1462-IPPP2.4512.929.2016.1.MAO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 1 grudnia 2016 r. (data wpływu 5 grudnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem VAT darowizny znaku towarowego - jest prawidłowe.

W dniu 5 grudnia 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem VAT darowizny znaku towarowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą (dalej jako: "Wnioskodawca"). Przedmiot tej działalności został sklasyfikowany pod następującymi kodami PKD: 10.39.Z, 10.39.Z, 10.31.Z, 10.32.Z, 10.62.Z, 10.84.Z, 10.85.Z, 10.86.Z, 10.89.Z, 16.24.Z, 33.19.Z, 37.00.Z, 41.20.Z, 42.99.Z, 43.11.Z, 43.12.Z, 43.99.Z, 46.17.Z, 46.21.Z, 46.31.Z, 46.34.A, 46.34.B, 46.37.Z, 46.38.Z, 46.39.Z, 49.41.Z, 52.10.B, 52.21.Z, 64.92.Z, 68.20.Z, 72.11.Z, 72.19.Z, 77.34.Z, 78.30.Z.

Wnioskodawca podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca wytworzył znak towarowy, który następnie został zarejestrowany w European Union Intellectual Property Office (dalej: EUIPO). Znak ten został wytworzony przez Wnioskodawcę we własnym zakresie, w którym to celu Wnioskodawca poniósł w przeszłości w szczególności następujące koszty: koszty zaprojektowania znaku, koszty rejestracji znaku, w tym koszty obsługi związanej z rejestracją znaku oraz koszty utrzymywania ochrony znaku. W związku z wytworzeniem znaku towarowego Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego.

Wraz z rozwojem działalności Wnioskodawcy okazało się, że dotychczasowa forma prowadzenia działalności gospodarczej jest niewystarczająca do jej rozmiaru. Wnioskodawca chcąc poszerzyć swoje rynki zbytu, również o te zagraniczne, jest w trakcie reorganizacji prowadzonej przez siebie działalności, w toku której dokonał m.in. przekazania znaku towarowego w formie darowizny na rzecz osób fizycznych - prowadzących działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej w rozumieniu ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. kodeks cywilny (Dz. U. z 1964.16.94, dalej jako: "Spółka"), której utworzenie jest jednym z elementów planu restrukturyzacji działalności. Tym samym przedmiot darowizny - zarejestrowany znak towarowy - będzie przez nowopowstałą spółkę cywilną wykorzystywany w ramach prowadzonej działalności opodatkowanej, jak również zostanie on wykazany w prowadzonej przez Spółkę ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Ponadto Wnioskodawca pragnie wskazać, iż Spółka cywilna będzie czynnym podatnikiem VAT zgodnie z art. 15 ustawy o VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności przeniesienia praw do zarejestrowanego znaku towarowego w formie darowizny stanowić będzie suma łącznych kosztów poniesionych przez Wnioskodawcę w celu wytworzenia znaku towarowego w postaci: kosztów zaprojektowania znaku, kosztów rejestracji znaku, w tym kosztów obsługi związanej z jego rejestracją oraz kosztów utrzymywania ochrony znaku?

Zdaniem Wnioskodawcy, podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności przeniesienia praw do zarejestrowanego znaku towarowego w formie darowizny stanowić będzie suma łącznych kosztów poniesionych przez Wnioskodawcę w celu wytworzenia znaku towarowego w postaci: kosztów zaprojektowania znaku, kosztów rejestracji znaku, w tym kosztów obsługi związanej z jego rejestracją oraz kosztów utrzymywania ochrony znaku.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Definicja towarów została zawarta w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, według którego przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. W świetle tej definicji należy stwierdzić, iż prawo do chronionego znaku towarowego na gruncie ustawy o VAT nie może zostać zaklasyfikowane jako towar. Nie stanowi ono bowiem ani rzeczy, ani również żadnej postaci energii. Wobec powyższego, nieodpłatne przekazanie chronionego znaku towarowego w postaci darowizny nie może być na gruncie ustawy o VAT rozumiane jako dostawa towarów.

Uwzględniając powyższe należy uznać, że jeżeli przekazania w formie darowizny prawa do znaku towarowego wraz z prawem ochronnym tego znaku towarowego nie można zakwalifikować jako dostawy towarów, to zgodnie z definicją negatywną zawartą w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przeniesienie praw do zarejestrowanego znaku towarowego powinno zostać uznane za świadczenie usług.

Zgodnie z nią, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT (prawa do znaku towarowego mieszczą się w kategorii "wartości niematerialnych i prawnych", o której mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT). Zasadą pozostanie jednak opodatkowanie jedynie takiego świadczenia usług, które ma charakter odpłatny - co nie miało miejsca w przedstawionym stanie faktycznym.

Tym niemniej w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT znalazły się regulacje szczególne, w myśl których opodatkowaniu może podlegać również w pewnych przypadkach świadczenie usług o charakterze nieodpłatnym.

W myśl art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Z ww. powołanego przepisu wynika, że aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, muszą być spełnione określone warunki:

* w przypadku użycia towarów stanowiących część przedsiębiorstwa - użycie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika oraz istnienie prawa podatnika do obliczenia - w całości lub w części podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów (warunki te muszą być spełnione łącznie),

* w przypadku świadczenia usług - świadczenie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

W świetle powyższych regulacji, zdaniem Wnioskodawcy, prawa do zarejestrowanego znaku towarowego nie są towarem, stąd kwalifikacja nieodpłatnego przekazania praw do znaku towarowego w postaci darowizny może zostać oceniona przez organy podatkowe, w sytuacji gdyby nie podzieliły one stanowiska Wnioskodawcy co do niepolegania przedmiotowej czynności podatkowi od towarów i usług, jako świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 29a ust. 5 ustawy o VAT, w przypadku świadczenia usług, o których mowa w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika.

Zgodnie z cytowanym przepisem, podstawą opodatkowania nieodpłatnego świadczenia tych usług jest koszt tych usług poniesiony przez podatnika. Ustawa o VAT nie precyzuje, co należy rozumieć pod pojęciem "kosztu świadczenia usługi". Stosując wykładnię celowościową wskazanego przepisu należy uznać, iż podstawa opodatkowania nieodpłatnego świadczenia omawianego przepisu powinna być jak najbliższa rzeczywistemu kosztowi jej wyświadczenia.

Biorąc powyższe stanowisko pod uwagę należy przyjąć, że w przypadku świadczenia usług objętych normą art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, istotny jest faktycznie poniesiony koszt świadczenia usług, a nie cena rynkowa danej usługi. W opinii Wnioskodawcy, ustalając podstawę opodatkowania usługi polegającej na nieodpłatnym przekazaniu przez Wnioskodawcę praw do zarejestrowanego znaku towarowego należy wziąć pod uwagę koszty faktyczne poniesione przez Wnioskodawcę w celu wytworzenia znaku towarowego.

Przy czym podstawa opodatkowania nie powinna obejmować kosztów poniesionych w związku z samym procesem przekazania (darowizny) znaku, tj. kosztów towarzyszących dokonaniu darowizny (np. koszty usług doradczych, koszty aktu notarialnego, koszty wyceny znaku towarowego przez rzeczoznawcę).

W konsekwencji podstawą opodatkowania będzie kwota stanowiąca sumę kosztów poniesionych w związku z wytworzeniem znaku, w postaci: wynagrodzenia grafika, kosztów rejestracji znaku i wynagrodzenia kancelarii patentowej oraz kosztów utrzymania praw ochronnych.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, podstawę opodatkowania czynności polegającej na nieodpłatnym przekazaniu (darowiźnie) przez Wnioskodawcę praw do zarejestrowanego znaku towarowego stanowić będą zgodnie z art. 29a ust. 5 ustawy o VAT, koszty świadczenia tej usługi poniesione przez Wnioskodawcę, przedstawione powyżej.

Powyższe stanowisko dotyczące określenia podstawy opodatkowania w przypadku nieodpłatnego przekazania znaku towarowego zostało również potwierdzone przykładowo w:

* interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 3 sierpnia 2015 r. (IPTPP1/4512-379/15-2/MW), w której organ podatkowy stwierdził, że: "w przypadku przedmiotowego nieodpłatnego przekazania (darowizny) znaku towarowego, podstawą opodatkowania - zgodnie z art. 29a ust. 5 ustawy - będzie faktyczny koszt świadczenia tej usługi, który stanowić będzie kwota poniesionych wydatków w związku z wytworzeniem, rejestracją i ochroną znaku towarowego. W niniejszym przypadku podstawę opodatkowania stanowić będą wskazane przez Wnioskodawcę koszty w postaci: kosztów zaprojektowania znaku, kosztów rejestracji znaku, w tym kosztów obsługi związanej z rejestracją znaku oraz kosztów utrzymywania ochrony znaku.";

* interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 2 marca 2015 r. (IPTPP2/4512-33/15-2/PRP), w której organ podatkowy co prawda nie uznał stanowiska wnioskodawcy za prawidłowe, jednakże w uzasadnieniu wprost stwierdził że: "podstawą opodatkowania - zgodnie z art. 29a ust. 5 ustawy - będzie faktyczny koszt świadczenia tej usługi, który stanowić będzie kwota poniesionych wydatków w związku z wytworzeniem i zarejestrowaniem znaku towarowego oraz utrzymaniem prawa ochronnego do znaku towarowego, z wyłączeniem natomiast kosztów związanych z dokonaniem darowizny, tj. kosztów usług doradczych, notarialnych oraz wyceny znaku towarowego przez rzeczoznawcę."

* interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 25 listopada 2014 r. (ILPP5/443-219/14-2/PG), w której organ podatkowy stwierdził, że "Podstawą opodatkowania tej czynności - w myśl art. 29a ust. 5 ustawy - będzie poniesiony przez Zainteresowanego koszt świadczenia tych usług, który stanowić będzie całkowitą kwotę wydatków poniesionych w związku z wytworzeniem znaków towarowych (np. koszty projektu)".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą o VAT", opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6).

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Natomiast za odpłatne świadczenie usług - zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy - uznaje się również:

Z powołanego wyżej przepisu wynika, że aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, muszą być spełnione określone warunki:

* w przypadku użycia towarów stanowiących część przedsiębiorstwa - użycie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika oraz istnienie prawa podatnika do odliczenia - w całości lub w części - podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych (warunki te muszą być spełnione łącznie),

* w przypadku świadczenia usług - świadczenie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Zatem dla ustalenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności, jakie w danej sprawie występują. Wypełnienie warunku określonego w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Należy zatem stwierdzić, że opodatkowaniu podlegają te nieodpłatne usługi, które nie mają związku z prowadzoną działalnością.

Za usługi świadczone do celów innych niż działalność gospodarcza należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380, z późn. zm.), przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Jak wynika z powyższego przepisu darowizna jest umową cywilnoprawną, cechującą się nieodpłatnością oraz przysporzeniem majątkowym tylko jednej ze stron umowy.

W przypadku przeniesienia praw do wartości niematerialnych i prawnych w drodze darowizny, dotychczasowy właściciel przenosi na nabywcę prawo do tych wartości.

Zgodnie z treścią art. 120 ust. 1 ww. ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2013 r. poz. 1410, z późn. zm.), znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa.

W myśl art. 120 ust. 2 cyt. ustawy, znakiem towarowym, w rozumieniu ust. 1, może być w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy.

Na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne (art. 121 ustawy - Prawo własności przemysłowej).

Prawo ochronne na znak towarowy jest bezwzględnym prawem podmiotowym, o określonej przepisami ustawy - Prawo własności przemysłowej czasowej i terytorialnej skuteczności.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca wytworzył we własnym zakresie znak towarowy, który następnie został zarejestrowany w European Union Intellectual Property Office. W związku z wytworzeniem znaku towarowego Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego. Ponadto Strona poniosła następujące koszty: koszty zaprojektowania znaku, koszty rejestracji znaku, w tym koszty obsługi związanej z rejestracją znaku oraz koszty utrzymywania ochrony znaku.

Wraz z rozwojem działalności Wnioskodawcy okazało się, że dotychczasowa forma prowadzenia działalności gospodarczej jest niewystarczająca do jej rozmiaru. Wnioskodawca chcąc poszerzyć swoje rynki zbytu, również o te zagraniczne, rozważa reorganizację prowadzonej przez siebie działalności, m.in. poprzez przekazanie znaku towarowego w formie darowizny na rzecz osób fizycznych - prowadzących działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej. Tym samym przedmiot darowizny (zarejestrowany znak towarowy) będzie przez nowopowstałą spółkę cywilną (czynnego podatnika VAT) wykorzystywany w ramach prowadzonej działalności opodatkowanej, jak również zostanie on wykazany w prowadzonej przez Spółkę ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy podstawę opodatkowania podatkiem VAT darowizny praw do zarejestrowanego znaku towarowego stanowić będzie suma łącznych kosztów poniesionych przez Wnioskodawcę w celu wytworzenia znaku towarowego w postaci: kosztów zaprojektowania znaku, kosztów rejestracji znaku, w tym kosztów obsługi związanej z jego rejestracją oraz kosztów utrzymywania ochrony znaku.

W tym miejscu należy wskazać, że w definicji świadczenia usług sformułowanej na potrzeby ustawy o podatku od towarów i usług niewątpliwie mieści się przekazanie w drodze darowizny znaku towarowego na rzecz innego podmiotu, bowiem w takim przypadku dochodzi do przeniesienia praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej. Ponadto w świetle uregulowań wynikających z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, należy stwierdzić, że opodatkowaniu, zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy podlegają te nieodpłatne usługi, które nie mają związku z prowadzoną działalnością, a więc nie mają wpływu na przyszłe obroty przedsiębiorstwa, jego zysk, wizerunek czy odbiór przez kontrahentów. Zatem skoro z wniosku wynika, że w analizowanej sprawie Spółka cywilna otrzymała prawo do znaku towarowego (które to prawo przysługiwało dotychczas Wnioskodawcy) i w zamian Wnioskodawca nie otrzymał od Spółki jakiegokolwiek świadczenia, to w niniejszej sprawie należy uznać, że czynność nieodpłatnego przekazania prawa do zarejestrowanego znaku towarowego na rzecz Spółki cywilnej nie następuje w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. W związku z tym, ww. czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W odniesieniu do wątpliwości Wnioskodawcy dotyczących określenia podstawy opodatkowania darowizny zarejestrowanego znaku towarowego należy zauważyć, że zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2–5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W myśl art. 29a ust. 5 ustawy, w przypadku świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2, podstawą opodatkowania jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika.

Ustawodawca nie określił w sposób precyzyjny, jakiego rodzaju koszty mogą zostać uznane za poniesione przez podatnika w związku ze świadczeniem nieodpłatnie usług. Nie ulega jednak wątpliwości, że chodzi tu o koszty rzeczywiście poniesione w związku ze świadczoną usługą, tzn. takiego rodzaju koszty, bez poniesienia których wykonanie usługi byłoby niemożliwe.

Jak stanowi art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:

Do podstawy opodatkowania nie wlicza się więc samego podatku należnego z tytułu danej transakcji.

Mając zatem na uwadze powołane przepisy oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że w przypadku nieodpłatnego przekazania (darowizny) zarejestrowanego znaku towarowego, która to czynność podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, podstawą opodatkowania - zgodnie z art. 29a ust. 5 ustawy - jest faktyczny koszt świadczenia tej usługi, który stanowi kwota poniesionych przez Wnioskodawcę wydatków w związku z wytworzeniem znaku towarowego, tj. suma kosztów zaprojektowania znaku (wynagrodzenia grafika), kosztów rejestracji znaku, w tym kosztów obsługi związanej z jego rejestracją (wynagrodzenia kancelarii patentowej) oraz kosztów utrzymywania ochrony znaku, z wyłączeniem kosztów towarzyszących dokonaniu darowizny takich jak np. koszty usług doradczych, aktu notarialnego oraz wyceny znaku towarowego przez rzeczoznawcę.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy stwierdzające, że podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności przeniesienia praw do zarejestrowanego znaku towarowego w formie darowizny stanowić będzie suma łącznych kosztów poniesionych przez Wnioskodawcę w celu wytworzenia znaku towarowego w postaci: kosztów zaprojektowania znaku, kosztów rejestracji znaku, w tym kosztów obsługi związanej z jego rejestracją oraz kosztów utrzymywania ochrony znaku uznać należy za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.