1462-IPPP2.4512.717.2016.2.AM - Opodatkowanie podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 1 września 2016 r. (data wpływu 23 września 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 31 października 2016 r. (data wpływu 2 listopada 2016 r.) na wezwanie Organu z dnia 11 października 2016 r. znak sprawy 1462- IPPP2.4512.717.2016.1.AM (skutecznie doręczone 25 października 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 23 września 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości.

Niniejszy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 31 października 2016 r. (data wpływu 2 listopada 2016 r.) na wezwanie Organu z dnia 11 października 2016 r. znak sprawy 1462- IPPP2.4512.717.2016.1.AM (skutecznie doręczone 25 października 2016 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest właścicielem działki ewidencyjnej nr 61/2 o powierzchni 0,4231 ha. Zgodnie z ewidencją gruntów, nieruchomość to grunty orne klasy IIIb i IVa. Ww. działkę Wnioskodawca nabył na podstawie umowy sprzedaży - akt notarialny z 18 grudnia 2014 r. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego uchwalonym przez Radę Gminy w dniu 31 lipca 2008 r., działka przeznaczona jest pod tereny zabudowy usługowo-produkcyjnej oraz w liniach rozgraniczających drogi zbiorczej.

Ponieważ działka będąca własnością Wnioskodawcy oraz sąsiednie działki są przeznaczone pod inwestycje przemysłowe, Wnioskodawca postanowił wraz z właścicielami sąsiednich nieruchomości podpisać umowę przedwstępną sprzedaży gruntu z inwestorem zainteresowanym zakupem działek oraz realizacją inwestycji polegającej na budowie centrum magazynowo-produkcyjnego. Umowa przedwstępna sprzedaży została zawarta w dniu 19 lipca 2016 r. i dotyczy części działki przeznaczonej w planie miejscowym pod funkcję usługowo-produkcyjną. Powierzchnia części działki przeznaczonej do sprzedaży wynosi około 4035 m².

Firma, z którą Wnioskodawca podpisał umowę przedwstępną została wskazana przez agencję doradczą działającą w obrocie nieruchomościami. Wnioskodawca ma podpisaną z agencją stosowną umowę w przedmiocie pośrednictwa nieruchomości przy sprzedaży.

Nieruchomość stanowi majątek osobisty Wnioskodawcy. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą i jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Przedmiotem prowadzonej działalności jest hotelarstwo, gastronomia oraz wynajem powierzchni. Na działce umieszczony jest pylon reklamowy własny. Działka nie jest zabudowana. Wnioskodawca nie występował do gminy z wnioskami o przekształcenie działek pod zabudowę. Dla działki objętej zapytaniem, przed sprzedażą, nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, o której mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Wnioskodawca nie składał do gminy wniosku z prośbą o uchwalenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego ani o jego zmianę. Dokonał natomiast uzbrojenia działki w energię elektryczną. Działka nie była dzielona. Wnioskodawca nie zamierza ponosić innych, dodatkowych nakładów finansowych związanych z przygotowaniem działki do sprzedaży. Nie udostępniał działki osobom trzecim, działka nie była przedmiotem dzierżawy. Nie były i nie są pobierane dopłaty od Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa. Wnioskodawca nie prowadził działań marketingowych w celu zwiększenia atrakcyjności nieruchomości. To firma doradcza zgłosiła się do Wnioskodawcy z propozycją sprzedaży gruntu inwestorowi magazynowo - produkcyjnemu. Nie zamieszczał również ogłoszeń w mediach, internecie i prasie z zamiarem chęci sprzedaży nieruchomości. Działania związane z planowaną sprzedażą ograniczyły się do współpracy z agencją doradczą. Wnioskodawca posiada także inne grunty, ale nie zamierza ich sprzedawać w najbliższym czasie. Nie dokonywał także wcześniej sprzedaży działek.

Dodatkowo w piśmie z dnia 31 października 2016 r. (data wpływu 2 listopada 2016 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu, Wnioskodawca wskazał że:

1. Podjął starania o podział działki nr 61/2 przed jej sprzedażą jednak ze względu na zapisy obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego taki podział okazał się niemożliwy. W zamyśle pylon reklamowy miał pozostać na części działki nr 61/2, która nie podlegałaby sprzedaży. W związku z brakiem możliwości dokonania podziału w umowie sprzedaży zostanie ustanowione prawo użytkowania części nieruchomości polegające na wyłącznym użytkowaniu i korzystaniu z posadowionego na tej części pylonu reklamowego, a wartość sprzedawanej nieruchomości zostanie pomniejszona o wartość gruntu niezbędnego do prawidłowego korzystania z tej służebności.

2. Pylon reklamowy własny posadowiony na działce nr 61/2 obecnie nie jest trwale związany z gruntem (rusztowanie na płytach drogowych), docelowo jednak, po uzyskaniu pozwolenia na budowę według ostatecznego projektu, zostanie on przebudowany, a co za tym idzie będzie stanowił budowlę w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane.

3. Wnioskodawca posadowił tymczasowy pylon reklamowy w październiku 2015 r. wyłącznie w celu reklamowania własnej działalności gospodarczej i rozpoczął starania o uzyskanie pozwolenia na budowę według ostatecznego projektu nośnika reklamowego dużego formatu. Podstawową funkcją przyszłego pylonu reklamowego jest reklamowanie własnej działalności gospodarczej jednak Wnioskodawca nie wyklucza wykorzystywania go w celach zarobkowych jako nośnika reklamowego dla osób trzecich.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy opisana we wniosku przyszła sprzedaż nieruchomości na rzecz firmy, z którą podpisana została umowa przedwstępna, będzie stanowiła dla Wnioskodawcy czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Według oceny Wnioskodawcy zbycie nieruchomości opisanej w stanie faktycznym wniosku na rzecz firmy, z którą podpisał umowę przedwstępną nie będzie stanowiła czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji nie będzie zobowiązany do naliczenia podatku z tytułu dokonania sprzedaży nieruchomości.

Nieruchomość stanowi majątek osobisty Wnioskodawcy. Nie nabył nieruchomości w ramach prowadzenia działalności, ale jako osoba fizyczna.

Dodatkowo nie podejmował żadnych działań marketingowych w celu sprzedaży nieruchomości. Nie ogłaszał się w mediach, internecie oraz prasie z zamiarem chęci sprzedaży nieruchomości. Wnioskodawca uważa, że działania, które wykonywał, mieszczą się w zwyczajowym zakresie działań podejmowanych przez osobę dysponującą majątkiem prywatnym, w celu dokonania jego sprzedaży i nie powinny być uznawane za działania wykonywane przez podmiot zajmujący się profesjonalnie obrotem nieruchomościami.

Sprzedaż nieruchomości jest jednorazową sprzedażą majątku osobistego i w związku z tym Wnioskodawca uważa, że przedmiot sprzedaży nie będzie stanowił czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, zbycie nieruchomości gruntowej (działki), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami - według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Oznacza to, że dostawa towarów, w tym gruntów, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Jeżeli dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód i jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności nie noszą znamion działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2, podmiotu dokonującego tych czynności nie można uznać za podatnika VAT.

Z treści orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) w sprawach: C-180/10 i C-181/10 wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, producenta tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W powyższym wyroku Trybunał stwierdził również, że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112, zmienionej Dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby. Okoliczność, że osoba ta jest "rolnikiem ryczałtowym" w rozumieniu art. 295 ust. 1 pkt 3 dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2006/138, jest w tym zakresie bez znaczenia.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem działki ewidencyjnej nr 61/2 o powierzchni 0,4231 ha, położonej w województwie mazowieckim. Zgodnie z ewidencją gruntów, nieruchomość to grunty orne klasy IIIb i IVa. Ww. działkę Wnioskodawca nabył jako osoba fizyczna, na podstawie umowy sprzedaży - akt notarialny z 18 grudnia 2014 r.

Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego uchwalonym przez Gminę w dniu 31 lipca 2008 r., działka przeznaczona jest pod tereny zabudowy usługowo-produkcyjnej oraz w liniach rozgraniczających drogi zbiorczej.

Ponieważ działka będąca własnością Wnioskodawcy oraz sąsiednie działki są przeznaczone pod inwestycje przemysłowe, Wnioskodawca postanowił wraz z właścicielami sąsiednich nieruchomości podpisać umowę przedwstępną sprzedaży gruntu z inwestorem zainteresowanym zakupem działek oraz realizacją inwestycji polegającej na budowie centrum magazynowo-produkcyjnego. Umowa przedwstępna sprzedaży została zawarta w dniu 19 lipca 2016 r. i dotyczy części działki przeznaczonej w planie miejscowym pod funkcję usługowo-produkcyjną. Powierzchnia nabywanej części działki wynosi około 4035 m².

Firma, z którą Wnioskodawca podpisał umowę przedwstępną została wskazana przez agencję doradczą działającą w obrocie nieruchomościami. Wnioskodawca ma podpisaną z agencją stosowną umowę w przedmiocie pośrednictwa przy sprzedaży nieruchomości.

Nieruchomość stanowi majątek osobisty Wnioskodawcy. Wnioskodawca prowadzi także działalność gospodarczą i jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Przedmiotem prowadzonej działalności jest hotelarstwo, gastronomia oraz wynajem powierzchni. Działka nie jest zabudowana. Wnioskodawca nie występował do gminy z wnioskami o przekształcenie działek pod zabudowę. Dla działki objętej zapytaniem, przed sprzedażą, nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, o której mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Wnioskodawca nie składał do gminy wniosku z prośbą o uchwalenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego ani o jego zmianę. Dokonał natomiast uzbrojenia działki w energię elektryczną. Działka nie była dzielona. Wnioskodawca nie zamierza ponosić innych, dodatkowych nakładów finansowych związanych z przygotowaniem działki do sprzedaży. Nie udostępniał działki osobom trzecim, działka nie była przedmiotem dzierżawy. Nie są i nie były pobierane dopłaty od Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa. Wnioskodawca nie prowadził działań marketingowych w celu zwiększenia atrakcyjności nieruchomości - to firma doradcza zgłosiła się do Wnioskodawcy z propozycją sprzedaży gruntu inwestorowi magazynowo - produkcyjnemu. Nie zamieszczał ogłoszeń w mediach, internecie oraz prasie z zamiarem chęci sprzedaży nieruchomości. Działania związane z planowaną sprzedażą ograniczyły się do współpracy z agencją doradczą. Wnioskodawca posiada także inne grunty, których nie zamierza sprzedawać w najbliższym czasie. Nie dokonywał wcześniej sprzedaży działek.

Wnioskodawca na przedmiotowej działce posadowił tymczasowy pylon reklamowy (który nie stanowi budowli w w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane, Dz. U. z 2016 r. poz. 290 z późn. zm.), w październiku 2015 r. wyłącznie w celu reklamowania własnej działalności gospodarczej i rozpoczął starania o uzyskanie pozwolenia na budowę według ostatecznego projektu nośnika reklamowego dużego formatu. Podstawową funkcją przyszłego pylonu reklamowego jest reklamowanie własnej działalności gospodarczej jednak Wnioskodawca nie wyklucza wykorzystywania go w celach zarobkowych jako nośnika reklamowego dla osób trzecich.

W związku z ww. pylonem Wnioskodawca podjął starania o podział działki nr 61/2 przed jej sprzedażą jednak ze względu na zapisy obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego taki podział okazał się niemożliwy. Pylon reklamowy miał pozostać na części działki nr 61/2, która nie podlegałaby sprzedaży. W związku z brakiem możliwości dokonania podziału w umowie sprzedaży zostanie ustanowione prawo użytkowania części nieruchomości polegające na wyłącznym użytkowaniu i korzystaniu z posadowionego na tej części pylonu reklamowego, a wartość sprzedawanej nieruchomości zostanie pomniejszona o wartość gruntu niezbędnego do prawidłowego korzystania z tej służebności.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży ww. nieruchomości (tj. części działki nr 61/2).

Biorąc pod uwagę przytoczone regulacje ustawy o podatku od towarów i usług należy stwierdzić, że sprzedaż ww. nieruchomości, która stanowi majątek własny Wnioskodawcy nie będzie dokonana w ramach działalności gospodarczej, zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

W przedmiotowej sprawie nie wystąpiły przesłanki, które wskazywałyby na działalność zbliżoną do działalności podmiotu zajmującego się profesjonalnie obrotem nieruchomościami. Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej związanej z obrotem nieruchomościami, nie prowadził działań o charakterze marketingowym w celu zwiększenia atrakcyjności nieruchomości. Nie zamieszczał ogłoszeń w mediach, internecie oraz prasie z zamiarem chęci sprzedaży nieruchomości. Wnioskodawca nie składał do gminy wniosku z prośbą o uchwalenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego ani o jego zmianę. Działka nie była dzierżawiona. Działania związane z planowaną sprzedażą ograniczyły się do kontaktów z agencją doradczą, która zaproponowała Wnioskodawcy współpracę. Nie dokonywał także wcześniej sprzedaży działek.

Zatem, biorąc pod uwagę orzeczenia TSUE C-180/10 i C-181/10 Wnioskodawca na przedmiotowej nieruchomości nie prowadził działań, które mogą powodować konieczności opodatkowania planowanej dostawy podatkiem od towarów i usług.

W ocenie tut. Organu działania, dotyczące nieruchomości, będącej przedmiotem wniosku nie wskazują na aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

W konsekwencji Wnioskodawca dokonując sprzedaży nieruchomości (tj. części działki nr 61/2), nie będzie działał w charakterze podatnika zajmującego się obrotem nieruchomościami, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług (w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT). Sprzedaż przedmiotowej nieruchomości nie będzie zatem podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. Działania podejmowane przez Wnioskodawcę należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Wnioskodawca dokonując sprzedaży przedmiotowej nieruchomości korzystać będzie z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej oraz nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00–013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności; oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy; określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego; w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.