1462-IPPP2.4512.852.2016.1.AO - Opodatkowanie podatkiem VAT czynności wydania na rzecz wspólnika ogółu praw i obowiązków komandytariusza w ramach majątku likwidacyjnego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z 3 listopada 2016 r. (data wpływu 7 listopada 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT czynności wydania na rzecz wspólnika ogółu praw i obowiązków komandytariusza w ramach majątku likwidacyjnego - jest prawidłowe.

W dniu 7 listopada 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT czynności wydania na rzecz wspólnika ogółu praw i obowiązków komandytariusza w ramach majątku likwidacyjnego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

J. spółka jawna (dalej: "Wnioskodawca" lub "J.") jest przedsiębiorcą zarejestrowanym jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Wnioskodawca zajmuje się produkcją i sprzedażą artykułów spożywczych (głównie pieczywa). W ramach działań restrukturyzacyjnych przeniesiono działalność gospodarczą J. w drodze aportu przedsiębiorstwa J. do spółki komandytowej P. sp. z o.o. sp.k. Wspólnikami J. są Zbigniew P. (dalej: "Wspólnik nr 1"), Stefan P. (dalej: "Wspólnik nr 2") oraz Andrzej U. (dalej: Wspólnik nr 3"). Przed dokonaniem aportu wspólnikami P. sp. z o.o. sp.k. była P. sp. z o.o. (komplementariusz) oraz trzy osoby fizyczne, tj. Wspólnik nr 1, Wspólnik nr 2 oraz Wspólnik nr 3 (komandytariusze). Po wniesieniu przedsiębiorstwa, wspólnikiem P. sp. z o.o. sp.k. (komandytariuszem) stała się także J.

W przyszłości J. zostanie rozwiązana bez przeprowadzania procesu likwidacji. W ramach podziału majątku likwidacyjnego Wspólnik nr 1 otrzyma ogół praw i obowiązków komandytariusza P. sp. z o.o. sp.k. przysługujący J., podczas gdy pozostali wspólnicy otrzymają środki pieniężne.

Wnioskodawca nie uczestniczy w zarządzaniu P. sp. z o.o. sp.k., ponieważ jest komandytariuszem, ani nie świadczy na rzecz P. sp. z o.o. sp.k. usług administracyjnych, finansowych, handlowych lub technicznych. Wnioskodawca nie prowadzi także działalności maklerskiej/brokerskiej, ani nie uczestniczy w zarządzaniu innymi spółkami. W ramach wykonywanej działalności gospodarczej Wnioskodawca nie nabywa ani nie sprzedaje udziałów lub akcji w spółkach kapitałowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym wydanie przez J. w ramach majątku likwidacyjnego ogółu praw i obowiązków komandytariusza P. sp. z o.o. sp.k. przysługującego J. na rzecz Wspólnika nr 1, będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydanie przez J. w ramach majątku likwidacyjnego ogółu praw i obowiązków komandytariusza P. sp. z o.o. sp.k. przysługującego J. na rzecz Wspólnika nr 1 nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług po stronie Wnioskodawcy.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Należy przy tym zauważyć, że aby dana czynność podlegała opodatkowaniu VAT musi być wykonana przez podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 tego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak wynika z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Natomiast w świetle orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE), działalność gospodarcza nie obejmuje działalności polegającej na posiadaniu udziałów i innych papierów wartościowych (sprawa Polysar Investments Netherlands BV v. Inspecteur der Invoerrechten en Accijnzen pod sygn. C-60/90, sprawa Harnas Helm CV v. Staatssecretaris van Financiën pod sygn. C-80/95) oraz na nabywaniu i zbywaniu udziałów (sprawa Wellcome Trust Ltd v. Commissioners of Customs and Excise pod sygn. C-155/94).

Od tej zasady orzecznictwo TSUE przewiduje pewne wyjątki, które pozwalają łączyć fakt posiadania udziału w spółce z wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy. Dotyczy to sytuacji, gdy:

Jak wynika z orzecznictwa ETS, warunek pierwszy i trzeci są związane z możliwością korzystania przez podatnika z prawa do odliczeń wówczas, kiedy z samym posiadaniem akcji (udziałów) i uczestnictwem w zarządzie spółki związane są określone nakłady (zakupy). Posiłkując się orzecznictwem TSUE oraz stanowiskiem wyrażanym przez polskie organy podatkowe i sądy administracyjne należy zatem wskazać, że wydanie/sprzedaż akcji czy udziałów może zostać uznane za usługę finansową. Istotne znaczenie ma przy tym fakt, czy podatnik nabył udziały w celu sprawowania uprawnień właścicielskich, czy upatruje jedynie korzyści finansowe i nabywa udziały w celach spekulacyjnych (licząc na wzrost ich wartości). Tylko w tym drugim przypadku, jeżeli dojdzie do wydania/sprzedaży takich udziałów, mamy do czynienia z usługami finansowymi. W sytuacji, gdy w zakres prowadzonej przez podmiot działalności gospodarczej nie wchodzi obrót papierami wartościowymi to czynność samego nabycia lub sprzedaży/wydania akcji, czy udziałów innych spółek nie jest traktowana jako działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Są to czynności polegające na zarządzaniu własnym portfelem w celu maksymalizacji zwrotu z inwestycji. Nie można również samego nabycia, czy sprzedaży/wydania udziałów finansowych w innych przedsiębiorstwach traktować jako wykorzystywanie majątku do uzyskiwania z niego dochodów w sposób częstotliwy.

W orzeczeniu TSUE w sprawie Polysar (C-60/90) stwierdzono, że spółka holdingowa może uzyskać status podatnika, jeżeli jest ona pośrednio lub bezpośrednio zaangażowana w zarządzanie spółkami, w których posiada udziały, z wyłączeniem czynności, które wykonuje w związku z pełnieniem funkcji właścicielskich.

Z kolei w wyroku w sprawie C-16/00 TSUE wskazał, że udział spółki holdingowej w zarządzaniu spółkami, których udziały nabyła, stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 4 ust. 2 VI Dyrektywy, ale tylko w przypadku, gdy pociąga to za sobą przeprowadzenie transakcji podlegających opodatkowaniu na mocy art. 2 ust. 1 tej Dyrektywy, takich jak świadczenie przez spółkę holdingową na rzecz spółek zależnych usług administracyjnych, finansowych, handlowych lub technicznych. W związku z powyższym, zdaniem TSUE, samo nabycie i posiadanie akcji spółki nie powinno być traktowane jako działalność gospodarcza w rozumieniu art. 4 ust. 2 VI Dyrektywy, nadająca ich posiadaczowi status podatnika. Trybunał powtórzył tu wyrażone wcześniej w orzeczeniu z 20 czerwca 1996 r. C-155/94 stanowisko, że jeżeli objęcie akcji nie stanowi działalności gospodarczej, to również nie ma takiego charakteru ich zbycie (zob. także orzeczenie TSUE z 26 czerwca 2003 r. w sprawie C-442/01).

Biorąc pod uwagę wyżej wskazane orzecznictwo TSUE należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej, która miałaby polegać na obrocie udziałami spółek, nie uczestniczy w zarządzaniu spółkami ponieważ, jak zostało wskazane w stanie faktycznym, Wnioskodawca jest komandytariuszem P. sp. z o.o. sp.k. zatem jego rola sprowadza się do pasywnego udziału w spółce komandytowej. Wnioskodawca nie prowadzi również działalności maklerskiej/brokerskiej, ani nie posiada udziałów w innych spółkach. Posiadanie ogółu praw i obowiązków komandytariusza P. sp. z o.o. sp.k. nie jest stałym i koniecznym warunkiem rozszerzania działalności gospodarczej J. W sytuacji, gdy w zakres prowadzonej przez podmiot działalności gospodarczej nie wchodzi obrót papierami wartościowymi to czynność samego nabycia/sprzedaży akcji, czy udziałów innych spółek nie jest traktowana jako działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy o VAT. Są to czynności polegające na zarządzaniu własnym portfelem w celu maksymalizacji zwrotu z inwestycji. Nie można również samego nabycia, czy sprzedaży udziałów finansowych innych przedsiębiorstwach traktować jako wykorzystanie majątku do uzyskania z niego dochodów w sposób częstotliwy.

Wobec tego Wnioskodawca nie będzie posiadał statusu podatnika w odniesieniu do przedmiotowej czynności przekazania w ramach majątku likwidacyjnego przysługującego mu ogółu praw i obowiązków wspólnika spółki komandytowej. Czynności wydania w ramach likwidacji ogółu praw i obowiązków wspólnika spółki komandytowej nie będą stanowić działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w związku z czym czynność ta nie będzie podlegać przepisom ustawy o VAT.

Powyższe stanowisko Wnioskodawcy potwierdzają interpretacje indywidualne wydawane z upoważnienia Ministra Finansów. Przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 14 marca 2016 r. sygn. IPPP2/4512-1203/15-4/MJ, wskazano, że: "mając na uwadze przepisy prawa oraz orzecznictwo TSUE należy stwierdzić, że czynność wydania majątku likwidacyjnego; obejmującego ogół praw i obowiązków SK1, na rzecz Udziałowców SK2 nie będzie traktowana jako działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, wobec czego nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. Podobne stanowisko zostało sformułowane również w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 1 października 2015 r. sygn. ILPP1/4512-1-506/15-5/JSK.

Podsumowując, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym wydanie przez J. w ramach majątku likwidacyjnego ogółu praw i obowiązków komandytariusza przysługującego J. na rzecz Wspólnika nr 1 nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług po stronie Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności; oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy; określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego; w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.