1462-IPPP2.4512.752.2016.1.JO - VAT w zakresie opodatkowania sprzedaży działek powstałych w wyniku podziału.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Strony - przedstawione we wniosku z dnia 22 września 2016 r. (data wpływu 6 października 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek powstałych w wyniku podziału - jest prawidłowe.

W dniu 6 października 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek powstałych w wyniku podziału.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 22 grudnia 2010 r. postanowieniem sądu (sygnatura) Wnioskodawczyni nabyła w drodze spadku po swojej cioci nieruchomość gruntową o pow. 6 700 m². Od dnia otrzymania przez Wnioskodawczynię spadku, nie dokonano na nieruchomości żadnych inwestycji takich jak założenie linii energetycznej, instalacji wodnych i kanalizacyjnych, czy też infrastruktury telekomunikacyjnej. Nieruchomość nie została ogrodzona. Ww. działka nie jest użytkowana przez Wnioskodawczynię w szczególności do prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), jak i działalności rolniczej, o której mowa w art. 2 pkt 15 ww. ustawy. W momencie podjęcia decyzji o sprzedaży nieruchomości w celu uzyskania korzystniejszej dla siebie ceny sprzedaży Wnioskodawczyni dokonała podziału tej nieruchomości na 2 mniejsze części (działki po 1 100 m² każda). Z wydzielonych działek docelowo Wnioskodawczyni chciałaby sprzedać 3 działki, a uzyskane z transakcji pieniądze przeznaczyć na cele mieszkaniowe swoje i swojej rodziny. Do czasu sprzedaży Wnioskodawczyni nie będzie uzbrajała działek, pozostawiając to w gestii ewentualnych nabywców. Nie mając odpowiedniej wiedzy na temat sprzedaży nieruchomości, gdyż Wnioskodawczyni nie zajmuje się tym zawodowo, ani w sposób częstotliwy Wnioskodawczyni zamierza skorzystać z usług pośrednika w obrocie nieruchomościami przy sprzedaży nowo powstałych działek. Wynagrodzenie pośrednika będzie uzależnione od uzyskanej ceny sprzedaży i będzie oscylować w przedziale 1,5-5% brutto wartości poszczególnych transakcji, płatne po dokonaniu sprzedaży poszczególnych działek.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, Wnioskodawczyni będzie zobowiązana do uiszczenia podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży nowo powstałych działek wydzielonych z nieruchomości?

Stanowisko Wnioskodawczyni:

Uwzględniając uwarunkowania, jakie mają towarzyszyć transakcji, Wnioskodawczyni uważa, że nie będzie zobowiązana do zapłaty VAT z tytułu planowanej transakcji.

Z takim stanowiskiem Wnioskodawczyni przedstawia następującą argumentację:

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy VAT podatnikami są m.in. osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, której definicję zawiera ust. 2 tego artykułu. Zgodnie z tą definicją "działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych".

Analizując z perspektywy ww. przepisu, należy zaznaczyć, że Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności handlowej w rozumieniu ustawy. Sposób nabycia przez Wnioskodawczynię nieruchomości, z której będą wydzielone nowo powstałe działki, świadczy o tym, że należy ona do majątku osobistego, prywatnego Wnioskodawczyni. Wspomniana nieruchomość wchodziła w skład otrzymanego przez Wnioskodawczynię spadku. Tym samym nie może być mowy o potraktowaniu planowanej sprzedaży na równi z działalnością handlowców. Handlowiec bowiem najpierw kupuje a potem dokonuje sprzedaży towarów. W rozważanym przypadku nie dojdzie do takiej sekwencji czynności, gdyż Wnioskodawczyni nie kupiła nigdy nieruchomości, które będą podlegały sprzedaży. Ponadto nieruchomość, na której planowane jest wydzielenie nowo powstałych działek, traktuje się i wykorzystuje jak zwykły majątek osobisty.

Wnioskodawczyni nie wykorzystuje działki komercyjnie, tzn. nie przeznacza jej na potrzeby działalności gospodarczej, dzierżawę, wynajem. Jednocześnie podkreślić należy, że Wnioskodawczyni nie podejmuje obecnie i nie planuje podejmować w przyszłości aktywnych działań, które odpowiadałyby swoim charakterem działaniom podejmowanych przez profesjonalistów, działających na rynku nieruchomości.

Jedyną aktywnością podjętą przez Wnioskodawczynię było uzyskanie postanowienia o możliwości podziału i dokonaniu samego podziału nieruchomości. Samo dokonanie podziału działki na mniejsze działki nie powinno w żaden sposób wpływać na postrzeganie Wnioskodawczyni jako podatnika podatku VAT z tytułu ich sprzedaży. Podjęte w tym kierunku działania są bowiem działaniami racjonalnymi, podejmowanymi przez właściciela działki, który dąży do jej sprzedaży, czy to w całości, czy w częściach. Podobnie jak Wnioskodawczyni, uczyniłby to inny właściciel w sytuacji podjęcia decyzji o wyzbyciu się części prywatnego majątku - zdecydowałby się na podjecie kroków zmierzających do podziału na mniejsze działki. Sam podział działek na mniejsze w celu sprzedaży nie może być postrzegany jako samodzielny czynnik wpływający na status właściciela jako podatnika podatku VAT.

Jak zauważył Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10: "Z orzecznictwa wynika w tej mierze, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej (zob. wyrok z dnia 20 czerwca 1996 r. w sprawie C-155/94 Wellcome Trust Rec. I 3013 pkt 32. Należy dodać, że suma, liczba i zakres transakcji sprzedaży dokonywanych w niniejszej sprawie nie ma charakteru decydującego. Jak orzekł Trybunał, zakres transakcji sprzedaży nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych (ww. wyrok Wellcome Trust pkt 37). Podobnie okoliczność, iż przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej, sama z siebie nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów."

Można tez powołać się na interpretację tutejszego Organu z dnia 26 kwietnia 2016 r. nr IPPP3/4512-255/16-2/WH, w której uznano podział działek na mniejsze za niepowodujący skutków podatku VAT.

W tym miejscu można także przytoczyć fragment uzasadnienia wyroku WSA w Gdańsku z dnia 20 października 2013 r. I SA/Gd 523/13, który potwierdza, że nawet podjęcie bardziej zaawansowanych czynności od tych, które Wnioskodawczyni przedsięwzięła, nie skutkuje uznaniem, że mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT: "Organ zdaje się nie zauważać, że czynności podjęte przez skarżącego nie miały na celu wyłącznie podniesienia atrakcyjności nieruchomości i zwiększenia jej wartości, a w konsekwencji uzyskania jak najwyższej ceny sprzedaży, ale przede wszystkim zostały powzięte w celu jej sprzedaży w ogóle. Skarżący wskazuje, że geodezyjny podział nieruchomości nie byłby możliwy bez uprzedniego ustalenia warunków zabudowy dla niej. Natomiast wykonanie przyłączy do sieci energetycznej i wodociągowej (bez uzbrojenia terenu) było warunkiem uzyskania pozytywnej decyzji o warunkach zagospodarowania. Sąd stoi na stanowisku, że działania podejmowane przez podatnika, które mają na celu zwiększenie wartości nieruchomości będącym przedmiotem sprzedaży, nabytej przez podatnika bez zamiaru jej dalszej sprzedaży, same w sobie nie mogą przesądzać, że podatnik prowadzi działalność handlową jak profesjonalista. Trudno bowiem wymagać od podatnika, aby dokonując zbycia nieruchomości wchodzących w skład majątku prywatnego, tego rodzaju działań nie podejmował. Decyzji o sprzedaży, co do zasady towarzyszy chęć uzyskania jak najwyższej ceny. Idąc tokiem rozumowania organu podatkowego należałoby przyjąć, że wszelkie działania podejmowane przez podatnika przed sprzedażą nieruchomości zmierzające do podwyższenia wartości, bez jednoczesnego ustalenia okoliczności o charakterze podmiotowym każdorazowo prowadziłyby do uznania podatnika za profesjonalnego handlowca".

Kierując się uwagami zawartymi w cytowanym wyroku TSUE, WSA oraz interpretacji Ministra Finansów, nie można postrzegać podjętych przez Wnioskodawczynię dotychczasowych działań oraz zamierzonych, jako rodzących skutki w podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Dostawa towaru mieści się w definicji sprzedaży zawartej w art. 2 pkt 22 ustawy. Zgodnie z tym przepisem przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem zgodnie z powołanymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż traktowana jest traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami - według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalność.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe przepisy pozwalają stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotne więc dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W konsekwencji, właściwe jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników podatku VAT w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. W tym kontekście, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Jednakże każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Zatem wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Należy zauważyć, że problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek była sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą był przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10. Trybunał Sprawiedliwości UE w sprawach C-180/10 i C-181/10 orzekł, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Z powyższych rozważań wynika, że kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. W konsekwencji, dostawę nieruchomości należy uznać za objętą podatkiem, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W przypadku kiedy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia gruntu, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem - zbycie nieruchomości nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni nabyła w drodze spadku po swojej cioci nieruchomość gruntową o pow. 6 700 m². Od dnia otrzymania przez Wnioskodawczynię spadku, nie dokonano na nieruchomości żadnych inwestycji takich jak założenie linii energetycznej, instalacji wodnych i kanalizacyjnych, czy też infrastruktury telekomunikacyjnej. Nieruchomość nie została ogrodzona. Ww. działka nie jest użytkowana przez Wnioskodawczynię w szczególności do prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, jak i działalności rolniczej, o której mowa w art. 2 pkt 15 ww. ustawy. W momencie podjęcia decyzji o sprzedaży nieruchomości w celu uzyskania korzystniejszej dla siebie ceny sprzedaży Wnioskodawczyni dokonała podziału tej nieruchomości na 2 mniejsze części (działki po 1 100 m² każda). Z wydzielonych działek docelowo Wnioskodawczyni chciałaby sprzedać 3 działki, a uzyskane z transakcji pieniądze przeznaczyć na cele mieszkaniowe swoje i swojej rodziny. Do czasu sprzedaży Wnioskodawczyni nie będzie uzbrajała działek, pozostawiając to w gestii ewentualnych nabywców. Wnioskodawczyni zamierza skorzystać z usług pośrednika w obrocie nieruchomościami przy sprzedaży nowo powstałych działek.

Wnioskodawczyni nie wykorzystuje działki komercyjnie, tzn. nie przeznacza jej na potrzeby działalności gospodarczej, dzierżawę, wynajem. Wnioskodawczyni podkreśla, że nie podejmuje obecnie i nie planuje podejmować w przyszłości aktywnych działań, które odpowiadałyby swoim charakterem działaniom podejmowanych przez profesjonalistów, działających na rynku nieruchomości. Jedyną aktywnością podjętą przez Wnioskodawczynię było uzyskanie postanowienia o możliwości podziału i dokonaniu samego podziału nieruchomości.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą obowiązku opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży nowo powstałych działek wydzielonych z nieruchomości.

Analiza przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, treści powołanych przepisów prawa, jak również aktualnego orzecznictwa sądowego prowadzi do stwierdzenia, że brak jest normatywnych przesłanek, aby uznać Wnioskodawczynię za podatnika podatku od towarów i usług w związku z zamierzoną sprzedażą nowo powstałych 3 działek wydzielonych z nieruchomości.

Pomimo, że grunt spełnia definicję towaru, o którym mowa w art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, to nie można uznać, że przy dokonywaniu sprzedaży nowo powstałych działek Wnioskodawczyni będzie działała w charakterze handlowca, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Z wniosku wynika, że nabycie gruntu przez Wnioskodawczynię nastąpiło w drodze spadku, a oprócz planowanego podziału gruntu na mniejsze działki Wnioskodawczyni nie będzie wykazywała jakiejkolwiek innej aktywności w celu przygotowania gruntu do sprzedaży, ani nie będzie wykonywała jakichkolwiek działań zmierzających do zwiększenia wartości bądź atrakcyjności tych działek. W szczególności Wnioskodawczyni nie dokonała na nieruchomości żadnych inwestycji takich jak założenie linii energetycznej, instalacji wodnych i kanalizacyjnych, czy też infrastruktury telekomunikacyjnej, nieruchomość nie została ogrodzona. Przedmiotowa nieruchomość nie jest użytkowana przez Wnioskodawczynię w szczególności do prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, jak i działalności rolniczej, o której mowa w art. 2 pkt 15 ww. ustawy, jak również nie została przeznaczona na dzierżawę, wynajem.

W konsekwencji, w niniejszej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawczynię za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 tej ustawy.

Tym samym Wnioskodawczyni dokonując sprzedaży nowo powstałych (w wyniku podziału nieruchomości) 3 działek nie działa w charakterze podatnika podatku VAT, a będzie jedynie korzystać z przysługującego Jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem. W konsekwencji planowana transakcja zbycia nowo powstałych 3 działek, o której mowa we wniosku, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem, stanowisko Wnioskodawczyni należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1-4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.