1462-IPPP1.4512.973.2016.2.KR - VAT w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntu.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 oraz art. 14r. ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 15 listopada 2016 r. (data wpływu 21 listopada 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 stycznia 2017 r. (data wpływu 31 stycznia 2017 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 12 stycznia 2017 r. (skuteczne doręczone 23 stycznia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntu - jest prawidłowe.

W dniu 21 listopada 2016 r. wpłynął ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, uzupełniony pismem z dnia 17 stycznia 2017 r. (data wpływu 31 stycznia 2017 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 12 stycznia 2017 r. (skutecznie doręczone 23 stycznia 2017 r.) dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

D S.A. (D SA) zamierza nabyć nieruchomości od Państwa Joanny i Mieczysława B. (Sprzedawcy). Obecnie Sprzedawcy są, na zasadzie wspólności ustawowej małżeńskiej, właścicielami działki rolnej nr 1/1 o powierzchni 0,6198 ha (zabudowana budynkiem mieszkalnym parterowym, pow. użytkowej 140,3 mkw, gospodarczym jednopoziomowym o powierzchni użytkowej 270 mkw, budynkiem socjalnym z aneksem mieszkalnym, dwupoziomowym, pow. użytkowej 207,9 mkw., magazynem murowanym o powierzchni użytkowej 340 mkw, przy czym budynek mieszkalny z aneksem socjalnym oraz magazyn połączone są w bryle jednego budynku i ścianą graniczną z budynkiem gospodarczym oraz działki rolnej niezabudowanej o powierzchni 0,6425 ha, nr 1/2. Obie działki, zwane są dalej łącznie Nieruchomością 1, która nie jest obecnie objęta Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego (MPZP), a ponadto dla tej Nieruchomości nie zostały wydane decyzje o warunkach zabudowy terenu (WZ). Budynki znajdujące się na Nieruchomości 1 są przedmiotem najmu przez Sprzedających, z którego to tytułu Sprzedający, oboje jako zarejestrowani podatnicy VAT czynni wystawiają faktury VAT.

Sprzedający nabyli Nieruchomość 1 w ramach rozliczeń wewnątrz rodzinnych, tj. na podstawie umowy darowizny w 1978 r. i na podstawie umowy o rozszerzenie wspólności majątkowej w 2004 r.

Planowany jest podział Nieruchomości 1 w ten sposób, że z działki 1/1 zostanie wydzielona powierzchnia gruntu niezabudowanego o powierzchni 2.308 mkw, która wraz z niezabudowaną działką nr 1/2 stworzą Wydzieloną Nieruchomość 1 (niezabudowaną), która zostanie sprzedana do D SA do końca 2019 r., jeśli dla Wydzielonej Nieruchomości 1 D SA uzyska decyzję o Warunkach Zabudowy Terenu i pozwolenia na budowę planowanej inwestycji (osiedle mieszkaniowe). Teren gruntu, który będzie tworzył Nieruchomość Wydzieloną 1, nie jest przedmiotem umowy najmu, nie jest też faktycznie zajęty ani wykorzystywany przez Sprzedających na prowadzenie działalności gospodarczej.

Równocześnie Sprzedający są też współwłaścicielami działki 2/1 o powierzchni 1.3727 ha (zabudowanej budynkami o powierzchni zabudowy w m²:

budynek mieszkalny -180, bud. gospodarcze -155,5, + 300 + 99, szklarnia bez produkcji ogrodniczej - 413 m² - do rozbiórki, wiata 126 m² oraz niezabudowanej działki rolnej nr 2/4 o pow. 1.0470 ha oraz niezabudowanej działki rolnej nr 13 o pow. 0,0451 ha (działka nr 13 jest działką od ulicy, znajduje się na niej ogrodzenie posesji, jest to wąska działka przechodząca przez obie nieruchomości 1 i 2, od zabudowań oddziela ją ogród). Działki te, łącznie zwane Nieruchomością 2, nie są objęte Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego; wobec nich nie zostały też wydane decyzje o Warunkach Zabudowy Terenu.

Sprzedający nabyli Nieruchomość nr 2 w ramach rozliczeń wewnątrz rodzinnych, tj. na podstawie Postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 12 sierpnia 2011 r. o zniesieniu współwłasności. Wcześniej Sprzedający byli współwłaścicielami, wraz z innymi członkami rodziny, innych nieruchomości, które w ramach zniesienia współwłasności zostały przyznane pozostałym członkom rodziny. Budynki znajdujące się na Nieruchomości 2 są przedmiotem najmu przez Sprzedających, z którego to tytułu Sprzedający, oboje jako zarejestrowani podatnicy VAT czynni wystawiają faktury VAT.

Planowany jest podział Nieruchomości 2 w ten sposób, że z działki nr 2/1 zostanie wyodrębniona niezabudowana powierzchnia gruntu 6.912 mkw, która wraz z działką niezabudowaną nr 2/4 stworzą Wydzieloną Nieruchomość 2, która zostanie sprzedana do D SA do końca 2019 r., jeśli dla Wydzielonej Nieruchomości 2 D SA uzyska decyzję o Warunkach Zabudowy Terenu i pozwolenia na budowę planowanej inwestycji (osiedle mieszkaniowe). Teren gruntu, który będzie tworzył Nieruchomość Wydzieloną 2, nie jest przedmiotem umowy najmu, nie jest też faktycznie zajęty ani wykorzystywany przez Sprzedających na prowadzenie działalności gospodarczej.

Przed złożeniem niniejszego wniosku została zawarta przedwstępna umowa sprzedaży, która przewiduje, że Sprzedaż Wydzielonej Nieruchomości 1 i Wydzielonej Nieruchomości 2 nastąpi do 31 grudnia 2019 r., po spełnieniu się warunków w niej przewidzianych, w tym m.in. po wydaniu wobec Nieruchomości decyzji o pozwoleniu na budowę inwestycji (osiedle mieszkaniowe), którą zamierza zrealizować D SA, jako kupujący Nieruchomość. Jednak po zawarciu umowy przedwstępnej Sprzedający otrzymali od D SA zaliczkę na poczet przyszłej sprzedaży tych Nieruchomości Wydzielonych - które obecnie są gruntem rolnym / ornym, nie objętym MPZP ani wobec którego nie została wydana decyzja WZ.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

1. Czy sprzedaż niezabudowanej Nieruchomości Wydzielonej 1 oraz Wydzielonej Nieruchomości 2 (które w momencie sprzedaży będą objęte decyzją o Warunkach Zabudowy, przewidującej możliwość budowy budynków) będzie podlegała opodatkowaniu VAT czy podatkowi od czynności cywilnoprawnych?

2. Jeśli w ramach odpowiedzi na pytanie 1 Nieruchomość Wydzielona ma być opodatkowana VAT, to:

a. Czy otrzymana obecnie przez Sprzedających zaliczka na poczet sprzedaży ww Nieruchomości Wydzielonych będzie opodatkowana VAT - a jeśli tak, to czy obowiązek podatkowy z tego tytułu u Sprzedających powstaje w momencie jej otrzymania, czy dopiero w momencie sprzedaży Nieruchomości Wydzielonych (tj. w ramach całej ceny sprzedaży Nieruchomości Wydzielonych) i w którym momencie D SA będzie uprawniona do odliczenia VAT z otrzymanej faktury Sprzedających?

b. Czy jeśli obowiązek podatkowy u Sprzedających miałby powstać już w momencie otrzymania zaliczki, to czy D SA będzie uprawniona do odliczenia VAT naliczonego w rozliczeniu za miesiąc otrzymania faktury od Sprzedających (lub za jeden z dwóch miesięcy następnych), czy dopiero w momencie zakupu Nieruchomości I Wydzielonych?

Zdaniem Wnioskodawców:

Ad 1) Sprzedaż niezabudowanych Nieruchomości Wydzielonych nie będzie objęta VAT, lecz p.c.c. - mimo, że w momencie sprzedaży niezabudowane Nieruchomości Wydzielone będą objęte decyzjami WZ, czyli będą terenami budowlanymi w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT.

Powyższa konkluzja wynika z tego, że Sprzedający nie są podatnikami VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT w stosunku do planowanej sprzedaży Nieruchomości Wydzielonych i nie staną się nimi w wyniku sprzedaży Nieruchomości Wydzielonych, gdyż teren, z którego powstaną Nieruchomości Wydzielone, nie jest wykorzystywany przez nich w działalności opodatkowanej VAT.

Zgodnie z tym przepisem podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Wg ust. 2 działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Tym samym sprzedaż towarów podlega opodatkowaniu tylko jeśli jest wykonywana przez podatnika VAT działającego w takim charakterze - a więc jeśli jest wykonywana w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. W świetle przywołanych przepisów zauważyć należy, że status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem, a nie np. z samego tylko faktu zarejestrowania dla VAT, tj. fakt ewentualnego zarejestrowania jako czynny podatnik VAT nie oznacza, że każda czynność wykonana przez taką osobę będzie czynnością wykonaną przez podatnika VAT.

Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży gruntu jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że przy pomocy tego gruntu prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy.

Za podatnika w świetle powyższych przepisów należy uznać osobę, która wykonała czynność w okolicznościach wskazujących, że uczyniła to z zamiarem prowadzenia działalności gospodarczej, np. poczyniła w tym celu pewne nakłady na sprzedawany grunt albo podjęła choćby czynności przygotowawcze, nawet jeśli sama sprzedaż jeszcze nie miała miejsca.

W związku z powyższym można stwierdzić, iż każdy, kto choćby dokonuje czynności, które zmierzają do przyszłego wykorzystania gruntu dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług w przypadku sprzedaży tego gruntu.

Również wykorzystywanie majątku prywatnego przez osobę fizyczną może w określonych okolicznościach zostać uznane za prowadzenie działalności gospodarczej, a w konsekwencji uznanie za podatnika VAT, jeżeli czynność ta dokonywana jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Kwestia rozróżnienia działań wykonywanych w ramach działalności gospodarczej i poza nią w kontekście sprzedaży nieruchomości była przedmiotem analizy Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu z 15 września 2011 r. o sygnaturze C-180/10 i C-181/10. Trybunał wskazał w nim, że o tym czy dana sprzedaż jest realizowana w ramach działalności gospodarczej decyduje charakter i zakres działań podejmowanych przez sprzedawcę w odniesieniu do sprzedawanej nieruchomości. Jeżeli sprzedawca angażuje środki i podejmuje działania w odniesieniu do nieruchomości podobne do podmiotów zajmujących się profesjonalnym obrotem nieruchomościami, to dokonywaną przez niego sprzedaż należy uznać za przejaw prowadzonej działalności gospodarczej.

W analizowanej sytuacji nic takiego nie miało miejsca. Przede wszystkim z pewnością nie można uznać, że Sprzedający, uzyskując prawo własności nieruchomości rolnych w ramach rozliczeń rodzinnych (począwszy od darowizny w 1978 r., przez rozszerzenie małżeńskiej wspólności majątkowej w 2004 r., a następnie wskutek Postanowienia o zniesieniu współwłasności pomiędzy Sprzedającymi a poszczególnymi członkami rodziny) uzyskali je w celu odsprzedaży w 2019 r., a tym samym, że już w tamtych latach Sprzedający podjęli czynności, które będzie można uznać obecnie za przejaw działalności gospodarczej, za jej rozpoczęcie, etc.

Sprzedający nie podejmowali też wobec Nieruchomości Wydzielonych (a ściślej - wobec obszaru, który stworzy Nieruchomości Wydzielone w przyszłości) jakichkolwiek czynności, które miałyby wskazywać na choćby zamiar rozpoczęcia prowadzenia działalności gospodarczej przy ich pomocy, ani czynności charakterystycznych dla obrotu nieruchomościami. Za takowe nie może być uznana sama chęć sprzedaży części gruntu i wystawienie na sprzedaż w prasie czy Internecie, zlecenie agencji nieruchomości jego sprzedaży, etc. W przeciwnym razie każda sprzedaż każdej nieruchomości byłaby sama w sobie przejawem działalności gospodarczej i czyniła jej sprzedawcę podatnikiem VAT dla każdej takiej transakcji, bez względu na okoliczności, a tak oczywiście nie jest.

Nieruchomości Wydzielone (tj. teren, na którym powstaną Nieruchomości Wydzielone) nie były też wynajmowane - choć należy zauważyć, że nawet gdyby były, to jeszcze nie oznaczałoby to automatycznie, że właściciele takiej nieruchomości stali się podatnikami VAT z tytułu jej sprzedaży, gdyż czerpanie pożytków z majątku osobistego, nie nabytego w celach działalności gospodarczej, nie zawsze skutkuje automatycznie zakwalifikowaniem uzyskiwanych z tego tytułu korzyści do dochodów z działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, gdyż w takiej sytuacji różne okoliczności mogą decydować, czy w danym przypadku właściciel nieruchomości będzie podatnikiem VAT, czy nie. Potwierdza to orzeczenie NSA z 13 listopada 2012 r. (I FSK 1805/11) w którym wskazano m.in. "Jeżeli działalność w zakresie dzierżawy gruntu cechuje się zarówno powtarzalnością, jak i długim okresem trwania, to grunt wykorzystywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych, a właściciel prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 uptu.". W analizowanej sytuacji przedmiotem sprzedaży będą niezabudowane Nieruchomości Wydzielone, których obszar / teren nie był nigdy wynajmowany ani wykorzystywany przez Sprzedających do działalności gospodarczej. Skoro więc ewentualny wynajem gruntu nie czyni wynajmującego automatycznie podatnikiem VAT, lecz zależy to od okoliczności danego przypadku, to tym bardziej nie będzie podatnikiem VAT sprzedawca gruntu (tu: Sprzedawcy Nieruchomości Wydzielonych), które nigdy nie były wynajmowane.

Również wykorzystywanie majątku prywatnego przez osobę fizyczną może w określonych okolicznościach zostać uznane za prowadzenie działalności gospodarczej, a w konsekwencji uznanie za podatnika VAT, jeżeli czynność ta dokonywana jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Nie można natomiast automatycznie uznawać, że każdą czynność, którą wykona osoba zarejestrowana jako podatnik VAT, będzie czynnością objętą VAT, gdyż taka osoba, oprócz wykonywania czynności jako podatnik VAT, występuje również jako osoba nie będąca podatnikiem VAT, wykorzystuje majątek osobisty, którym rozporządzenie, w tym sprzedaż, nie powinna być traktowana jako sprzedaż towarów w ramach działalności gospodarczej, opodatkowanej VAT.

Tak też jest w analizowanej sytuacji, gdyż Wydzielone Nieruchomości należy traktować jako majątek osobisty Sprzedających, skoro nie były wykorzystywane w żaden sposób do działalności gospodarczej Sprzedających.

W doktrynie i orzecznictwie nie jest jednoznaczne, czy za podatnika VAT można uznać właściciela, gruntu który w celu sprzedaży nieruchomości lub jej części podejmuje działania obliczone na wzrost jej wartości, np. podejmuje czynności w celu zmiany klasyfikacji gruntu np. z rolnego na budowlany z myślą o planowanej sprzedaży podejmuje czynności w celu doprowadzenia mediów (woda, prąd), etc. Wówczas nawet, jeśli te działania nie powiodą się czy nie zostały zakończone do momentu sprzedaży nieruchomości, przeważają poglądy, że właściciela gruntu należy uznać za podatnika VAT z tytułu sprzedaży takiej nieruchomości i jeśli nie zaistnieją okoliczności uprawniające do skorzystania ze zwolnienia z VAT (art. 43 ustawy o VAT), to sprzedaż takiej nieruchomości w powyższych okolicznościach będzie podlegała VAT.

Takich czynności Sprzedający nie podejmowali w analizowanej sytuacji wobec obszarów, które będą tworzyły Nieruchomości Wydzielone; Sprzedający jedynie udzielili D SA zgody na podejmowanie czynności, jakie D SA uzna za stosowne celem wydzielenia z Nieruchomości niezabudowanej Nieruchomości Wydzielonych oraz wydania wobec nich na rzecz D SA decyzji WZ, by Nieruchomości Wydzielone, po zmianie jej klasyfikacji z rolnych na budowlane oraz po uzyskaniu przez D SA decyzji o pozwoleniu na budowę, mogły być przedmiotem sprzedaży. Zabudowana część Nieruchomości pozostanie w dalszym ciągu własnością Sprzedających. Wszelkie działania, związane z tym koszty oraz ryzyko, że z Nieruchomości nie uda się wydzielić Nieruchomości Wydzielonych albo zdobyć decyzji WZ czy pozwoleń na budowę albo o innej, niż zakładana treści; ryzyko że potrwa to dłużej, czy że będzie kosztować drożej, niż planowano, obciąża D SA, jako nabywcę.

Powyższe pokazuje, że Sprzedający są zainteresowani jedynie sprzedażą części swego majątku (tj. Nieruchomości Wydzielonych) i nie są zainteresowani podejmowaniem jakichkolwiek czynności w tym zakresie, oprócz samego podpisania umowy kupna - sprzedaży, pozostawiając po stronie D SA, jako nabywcy, wykonanie wszelkich czynności, jakie D SA uzna za stosowne. Zatem zachowanie Sprzedających należy zakwalifikować jako zwykły zarząd i rozporządzanie majątkiem osobistym, a nie jako prowadzenie działalności gospodarczej.

Jak bowiem trafnie wskazano w orzeczeniu NSA z 1 października 2013 r. (I FSK 1414/12) i późniejszym wyroku I FSK 601/14 " (...) w przypadku, gdy strona dokonuje dostawy gruntu, przy pomocy którego prowadziła działalność gospodarczą taką jak wynajem lub dzierżawa budynków, czyni to nie w ramach zarządu majątkiem osobistym. Są to bowiem działania charakterystyczne dla przedsiębiorcy w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT. W świetle powyższego wyroku sprzedaż Nieruchomości Wydzielonych przez Sprzedających nie może być uznana za przejaw działalności gospodarczej, czyniącej Sprzedających podatnikiem VAT z tytułu tej sprzedaży.

Wobec tego w analizowanej sytuacji Sprzedający nie będą podatnikiem VAT z tytułu sprzedaży Nieruchomości Wydzielonej 1 ani Nieruchomości Wydzielonej 2, zatem ich sprzedaż będzie objęta p.c.c., do którego zapłaty będzie zobowiązana D SA, jako nabywca.

Ad 2a) Jeśli stanowisko wnioskodawców dotyczące Pytania 1 zostanie uznane za nieprawidłowe, tj. jeśli sprzedaż niezabudowanych Nieruchomości Wydzielonych miałaby być objęta VAT ze względu na to, że w momencie sprzedaży będzie objęta decyzją WZ (art. 43 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT), to otrzymana przez Sprzedających zaliczka nie powinna być objęta VAT. Obecnie bowiem nieruchomość, której właścicielami są Sprzedający, nie została jeszcze wydzielona (a w konsekwencji nie istnieją jeszcze Nieruchomości Wydzielone), jest to nieruchomość rolna, zatem gdyby Nieruchomości Wydzielone istniały obecnie i gdyby dziś miały być przedmiotem transakcji, to jako teren niezabudowany inny, niż przeznaczony pod zabudowę w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT - nie podlegałyby VAT. Wobec tego otrzymana obecnie zaliczka też nie powinna podlegać VAT. Liczy się bowiem moment otrzymania zaliczki oraz stan faktyczny i prawny w tym momencie. Co więcej, gdyby przyjąć, że obecnie zaliczka ma podlegać VAT, to powstałoby pytanie, co się stanie, jeśli D SA kupi Wydzielone Nieruchomości pomimo nie objęcia ich decyzją WZ (albo tylko objęcia jednej z Nieruchomości Wydzielonych decyzją WZ, a drugiej nie)? Wówczas byłaby to transakcja nie objęta VAT, gdyż przedmiotem zakupu byłyby tereny niezabudowane inne, niż przeznaczone pod zabudowę (albo objęta tylko w części - dziś nie wiadomo, jakiej), tymczasem zaliczka zostałaby opodatkowana VAT. Tak więc skoro obecnie nie jest wiadome, czy w momencie sprzedaży Nieruchomości Wydzielone będą terenem budowlanym w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, czy nie będą - natomiast na chwilę wypłaty zaliczki jest wiadome, że obszar, z którego mają powstać Nieruchomości Wydzielone, nie są gruntami pod zabudowę, zatem obecnie zaliczka nie powinna podlegać VAT.

W konsekwencji, jeśli w momencie zawarcia umowy sprzedaży Nieruchomości Wydzielonych będą to grunty przeznaczone pod zabudowę w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, wówczas opodatkowaniu VAT będzie podlegała tylko nadwyżka - reszta ceny ponad otrzymaną obecnie zaliczkę. Sprzedający będą zobowiązani wystawić fakturę VAT na resztę ceny (każdy ze Sprzedających odrębnie na należną mu część), a D SA będzie uprawniona do odliczenia VAT naliczonego z faktur dokumentujących pozostałą część ceny sprzedaży, objętą VAT i nie będzie zobowiązana do zapłaty p.c.c. od zaliczki.

Jeśli jednak wg Ministra Finansów również zaliczka miałaby podlegać opodatkowaniu VAT-em, to obowiązek podatkowy u Sprzedających powstanie dopiero w momencie zawarcia umowy sprzedaży Nieruchomości Wydzielonych - gdyż dopiero wtedy będzie znany ich status jako gruntu przeznaczonego pod zabudowę w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT albo jako gruntu innego niż przeznaczony pod zabudowę. W przeciwnym razie okazałoby się, że jeśli w momencie zawarcia umowy sprzedaży niezabudowane Nieruchomości Wydzielone będą gruntami przeznaczonym pod zabudowę, to uznanie, że cała cena należna z tego tytułu jest objęta VAT, ale obowiązek podatkowy powinien był powstać w dacie otrzymania zaliczki, byłoby to działaniem prawa wstecz, gdyż w momencie otrzymania zaliczki Nieruchomości Wydzielone jeszcze nie istnieją, ich przyszły obszar jest terenem nie przeznaczonym pod zabudowę, etc. Zatem ewentualne uznanie, że w momencie sprzedaży niezabudowanych Nieruchomości Wydzielonych ze względu na ich objęcie decyzją WZ, ma być opodatkowane VAT, a podstawą opodatkowania ma być cała cena (a nie tylko nadwyżka ponad zaliczkę), musi prowadzić do wniosku, że przy takiej interpretacji obowiązek podatkowy również w stosunku do zaliczki powstanie dopiero w momencie zawarcia ostatecznej umowy sprzedaży. W konsekwencji w takiej sytuacji Sprzedający powinni wystawić fakturę VAT (każdy ze Sprzedających odrębnie) po sprzedaży niezabudowanych Nieruchomości Wydzielonych, za podstawę opodatkowania przyjmując całą cenę netto, a nie tylko nadwyżkę ponad otrzymaną zaliczkę, zaś D SA będzie uprawniona do odliczenia VAT naliczonego w rozliczeniu za miesiąc otrzymania tej faktury lub za jeden z dwóch następnych miesięcy.

Ad 2b) Jeśli obowiązek podatkowy u Sprzedających miałby powstać w momencie otrzymania zaliczki, to Sprzedający powinni wystawić fakturę zaliczkową (każdy ze Sprzedających odrębnie) z tytułu otrzymanej zaliczki, a D SA będzie uprawniona do odliczenia VAT z tych faktur w rozliczeniu za miesiąc ich otrzymania lub za jeden z dwóch miesięcy następnych. Wnioskodawca podkreślił, że wnioskodawcy nie zgadzają się ze stanowiskiem, aby obowiązek podatkowy z tytułu otrzymanej zaliczki powstawał już w dacie jej otrzymania - z przyczyn opisanych w odpowiedzi na pytanie 2a) powyżej. Wg wnioskodawców otrzymana obecnie zaliczka w ogóle nie powinna podlegać VAT - z przyczyn szczegółowo opisanych w odpowiedzi na pytanie 2a) powyżej, a jeśli już to dopiero w momencie zawarcia ostatecznej umowy sprzedaży Nieruchomości Wydzielonych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przepis art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, według art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 z 11 grudnia 2006 r., str. 1, z późn. zm.) - zwanej dalej Dyrektywą 112, "podatnikiem" jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

"Działalność gospodarcza" obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zatem należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C 181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast - wyjaśnił Trybunał - w wypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca D S.A. (D SA) zamierza nabyć nieruchomości od Państwa Joanny i Mieczysława B. (Sprzedawcy). Obecnie Sprzedawcy są, na zasadzie wspólności ustawowej małżeńskiej, właścicielami działki rolnej nr 1/1 o powierzchni 0,6198 ha (zabudowana budynkiem mieszkalnym parterowym, pow. użytkowej 140,3 mkw, gospodarczym jednopoziomowym o powierzchni użytkowej 270 mkw, budynkiem socjalnym z aneksem mieszkalnym, dwupoziomowym, pow. użytkowej 207,9 mkw., magazynem murowanym o powierzchni użytkowej 340 mkw, przy czym budynek mieszkalny z aneksem socjalnym oraz magazyn połączone są w bryle jednego budynku i ścianą graniczną z budynkiem gospodarczym oraz działki rolnej niezabudowanej o powierzchni 0,6425 ha, nr 1/2. Obie działki, zwane są dalej łącznie Nieruchomością 1, która nie jest obecnie objęta Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego (MPZP), a ponadto dla tej Nieruchomości nie zostały wydane decyzje o warunkach zabudowy terenu (WZ). Budynki znajdujące się na Nieruchomości 1 są przedmiotem najmu przez Sprzedających, z którego to tytułu Sprzedający, oboje jako zarejestrowani podatnicy VAT czynni wystawiają faktury VAT.

Sprzedający nabyli Nieruchomość 1 w ramach rozliczeń wewnątrz rodzinnych, tj. na podstawie umowy darowizny w 1978 r. i na podstawie umowy o rozszerzenie wspólności majątkowej w 2004 r.

Planowany jest podział Nieruchomości 1 w ten sposób, że z działki 1/1 zostanie wydzielona powierzchnia gruntu niezabudowanego o powierzchni 2.308 mkw, która wraz z niezabudowaną działką nr 1/2 stworzą Wydzieloną Nieruchomość 1 (niezabudowaną), która zostanie sprzedana do D SA do końca 2019 r., jeśli dla Wydzielonej Nieruchomości 1 D SA uzyska decyzję o Warunkach Zabudowy Terenu i pozwolenia na budowę planowanej inwestycji (osiedle mieszkaniowe). Teren gruntu, który będzie tworzył Nieruchomość Wydzieloną 1, nie jest przedmiotem umowy najmu, nie jest też faktycznie zajęty ani wykorzystywany przez Sprzedających na prowadzenie działalności gospodarczej.

Równocześnie Sprzedający są też współwłaścicielami działki 2/1 o powierzchni 1.3727 ha (zabudowanej budynkami o powierzchni zabudowy w m²:

budynek mieszkalny -180, bud. gospodarcze -155,5, + 300 + 99, szklarnia bez produkcji ogrodniczej - 413 m² - do rozbiórki, wiata 126 m² oraz niezabudowanej działki rolnej nr 2/4 o pow. 1.0470 ha oraz niezabudowanej działki rolnej nr 13 o pow. 0,0451 ha (działka nr 13 jest działką od ulicy, znajduje się na niej ogrodzenie posesji, jest to wąska działka przechodząca przez obie nieruchomości 1 i 2, od zabudowań oddziela ją ogród). Działki te, łącznie zwane Nieruchomością 2, nie są objęte Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego; wobec nich nie zostały też wydane decyzje o Warunkach Zabudowy Terenu.

Sprzedający nabyli Nieruchomość nr 2 w ramach rozliczeń wewnątrz rodzinnych, tj. na podstawie Postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 12 sierpnia 2011 r. o zniesieniu współwłasności. Wcześniej Sprzedający byli współwłaścicielami, wraz z innymi członkami rodziny, innych nieruchomości, które w ramach zniesienia współwłasności zostały przyznane pozostałym członkom rodziny. Budynki znajdujące się na Nieruchomości 2 są przedmiotem najmu przez Sprzedających, z którego to tytułu Sprzedający, oboje jako zarejestrowani podatnicy VAT czynni wystawiają faktury VAT.

Planowany jest podział Nieruchomości 2 w ten sposób, że z działki nr 2/1 zostanie wyodrębniona niezabudowana powierzchnia gruntu 6.912 mkw, która wraz z działką niezabudowaną nr 2/4 stworzą Wydzieloną Nieruchomość 2, która zostanie sprzedana do D SA do końca 2019 r., jeśli dla Wydzielonej Nieruchomości 2 D SA uzyska decyzję o Warunkach Zabudowy Terenu i pozwolenia na budowę planowanej inwestycji (osiedle mieszkaniowe). Teren gruntu, który będzie tworzył Nieruchomość Wydzieloną 2, nie jest przedmiotem umowy najmu, nie jest też faktycznie zajęty ani wykorzystywany przez Sprzedających na prowadzenie działalności gospodarczej.

Przed złożeniem niniejszego wniosku została zawarta przedwstępna umowa sprzedaży, która przewiduje, że Sprzedaż Wydzielonej Nieruchomości 1 i Wydzielonej Nieruchomości 2 nastąpi do 31 grudnia 2019 r., po spełnieniu się warunków w niej przewidzianych, w tym m.in. po wydaniu wobec Nieruchomości decyzji o pozwoleniu na budowę inwestycji (osiedle mieszkaniowe), którą zamierza zrealizować D SA, jako kupujący Nieruchomość. Jednak po zawarciu umowy przedwstępnej Sprzedający otrzymali od D SA zaliczkę na poczet przyszłej sprzedaży tych Nieruchomości Wydzielonych - które obecnie są gruntem rolnym / ornym, nie objętym MPZP ani wobec którego nie została wydana decyzja WZ.

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii statusu jako podatnika VAT Sprzedających Nieruchomość, a w konsekwencji opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży tej Nieruchomości.

W niniejszej sprawie konieczne stało się zatem ustalenie, czy w świetle przedstawionych informacji Sprzedający w celu sprzedaży nieruchomości, podjęli aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkować będzie koniecznością uznania go za podmiot prowadzący "działalność gospodarczą" w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż ta nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Z uwagi na powołane przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że w analizowanej sytuacji brak jest podstaw do uznania Sprzedających - w związku ze sprzedażą opisanych działek - za podatników podatku od towarów i usług prowadzących działalność gospodarczą w zakresie handlu nieruchomościami. Powyższe wynika z faktu, że nieruchomość, o której mowa we wniosku, nie została nabyta przez Sprzedających z zamiarem jej dalszej odsprzedaży. Sprzedający nabyli Nieruchomość nr 1 w 1978 r. na podstawie umowy darowizny oraz na podstawie umowy o rozszerzenie wspólności majątkowej w 2004 r. Sprzedający zamierzają zbyć również Nieruchomość nr 2, która została przez Nich nabyta na podstawie Postanowienia Sądu z dnia 12 sierpnia 2011 r. w ramach rozliczeń wewnątrz rodzinnych.

Przed zawarciem umowy sprzedaży Nieruchomość 1 zostanie podzielona w ten sposób, że z działki 1/1 zostanie wydzielony grunt niezabudowany, który razem z działką nr 1/2 będzie tworzył Wydzieloną Nieruchomość 1, która nie jest przedmiotem umowy najmu, jak również nie jest faktycznie zajęta ani wykorzystywana przez Sprzedających do prowadzenia działalności gospodarczej. Zatem, jak wynika z opisu sprawy, przedmiotem sprzedaży na rzecz Wnioskodawcy będą działki niezabudowane, które nie były przedmiotem najmu bądź dzierżawy. Natomiast w odniesieniu do Nieruchomości 2 Sprzedający dokonają przed transakcją jej podziału w ten sposób, że z działki nr 2/1 zostanie wyodrębniony grunt niezabudowany, który wraz z działką niezabudowaną nr 2/4 stworzy Wydzieloną Nieruchomość 2. Wnioskodawca wskazał, że teren ten nie jest przedmiotem umowy najmu, nie jest też faktycznie zajęty ani wykorzystywany przez Sprzedających na prowadzenie działalności gospodarczej. Ponadto, Sprzedający nie podejmowali czynności przygotowawczych zmierzających do zbycia przedmiotowej nieruchomości, Sprzedający jedynie udzielili zgody na podejmowanie przez Wnioskodawcę czynności w celu wydania na jego rzecz decyzji o warunkach zabudowy. Wnioskodawca będzie ponosił wszelkie koszty związane ze zdobyciem tej decyzji. Uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy jest konieczne w celu zrealizowania przyszłej planowanej przez Wnioskodawcę inwestycji. Od tego, czy Wnioskodawca uzyska decyzja uzależnione jest kupno działki. Jednakże, w ocenie Organu, ww. czynności do których zobowiązali się Sprzedający nie wpływają na postrzeganie ich jako podatników podatku VAT.

W niniejszej sprawie brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Sprzedających w przedmiocie zbycia ww. nieruchomości, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego - stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Nie wystąpił bowiem ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że sprzedaż wskazanych we wniosku działek wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Sprzedający nie podjęli takich aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Sprzedający nie podejmowali żadnych czynności zmierzających do podniesienia wartości gruntu (jak w szczególności: uzbrojenie terenu, ogrodzenie, wystąpienie o sporządzenie planu zagospodarowania przestrzennego). Działania podejmowane przez Sprzedających należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Zainteresowani sprzedając przedmiotową nieruchomość korzystają z przysługującego im prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej i do której nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Wobec powyższego należy uznać, że Sprzedający dokonując sprzedaży ww. nieruchomości, będą korzystać z przysługującego prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Sprzedających cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie sprzedaży wskazanych działek, a ich dostawę, cech czynności podlegającej opodatkowaniu, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W konsekwencji, z uwagi na powołane przepisy prawa oraz okoliczności analizowanej sprawy należy stwierdzić, że sprzedaż przedmiotowej nieruchomości, nie będzie stanowiła działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Tym samym Sprzedający z tego tytułu, nie wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a czynność ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Z uwagi na udzieloną odpowiedź na pytanie nr 1 wniosku, pytanie nr 2 stało się bezprzedmiotowe.

Dodatkowo należy wskazać, że niniejsza interpretacja rozstrzyga w zakresie podatku od towarów i usług, w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie oraz Zainteresowanym niebędącym Stroną, przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.