewidencyjna nr 94/15 o pow. 1470 m²

Zgodnie z Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego, Rady Gminy z dnia 13 kwietnia 2005 r., ww. działki położone są na terenach zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, oznaczonych symbolem M.

Działka ew. 94/1 częściowo znajduje się w strefie Obszaru Chronionego Krajobrazu, strefa ta nie została wydzielona geodezyjnie. Działka ew. 94/2 przeznaczona została pod drogę wewnętrzną.

Zgodnie z operatem szacunkowym z dnia 27 grudnia 2013 r., sporządzonym przez rzeczoznawcę majątkowego mgr inż. Iwonę H., ustalono, że ww. nieruchomość, została podzielona geodezyjnie na typowe działki budowlane - poprzednia działka miała nr 94. Dłużnik p. Tomasz D. nabył przedmiotową nieruchomość w 2007 r. na podstawie umowy przeniesienia własności numer aktu notarialnego rep. A z dnia 12 lipca 2007 r.

Urząd Gminy w ie w piśmie z dnia 29 listopada 2016 r. podał, że na wniosek dłużnika Wójt Gminy Decyzją z dnia 25 lutego 2008 r. zatwierdził podział nieruchomości oznaczonej nr ew. 94.

Ponadto, Urząd Gminy stwierdził, że nie posiada informacji o inwestycjach podejmowanych przez dłużnika w celu uzbrojenia terenu.

Bank, który jest wierzycielem w sprawie i udzielał kredytu na zakup ww. nieruchomości przesłał oświadczenie dłużnika.

Ponadto Wnioskodawca w uzupełnieniu do złożonego wniosku wskazał, że:

* nabycie działki nr 94 nie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Dłużnik nabył nieruchomość na podstawie umowy przeniesienia własności numer aktu notarialnego rep. A z dnia 12 lipca 2007 r. Brak informacji o wystawieniu faktury,

* z ustaleń dokonanych w bazie Regon wynika, że dłużnik prowadził działalność gospodarczą pod firmą "M." Tomasz D., data zakończenia działalności 8 stycznia 2001 r. - nie jest czynnym podatnikiem podatków od towarów i usług,

* z ustaleń dokonanych w toku postępowania wynika brak prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia ww. działki,

* według oświadczenia dłużnika z dnia 11 lipca 2007 r., którego kopię przesłał Bank, dłużnik nabył działkę gruntu nr 94 do własnych celów, niezwiązanych z działalnością gospodarczą, żadne cele prywatne nie zostały ujawnione, działka do dnia dzisiejszego pozostaje niezagospodarowana. Zgodnie jednak z pismem z dnia 29 listopada 2016 r. Urzędu Gminy w ie, na wniosek dłużnika Wójt Gminy Decyzją z dnia 25 lutego 2008 r. zatwierdził podział nieruchomości oznaczonej nr ew. 94 na kilkanaście działek, co należy potraktować jako działanie o charakterze inwestycyjnym,

* z ustaleń dokonanych w toku postępowania, brak informacji o zawartych umowach i osiąganych z tego tytułu dochodach,

* jak wcześniej wskazano, dłużnik podzielił nieruchomość na kilkanaście działek wraz z planowaną drogą, tak, aby dostęp był do wszystkich działek Urząd Gminy stwierdził, że nie posiada informacji o inwestycjach podejmowanych przez dłużnika w celu uzbrojenia terenu, brak oznak innych nakładów dłużnika.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż ww. nieruchomości w drodze licytacji w sądowym postępowaniu egzekucyjnym podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jeżeli tak, to w jakiej stawce?

Zdaniem Wnioskodawcy, licytacyjna sprzedaż przedmiotowej nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w stawce 23%, ponieważ zgodnie ze stanowiskiem organów skarbowych utrwalonych w podejmowanych decyzjach, opodatkowaniu podatkiem VAT powinna podlegać sprzedaż, gdy nieruchomość została nabyta w celach inwestycyjnych. Świadczy o tym wielkość nieruchomości oraz podział jej na wniosek dłużnika na kilkanaście działek kilka miesięcy po jej nabyciu, pomimo oświadczenia dłużnika o jej nabyciu w celach własnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2014 r. poz. 1619, z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Z treści powyższego przepisu wynika, że komornik sądowy jest płatnikiem podatku od dostawy towaru dokonywanej w trybie egzekucji, w przypadku gdy wykonuje czynności egzekucyjne. Przez czynność egzekucyjną należy rozumieć każde formalne, oparte na przepisach procesowych, działanie uprawnionego organu egzekucyjnego wywołujące skutek prawny dla prowadzonej egzekucji.

Obowiązki płatnika podatku zostały określone w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201). Zgodnie z tym przepisem, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Podatnikiem natomiast, stosownie do art. 7 § 1 ww. ustawy, jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.

W myśl art. 106c ustawy o VAT, faktury dokumentujące dostawę towarów, o której mowa w art. 18, z tytułu której na dłużniku ciąży obowiązek podatkowy, wystawiają w imieniu i na rzecz dłużnika:

Z powyższych przepisów wynika, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika - dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik; w przypadku gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.

A zatem komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług i do uwzględnienia w trakcie sprzedaży licytacyjnej towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Z art. 2 pkt 6 ww. ustawy wynika, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Nieruchomościami, w myśl art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380, z późn. zm.), są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części tych budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

W konsekwencji sprzedaż nieruchomości będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Należy podkreślić, że opodatkowanie podatkiem od towarów i usług będzie miało miejsce wówczas, jeżeli spełnione zostaną przesłanki o charakterze przedmiotowym, tj. wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu na podstawie przepisu art. 5 ust. 1 ustawy i podmiotowym, tj. gdy czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zostanie dokonana przez osobę (lub jednostkę organizacyjną) będącą podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, działającą w takim charakterze.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik zachowywał się jak profesjonalny handlowiec, a sprzedawane towary zostały nabyte w celu wykorzystania w działalności gospodarczej. Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług - w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność powinna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zatem należy stwierdzić, że nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów zauważyć należy, że status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne znaczenie ma czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy dłużnik, podejmował aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu, jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Natomiast, okoliczność podjęcia m.in. takich czynności jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r., TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Z tezy powyższego orzeczenia wynika m.in., że "osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby". Trybunał zwrócił uwagę, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy.

Trybunał orzekł ponadto, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych.

Zatem jak wynika z powyższego, kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. W konsekwencji powyższego, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W przypadku, gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia gruntu, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem - zbycie działki budowlanej nie stanowi działalności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Komornik Sądowy prowadzi postępowanie egzekucyjne przeciwko dłużnikowi (os. fizyczna) p. Tomaszowi D. W toku czynności zajęto nieruchomość gruntową niezabudowaną należącą do dłużnika. W skład nieruchomości wchodzą działki ewidencyjne: nr 94/1 o pow. 7677 m², nr 94/2 o pow. 2743 m², nr 94/3 o pow. 2528 m², nr 94/4 o pow. 1740 m², nr 94/5 o pow. 1740 m², nr 94/6o pow. 1470 m², nr 94/7 o pow. 1470 m², nr 94/8 o pow. 1470 m², nr 94/9 o pow. 1482 m², nr 94/10 o pow. 1470 m², nr 94/11 o pow. 1470 m², nr 94/12 o pow. 1470 m², nr 94/13o pow. 1470 m², nr 94/14 o pow. 1470 m², nr 94/15 o pow. 1470 m². Zgodnie z Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego, ww. działki położone są na terenach zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, oznaczonych symbolem M. Działka ew. 94/1 częściowo znajduje się w strefie Obszaru Chronionego Krajobrazu, strefa ta nie została wydzielona geodezyjnie. Działka ew. 94/2 przeznaczona została pod drogę wewnętrzną. Zgodnie z operatem szacunkowym ustalono, że ww. nieruchomość, została podzielona geodezyjnie na typowe działki budowlane - poprzednia działka miała nr 94. Urząd Gminy w ie w piśmie z dnia 29 listopada 2016 r. podał, że na wniosek dłużnika Wójt Gminy decyzją z dnia 25 lutego 2008 r. zatwierdził podział nieruchomości oznaczonej nr ew. 94. Ponadto, Urząd Gminy stwierdził, że nie posiada informacji o inwestycjach podejmowanych przez dłużnika w celu uzbrojenia terenu oraz oznak innych nakładów dłużnika. Nabycie działki nr 94 nie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Dłużnik nabył nieruchomość na podstawie umowy przeniesienia własności numer aktu notarialnego rep. A z dnia 12 lipca 2007 r. Brak informacji o wystawieniu faktury. Z ustaleń dokonanych w bazie Regon wynika, że dłużnik prowadził działalność gospodarczą pod firmą "M." Tomasz D., data zakończenia działalności 8 stycznia 2001 r. i nie jest czynnym podatnikiem podatków od towarów i usług. Z ustaleń dokonanych w toku postępowania wynika brak prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia ww. działki. Według oświadczenia dłużnika z dnia 11 lipca 2007 r., którego kopię przesłał Bank, dłużnik nabył działkę gruntu nr 94 do własnych celów, niezwiązanych z działalnością gospodarczą, żadne cele prywatne nie zostały ujawnione, działka do dnia dzisiejszego pozostaje niezagospodarowana. Brak jest również informacji o zawartych umowach i osiąganych z tego tytułu dochodach.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii opodatkowania podatkiem VAT licytacyjnej sprzedaży nieruchomości należącej do dłużnika.

Z zawartego we wniosku opisu sprawy nie wynika aby aktywność dłużnika wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Z zaprezentowanego opisu sprawy nie wynika aby dłużnik podjął ciąg działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami.

Nieruchomość należąca do dłużnika, nie była przez niego wykorzystana w prowadzonej działalności gospodarczej, nie była także przedmiotem najmu dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. Z opisu sprawy nie wynika, aby dłużnik podejmował jakiekolwiek aktywne działania w przedmiocie jej zbycia, tj. działań wykraczających poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, np. w zakresie wydania decyzji o warunkach zabudowy, uzbrojenia terenu, czy innych nakładów dokonywanych przez dłużnika.

W związku z tym sprzedaż ww. nieruchomości w drodze licytacji w sądowym postępowaniu egzekucyjnym nie powinno być dokonane w ramach działalności gospodarczej, lecz w ramach rozporządzania prywatnym majątkiem dłużnika, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Tym samym sprzedaż niewykorzystywanej w działalności gospodarczej nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Na taką ocenę skutków podatkowych planowanej transakcji nie mają także wpływu dokonane podziały geodezyjne, gdyż ich przeprowadzenie leży także w sferze prywatnego władztwa majątkiem.

Z uwagi na powołane przepisy i przedstawione okoliczności sprawy, dłużnika nie można uznać za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ustawy - w odniesieniu do przedmiotu dostawy. Treść wniosku wskazuje, że przedmiotowa nieruchomość nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej, stanowi majątek prywatny dłużnika. Dłużnik nie jest podatnikiem podatku VAT. Oznacza to, że dostawa ww. nieruchomości realizowana będzie poza sferą działalności gospodarczej i nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Skoro dłużnik z tytułu omawianej transakcji nie wystąpi w charakterze podatnika podatku VAT, to dostawa dokonana przez Komornika Sądowego nie będzie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, a tym samym Komornik nie wystąpi z tytułu przedmiotowej transakcji jako płatnik podatku od towarów i usług.

W świetle powołanych wyżej regulacji prawnych oraz opisu sprawy w odpowiedzi na zadane we wniosku pytanie należy stwierdzić, że sprzedaż przedmiotowej nieruchomości w drodze licytacji w sądowym postępowaniu egzekucyjnym nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w zakresie obowiązku opodatkowania podatkiem od towarów i usług w stawce 23% licytacyjnej sprzedaży ww. nieruchomości - należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności; oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy; określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego; w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izby Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.