1462-IPPP1.4512.935.2016.2.AS - Prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wynikających z umowy rat leasingowych, zapłaconych leasingodawcy po kradzieży pojazdu.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 listopada 2016 r. (data wpływu 7 listopada 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 stycznia 2017 r. (data wpływu 16 stycznia 2017 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 3 stycznia 2017 r. (skutecznie doręczone 9 stycznia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wynikających z umowy rat leasingowych, zapłaconych leasingodawcy po kradzieży pojazdu - jest prawidłowe.

W dniu 7 listopada 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wynikających z umowy rat leasingowych, zapłaconych leasingodawcy po kradzieży pojazdu.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 12 stycznia 2017 r. (data wpływu 16 stycznia 2017 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie z dnia 3 stycznia 2017 r. (skutecznie doręczone 9 stycznia 2017 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 24 stycznia 2016 r. miało miejsce zdarzenie kradzieży pojazdu Mercedes oraz naczepy. Mercedes leasingowany był w firmie SKA, a naczepa w firmie Sp. z o.o. Towarzystwo ubezpieczeniowe odmówiło wypłaty odszkodowania ponieważ w pojeździe pozostawiono dokumenty (dowody rejestracyjne). Auto ciężarowe i naczepa zakupione były w celu osiągnięcia większych przychodów firmy. W wyniku podpisanej umowy Wnioskująca zobowiązana jest spłacać zaległości w miesięcznych ratach.

W piśmie z dnia 12 stycznia 2017 r. doprecyzowano opis sprawy wskazując, że:

* Wnioskująca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym,

* skradziony pojazd ciężarowy z naczepą był wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług,

* skradziony pojazd jest pojazdem samochodowym o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 3,5 tony

* odnośnie skradzionego pojazdu została zawarta umowa leasingu operacyjnego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy raty zapłacone leasingodawcy po kradzieży leasingowanego samochodu i naczepy stanowią koszt uzyskania przychodu oraz czy istnieje możliwość odliczenia podatku od towarów i usług prowadzonej działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawcy, auto wraz z naczepą kupione były w celu osiągnięcia większych przychodów firmy. Zdaniem Wnioskodawcy raty zapłacone leasingodawcy po kradzieży leasingowanego samochodu i naczepy można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu oraz odliczyć podatek od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi zostały uregulowane w art. 86a ustawy, którego podstawę stanowi decyzja wykonawcza Rady z dnia 17 grudnia 2013 r., upoważniająca Rzeczpospolitą Polską do stosowania środków stanowiących odstępstwo od art. 26 ust. 1 lit. a i art. 168 Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 353 z 28 grudnia 2013 r., str. 51).

Zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

Według art. 2 pkt 34 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o pojazdach samochodowych - rozumie się przez to pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów prawo o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskująca, zarejestrowany, czynny podatnik VAT, zawarła umowę leasingu operacyjnego pojazdu ciężarowego z naczepą. Auto ciężarowe wraz z naczepą zakupione były w celu osiągnięcia większych przychodów firmy. W dniu 24 stycznia 2016 r. przedmiotowy pojazd z naczepą został skradziony.

Wątpliwości Wnioskującej dotyczą prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu rat zapłaconych leasingodawcy po kradzieży pojazdu.

Stosownie do art. 709 (1) ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380 z późn. zm.), przez umowę leasingu finansujący zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, nabyć rzecz od oznaczonego zbywcy na warunkach określonych w tej umowie i oddać tę rzecz korzystającemu do używania albo używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony, a korzystający zobowiązuje się zapłacić finansującemu w uzgodnionych ratach wynagrodzenie pieniężne, równe co najmniej cenie lub wynagrodzeniu z tytułu nabycia rzeczy przez finansującego.

W myśl art. 709 (5) § 1 Kodeksu cywilnego, jeżeli po wydaniu korzystającemu rzecz została utracona z powodu okoliczności, za które finansujący nie ponosi odpowiedzialności, umowa leasingu wygasa. Korzystający powinien niezwłocznie zawiadomić finansującego o utracie rzeczy. Jeżeli umowa leasingu wygasła z przyczyn określonych w § 1, finansujący może żądać od korzystającego natychmiastowego zapłacenia wszystkich przewidzianych w umowie a niezapłaconych rat, pomniejszonych o korzyści, jakie finansujący uzyskał wskutek ich zapłaty przed umówionym terminem i wygaśnięcia umowy leasingu oraz z tytułu ubezpieczenia rzeczy, a także naprawienia szkody (art. 709 (5) § 2 i 3 Kodeksu cywilnego).

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług wprost nie regulują sytuacji, gdy przedmiot leasingu wykorzystywany do czynności opodatkowanych w prowadzonej działalności, zostaje skradziony.

W niniejszej sprawie nie znajduje zastosowania art. 86a ust. 2 ustawy, gdyż jak wynika z opisu sprawy, skradziony pojazd jest pojazdem o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 3,5 tony.

Na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego. Zatem wykluczona jest możliwość obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

W każdym przypadku należy więc dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Zdaniem Organu, w niniejszej sprawie należy odwołać się do orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-37/95 pomiędzy Państwem Belgijskim a Ghent Coal Terminal NV. W ww. wyroku Trybunał stwierdził (odwołując się do zasady neutralności podatku VAT), że w sytuacji kiedy nabycie towarów i usług zostało poczynione z zamiarem wykorzystania ich do działalności opodatkowanej, ale z powodów pozostających poza kontrolą podatnika, nie wykorzystał on nabytych towarów i usług w prowadzeniu tej działalności, prawo podatnika do odliczenia zostaje zachowane.

W świetle powołanego wyroku, należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy zakup danego towaru przez Podatnika jest dokonany z zamiarem wykorzystania tego towaru do działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług, to pomimo utraty danego towaru z przyczyn od niego niezależnych, tj. w sposób niezawiniony, czy jak to ujął Trybunał "z powodów pozostających poza kontrolą podatnika", jego prawo do odliczenia w związku z ww. nabyciem zostaje zachowane.

W analizowanej sprawie, skradziony pojazd z naczepą zakupiony został z zamiarem i był wykorzystywany w prowadzonej działalności wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Utrata pojazdu wystąpiła z powodu kradzieży, tj. przyczyny niezależnej od Wnioskującej.

Tym samym, z uwagi powołane przepisy prawa oraz przedstawiony stan faktyczny sprawy należy stwierdzić, że Wnioskującej przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wynikających z umowy rat leasingowych, zapłaconych leasingodawcy po kradzieży przedmiotu leasingu.

Wobec tego stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie podatku od towarów i usług. W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.