1462-IPPP2.4512.88.2017.1.DG - Opodatkowanie podatkiem VAT sprzedaży lokalu użytkowego jako majątku prywatnego.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r.,poz. 1948) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 lutego 2017 r. (data wpływu 9 lutego 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży lokalu użytkowego jako majątku prywatnego - jest nieprawidłowe.

W dniu 9 lutego 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży lokalu użytkowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej w ramach majątku osobistego wybudował budynek mieszkalny jednorodzinny składający się z dwóch lokali: mieszkalnego i użytkowego. Nie był również czynnym płatnikiem podatku od towarów i usług. Po zakończeniu budowy lokale te, od samego początku były wynajmowane przez Zainteresowanego w ramach najmu prywatnego opodatkowanego podatkiem ryczałtowym w wysokości 8,5%. Wnioskodawca planuje sprzedać siostrze drugi z tych lokali - lokal użytkowy. W związku z powyższym chciałby rozwiać wątpliwości co do opodatkowania tej transakcji.

Wnioskodawca w nadesłanym piśmie z dnia 16 marca 2017 r. (data wpływu 20 marca 2017 r.) wskazał, że w lokalu użytkowym planowanym do sprzedaży Wnioskodawca od momentu jego wybudowania i oddania do użytkowania nie dokonywał żadnych ulepszeń.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z planowaną sprzedażą wyżej wymienionego lokalu użytkowego przy jego sprzedaży powinien być naliczony podatek od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Z uwagi na to, że pomiędzy pierwszym zasiedleniem a planowaną sprzedażą tego lokalu upłynął okres dłuższy niż 2 lata, a także na fakt, że nie przysługiwało Stronie prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy jego wytworzeniu (budowie), planowana sprzedaż będzie zwolniona z podatku VAT.

Pierwszego października 2009 r. Wnioskodawca otrzymał w darowiźnie działkę budowlaną. W sierpniu 2014 r. zakończył na niej budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego w zabudowie bliźniaczej z częścią usługową do 30% powierzchni. Na parterze został wydzielony lokal użytkowy, na pozostałych kondygnacjach lokal mieszkalny. W tamtym okresie (ani nigdy wcześniej) Wnioskodawca nie prowadził działalności gospodarczej i powyższa budowa miała na celu realizowanie własnych potrzeb. Po jej ukończeniu, w sierpniu 2014 r. oba lokale zostały przez Stronę wynajęte. Wynajem ten był tak zwanym najmem prywatnym rozliczanym podatkiem ryczałtowym w wysokości 8,5%. Do przychodów z ww. tytułu Wnioskodawca nie doliczał podatku VAT z uwagi na zwolnienie podmiotowe dla rocznych przychodów poniżej 150.000 złotych.

W wyniku zmiany planów życiowych Wnioskodawca postanowił sprzedać siostrze wybudowany przez siebie dwulokalowy budynek jednorodzinny. Z uwagi na to, że siostra nie była początkowo w stanie nabyć go Strony w całości, Wnioskodawca we wrześniu 2016 r. sprzedał jej sam lokal mieszkalny znajdujący się na górnych kondygnacjach w tym budynku. We wrześniu następnego roku (2017) Wnioskodawca planuje sprzedaż jej drugiego lokalu - lokalu użytkowego na parterze.

Jednocześnie, w lutym 2015 r. Zainteresowany wspólnie z żoną, która podobnie jak Wnioskodawca nie prowadziła działalności gospodarczej, postanowił kupić na rynku pierwotnym od dewelopera dwa lokale użytkowe na wynajem. Zakup ten był dokonany do majątku osobistego małżonków. Od początku marca 2015 r. Wnioskodawca zrezygnował ze zwolnienia podmiotowego w zakresie podatku od towarów i usług, rejestrując się jako czynny płatnik podatku VAT. Po wybudowaniu tych dwóch lokali przez dewelopera, zostały one małżonkom przekazane i następnie na początku 2016 r. przez Stronę wynajęte. Jeżeli chodzi o podatek dochodowy, najem ten był podobnie jak w przypadku dwóch pierwszych lokali przy ulicy L., rozliczany ryczałtem w wysokości 8,5%. Podatek VAT został odliczony od ceny zakupu.

Następnie, w drugim i trzecim kwartale 2016 r. małżonkowie podpisali z deweloperem przedwstępną umowę kupna-sprzedaży kolejnych dwóch lokali użytkowych z terminem realizacji w listopadzie 2017 r. Inwestycja ta jest w trakcie realizacji. Lokale te, również mają być przeznaczone na wynajem.

Z uwagi na planowane zwiększenie rozmiarów działalności polegającej na wynajmie nieruchomości, w dniu 1 stycznia 2017 r. Wnioskodawca otworzył działalność gospodarczą w zakresie zarządzania i wynajmu nieruchomości (PKD 68.20.Z). W działalności tej są wykorzystywane jako środki trwałe dwa lokale użytkowe nabyte od dewelopera w 2015 r. a następnie będą przekazane kolejne dwa po zakończeniu ich budowy pod koniec 2017 r. Dochody z tej działalności są opodatkowane podatkiem liniowym w wysokości 19%.

Natomiast lokal użytkowy planowany do sprzedaży siostrze nie został włączony do działalności gospodarczej, stanowi on dalej majątek osobisty oraz jest nadal wynajmowany w ramach najmu prywatnego.

Z uwagi na powyższą sytuację, zdaniem Strony z punktu widzenia podatku od towarów i usług planowana sprzedaż tego lokalu powinna być zwolniona z podatku VAT. Wynika to z tego, że pomiędzy pierwszym zasiedleniem a planowaną sprzedażą tego lokalu upłynął okres dłuższy niż 2 lata, a także nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy jego wytworzeniu (budowie).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów - w myśl art. 7 ust. 1 ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy - przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Z powyższych unormowań wynika, że lokal spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zauważyć należy, że samo stwierdzenie, że podmiot dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu nie jest wystarczającą przesłanką, aby daną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług. Istotnym jest, aby podmiot działał w charakterze podatnika, a więc osoby prowadzącej działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy - działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 i ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L 347 s. 1 z późn. zm.) - "podatnikiem" jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel, czy też rezultaty takiej działalności. Natomiast "działalność gospodarcza" obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Opodatkowaniu VAT podlega - na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE - odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Pojęcia "podatnik" i "działalność gospodarcza", na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w ww. art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT.

W rozpatrywanej sprawie należy stwierdzić, że każdy kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży,w tym przypadku nieruchomości jest ustalenie m.in. czy majątek został nabyty i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie "majątku prywatnego" nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. "Majątek prywatny" to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej w ramach majątku osobistego wybudował na działce otrzymanej w 2009 r. w drodze darowizny budynek mieszkalny jednorodzinny składający się z dwóch lokali: mieszkalnego i użytkowego (część usługowa do 30% powierzchni budynku). Wnioskodawca nie był wówczas czynnym płatnikiem podatku od towarów i usług. Po zakończeniu budowy w sierpniu 2014 r. lokale te, od samego początku były wynajmowane przez Zainteresowanego w ramach najmu prywatnego. W wyniku zmiany planów życiowych Wnioskodawca postanowił sprzedać siostrze ww. budynek jednorodzinny. Siostra Wnioskodawcy ze względów finansowych we wrześniu 2016 r. nabyła od Strony lokal mieszkalny znajdujący się na górnych kondygnacjach w tym budynku. Wnioskodawca planuje sprzedać siostrze drugi z tych lokali - lokal użytkowy we wrześniu 2017 r.

Od marca 2015 r. Wnioskodawca zarejestrował się jako czynny podatnik VAT. Z uwagi na planowane zwiększenie rozmiarów działalności polegającej na wynajmie nieruchomości, w dniu 1 stycznia 2017 r. Wnioskodawca otworzył działalność gospodarczą w zakresie zarządzania i wynajmu nieruchomości (PKD 68.20.Z). W działalności tej są wykorzystywane jako środki trwałe dwa lokale użytkowe nabyte od dewelopera w 2015 r. a następnie będą przekazane kolejne dwa po zakończeniu ich budowy pod koniec 2017 r. Wnioskodawca wskazał, że przy budowie ww. budynku nie przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego. Lokal użytkowy planowany do sprzedaży siostrze nie został włączony do działalności gospodarczej, stanowi on dalej majątek osobisty oraz jest nadal wynajmowany w ramach najmu prywatnego. Wnioskodawca w lokalu użytkowym od momentu jego wybudowania i oddania do użytkowania nie dokonywał żadnych ulepszeń.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest opodatkowanie podatkiem VAT sprzedaży ww. lokalu użytkowego.

Jak już wcześniej wskazano, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT podmiot dokonujący dostawy w związku z przedmiotową sprzedażą musi wystąpić jako podatnik podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca wskazał, że po wybudowaniu na otrzymanej w darowiźnie działce budynku mieszkalnego z częścią użytkową bezpośrednio - tj. od sierpnia 2014 r. budynek ten oddał w całości w najem. Wnioskodawca do marca 2015 r. korzystał ze zwolnienia podmiotowego z VAT w ramach limitu do 150.000 zł.

Należy zaznaczyć, że kwestię zawierania umów reguluje ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459).

Jak wynika z art. 659 § 1 ustawy - Kodeks cywilny przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Tak więc najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wynajmującego polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy polegające na płaceniu umówionego czynszu. Zatem należy stwierdzić, że świadczenie usług wynajmu wykonywane jest w sposób ciągły do celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają z definicji długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe). W związku z tym należy uznać, że umowa najmu jako czynność odpłatna, stosownie do zapisów ustawy o podatku od towarów i usług, stanowi odpłatną usługę, o której mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług i jest czynnością podlegającą opodatkowaniu, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy. W konsekwencji, z tytułu świadczenia usług w zakresie wynajmu i dokonywania tych czynności w sposób systematyczny lub ciągły wykonawca czynności staje się podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług i de facto - podatnikiem podatku VAT zdefiniowanym w art. 15 ust. 1 ww. ustawy, bez względu na to, czy najem jest prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem w stosunku do sprzedaży nieruchomości, która była przedmiotem umowy najmu Wnioskodawcę należy uznać za podatnika podatku od towarów i usług.

Tym samym nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że wybudowany budynek stanowi majątek prywatny Wnioskodawcy. W żadnym momencie budynek ten nie służył celom prywatnym Strony (np. mieszkaniowym), gdyż jak wskazał Zainteresowany, bezpośrednio po zakończeniu budowy obiekt został oddany w najem - czyli służył do celów zarobkowych. W związku z tym Wnioskodawca z tytułu sprzedaży opisanej we wniosku nieruchomości (lokalu użytkowego) będzie działał jako podatnik podatku od towarów i usług.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą także możliwości zastosowania zwolnienia od podatku dla planowanej sprzedaży lokalu użytkowego.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednocześnie, zarówno w treści ustawy jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

I tak, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Z przywołanych przepisów art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części, co do zasady, korzysta ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia nie minęły co najmniej dwa lata, a ponadto, gdy przysługiwało podatnikowi z tytułu nabycia lub w trakcie realizacji inwestycji prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Ponadto w myśl art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy dotyczy wszystkich towarów - zarówno nieruchomości, jak i ruchomości - przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych - niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) - wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a i art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, stanie się bezzasadne

W tym miejscu wskazać należy, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, w myśl którego w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Co do zasady zatem, grunt będący przedmiotem sprzedaży, w tym prawo użytkowania wieczystego gruntu, podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki/budowle na nim posadowione. Oznacza to, że grunt dzieli w VAT los podatkowy ww. obiektów, które się na nim znajdują. Przy ustalaniu stawki podatku VAT właściwej dla dostawy gruntu, na którym posadowiony jest budynek czy budowla, decydująca jest stawka podatku VAT mająca zastosowanie do dostawy budynku/budowli. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku.

Definicję pierwszego zasiedlenia, do którego odwołuje się art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zawiera art. 2 pkt 14 ustawy, zgodnie z którym przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca po zakończeniu budowy budynku tj. od sierpnia 2014 r. cały budynek oddał w najem. Tym samym z momentem oddania budynku do użytkowania i jednocześnie wynajmu doszło do jego pierwszego zasiedlenia w rozumieniu przepisu art. 2 pkt 14 ustawy. Ponadto Wnioskodawca nie ponosił nakładów na ulepszenie lokalu użytkowego.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz opis sprawy należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie zostaną spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. W przypadku lokalu użytkowego, będącego przedmiotem wniosku, doszło do jego pierwszego zasiedlenia, od którego do dnia sprzedaży minął okres dłuższy niż 2 lata, a ponadto Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie lokalu.

W konsekwencji, sprzedaż lokalu użytkowego w 2017 r. będzie zwolniona od podatku VAT w związku z tym, że między pierwszym zasiedleniem, a planowaną dostawą upłynie okres powyżej 2 lat. Ze zwolnienia od podatku będzie korzystać także udział w gruncie, na którym posadowiony jest budynek, przypadający na ww. lokal stosownie do regulacji art. 29a ust. 8 w związku z przepisem art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Zatem Wnioskodawca jako czynny podatnik VAT dokonaną sprzedaż lokalu użytkowego będzie zobligowany rozliczyć w stosownej ewidencji i deklaracji dla podatku VAT, przy czym dostawa ta będzie korzystała ze zwolnienia od VAT.

W konsekwencji oceniając stanowisko Wnioskodawcy całościowo tut. Organ uznał je za nieprawidłowe, gdyż, pomimo tego że dostawa lokalu użytkowego będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, to jednakże jego dostawa odbędzie się w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, a nie jako sprzedaż majątku prywatnego.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.